ตอนที่ 3 ว่าที่ภรรยาของเธอ

ตอนคืน ห้องรับแขกพูลสวัสดิ์

“เมื่อวาน โอกาสดีขนาดนั้น ไม่นึกเลยว่าเธอจะปล่อยให้หลุด มือได้

“คุณแม่ หนูวางยาให้เขาจริงๆ และยังให้คนไปทำลายกล้อง วงจรปิดในโถง หนูไม่รู้ว่าทำไมสุดท้ายแล้วเขาถึงไม่มาที่ห้อง หนู…”

“เธออ่ะ..โง่! ให้เธอตามเขาไปเธอก็ไม่ทำ ปล่อยให้โอกาส เสียไปเปล่าๆ ทาวัดไม่เคยเข้าใกล้ผู้หญิง ถึงแม้ว่าเธอจะหมั้นกับ เขาแล้วก็ไม่แตะต้องเธอ อย่างนี้เมื่อไหร่เธอจะได้ท้องสักที ถ้า เธอไม่ท้องจะอยู่ในบ้านธัมรุจินันท์อย่างมั่นคงได้ยังไง

ที่ครองขวัญหมั้นกับทาวัตได้ ก็เพราะบรรพบุรุษของบ้านพูล สวัสดิ์และบ้านธัมรุจินันท์มีความสัมพันธ์ที่คบกันมาหลายชั่วอายุ คนเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว เมื่อของทั้งสองฝ่ายยังมีชีวิตอยู่ แค่คำ พูดเล่นๆไม่กี่คำก็ให้รุ่นหลานของทั้งสองฝ่ายหมั้นกันไว้ล่ะ

ตอนแรกทุกคนไม่มีใครนับเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนกระทั่งตอน นี้บ้านพูลสวัสดิ์ไม่ใช่บ้านพูลสวัสดิ์เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว เพื่อ ให้บ้านพูลสวัสดิ์สามารถกลับไปเป็นสภาพเดิม ชยุตจึงจัดการ งานหมั้นนี้ขึ้นมาโดยไม่มุทะลุทุกอย่าง

ใครจะไปรู้ แผนดีๆสุดท้ายก็พังได้
“หนูรู้แล้ว คุณแม่หยุดพูดได้แล้ว ไอ้วนทรมาละ

ครองขวัญกำลังคุยอยู่เรื่องเมื่อคืนกับคุณนายอรัญญา เมื่อ

มองเห็นว่าวรินทรลงมา เธอรีบเงียบเสียง ถึงเวลาอาหารเย็น วรินทรก็ถูกคนใช้เรียกลงมากินข้าว

คืนนี้มีเพียงเขาสามคนกินข้าวกัน

เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร กินไปและนั่งเงียบฟังคำพูดพล่อย เหยียดหยามของคุณนายอรัญญา

“ทำตัวเองเป็นคุณชายของบ้านพูลสวัสดิ์แล้วซินะ แค่กินข้าว ยังต้องให้คนไปตามตั้งหลายครั้ง แล้วเรื่องเรียนไม่ต้องไปเรื่อง แล้วเหรอ ? ครูโทรมาที่บ้านแล้วนะ”

เพราะถูกทาวัดทรมานมาทั้งคืน วรินทรไม่มีจิตใจจะไปเรียน จริงๆ

“วันนี้ผมไม่ค่อยสบาย ลาหยุดกับครูแล้ว” วรินทรเขี่ยเม็ดข้าว เข้าปากแล้วอธิบาย

ครองขวัญที่อยู่ข้างๆพูดเหยียบหยามเพิ่มอีกประโยค “อ่า.. ฉันคิดนะ แกอาจอยากจะอยู่บ้านพูลสวัสดิ์อยู่ฟรีกินฟรีต่างหาก” ท่าทางหยิ่งยโสกับลักษณะเชื่อฟังต่อหน้าชยุต ในตอนกลางวัน มาก

วรินทรยังจำวันแรกที่มาถึงบ้านพูลสวัสดิ์ได้ ต่อหน้าชยุต ครองขวัญเรียกเธอว่าน้องชายแท้ๆ ท่าทางสนิทสนมมาก ทำให้ เธอซาบซึ้งอยู่นาน
แต่หลังจากนั้นเธอบังเอิญได้ยินครองขวัญกับคุณนายอรัญญา คุยกัน เลยรู้ว่าที่ผ่านมานี่เป็นแค่การแสดง เพื่อจะหาโอกาสได้ เธอออกจากบ้านนี้

สําหรับการกลั่นแกล้งของสองแม่ลูกคู่นี้ วรินทรเลือกที่จะนิ่ง เงียบ เธอแค่อยากรีบกินให้เสร็จเร็วๆแล้วหนีไป แต่เมื่อเธอวาง ชามและตะเกียบ เตรียมที่จะหันเดินออกไป คุณนายอรัญญาก็ พูดขึ้น

ได้ยินแค่ว่า “ดูลักษณะอ่อนแอขี้ขลาดของแก แล้วอาบอาย จริงๆ แต่แกก็โชคดีจริงๆ ได้แต่งงานกับลูกสาวบ้านหันมณี ถึง เวลาที่แกแต่งงานแล้วอย่าทำให้บ้านพูลสวัสดิ์ต้องขายหน้า

อะไรนะ ?

แต่งงาน ?

วรินทรตกตะลึก เงยหน้ามองคุณนายอรัญญา

“ลูกสาวบ้านหันมณีที่ไหน ? แต่งงานอะไร ?”

ครองขวัญที่นั่งอยู่ข้างๆหัวเราะอย่างเยือกเย็น “บ้านหันมณี เป็นตระกูลยิ่งใหญ่มีชื่อเสียงในเมืองเจียง คนอื่นอยากจะ แต่งงานกับคุณหนูหันมณีก็ไม่มีโชคนี้ ลูกนอกสมรสอย่างแก่ควร จะดีใจแล้วสิ”

สําหรับ คุณดารินทร์ ลูกสาวคนโตของบ้านหันมณี ซึ่งมีข่าวว่า ร่างกายไม่แข็งแรง ป่วยอยู่บ่อยๆ

เมื่อไม่กี่วันมานี้ คุณนายของบ้านหันมณีฟังคำพูดของอาจารย์ท่านไหนเข้า เลยอยากช่วยหลานสาวสุดที่รักของเขา เขาหาหลาน เขย

ผู้ชายที่ยังไม่ได้แต่งงานทั้งเมืองเจียงส่งวันเดือนปีเกิดไปให้

แล้ว

และวันเดือนปีเกิดของวรินทรก็ถูกสองแม่ลูกนี้ส่งไปด้วย เพราะหวังว่าจะเป็นการไล่วรินทรออกจากบ้านพูลสวัสดิ์

ใครจะไปรู้ละว่า วรินทรถูกเลือกได้จริงๆ ทำให้สองแม่ลูก ดีใจเป็นอย่างมาก

“พ่อรู้เรื่องนี้ไหม?” วรินทรกัดริมฝีปากแล้วถามด้วยเสียงเบา เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง จะไปเป็นเขยแต่งเข้าบ้านคนอื่นได้ยัง ไง ช่างเหลวไหลไร้สาระเกินไปแล้ว

ชยุตตามเขากลับมาไม่ใช่จะให้เป็นทายาทเหรอ ? เขาจะยอม

ให้เธอไปเป็นเขยแต่งเข้าบ้านคนอื่นเหรอ ?

เมื่อได้ยินคำพูดวรินทร คุณนายอรัญญาก็เงียบงันพูดไม่

ออก

เรื่องนี้ ชยุตไม่รู้จริงๆ

แต่ครองขวัญเงยคางขึ้นอย่างหยิ่งยโส มองไปยังวรินทรอย่าง ดูหมิ่น ว่า “พ่อต้องเห็นด้วย รอให้ฉันแต่งเข้าบ้านธัมรุจินันท์แล้ว คลอดลูกชาย สมบัติของบ้านพูลสวัสดิ์ก็ไปไม่ต้องให้ลูกนอก สมรสอย่างแกมาสืบทอดหรอก ไปมองสภาพตัวแกสิ ช่างกะเทย จริงๆ!”
เกิดเป็นลูกสาวของเศรษฐีแท้ๆ แต่พูดจากลับแสบสัน

วรินทรอดทนนิ่งเงียบ เธอสามารถอดทนให้ครองขวัญสบ ประมาทเหยียดหยามแต่การแต่งงานทำให้ฐานะของเธอถูกเปิด เผยไวขึ้น

เพราะเหตุนี้ทำให้เธอโต้แย้งคำพูดของครองขวัญเป็นครั้งแรก ตั้งแต่เข้ามาในบ้านพูลสวัสดิ์

“ผมไม่เห็นด้วย ผมจะไม่แต่งงานกับคุณหนูหันมณี”

ได้ยินวรินทรที่อ่อนแอขี้ขลาดมาโดยตลอดพูดโต้แย้งกลับมา ครองขวัญสองแม่ลูกทั้งคู่โกรธจนตาแทบจะถลอนออกมาข้าง นอก

คุณนายอรัญญาลุกขึ้นแล้วชี้ไปยังวรินทร “แกจะกล้าไม่ตกลง หรือ ฉันขอเตือนแกนะ แกจําเป็นต้องยอมเป็นเขยแต่งเข้าบ้าน หันมณี !”

“ผมไม่ยอม !”

ครองขวัญเห็นท่าทางมุ่งมั่นของวรินทร แสงกระกายแววตา มืดลง ยิ้มแบบเยือกเย็น “ดีเลย ถ้าแกไม่ตกลง ฉันจะโทรหา โรง พยาบาลตอนนี้บอกพวกเขาว่าบ้านพูลสวัสดิ์จะไม่จ่ายค่ารักษา พยาบาลของแม่แกแล้ว”

พูดจบ วรินทรเงียบลงมาทันที

บนโลกใบนี้ไม่มีอะไรสำคัญกว่าเรื่องนี้อีกแล้ว
เมื่อเห็นว่าวรินทรไม่ตอบโต้ สองแม่ลูกนั้นมองกันเหมือนผู้ ชัยชนะ

ครองขวัญพูดอย่างโอหัง “วรินทร แค่แกไปเป็นเขยแต่งเข้า

บ้านหันมณีดีๆ ค่ารักษาพยาบาลของแม่แกก็จะไม่ถูกตัด” วรินทรมีแต่ยอมตาม โชคชะตา ตอบรับคำด้วยน้ำเสียง

อ่อนน้อม “ครับ ผมเข้าใจแล้ว