บทที่8มาอยู่กับฉัน

ในที่สุดหลีหวั่นก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเธอถูกจ้าวเห้อวางยาและจำ ได้ว่าหลูโก้เป็นคนมาช่วยเธอแล้วรีบพูดขอโทษหลูโก้สำหรับ พฤติกรรมที่หยาบคายของเธอ

“ขอโทษนะหลูโก้ฉันตื่นขึ้นมาแล้วเห็นว่าตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ก็เลยตื่นเต้น…..”หลีหวั่นหน้าแดงด้วยความรู้สึกผิดทันใดนั้น เธอก็รู้สึกว่าเปลือยกายอยู่ต่อหน้าหลูโก้ก็ยืนอยู่ตรงหน้าอีกด้วย

แต่ในสายตาของหลูโก้ใบหน้าที่แดงของหลีหวั่นเธอเป็น เหมือนดอกพืชในฤดูใบไม้ผลิที่สวยงาม

สาวสวยพูดขอโทษแล้วตัวเองจะถือโทษโกรธได้อย่างไร

หลูโก้โบกมือแล้วพูดเสียงดัง”ไม่เป็นไรผมแค่กังวลว่าคุณจะ เข้าใจผิดเมื่อคืนเลยเอาผ้าห่มคลุมให้คุณแล้วก็ไปนอนที่โซฟา สบายใจได้ถ้าต่อไปนี้จ้าวเห้อยังกล้ามาตอแยคุณอีกคุณก็เรียก ผมได้เลย!”

หลูโก้พูดจริงบ้างไม่จริงบ้างเมื่อคืนเขาห่มผ้าให้หลีหวั่นแล้วก็ ไปนอนจริงๆแต่ว่า……..อนที่จะห่มผ้าให้เธอเขาเองก็ชื่นชม”มัน แล้วด้วย

แน่นอนว่าเรื่องนี้จะบอกหลีหวั่นไม่ได้ไม่งั้นของชิ้นที่จะโยนมา คงไม่ใช่แค่หมอนแล้วล่ะ

ใบหน้าหลีหวั่นยังคงแดงอยู่ผ้าห่มคลุมไปถึงช่วงคอทำให้เห็นไหปลาร้าและหัวไหลที่เนียนขาวหัวไหล่ที่เล็กๆนั่นดูยังไงก็น่า ทะนุถนอมรวมไปถึงอาการที่ดูลังเลของเธอทำให้หลูโก้อดไม่ ได้ที่จะกลืนน้ำลาย

“คือว่า……………….ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า……

หลูโก้รู้ตัวทันทีถึงว่าทำไมหลีหวั่นถึงมีอาการลังเลแล้วพูดกับ เขาเธอจะเปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้าเขาได้อย่างไรกัน

“ผม……ผมกลับบ้านก่อนคุณมีอะไรค่อยเรียกผม”หลูโก้หัน หลังเดินออกไปแล้วช่วยหลีหวั่นล็อคประตู

เขากำลังจะกลับห้องของตัวเองก็มีสายเข้าเฒ่าแก่ร้าน อินเตอร์เน็ต โทรมา

“หลูโก้นี่มันเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนายเข้ากะดึกแต่กลับไม่มา

ทํางาน!

เมื่อรับสายเฒ่าแก่ก็ตะโกนด่าทอหลูโก้รีบเอามือถือออกจาก หูเอามือหูรู้สึกว่าในสมองมีเสียงด่าของเฒ่าแก่วนอยู่

“ขอโทษครับเมื่อคืนมีธุระด่วนที่บ้านไม่ทันได้ลางานก่อน

ปากท้องสำคัญหลูโก้อธิบายกับเฒ่าแก่

“เมื่อคืนถ้าไม่ใช่เพราะเครื่องคิดเงินอัจฉริยะเครื่องหลักที่ร้าน ก็คงโดนขโมยไปไม่น้อยเลย! นายไม่พูดไม่จากวิ่งออกไปแล้ว

ถึงแม้หลูโก้จะเป็นคนดูแลร้านแต่ความปลอดภัยต่างๆเขาก้ ต้องดูแลด้วยถ้าไม่มีเครื่องหลักที่ร้านเขาก็คงต้องชดใช้ค่าเสีย หายแน่นอน
“ขอโทษครับขอโทษจริงๆครับครั้งหน้าผมจะระวัง!

“ยังมีครั้งต่อไป? ตั้งแต่วันนี้ไปนายไม่ต้องมาทำงานแล้ว! ปลายสายวางสายแล้วเหลือแต่หลูโก้ที่จับมือถือแนบหูฟัง เสียง”ตุ๊ดตุ๊ดตุ๊ด”ที่ยืนอึ้งอยู่

ไม่ง่ายเลยที่จะหางานได้โดนเทอีกแล้ว

เสียเรื่องเพราะผู้หญิง

หลูโก้กล่ำกลืนฝืนทนกำลังจะเดินออกไปเสียงเปิดประตูจาก ด้านหลัง ผู้หญิงตัวปัญหาเดินออกมาแล้วเรียก”หลูโก้รอ ก่อน! ”

หลูโก้หันไปแล้วฝืนยิ้มแต่ยิ้มนี้ดูแย่กว่าความเศร้าอีก “มีอะไร หรือ? ”

หลีหวั่นลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดเบาๆ เป็นเพราะฉันคุณเลยถูก

ไล่ออกจากงาน ใช่ไหม? ”

และก็เป็นผู้หญิงที่ฉลาดคนนี้ฟังจากคำพูดที่เขาพูดไปไม่กี่คำ ก็รู้ว่าตัวเองตกงานแล้ว

หลูโก้พยักหน้าแกล้งพูดกลบเกลื่อน ไม่เหลืองานแต่สมองยัง อยู่ไม่เป็นไรค่อยหางานใหม่ก็ได้

“ตอนนี้ไม่ใช่ช่วงต้นปีงานไม่ได้หาง่ายขนาดนั้น……… หวั่นมองหน้าหลูโก้แล้วพูดด้วยความสงสัย

ก็จริงปกติรับสมัครพนักงานก็จะรับช่วงต้นปีตอนนี้เป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ใกล้จะเข้าฤดูร้อนการประกาศหาที่มีพรสวรรค์งก็น้อยมาก

อีกอย่างหลูโก้เคยไปสมัครมาแล้วตำแหน่งก็ไม่กับเขาตำแหน่งเล็กๆเขาก็

ถึงงานในร้านอินเตอร์เน็ตเงินจะไม่สูง

เสียดายได้งาน

แน่นอนว่าเขาไม่สามารถแสดงความผิดหวังหน้าหลีหวั่น เป็นถึงลูกผู้ชายหลูโก้ยังมีความภูมิใจในตัวเองอยู่

“ไม่เป็นชนบทไม่ได้กินอยู่ดีมาตั้งแต่เด็กกับความลำบากแค่นี้เขากลัวหรอก

หลีหวั่นคิดคิดมาจึงตัดสินใจหลูโก้ตอนบริษัทฉันกำลัง

รับสมัครคนทำงานคุณจะลอง

หลูโก้อึ้งครู่หนึ่งไม่ว่าหลีหวั่นจะช่วยเขาหางาน

รับตำแหน่งอะไรหรือเป็นทําความสะอาดหรอก

ผู้เชี่ยวชาญด้านการตลาด หลีอธิบายเพิ่งเริ่มงานเงินเดือนอาจจะสูงแต่นี้ได้ค่าจาก เปอร์เซ็นต์ถ้าคุณได้สี่ห้าหยวนไม่ต่อไปเป็นหัวหน้าช่วงปีใหม่หนึ่งแสนบาท ใช่ปัญหาเลย
ได้ยินหนึ่งแสนบาท แววตาหลูโก้ก็เป็นประกาย สุภาพบุรุษชอบเงิน ใครจะไม่สนใจเงินเดือนสูงๆล่ะ

“เออต้องมีคุณสมบัติอะไรบ้าง? “หลูโก้กลัวว่าตัวเองจะไม่เข้า

เกณฑ์

“สบายใจได้จากสายตาฉันคุณมีความสามารถเพียงพอ หลีหวั่นพูดอย่างมั่นใจมาสมาทำงานกับฉัน ! “