ตอนที่ 6 วางเชือกยาวไว้ตกปลาใหญ่

หลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ทาวัดยืนอยู่ที่หน้าต่าง มองดูวรินทร ค่อยเข้าไปในฝูงชน เหลือบมองว่าที่เล็กและร่างกายที่ผอม อ่อนแอของเธอ ไม่อดคิดถึงเรื่องสัญญาการแต่งงานนั้นไม่ได้

ถึงแม้ว่าคุณตกลงเรื่องแต่งงานให้เขากับบ้านพูลสวัสดิ์ แต่ คนอย่างทาวัดจะยอมให้ใครมาจัดการเรื่องเขาอย่างง่ายๆหรือ?

ถ้าไม่ใช่เพราะที่ดินอ่าวเล่นไฮนั้นมีความทรงจําของเขาตอน เด็กๆ ที่อยู่กับคุณแม่ และที่ดินนั้นเป็นของบ้านพูลสวัสดิ์ ซึ่ง บ้านพูลสวัสดิ์ไม่ยอมขาย เขาจะยอมไปแต่งงานได้ยังไงแค่ เป็นการแต่งงานมีลูกเท่านั้น ชีวิตนี้เขาก็ไม่สามารถรักผู้หญิง คนไหนได้ ฉะนั้นแต่งกับใครก็ได้ !

แต่ไม่รู้ทำไม สมองเขาคิดถึงวรินทรที่ยืนอยู่ใต้แสงไฟ ผิวขาว เหมือนหิมะ ดวงตาโตๆ มีแสงประกาย เรือนร่างที่เล็กผอม อ่อน ปลอกเปียกราวกับเต้าหู้ แค่ใช้แรงนิดๆเธอก็จะแตก

เมื่อนึกถึงเรื่องเหล่านั้นก็รู้สึกตัวร้อนจนปากแห้ง โดยเฉพาะ ดวงตาโตๆสีดำคู่นั้น เขาเหมือนกับเคยเห็นที่ไหน เดิมเขาเป็น คนรังเกียจการสัมผัสของคนอื่นมาตลอด แต่ตอนนั้นกลับไม่มี ความรังเกียจสักนิด

แม้กระทั่งเขายังรู้สึกกลิ่นบนตัวของวรินทรนั้นหอมมาก กลิ่น หอมอ่อนๆที่คุ้นเคย ใบหน้านั้นเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่ คิดยังไงก็คิดไม่ออก
สิ่งที่น่าแปลกที่สุดคือตอนไอ้หมอนั่นลุกขึ้นจะจากไป เขาก็มี ความรู้สึกที่อยากจะลากเธอกลับมา หรือเป็นเพราะว่าเขาหัก ห้ามอารมณ์รักนานเกินไป พอได้เปิดแล้ว ก็รีบร้อนจนไม่เลือก ชายหญิงแล้วเหรอ ?

ทาวัตคิดว่าตัวเองโดนปีศาจริงแล้ว

“ท่านประธานทาวัต ผมไม่เข้าใจจริงๆ กล้องวงจรปิดแสดงให้ เห็นว่าวรินทรอาจจะเป็นคนที่วางยาในคืนนั้น แต่เมื่อกี้ที่บาร์ท่าน ทำไมถึงไม่ลงมือ กลับปล่อยเขาไป ?” เลขาพิเศษรู้สึกแปลกมาก ยิ่งกว่านั้นท่านประธานยังสั่งคนให้เอาเสื้อโค้ตของตัวเองไปให้ หมอนั่นด้วย เพื่อให้มันได้ปิดบังความอับอาย

ทาวัตได้ยินเช่นนั้น นัตน์ตาก็มีประกายวาบไป “เรื่องบาง เรื่อง ต้องวางเชือกยาวเพื่อตกปลาใหญ่ ส่วนวรินทร ยังไม่ถึง เวลาของมัน”

พูดจบ เขานึกถึงวรินทรอีก ตอนในบาร์ เมื่อวรินทรถูกดาริ นทร์พาล ดวงตาแดงๆของเธอ เหมือนกับแมวที่หัวแข็งและ อ่อนแอ ทำให้เขาเกิดความรู้สึกอยากป้องกัน !

สวมเสื้อของทาวัต วรินทรรีบโบกรถกลับบ้านพูลสวัสดิ์

ถึงบ้าน วรินทรไม่กล้าเข้าทางประตูหน้า เธอกลัวว่าจะเจอเข้า กับสองแม่ลูกนั้น ถ้าสองคนนั้นเห็นสภาพเธอ เธอจะดีแน่ ดังนั้น เธอเลยเลือกลงรถที่ประตูหลัง
แต่พอเธอลงจากรถ ก็มีเสียงคลุมเครือมาจากรอบๆ ตอนนี้ก มากแล้ว รอบๆไม่มีรถและคน

เธอเงยหน้ามองไปทางที่เสียงผ่านมา ก็พบเห็นรถฮัมวีคันหนึ่ง เสียงออกมาจากรกนี้ แสงไฟมืดเกินไปทำให้วรินทรมองไม่ชัดป้ายทะเบียนรถและ

ของรถ เธอก็ไม่อยากยุ่งเรื่องคนอื่น แต่รถนั้นขวางทางกลับบ้าน

ของเธอ เธอเลยดันทุรังเดินผ่านไป

เธอตั้งใจะก้มหัว ไม่หันไปมอง แต่ใครจะไปรู้กระจกรถไม่ได้

ปิด หางตาเหลือบไปมอง เพียงแค่เห็นในรถมีคนสามคน ผู้ชาย สองผู้หญิงหนึ่งคน และผู้หญิงนั่งอยู่บนร่างผู้ชายคนหนึ่ง หันหน้า

รับแสงและมีความสุขมาก นั้นคือครองขวัญ

วรินทร-นตระหนก

นึกไม่ถึงว่าครองขวัญจะกล้าทำแบบนี้กับผู้ชายสองคนบนรถ