บทที่ 5 เธอคือภรรยาของรวิชญ์

รวิชญ์เอง ชาคริยาน้ำตาไหลนองทันที เธอลุกกอด ไหล่รวิชญ์ไว้ “รวิชญ์ อยู่เป็นเพื่อนฉันได้ไหม

ชาคริยาเรียกร้องความรักจากเขาเหมือนขอทาน ร้องขอให้รวิชญ์ให้ความอบอุ่น กอดเธอ ในความรักนี้ ชาคริยาเป็นผู้ด้อยกว่า

เธอรักรวิชญ์ ปล่อยวางทั้งฐานะ ศักดิ์ศรี หากมีวัน หนึ่งเธอตายใจ อาจคิดได้ แต่ไม่มีโอกาสแล้ว เธอสัญญา ช่วงเวลาสุดท้ายของเธอจะให้รวิชญ์เท่านั้น

“อึ้ง”

รวิชญ์ใจอ่อน รู้จักชาคริยามาตั้งนาน แม้จะไม่มีความ รักแบบหนุ่มสาวก็มีมิตรภาพหรือความรักแบบเครือญาติ กัน ถึงจะรังเกียจใช้การ

แต่งงานผูกมัดเขาอย่างนี้ ก็ไม่สามารถเห็นเธอวิตก กังวลอยู่บ้านคนเดียว รวิชญ์อุ้มชาคริยาเข้าห้องนอน ให้ เธอนอน แล้วเอาเทียนมาจุดทั่วห้อง ให้ทุกมุมห้องส่อง สว่าง

ชาคริยารู้สึกอบอุ่นใจ พอใจมากสำหรับเธอ

คืนนี้ บรรเลงเพลงรักอันเร่าร้อน จากนั้น ชาคริยากอดเอวรวิชญ์ ไว้ รวิชญ์ถูหลังชาคริยาเบาๆ สัมผัสถึงหลัง ที่นูนขึ้น เหมือนกระดูกเคยได้รับบาดเจ็บมาก่อน ในความ จําของเขา ชาคริยาได้รับความคุ้มครองอย่างดี ไม่เคย ป่วยหนัก และไม่เคยได้รับบาดเจ็บ

ทำไมมีบาดแผลได้

“นี่เกิดอะไรขึ้น ” รวิชญ์สัมผัสรอบเอวของเธอ

ชาคริยานอนบนหน้าอกของรวิชญ์ จับมือเขามาวาง บนหน้าอก “ไม่มีอะไร เราไม่ระวังเอง

กระดูกบาดเจ็บไม่เป็นไรได้ไง แต่เธอไม่พูด รวิชญ์ก็ ไม่ได้เจาะลึกอีก ค่อยๆหลับไป

ชาคริยานอนไม่หลับ โดยเฉพาะได้มองหน้ารวิชญ์ ใกล้ๆแบบนี้ อยากใช้พลังทั้งหมดจดจำไว้ จ้องมองเขาไม่ กล้าหลับตา

เธอสัมผัสใบหน้าของรวิชญ์ ใบหน้านี้ทำให้ผู้หญิง หลายคนหลงใหล แต่ให้ผู้หญิงธรรมดาอย่างเธอผูกมักไว้ ตลอดชีวิต

ชาคริยายิ้ม สุดท้ายเราก็มีความสุข
มือถือรวิชญ์ดังขึ้น ชาคริยากล้วรบกวนเขา ปรับเป็น เสียงเงียบ หน้าจอโชว์ชื่อปาริดา เธอรับสายอย่างไม่มีทาง เลือกเช่นเคย

“รวิชญ์ ฉันกลัว คุณมาอยู่เป็นเพื่อนฉันได้ไหม” ปา

วิดาร้องไห้ใน

โทรศัพท์

อากาศข้างนอก ฝนตกลมแรง ชาคริยาจ้องมองรวิ ชญ์ที่กอดเอวเธอแล้วหลับไป ตอบปฏิเสธไป

รวิชญ์หลับแล้ว มีอะไรไว้คุยกันพรุ่งนี้

“เธอเอง”

ปาริดาพูดจบ ชาคริยาก็วางสาย

เธอก็มีความเห็นแก่ตัว รวิชญ์เป็นสามีเธอ เธอไม่ ได้ใจกว้างพอที่จะเอาผัวตัวเองมอบให้คนอื่น แต่ละครั้งที่ เห็นเขาสองคนใกล้ชิดสนิทสนมกอดกัน ใจเธอเหมือนถูก มีดบาด บัดนี้ ปาริดายังอยากให้รวิชญ์ไปหาเธอ ชาคริยา ไม่อนุญาตแน่นอน เธอเป็นภรรยารวิชญ์

อากาศเริ่มหนาว เห็นนิรดาถักเสื้อทารก เธอก็มีความคิด จะถักผ้าพันคอให้รวิชญ์ ให้รวิชญ์ผูกไปทำงานทุกวัน จะมีความสุขแค่ไหนเนอะ

ชาคริยาฝึกถักตามคลิปวีดีโอ ไม่ถึงวันก็ถักได้ครึ่ง หนึ่งแล้ว เรียนถักผ้าพันคอก็ไม่ยาก

“ชาคริยา”

รวิชญ์เปิดประตูอย่างโกรธจัด

เห็นรวิชญ์กลับมา ชาคริยาดีใจมาก เอาผ้าพันคอที่ ถักได้ครึ่งหนึ่งมาให้รวิชญ์วัดดู

“ผ้าพันคอนี้เหมาะกับคุณไหม ต่อไปถ้าถึงฤดูหนาว แล้ว คุณผูกไว้ก็ไม่หนาวละ ฉันเพิ่มฝึกถัก วันหนึ่งก็ถักได้ ขนาดนี้แล้ว เก่งไหมค่ะ

ชาคริยาเงยหน้าจ้องมองเขา ใบหน้ารวิชญ์เต็มไป ด้วยความโกรธ จิตใจไม่ได้อยู่ที่ผ้าพันคอเลย แต่ทำท่า รังเกียจและโยนมันลงบนพื้น ไม้ถักกลิ้งลงบนพื้น เสียงที่ ส่งออกมาทำให้ชาคริยาใจหาย เธอ

ประหลาดใจมาก มองผลงานที่เธออุตส่าห์ทำ นิ้วมือ เป็นแผลหลายที่ถึงจะถักได้แค่นี้ กัดริมฝีปากไว้แน่น
รวิชญ์ดึงมือชาคริยาไว้ ผลักติดผนัง พลังที่ใช้เหมือน จะฆ่าเธอให้ตาย “เมื่อคืนเธอวางสายโทรศัพท์ปาริดาโดย เจตนาใช่ไหม