บทที่9 รวิชญ์ เราหย่าร้างกัน

คนนั่งตรงข้ามรวิชญ์ สวมเสื้อคลุมสีขาวเป็นสามีของ นิรดา ธีภพเป็นเพื่อนของรวิชญ์เช่นกัน

“อื้อ เมื่อกี้ชาคริยามาโรงพยาบาล เธอท้องแล้ว ” รวิ ชญ์สีหน้าหมองคล้ำ ไม่มีความสุข

มองร่างที่สูงใหญ่ตรงหน้านี้ เขาก็มีจังหวะที่ทำอะไร ไม่ถูกด้วยหรือ อยู่ในวงธุรกิจ เขาเป็นนักธุรกิจที่ยอดเยี่ยม แต่เรื่องความรักรู้สึกว่าเขาจะถูกบล็อกทุกแห่ง

“ผมได้ยินนิรดาพูด เธอพูดบ่อยๆว่าคุณเป็นผู้ชายที่

เลวที่สุด

รวิชญ์ไม่แคร์ ในเรื่องของชาคริยาเขาเป็นคนอย่าง

นั้นจริงๆ

“แต่ชาคริยารักคุณจริงๆนะ ผ่านไปหลายปีแล้ว คุณ ก็น่าจะปลงใจได้แล้ว เธอเป็นภรรยาที่ดีที่สุดสำหรับคุณ แล้ว ธีภพเกลี้ยกล่อม

รวิชญ์สั่นหัว เขากับชาคริยาห่างกันหลายพันไมล์ ชาตินี้ก็สื่อสารกันได้ไม่กี่ครั้ง

“หากผมอยู่กับชาคริยา ปาริดาก็ต้องเสียใจ ผมเคย ทำผิดกับเธอครั้งหนึ่งแล้ว ครั้งนี้ผมไม่อย่าผิดสัญญาอีก
“งั้นชาคริยาละ เธอรักคุณมานานขนาดนี้ ไม่ทำให้ เธอผิดหวังเหรอ”

รวิชญ์เม้มริมฝีปาก จิตใจเขาขัดแย้งกันอยู่ เขา ให้ชาคริยาเป็นภรรยามาห้าปี ให้เธอลิ้มรสผลของการ ตกหลุมรักเขา เดี๋ยวนี้เธอคงเสียใจซิ

ตกหลุมรักเขารวิชญ์ เป็นความผิดที่ใหญ่ที่สุดในชีวิต

ชาคริยา

“ผมไม่รู้

รวิชญ์ลังเลแล้ว ขณะนี้ เขาไม่สามารถตัดสินใจเด็ด

ขาดได้

ชาคริยาเอาผ้าพันคอที่ถักเสร็จออกมาดู สีดำเหมาะ กับรวิชญ์มาก เพราะในความรู้สึกคนอื่นรวิชญ์เป็นคนเย็น ชาและเข้าใกล้ยาก

“แต่เธอรักมากสำหรับภาพภพแบบนี้ของรวิชญ์ เพราะเขาทำให้ทุกคนรู้สึกถึงความเย็นชาไม่แยแสเหมือน กัน หากเขาตกหลุมรักใครก็จะเอาความอบอุ่นทั้งหมดให้ เธอ

ไม่รู้ว่าเมื่อไรถึงจะส่งถึงมือรวิชญ์ เก็บแรงกระตุ้นนี้ไว้ค่อยว่ากันภายหลังแล้วกัน

บททีรวิชญ์กลับมา ชาคริยานั่งอยู่ที่โซฟาห้อง รับแขกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอรู้สึกผิดหวังจริงๆ รว ชญ่ใจร้าย เกียจเธอ

ขนาดนี้ ทำให้เธอหวาดกลัว ไม่มีความกระตือรือร้น เหมือนเมื่อก่อน ความเชื่อมั่นที่จะรอเขากลับมาก็ถูกฆ่า ตายในเปลแล้ว

เห็นชาคริยาในห้องรับแขก รวิชญ์รู้สึกไม่สบายใจ

เพราะการ

แสดงออกของชาคริยาไม่ได้อบอุ่นเหมือนเมื่อก่อน

เงียบสงบเหมือนอยู่อีกโลกหนึ่ง

ชาคริยาเงยหน้าขึ้น ดวงตาเหมือนร้องไห้ไปหลาย ครั้ง แดงเหมือนหลอดไฟขนาดใหญ่สองดวง พูดเสียง แหบๆว่า “รวิชญ์ ฉันปล่อยคุณไป เราหย่ากันเถอะ

ตึง! เสียงหัวใจรวิชญ์เหมือนตกลงไปในเหวลึก เดิม การหย่าร้างเป็นสิ่งที่ดี ทำไมเห็นน้ำตาของชาคริยา เขา กลับไม่ยินยอม

รวิชญ์เข้ามานั่งตรงข้ามชาคริยาอย่างสงบ หน้านิ่งคิ้วขมวดพูดอย่างรุนแรงว่า หย่ากัน ? เธอคิดดีแล้วเห รอ ? ”

ชาคริยารักเขาข้างเดียวมาห้าปีแล้ว ตอนแรกเธอคิด ว่าสามารถเดินไปได้อีกนาน หรือชาตินี้คงจะอยู่กับรวิชญ์ คนเดียว แต่หลังจากเธอท้อง รวิชญ์ใจร้ายถึงกับให้เธอไป ทําแท้ง เธอยอมถอย เธอต้องปกป้องลูกของเธอ รวิชญ์ หย่าแล้วสามารถไปอยู่กับปาริดา ขอให้ไม่ทำร้ายลูก เธอ อวยพรเขา

“อ๋อ ฉันคิดดีแล้ว เราหย่ากัน ฉันอวยพรให้คุณกับปา ริดามีความสุข”

ชาคริยาพูดอย่างลำบาก มองใบหน้าคมคายหล่อ เหลาของรวิชญ์แฝงความหลงใหลอยู่

“ดี”

รวิชญ์พูดอย่างสงบ แล้วเดินจากไป

คืนนี้ พวกเขาแยกห้องกัน ชาคริยานอนไม่หลับ รวิ ชญ์ยิ่งไม่กล้านอน กำลังคิดคำพูดที่ชาคริยาพูดในตอน กลางวัน เธอบอกเขาจะหย่ากัน เผชิญหน้ากับเขาด้วย ท่าทีโล่งใจ รวิชญ์รู้สึกเศร้าใจ ทำไมเธอถึงปล่อยวางได้ ขนาดนี้ ไม่ใช่รักเขาจะเป็นจะตายหรือ
วันถัดมา ชาคริยาตื่นแต่เช้า แท้จริงไม่ได้นอนเลย สีหน้าซีดเผือด

ชาคริยาล้างหน้าแต่งตัวง่ายๆก็ออกจากบ้าน รวิชญ์ ก็เดินออกมาพอดี ต่างมองหน้ากัน รวิชญ์จ้องมองเธอ แต่ ชาคริยาเดินจากไปอย่างไม่แยแส

ถึงตึกแรก เดิมรวิชญ์คิดว่าชาคริยาจะไปพร้อมเขา แต่มีรถจอดอยู่หน้าบ้านแล้ว คนที่เดินออกมาคือวรพล สีห น้ารวิชญ์เปลี่ยนไปทันที แววตาเต็มไปด้วยไอสังหาร แต่ เม้มริมฝีปากไว้ไม่ระเบิดออกมาเท่านั้น

“วรพลส่งฉัน คุณตามมา ” ชาคริยาพูดอย่างเย็นชา

วรพลมองหน้ารวิชญ์ ยิ้มเบาๆ “รวิชญ์ ไม่เจอกันตั้ง นาน คุณก็เหมือนเดิมนะครับ”

รวิชญ์ทนไม่ได้อีกต่อไป ก่อนชาคริยาจะเข้าไปนั่งรถ วรพล ดึงมือเธอไว้แน่ “เมียผม ผมดูแลเอง ไม่รบกวนคน อื่น”