บทที่ 18 สมบัติของหลี่ฝาง

บทที่ 18 สมบัติของหลี่ฝาง

“เชี่ยลู่ ฉันบอกเธฮเมื่อไหร่ว่าฉันมีเงิน 200000? ” หลี่ฝางถูก เชี่ยลู่ทำสับสน เมื่อกี้ตนไม่ได้พูดประโยคนี้นี่?

“นายถูกล็อตเตอรี่ 500000 และเชิญเราไปทานอาหาร ค่ำคืนนั้นนายใช้ไป 100,000 หยวน และถูกพี่ชายของ จาง เชี่ยนหลอกไป 80000 หยวน จากนั้นคืนนั้นก็แพ้ให้พี่เฟยอีก 140000 หยวน เมื่อนับแล้วไม่ใช่ว่ายังเหลืออยู่อีก 200000 หยวนหรือไง?” เซี่ยลู่ร้องไห้กระซิกขณะสรุปบัญชีให้หลี่ฝาง ฟัง

ในใจของหลี่ฝางเริ่มหัวเราะขึ้นมา ติดกับเร็วขนาดนี้เชียว?

“อืม พวกนายไม่ต้องเล่นละครอะไรอีกแล้ว ตอนนี้ฉันเพิ่ง เข้าใจขึ้นมา ว่าที่แท้ที่พวกนายทำแบบนี้ ก็เพื่อเงินในกระเป๋า ฉัน” ทำอะไรอีกแล้วฉันเห็นแล้วว่าคุณทําแบบนี้เพื่อเงินใน กระเป๋าของฉัน” หลีฝางแฉ

ในเวลานั้นเอง ตู้เฟยก็แสดงสีหน้าที่แท้จริงออกมา “ทำไม เมื่อกี้ฉันเล่นได้ไม่เลวใช่ไหม?”

ในตอนนี้ เซี่ยลู่ไม่ได้ร้องไห้อีกต่อไป “พี่เฟย เมื่อกี้ฉันถูกเขา เอาเปรียบไปไม่น้อย คุณห้ามปล่อยเขาไปง่ายๆ นะ”
หลี่ฝางมองไปที่เชี่ยลู่และก่นด่าในใจ แม่งเอ้ย เมื่อกี้เธอไม่ใช่ หรือไงที่เอาตัวเองมาส่งถึงอกฉัน? ทำไมจู่ๆ ถึงกลายเป็นนั้น ไปเอาเปรียบเธอขึ้นมาได้

“ลําบากเธอแล้ว ที่รัก” ตู้เฟยลูบหน้าของเชีย

“หลี่ฝาง เอาเงินมาให้ฉันเถอะ”

“ใช่ เอาเงินมาให้เสียดีๆ นายจะได้ถูกทุบตีน้อยหน่อย

เกาเส็งและจางเสี่ยวเฟิงมองไปที่หลี่ฝาง อย่างเย็นชาและขอ เงินจากเขา

“เจ้าพวกโง่ ทำอะไรน่ะ! ” ตู้เฟยกรอกตาใส่พวกเขา จาก นั้นจึงด่าขึ้น “หรือพวกนายไม่รู้หรือไงว่าปล้นเงินมันผิดกฏ หมาย?”

“หลี่ฝาง พวกเรามาคุยกันเถอะ” ตู้เฟยมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ปรากฏบนใบหน้า

“คุยอะไร? หลี่ฝางถามขึ้น

“นายให้เงินจากลอตเตอรีส่วนที่เหลือแก่ฉัน แล้วฉันจะให้ รูปภาพกับนาย เป็นไง?” ตู้เฟยเขย่ารูปหลี่ฝางที่อยู่ในมือถือ

“ถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ?”
“ถ้านายไม่ตกลง ฉันก็จะพิมพ์ภาพนี้ออกมาหลายพันฉบับ และแปะไว้ตามถนนทุกแห่งในตงไห่ ทุกคนจะได้เพลิดเพลิน ไปกับร่างกายน่าเกลียดของนาย”

พูดจบ ตู้เฟยก็มีอีกความคิดหนึ่ง “แน่นอนว่าฉันสามารถให้เชื่ ยลู่แจ้งความกับตำรวจว่านายคุณข่มขืนเธอ ยังไงเสียตอนนี้ บนตัวฉันก็มีหลักฐานอยู่

“ฉันให้เงินกับนายก็พอ” หลังจากฟังจบ หลี่ฝางก็โมโหขึ้นมา ไม่ว่าผลจะเป็นแบบไหน ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ

ตอนนี้ดูเหมือนว่า การให้เงินกับตู้เฟยเป็นทางออกที่ดีที่สุด

“แต่ว่าการกระทําของนายตอนนี้คือกำลังแบล็กเมล์ฉัน เป็นการทําผิดกฎหมายเหมือนกัน” หลี่ฝางหัวเราะเยาะ “ต่าง จากการปล้นตรงไหนกัน?”

“แน่นอนว่าต่าง ถ้าปล้น นายกล้าแจ้งตำรวจ แต่ตอนนี้ นายก ล้าไหมล่ะ?” ตู้เฟยหัวเราะลั่น “รีบๆ เอาเงินมาให้ฉันเถอะ”

“ฉันเหลือเงินแค่แสนเดียว นายเอาบัญชีนายมา ฉันโอนให้ พวกนายดูเหมือนจะลืมอะไรไปหน่อย ถูกลอตเตอรี่จะต้อง จ่ายภาษีด้วย” หลี่ฝางไม่ต้องการให้ตู้เฟยมากเกินไป

สองแสนเปลี่ยนเป็นหนึ่งแสน เมื่อจู่ๆ เงินก็ลดลงไปมาก สีหน้า ของตู้เฟยก็เคร่งเครียดขึ้นทันที
“แม่งเอ้ย นายบอกว่ายากจนไม่มีทักษะอะไรอื่น แต่ทำไมใช้ เงินถึงได้ใช้เก่งนัก” ตู้เฟยตบหลี่ฝางเข้าฝ่ามือหนึ่ง จากนั้นจึง ก่นตา และเอาเงินจากเขา

หลังจากได้รับเงิน 100000 หยวนจากหลฝาง ตู้เฟยก็พูดกับ ตัวเอง “เงิน 100,000 หยวนที่เหลือ ไปหาส่งเสียงและโจวเจ๋ ช่วยเหลือก็พอ”

“ตอนนี้เงินก็โอนไปแล้ว นายลบรูปเถอะ” หลี่ฝางเอ่ยขอ

“ลบบ้านมึงสิ นายคิดว่าฉันโง่หรือไง ฉันลบรูปแล้ว เกิดนาย เอาหลักฐานการโอนไปแจ้งตำรวจขึ้นมาล่ะทำยังไง? ฉันจะ บอกนายให้ รูปนี้ฉันไม่มีทางลบ” ตู้เฟยพูดจบก็เดินออกไป ทันที

หลี่ฝางคว้ากางเกงของเขา จากนั้นจึงโทรหาเจ้าหัวแบน “พี่ โจว พวกเขาลงไปแล้ว คุณทำยังไงก็ได้ให้ได้เงินคืนมาก็พอ”

ตู้เฟยและคนอื่นๆ ออกจากโรงแรมอย่างมีความสุข

จางเสี่ยวเฟิงรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก “พี่เฟย คุณเก่งเกินไปแล้ว แค่แป๊บเดียว ก็ได้เงินแสนหนึ่งมาอยู่ในมือ””

“พ่อของฉันปีหนึ่งเพิ่งจะทำเงินได้ 100000 เท่านั้นเองนะ”

เกาเซิ้งเอ่ยปากถาม “พี่เฟย เงินนี้พี่จะแบ่งยังไง! ‘
“ใครบอกว่าฉันจะแบ่งมัน” ตู้เฟยขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำ เสียงเย็นชา “นี่คือเงินที่ฉันจะใช้ซื้อรถ”

“เมื่อคืนวานพวกแกสองคนไม่ได้บอกว่าจะหาโอกาสลงมือ สั่งสอนหลี่ฝางสักทีไม่ใช่หรือไง ฉันก็ให้โอกาสพวกแกแล้วไง พวกแกไม่ขอบคุณฉันก็แล้วไป แต่กลับยังมาขอแบ่งเงินจาก ฉันอีก?” เงินนี้เป็นเงินที่ฉันกับเซี่ยลูโกงมา มีอะไรเกี่ยวข้องกับ พวกนายกัน” ตู้เฟยยิ้มเยาะ

สีหน้าของเกาเส็งและจางเสี่ยวเฟิงเปลี่ยนไปทันที พวกเขา รู้สึกว่าตนเองก็ถูกหลอกมาเช่นกัน

“พี่เฟย อย่างน้อยๆ ก็ต้องแบ่งสักนิดหน่อย”

“ถูกต้อง คุณโกงเจ้าเด็กนั้นมาตั้ง 100,000 หยวนเชียวนะ”

ตู้เฟยครุ่นคิดสักครู่และเอ่ย “ก็ได้ อีกเดี๋ยวฉันจะโอนให้พวก

นายคนละพัน

เกาเส็งและจางเสี่ยวเฟิงยังคิดจะพูดต่อ แต่จู่ๆ ทันใดนั้นก็ มีLand Roverคันใหญ่พุ่งเข้ามาหาพวกเขา

“เซี่ย ไอ้บ้าที่ไหนขับรถวะเนี่ย ลืมเอาลูกตามาหรือไง?” เกา เส็งชี้ไปที่รถและด่า

“ขับLand Roverแล้วใหญ่นักหรือไง! “จางเสี่ยวเฟิงเตะเข้าที่ รถทันที จากนั้นจึงสบถออกมา
“ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้หญิงขับ! ”

หลังจากมองดูอย่างชัดเจน จางเสี่ยวเฟิงก็ยิ่งเหิมเกริมมาก ขึ้น “แม่งเอ้ย พวกผู้หญิงหน้าเหม็น ลงมาเดี๋ยวนี้ อย่าคิดว่า หน้าตาดีหน่อยแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไร

“เมื่อกี้เธอทําฉันตกใจแทบแย่ ชดใช้เงินมา! ”

ประตูรถเปิดออก หลินชิงชิงกระโดดลงมาจากLand Rover และเอ่ยถาม “พวกนายต้องการเท่าไหร่?”

“อย่างน้อยๆ ก็ต้องเป็นแสน?” จางเสี่ยวเฟิงคิดสักพัก จากนั้น จึงหันไปถามตู้เฟย “พี่เฟย พี่ว่าได้ไหม?”

ในตอนนั้นเองตู้เฟยกลับนิ่งเงียบไม่ได้พูดอะไร ทั้งตัวมี ท่าทางตกตะลึง

“งั้น 100000 ถ้าเธอไม่ให้พวกเรา พวกเราจะนอนลงไม่ยอม ลุก! ” เกาเส็งเข้าไปนอนลงตรงหน้ารถLand Rover’ทันที

“เสี่ยวเฟิง รีบนอนลง” หลังจากเกาเส็งนอนลงก็เรียกจางเสี่ยว

เฟิงต่อ

จางเสี่ยวเฟิงตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นถึงค่อยเข้าใจว่าที่แท้ เกาเส็งคิดแสร้งทําตัวเป็นคนโดนชนเพื่อเรียกเงิน!
หลังจากที่ทั้งสองคนนอนลง หลินชิงชิงก็หัวเราะ “หากชนก็คง ตายแน่ๆ ”

‘ได้ ฉันจะช่วยพวกนายเอง” หลินชิงชิงกระโดดขึ้นรถโดยไม่ ลังเลใดๆ จากนั้นจึงสตาร์ทรถทันที จนเกาเส็งและจางเสี่ยว เฟิงตกใจลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“แม่งเอ้ย นี่เธอจะชนพวกเราให้ตายจริงๆ! ”

“เธอเป็นบ้าไปแล้วหรือไง! “

ทั้งสองเตะเข้าที่Land Rover อีกครั้ง ในเวลานั้นเอง บนเบาะ หลังรถLand Roverก็มีชายคนหนึ่งลงมา

ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเจ้าหัวแบน

เจ้าหัวแบนพุ่งเข้ามา จากนั้นจึงเตะเกาเส็งจนกระเด็นออกไป เกือบห้าเมตร เมื่อจางเสี่ยวเฟิงได้เห็นตะลึงตาค้าง

หุ่นของเกาเส็ง น้ำหนักเกือบจะร้อยกิโล คนทั่วไปเตะเขา เขา ยังไม่แม้แต่ขยับสักนิดด้วยซ้ำ

แต่แค่ฝ่าเท้าเดียวของเจ้าหัวแบน….

“รถของฉันแกยังกล้าเตะ! ” หลังคว้าคอเสื้อของจางเสี่ยวเฟิง เจ้าหัวแบนก็ยกหมัดขึ้นทันที
“รนหาที่ตาย! ” เจ้าหัวแบนชกใส่หน้าจางเสี่ยวเฟิงทีละหมัดๆ

จนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด

เมื่อตู้เฟยเห็นเข้าก็ถึงกับขาสั่น

มาถึงเร็วขนาดนี้เชียว?

หลินชิงชิงลงจากรถและมองไปที่ตู้เฟยอย่างใจเย็น “เด็กน้อย ความสามารถเมื่อวานล่ะ”?”

“เมื่อวานนายไม่ได้กรางนักหรือไง? แม้กระทั่งฉันนายยังกล้า ตี นายแน่น”

“แล้วอีกสองคนล่ะ?” หลินชิงชิงถาม

ตู้เฟยกลืนน้ำลาย แค่คิดว่าเขาจะต้องสู้กับลูกสาวของลูกพี่ หลิน ในนาทีนั้น เขาเกือบคิดจะตายด้วยซ้ำ

“พี่ชิง จะจัดการกับเจ้าเด็กนี่ยังไง?” หลังจากที่ทำให้จางเสี่ยว เฟิงหมดสติ เจ้าหัวแบนก็หันกลับมา

“เสี่ยวโจว นายอยู่กับฉันมาตั้งนานแล้ว เรื่องแค่นี้ต้องให้ฉัน บอกอีกหรือไง?” หลินชิงชิงพูดจบ สีหน้าก็เหี้ยมขึ้นทันที “หัก ขาเขาให้ฉัน! “

“เดี๋ยวก่อน! ”
ทันใดนั้น ตู้เฟยก็ร้องออกมา “ฉันจะโทรหาพ่อ”

ตู้เฟยหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาอย่างเร่งรีบ และกด โทรหาพ่อของตนทันที “พ่อ รีบช่วยผมด้วย ดูเหมือนว่าผมจะ ไปยั่วโมโหลูกพี่หลินเข้าให้แล้ว…

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลี่ฝางก็มาถึงที่ร้านกาแฟร้านหนึ่ง ทันทีที่ เขาเข้าไป ก็ได้ยินเสียงร้องของหลินชิงชิง “น้องชาย ตรงนี้”

หลี่ฝางเดินเข้าไปนั่งข้างๆ หลินชิงชิง “พี่ ได้มือถือมาไหม?”

“ได้มาแล้ส” เจ้าหัวแบนหยิบมือถือ เครื่องออกมาจาก กระเป๋าเสื้อ

“แม่งเอ้ย ปล้นมาหมดเลยหรือ? เอาแค่ของตู้เฟยก็พอแล้ว” หลี่ฝางหัวเราะ แล้วเอาโทรศัพท์มือถือทั้งหมดใส่กระเป๋า

“นายบอกให้ปล้นมือถือของพวกเขา แต่ไม่ได้บอกว่าใคร นี่ ดังนั้น พวกเราเลยเอามาทั้งหมด” หลินชิงชิงพูดจบก็ถอน หายใจ แต่ฉันคิดไม่ถึงนิดหน่อย’

“อะไรหรือ?” หลี่ฝางเอ่ยถาม “เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?”

“ก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น เพียงแค่ฉันคิดไม่ถึงว่าพ่อของตู้เฟยกับพ่อของฉันจะรู้จักกัน เดิมทีฉันคิดจะหักขาเจ้านั่นสึก หน่อย ให้เขาได้จดจําไว้นานๆ แต่คิดไม่ถึงว่าพ่อของฉันจะ โทรมาแล้วบอกให้ฉันอย่าลงมือกับตู้เฟย”

หลี่ฝางเบ้ปาก ท่าทางผิดหวังอยู่บ้าง

ตงไห่ใหญ่โตขนาดนี้ พ่อของตู้เฟยและลูกพี่หลินล้วยเป็น บุคคลที่มีชื่อเสียงในตงไห่ ดังนั้นการไหว้หน้ากันเล็กๆ น้อยๆ จึงเป็นเรื่องปกติ”

“อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้ฟังพ่อ แล้วบอกให้เสี่ยวโจวตีเขา อย่างแรงไปยกหนึ่ง” ผ่านไปชั่วครู่ มุมปากของหลินชิงชิง ก็ ค่อยยิ้มขึ้นมา

หลี่ฝางเองก็ยิ้มตาม “ถ้าลูกพี่หลินรู้เจ้าจะดุพี่รึเปล่า”

“ดุก็ดุไปสิ ยังไงฉันก็เป็นลูกสาวของเขา เขาตีฉันไม่ได้สัก หน่อย” หลินชิงชิงเอ่ยหน้าเฉย “ที่สำคัญคือฉันเกลียดคนพวก ลูกเศรษฐีอยู่แล้ว พอมาเห็นพวกคนกลุ่มนี้ก็เดือดขึ้นมา”

เดิมทีหลี่ฝางต้องการหาโอกาสบอกตัวตนที่แท้จริงของตน กัลหลินชิงชิง แต่หลังจากฟังประโยคนี้ หลี่ฝางก็ล้มเลิกความ คิด

หลี่ฝางคิดว่าหลินชิงชิงเป็นคนดีจริงๆ แต่เธอเกลียดพวกลูก เศรษฐีจะให้ทำยัไง หรือว่าแม้กระทั่งคุณปู่ผู้เป็นเศรษฐีแถว หน้าเขาก็ไม่เอาแล้ว ก็คงเป็นไปไม่ได้
“สภาพนายตอนนี้ ก็โดนตีมาไม่น้อยเลย บอกพี่สาวมา พวก เขาตีนายทําไม! “ หลินชิงชิง จิบกาแฟและถามด้วยท่าทาง ปวดใจ

หลี่ฝางบอกหลินชิงชิงว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา และข้ามฉาก คลุมเครือของเขากับเซี่ยลู่ไป หลี่ฝางเองก็ไม่ได้ปกปิดอะไร เขาเล่าออกมาจนหมด

หลังจากได้ หลินชิงชิงก็โมโหขึ้นมา เธอตบโต๊ะและเอ่ย “เจ้า พวกสารเลว กล้ามาหาเรื่องน้องชายของฉัน! ”

“นายเองก็เหมือนกัน เมื่อครู่ตอนโทรคุยทำไมนายไม่บอก ฉันเรื่องเงิน หากนายบอกฉันก่อน ฉันคงทวงคืนมาให้นายไป แล้ว?” หลินชิงชิงมองไปที่หลี่ฝางและพูดด้วยความตำหนิ

“ไม่เป็นไร พี่ เงินไม่ได้คืนมาก็ไม่เป็นไร ที่สำคัญคือได้รูป กลับมาก็พอ” หลี่ฝางสามารถเสียเงินไปได้ แต่เขาไม่สามารถ ปล่อยให้ตู้เฟยมาแบล็กเมลล์เขา แบบนี้ เท่ากับถูกบีบบังคับ เกินไป

ในเวลานี้เอง หลี่ฝางหยิบสิ่งของออกมาจากอกเขา “พี่ ผมจะ ให้พี่ดูสมบัติของผม”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ