บทที่9ต่อไปก็ทำงานที่นี่

หลูโก้เห็นว่าหลีหวั่นดูจริงจังมากเขาก็ไม่ปฏิเสธ

“งั้นผมกลับไปเตรียมตัวก่อนจะได้ไปสมัครงานที่บริษัท คุณ! “หลูโก้ก็นึกอะไรขึ้นมาได้แล้วถาม “บริษัทคุณชื่ออะไร? ”

“บริษัทเครื่องประดับถงซื่อ”

หลูโก้ตะลึงเขาไม่คิดว่าหลีหวั่นจะทำงานที่บริษัทจิวเวลรี่นี่มัน ไม่ใช่สายงานที่เขาถนัดเลยจะทำได้หรือ?

แต่เห็นสีหน้าที่กระตือรือร้นของหลีหวั่นก็ไม่กล้าที่จะทำลาย ความหวังในเมื่อเขาก็ตกงานอยู่ลองดูสักตั้งก็ได้

คนที่สัมภาษณ์หลูโก้เป็นชายชาวเมติเดอเรเนียนอายุราวๆ

สิบต้นๆเส้นผมของเขาไม่อาจปิดปิดศีรษะที่ล้านของเขาได้จมูก

แดงเหมือนดื่มเหล้าจัดดวงตามีความเฉียบแหลมเหมือนหนู

“นี่เป็นหัวหน้าหวางฝ่ายบุคคล”หลีหวั่นแนะนำทั้งสองคน คน นี้มาสมัครงานชื่อหลูโก้เป็นเพื่อนของฉันค่ะ”

มือสองข้างของหลูโก้ยื่นใบสมัครออกไปแต่หัวหน้าหวางใช้ เพียงสายตากวาดมองหลีหวั่นไปมาหลายรอบ

หลีหวั่นใส่ชุดสูทแบบมืออาชีพเพราะว่านี่เป็นสูททำงานของ บริษัทต่อไปถ้าหลูโก้มาทำงานก็ต้องใส่สูทคงจะดูมีออร่ามาก ตอนที่หลูโก้ได้ยินเธอแนะนำในใจก็แอบคิดยังดูเซ็กซี่”
หัวหน้าหวางสนใจหลีหวั่นมากกว่าหนูโก้”หลีหวั่นล่าสุดแผนก ของพวกคุณเพิ่งจะทํายอดขายยอดใหญ่ไปได้ยินว่าเป็นผลงาน ของคุณ?

ไอ้หัวหน้าหวางรู้อยู่แก่ใจแต่ก็แกล้งถามบริษัทติดประกาศ ยกย่องหลีหวั่นแล้วแต่เขาก็ใช้วิธีการนี้เพื่อเข้าใกล้เธอ

หลีหวั่นก็รู้ว่าหัวหน้าหวางเป็นคนลามกปกติก็เข้าหาพนักงาน หญิงอยู่แล้วแต่เพื่อหลูโก้ก็ต้องฝืนยิ้ม ก็ต้องขอบคุณหัวหน้าหวา งที่ตอนนั้นชักชวนฉันเข้ามาทำงานที่นี่ไม่อย่างนั้นตอนนี้ฉันก็ยัง คงเป็นแค่สาวโรงงาน

“อืมคนเรานะต้องรู้จักตอบแทนบุญคุณ……..หัวหน้าหวาง ตั้งใจมองไปที่หลีหวั่น

หลูโก้คิดในใจไอ้เฒ่าลามกอายุหลีหวั่นสามารถเป็นลูกสาว คุณได้แล้วไอ้แก่ตัณหากลับถ้าไม่เห็นว่าแกเป็นหัวหน้าของเธอ นะจะถุยน้ำลายใส่หน้าแกแล้ว

“หัวหน้าหวางคุณสบายใจได้ต่อไปถ้าผมมีงานที่ดีต้อง ตอบแทนคุณอย่างแน่นอน! “หลูโก้หันไปพูดกับหัวหน้าหวางดี งกลับเข้าเรื่องเดิม

มองดูผู้ชายวัยรุ่นคนนี้แล้วหัวหน้าหวางก็ขมวดคิ้ว พวกเรารับ สมัครพนักงานขายผู้ชายมาสมัครงานขายเกรงว่าจะไม่ เหมาะ…….
หลีหวั่นรีบพูดแทรกขึ้นมา หัวหน้าหวางหลูโก้เรียนรู้งานเก่งมี ความอดทนบางทีผู้ชายมาขายของอาจจะทำได้ดีกว่าผู้หญิงนะ

หัวหน้าหวางคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดทดลองงานหนึ่งเดือนช่วง ทดลองงานเงินเดือนหนึ่งพันแปดร้อยหยวนหลังจากผ่านงาน หนึ่งพันแปดร้อยหยวนบวกค่าคอมมิชชั่นมีเงินชดเชยถ้าทำงาน ครบปีตอนนี้นายเซ็นต์เอกสารทดลองงานก่อน

หลีหวั่นถอนหายใจโล่งอกอย่างเห็นได้ชัดแต่ในใจหลูโก้กลับ รู้สึกไม่ยินยอม

หนึ่งพันแปดร้อยหยวนน้อยกว่าตอนทำที่ร้านอินเตอร์เน็ต ทำไมยิ่งอยู่ยิ่งแย่ล่ะ

แต่ก็คิดได้ว่าเป็นบริษัทที่เป็นทางการต่อไปคงต้องมีประกัน

สังคมก็ถือว่ามีหลักประกัน

หลีหวั่นกำลังจะเตรียมเอกสารให้หลูโก้เซ็นต์ทันใดนั้นหัวหน้า หวางก็พูดอะไรจี้จุดหลูโก้ออกมา

“ใช่แล้วเกือบลืมบอกนายไปเลยในช่วงทดลองงานนายต้อง ขายสินค้าให้ได้สามชิ้นถึงจะผ่านงาน แววตาที่ลุกวาวของหัว หน้าหวางทำให้หลูโก้อึ้ง

นี่มันล้อเล่นใช่ไหมเขาไม่เคยทำงานขายมาก่อนอย่าพูดถึง เรื่องขายของเลยแค่คิดว่าจะต้องเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องจิวเวลรี่ก็ใช้ เวลาไม่น้อยแล้วงานกดดันแบบนี้เหมือนว่ากดดันให้คนออก
หลูโก้ลังเลว่าจะทำต่อหรือไม่หลีหวั่นก็รีบพูดกับหัวหน้าหวา งอย่างมั่นใจ ผู้จัดการสบายใจได้ค่ะหลูโก้ต้องทำได้แน่นอน พูดจบก็หันมาส่งสายตาให้หลูโก้ออกไปกับเธอ

หลูโก้ทำอะไรไม่ถูกเดินตามหลีหวั่นออกจากห้องผู้จัดการพอ มาถึงข้างนอกหลีหวั่นก็พูดกับหลูโก้เบาๆว่าไม่ต้องกังวลสินค้า ขายดีอยู่แล้วแค่สามชิ้นไม่ใช่เรื่องยาก

แต่หลูโก้ก็ยังลังเล ผมไม่เคยขายของมาก่อนแล้วก็ไม่รู้เรื่อง เครื่องประดับด้วย……

“ไม่เป็นไรกำหนดแค่สามชิ้นไม่ได้กำหนดราคาสินค้าที่ต้อง ขายคุณก็หาสินค้าราคาถูกที่สุดเสนอขายออกไป”หลีหวั่นแบบ ลิ้นออกมาอย่างร่าเริง อย่าบอกว่าฉันเป็นคนบอกนะชั้นหนึ่งเป็น แผนกคริสตัลในนั่นมีสินค้าราคาไม่แพงมากคุณก็เริ่มเรียนรู้จาก การขายตรงนั้น”

หลูโก้มองหลีหวั่นอย่างซาบซึ้งถ้าไม่มีคำชี้แนะจากเธอเมื่อ ตอนอยู่ห้องผู้จัดการเขาคงพูดว่าไม่ทำแล้ว

หลังจากเซ็นต์เอกสารทดลองงานแล้วหลีหวั่นพูด “ต่อไปคุณก็ ทำงานที่นี่ไปฉันจะพาคุณดินดูรอบๆ

ในเวลานี้มือถือหลีหวั่นก็ดังขึ้นหลังจากรับสายเธอก็รีบ พูด”คุณไปชั้นหนึ่งหาหัวหน้าเฝิงนะเขาเป็นคนดูแลพนักงานชั้น หนึ่งช่วงทดลองงานเขาจะเป็นคนคุมงานคุณเองฉันต้องไปเคลีย งานที่เคาน์เตอร์หน่อยตอนเที่ยงไปกินข้าวด้วยกันนะ! “พูดจบก็ เดินไปแล้ว