ตอนที่1 ผู้หญิงคนที่ไปหาหมอ

ณ หมู่บ้านวี่หลง แห่งเมืองเจียงหลิงที่อยู่แสนไกล

สีเหลืองอร่ามของพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน ควัน ลอยโขมง ทำให้อากาศร้อน และในหมู่บ้านนั้นก็ยังคงมี อากาศร้อนมากเช่นเคย

ป่าผืนเล็กข้างๆหมู่บ้าน มีสุนัขสีดำตัวหนึ่งกำลังนอน คว่ำเพื่อผสมพันธุ์อยู่ด้านหลังของสุนัขสีเหลืองทองตัว หนึ่ง

“หลินหยาง เทคนิคทางการแพทย์ของตระกูลเซียว ของเราก็ธรรมดาเสียที่ไหน ไม่ใช่เป็นเพราะความเป็น แพทย์แผนจีน แต่เป็นเพราะเป็นมรดกทางการแพทย์ที่ เราสืบทอดกันมานานนับพันปี”

“เทคนิคทางการแพทย์ของตระกูลเรา จะต้องใช้ ควบคู่กับตำราบทหลงเฟิงเจว๋ และเหตุผลที่เธออายุ ยี่สิบเอ็ดแล้วยังไม่ได้รับการฝึกฝนนั้น ก็เป็นเพราะ วิชานี้ จะต้องมีความสัมพันธ์กับผู้หญิง ถึงจะเพิ่มความ แข็งแกร่งได้”

“หนี้ความรักครั้งแล้วครั้งเล่า จำได้ว่าเป็นผู้หญิงที่ไม่ แสวงหาใดๆ เข้าใจผิดในหัวใจความเป็นแพทย์ของตัว เอง…”

ขณะนั้นหลินหยางที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ ในหัวสมอง คิดย้อนไปถึงคําพูดที่คุณปู่เอ่ยพูดไว้ก่อนเสียชีวิต
หลินหยางกำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาการแพทย์เจียง หลิง เดิมทีช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อนเอยากจะหางานทำ อยู่ที่เมืองเจียงหลิง แต่กลับได้รับโทรศัพท์ว่าคุณปู่ของ เขาจะไม่ไหวเสียแล้ว

เมื่อคุณปู่ของเขาเสียชีวิตไปได้เจ็ดวัน นอกจากเงิน สะสมที่ทิ้งไว้ให้เขาห้าพันและตำรายาจีนกองโตนั้น ก็ ไม่มีอะไรทิ้งไว้ให้เขาอีกเลย

สำหรับเทคนิคทางการแพทย์ของตระกูลตัวเองนั้น หลินหยางก็ไม่ได้รู้สึกสงสัยหรือลังเลในคุณค่าเหล่านั้น เลย ในปีนั้นขาเห็นกับตาตัวเองว่าคุณปู่ของเขารักษา ผู้ป่วยโรคหัวใจ แต่เมื่อคุณปู่ของเขาไม่ได้สนใจในเงิน ทองเหล่านั้น ใช้ชีวิตอยู่ในหมู่บ้านวี่หลงอย่างสันโดษ

ขณะนั้นเป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว หลินหยางหยิบ กล่องเข็มของคุณปู่ออกมา แล้วนำเข็มออกมาเล่นอยู่ใน มือ

เข็มเงินที่เคลื่อนไหวไปมาราวกับงูที่อยู่ระหว่างนิ้วมือ ของเขา เมื่อเปรียบกับเข็มปักลายของผู้หญิงในหมู่บ้าน แล้วดูมีความเชี่ยวชาญและดูดีกว่าเสียอีก

เทคนิคการฝังเข็ม ตอนที่เขายังเด็ก ก็ถูกคุณปู่ บังคับให้ตัวเขาเรียนไว้แล้ว อีกทั้งสาขาที่เขาเรียนใน มหาวิทยาลัยก็เป็นสาขาทางการแพทย์แผนจีน สำหรับ การฝังเข็มแล้วนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่สำหรับเขา แต่ ไม่มีการสนับสนุนจากการฝึกจิตของตระกูลแล้วนั้น เขา ก็เป็นเพียงแค่แพทย์แผนจีนธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้นความแตกต่างระหว่างเขากับคุณปู่นั้นไม่ใช่น้อยๆเลย

“อยากพัฒนาศักยภาพ ก็ต้องใช้ผู้หญิงเป็นตัวช่วย ดูแล้วคงจะต้องหาแฟนซักคนแล้วสิ” หลังจากที่รู้วิธี การฝึกฝนของตระกูลตัวเองแล้วนั้น หลินหยางก็เริ่ม วางแผนชีวิตในอนาคตของตัวเอง

“ตึง ตึง ตึง… และในขณะที่หลินหยางกำลังครุ่นคิด อยู่นั้น มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอยู่ทางด้านนอก

รู้สึกสงสัยว่าดึกป่านนี้แล้วยังจะมีใครมาหาเขากันอีก เขาจึงเดินไปเปิดประตู

“พี่ผิง คุณมาได้อย่างไร เข้ามาก่อนสิ” หลังจากที่เปิด ประตูออกแล้ว พบว่าเป็นเซี่ยผิง เขาจึงรีบกล่าวทักทาย เธอ

เซี่ยผิงปีนี้เธออายุยี่สิบปี เป็นเพื่อนบ้านของเขา สามี ของเธอทำงานอยู่ต่างเมือง ปลายปีถึงจะกลับมาที่บ้าน เป็นเวลาหนึ่งเดือน

เซี่ยผิงเป็นผู้หญิงที่นับว่าสวยมากคนหนึ่ง ดวงตา กลมโต แม้ใบหน้าเธอจะไม่ได้ขาวมาก แต่ก็แสดงออก ให้เห็นถึงความเป็นคนที่มีสุขภาพดี และที่สำคัญเธอมี ทรวงทรงที่สะโพกผายหน้าอกใหญ่ด้วยแล้วนั้น ทำให้ หนุ่มๆในหมู่บ้าน มักจะหาโอกาสช่วงที่หลี่เฉียงไม่อยู่ บ้าน อยากที่จะมาคบหากับเธอ

แต่เซี่ยผิงก็อยู่ในกฎเกณฑ์มาตลอด หลายปีมานี้ ก็ไม่เคยได้ยินข่าวว่าใครคนในจะประสบความสำเร็จใน ความต้องการเหล่านั้น

“หลินหยาง ฉันปวดท้องมากเลย ได้ยินคุณปู่เธอบอก ว่าเธอกำลังเรียนวิชาแพทย์อยู่ ดูให้ฉันหน่อยว่าเธอ รักษาได้ไหม?”

หลินหยางมองดูเซี่ยผิงที่ขมวดคิ้วอยู่เช่นนั้น ในใจ รู้สึกว่าเธอจะต้องปวดหนักมากจนเกินที่จะอดทนไหว จึงรีบให้เซี่ยผิงเข้ามา และรีบกล่าวกับเธอ “คุณเข้ามา ก่อน เดี๋ยวผมตรวจให้

เขาพยุงเซี่ยผิงเข้ามาในห้องโถง ให้เธอนั่งลงบน โซฟา แล้วจึงจับชีพจรของเธอ

“พี่ผิง คุณไปกินของเย็นๆอะไรมาหรือเปล่า?” หลิน หยางขมวดคิ้วเอ่ยถามเธอออกไป

“ใช่ วันนี้ฉันรู้สึกร้อนมาก เลยซื้อไอศครีมที่ร้านค้าใน หมู่บ้านมากินน่ะ ทำไมหรือ? ไอศครีมพวกนั้นเสียแล้ว อย่างนั้นหรือ?” ได้ยินหลินหยางเอ่ยถามดังนั้น เธอจึง เงยหน้าขึ้นมาเอ่ยถามเขากลับ

“ไม่ใช่ครับ แต่เป็นเพราะว่าคุณกินของเย็นเข้าไปแล้ว แล้วคุณก็กินทั้งพริกและของมันเข้าไปอีก นั่นทำให้ กระเพาะและลำไส้ของคุณเกิดการอุดตัน เลือดไหล ผ่านไม่สะดวก จึงทำให้คุณปวดท้องอยู่แบบนี้”

“แล้วเธอรักษาได้ไหม? ฉันปวดท้องมากจริงๆ” เธอเอ่ยถามกลับ

“รักษาน่ะรักษาได้ แต่ต้องฝังเข็มนะครับ” หลินหยาง เอ่ยบอกเธอ

“ฝังเข็ม? ใช่ ว่าต้องแทงเข็มเข้าไปไหม? ฉันเคยเห็น ที่คุณปู่เธอรักษาคนอื่น ได้ผลมากเลยนะ เธอรีบมาฝัง เข็มให้ฉันเถอะ” เมื่อเธอรู้ว่าหลินหยางสามารถรักษา โดยการฝังเข็มได้นั้น จึงรีบเอ่ยบอกกับเขา

“แต่การฝังเข็ม คุณจะต้องถอดเสื้อผ้าออกนะ ผม เกรงว่าคุณอาจจะไม่สะดวก” หลินหยางเอ่ยบอกกับเธอ ด้วยน้ำเสียงเบาๆ แล้วมองกลับไปยังใบหน้าของเธอที่ดู ไม่ได้มีความรู้สึกโกรธหรือไม่พอใจอะไร จึงรู้สึกวางใจ ลงเล็กน้อย พร้อมกับความคาดหวังที่เกิดขึ้น

“เรื่องแค่นี้เอง เธอรีบฝังเข็มให้ฉันเถอะ ” เมื่อได้ยิน หลินหยางบอกดังนั้น เธอก็ไม่รีรอ รีบถอดเสื้อแขนสั้น ของเธอออกในทันที