ตอนที่ 2 ปลอมตัวเป็นผู้ชาย

เมื่อวรินทรกลับไปถึงบ้าน ฟ้าสว่างแล้ว

ชยุต เจ้าของบ้านพูลสวัสดิ์ ซึ่งยังเป็นพ่อของเธอ กำลังรอเธอ อยู่ เขานั่งอยู่ที่โซฟาด้วยหน้าตาที่ไร้ความรู้สึก

เมื่อเห็นวรินทรที่ไม่ได้กลับบ้านมาทั้งคืน ชยุตจ้องเธอด้วยแวว ตาสาหัส น้ำเสียงเต็มไปด้วยความรังเกียจ “ผู้หญิงสารเลวคน ไหนเลี้ยงดูมาเนี่ย ไม่มีกฎระเบียบเลยซักนิด

ใจของวรินทรเหมือนถูกมีดกรีด ในสายตาของพ่อ การที่เธอ ไม่กลับบ้านทั้งคืนเป็นแค่เพียงการไม่มีกฎระเบียบ และใน สายตาเขา การที่แม่ให้ชีวิตทั้งหมดให้กับเขาก็เป็นแค่เพียงหญิง สารเลวเท่านั้น !

พ่อแบบนี้ไม่มีค่าพอที่เธอจะต้องไปรักเคารพ !

แต่ที่เธออ่อนน้อมจนไร้ศักดิ์ศรีมาอาศัยอยู่ในชายคาบ้านพูล สวัสดิ์ ไม่ใช่เพื่อตัวเอง เป็นเพราะแม่ที่ป่วยหนักนอนอยู่บนเตียง

ดังนั้นวรินทรเลยอดกลั้นไว้และก้มหน้า กำมือแน่นๆ พูด ด้วยความกลัว “ขอโทษครับ จะไม่มีครั้งหน้าอีกแล้วครับ”

“แกยังคิดถึงครั้งหน้าหรือ ? ตอนนี้แกอยู่ในบ้านพูลสวัสดิ์ ต้องเรียนรู้กฎระเบียบในสังคมชั้นสูง เก็บความเคยชินเลวๆ ใน ตัวเธอไปให้หมด ไม่อย่างนั้นก็โดนลงโทษตามกฎของบ้าน
กฎลงโทษของบ้าน

ได้ยินคำนี้ ร่างกายของวรินทรก็สั่น โดยสัญชาตญาณ กฎ ลงโทษของบ้านพูลสวัสดิ์ คือโดนเจ้าของบ้านใช้แส้หนังที่ร้อย ครั้ง

สำหรับการโดนตีด้วยแส้หนังร้อยครั้งนั้น เตือนความจําของ เธอขึ้นมาอีกครั้ง ตอนนั้น เธอเพิ่งเข้ามาในบ้านพูลสวัสดิ์หลังนี้ ในสมองจำคำพูดของแม่ได้เสมอ ให้เธอระมัดระวังในทุกเรื่อง และกับทุกคน แต่อย่างนั้นก็เถอะเธอก็ยังโดนจนได้

เธอก็แค่แตะต้องนาฬิกาที่วางอยู่บนโต๊ะชาในห้องรับแขก โดยไม่ได้ตั้งใจ หลังนั้นเธอถูกใส่ร้ายว่าขโมยนาฬิกาของครอง ขวัญ ตอนนั้นชยุตไม่แบ่งความถูกความผิดก็คาดโทษ จากนั้นก็มีเธออย่างแรงจนหนังเปิดเนื้อแตก นอนคว่ำบนเตียง อย่างทรมานถึงสามเดือนกว่าจะดีขึ้น

ตั้งแต่นั้นคนในบ้านพูลสวัสดิ์นี้ก็มองเธอต้อยต่ำลงไปอีก จาก นั้น เธอถึงได้เข้าใจความน่ากลัวและอันตรายของจิตใจคน

“ขอโทษครับ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว” วรินทรพูดอีกครั้งอย่างไม่มี แรง

ชยุตแสดงออกความเบื่อหน่ายอย่างชัดเจน แต่ก็ทนพูดเตือน อีกครั้ง

“ตอนนี้บ้านเราก็สามสัมพันธ์กับบ้านธัมรุจินันท์เรียบร้อยแล้ว แกในฐานะคนในบ้านพูลสวัสดิ์ต้องเข้มงวดวินัยในตนเอง อย่า ทำให้บ้านพูลสวัสดิ์และพี่สาวแกต้องขายหน้า
เมื่อได้ยินสกุลธัมรุจินันท์ วรินทรก็คิดถึงเรื่องเมื่อคืนอย่างไม่รู้ ตัว ในหน้าแดงขึ้นอย่างเป็นเลือดฝาด

แต่หยุดเหลือบมองเธอก้มหน้า สองมือชายเสื้อ ท่าทาง อ่อนแอและขี้ขลาด ยิ่งมองยิ่งโกรธ ทำไมคนอย่างเขาถึงได้มี ลูกชายขี้ขลาดขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะบ้านพูลสวัสดิ์ต้องการ ทายาท เขาไล่มันออกจากบ้านพูลสวัสดิ์นี้ไปนานแล้ว!

สุดท้าย ชยุตก็โบกมือไล่ให้วรินทรกลับห้องตัวเองไป

วรินทรกลับไปที่ห้อง ปิดประตูอย่างระมัดระวัง

หลังจากนั้นจึงหยิบเสื้อผ้าที่สะอาด แล้วเข้าไปห้องน้ำอาบน้ำ เพื่อไม่ให้คนอื่นมองออกว่าเธอพันผ้ารัดหน้าอกไว้ เสื้อผ้าของ เธอจึงเป็นแบบใหญ่หลวมทั้งหมด แล้วรูปร่างเธอเล็ก มองไป ไม่มีความเป็นผู้ชายแม้แต่สักนิด จึงไม่แปลกที่ครองขวัญจะ หัวเราะหยอกเธอว่าเป็นกะเทย !

แกะผ้ารัดอกที่พันตัวอยู่ออกที่ละชั้นละชั้น ร่างกายที่สวยงาม ของเธอออกมาทั้งหมด กระจกที่อยู่ข้างหน้าเต็มไอน้ำ วรินทรยืน อยู่หน้ากระจก มองผู้หญิงผมสั้นรูปร่างอ่อน หน้างามคนนั้น รู้สึก โศกเศร้าไปนิด

สิบปีที่แล้ว แม่ของเธอคือชู้รักของชยุต และเธอคือลูกสาว นอกสมรสของบ้านพูลสวัสดิ์ แต่เพื่อได้ไปอยู่ในบ้านพูลสวัสดิ์ แม่ให้เธอใช้ชีวิตเป็นผู้ชายมาตลอด

เทวดาก็ไม่ใจร้ายกับคนที่มีความพยายาม บ้านพูลสวัสดิ์ไม่ ได้มีลูกชายนอกจากครองขวัญลูกสาวคนเดียว เพื่ออนาคตของบ้านพูลสวัสดิ์ ชยุตจึงต้องตามหาลูกชายที่ทิ้งไว้ข้างนอกกลับมา อย่างไม่เต็มใจ

สิบแปดปีที่ผ่านมา เพื่อเลี้ยงเธอ แม่อดทนความยากลำบาก คนเดียว จึงป่วยหนัก ค่ารักษาพยาบาลที่สูงๆ ทำให้วรินทร์ต้อง มาพึ่งพาบ้านพูลสวัสดิ์ ดังนั้นเธอเลือกที่จะกลับมาเป็นทายาท ผู้สืบทอดอย่างเชื่อฟัง

วรินทรยังจำตอนที่ตัวเองเพิ่มมาถึงบ้านพูลสวัสดิ์ได้ คนใน บ้านพูลสวัสดิ์มองเธอด้วยสายตาเยือกเย็น ไม่มีใครชอบเธอ แม้แต่พ่อ ก็ยังทำหน้าด้วยความรังเกียจกับเธอ

เธอฝืนยิ้มออกมา นิ้วมือลูบไล้ไปยังร่างกายขาวเนียน บนนั้น ยังมีร่องรอยที่ทาวัดทำไว้ในเมื่อคืน รอยจูบทั่วทั้งร่าง ทำให้ เห็นได้ชัดว่า เมื่อคืนเธอถูกทาวัตกระทำอย่างน่าสงสาร

เมื่อนิ้วมือที่ร้อนผ่าวสัมผัสกับกล้ามเนื้อ วรินทรก็สั่นไปทั้งตัว ในสมออดคิดถึงเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ โครงใบหน้าที่ชัดเจนและ ร่างกายที่แข็งเกร่ง รวมไปถึงลักษณะที่เขากระซิบใกล้หูเธอ และ จูบที่เร่าร้อนนั้นด้วย

ทันใดนั้นหน้าเธอแดงไปทั่ว

ตลอดสิบแปดปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยเข้าใกล้ชิดกับผู้ชาย ขนาดนี้ แม้กระทั่งที่โรงเรียนก็ไม่เคยพูดกับเพื่อนผู้ชายตาม ลำพัง

แต่วันนี้กลับทำในสิ่งที่หญิงชายใกล้ชิดกันมากที่สุดกับทา วัต….. เธอรีบส่ายหัวเพื่อไม่ให้ตัวเองกลับไปคิดอีก
ผู้ชายที่หน้าตาหล่อเหลา เป็นว่าที่สามีของครองขวัญ เป็นพี่ เขยของเธอ

สิ่งที่เธอควรภาวนา ในตอนนี้ คืออย่าให้ทาวัดพบว่าผู้หญิง ที่นอนกับเขาเมื่อคืนคือเธอ !

ถ้าฐานะที่แท้จริงของเธอถูกเปิดเผย แค่ถูกไล่ออกจากบ้านพูล สวัสดิ์ถือเป็นเรื่องเล็ก ถ้าบ้านพูลสวัสดิ์ตัดค่ารักษาของแม่คงจะ จบสิ้นแน่ๆ !

ขนะนี้ ทาวัตกลับไปที่บริษัทเพ็งอุดมกรุ๊ปจำกัดแล้ว มองไปยัง เลขาพิเศษหยิบบันทึกของกล้อวงจรปิดมาให้ ถามว่า “เจอ อะไรไหม ?”

“รายงานท่านประธาน กล้องวงจรปิดในงานหมั้นเมื่อคืนถูก คนทําลายและไม่ได้ถ่ายเก็บไว้ว่า ใครวางยาในเหล้าของท่าน เลขาพิเศษพูดไป เหงื่อก็ไหลเต็มหัวไปด้วย “ระหว่างทางที่ท่าน ไปห้องพัก กล้องวงจรปิดถ่ายติดมีผู้ชายคนหนึ่งพยุงท่านไปที่ ห้อง…”

แววตาทาวัตมีแสงประกาย แต่แป๊บเดียวก็หาย “เห็นชัดไหม ว่าเป็นใคร ?” เลขาพิเศษปริ้นท์ภาพถ่ายแล้วส่งให้เขา ทาวัต สอบไปตาเดียว

ในรูปภาพเป็นผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่ง แต่เมื่อมองละเอียด ชายนั้นยิ่งเหมือนเด็กหนุ่มปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม มองจากใน รูปภาพ ชายนั้นหน้าตาที่สะอาดหมดจด แต่เตี้ยกว่าเขาหนึ่งช่วงหัวซึ่งเท่ากับไหล่ของเขา ร่างกายอ่อนแอมาก เขาแต่เพียงพึ่งที่ ร่างเขาเล็กน้อยก็เหมือนกับว่าจะเบียดอัดเขา คนคนนี้เขาไม่ เคยเห็นมาก่อน

เลขาพิเศษพูดต่อว่า “กล้องวงจรปิดข้างหลังก็เสียไปด้วย ดัง นั้นไม่สามารถรู้ได้ว่าผู้ชายคนนั้นออกมาจากห้องท่านเวลาไหน

“ไปตรวจสอบให้ผม” ทาวัตกรูปภาพในมือแน่น ถึงแม้ว่าน้ำ เสียงไม่ดุดันแต่ก็ยังมีอานุภาพ คิดว่าเรื่องที่เขาโดนวางยาต้อง เกี่ยวกับเด็กคนนั้นแน่นอน