บทที่7สิ่งล่อใจอยู่ตรงหน้า

หลูโก้รู้สึกละอายใจกับความคิดก่อนหน้าที่ของตัวเองขนาดหลี หวั่นเป็นผู้หญิงที่บอบบางยังออกตัวปกป้องเขาแล้วเขาจะหนีไป เพราะกลัวว่าจะโดนต่อยได้อย่างไร

ตอนที่จ้าวเห้อกำลังมองไปที่หลูโก้หลูโก้หยิบมือถือขึ้นมาแล้ว มองเขา

หน้าจอมือถือกดเบอร์ 110”ตัวเลขสามตัวหลูโก้วางนิ้วไปที่ ปุ่มโทรออกแต่ยังไม่ได้กดมัน

“ทางที่ดีคุณรีบออกไปอย่าให้ผมต้องเรียกตำรวจ! “หลูโก้ มองหน้าจ้าวเห่อด้วยสายตาที่เยือกเย็นเขาไม่เชื่อว่าจ้าวเห้อจะ ไม่กลัวแม้กระทั่งตำรวจ

สรุปว่าสีหน้าของจ้าวเห้อผ่อนคลายลงเส้นเลือดบนหน้าเขา กระตุกไม่หยุดหลูโก้รู้จ้าวเห้อกำลังวัดความใจกล้าของเขา

หลูโก้ก็กดโทรออกและแล้วไม่กี่วิก็มีคนรับสายแล้ว

“สวัสดีครับที่นี่ศูนย์ตำรวจ110! “เสียงผู้ปฏิบัติงานปลายสาย ดังออกมาจากลำโพงอย่างชัดเจนเขามองหน้าหลูโก้อย่างไม่น่า เชื่อ

“แกแกโทรจริงๆ? “จ้าวเห้อไม่คิดว่าหลูโก้จะโทรหา110จริงๆ

ในใจรู้สึกลนลาน
“ฮัลโหลสวัสดีครับผมมีเรื่องจะแจ้งครับ! “หลูโก้พูดใส่ ไมโครโฟน

จ้าวเห้อรีบโบกมือห้ามแล้วพูดออกมา ฉันไปเอง

หลูโก้รู้ว่าเป้าหมายของเขาสำเร็จแล้วพูดกับปลายสายแบบ ไม่รีบร้อนว่า “ผมเห็นมีร้านขายของทางเพศที่ผิดกฎหมายอยู่บน ถนนหมินซินพวกคุณรีบมาตรวจสอบดูนะครับ

หลังจากวางสายหลูโก้มองจ้าวเห้ออย่างผู้ชนะจ้าวเห้อจ้องเขา อย่างเอาเรื่อง “ไอ้คนสกุลหลถือว่านายเจ๋ง

พูดจบจ้าวเห้อก็เดินออกไปด้วยความโกรธหลูโก้มองเขาเดิน ออกไปแล้วก็รีบไปปิดประตูและยังใส่ที่ล็อคความปลอดภัยอีก ด้วย

หลังจากปิดประตูหลูโก้รู้สึกว่าหลังของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ ความจริงเมื่อกี้เขาไม่มีทางเลือกแล้วถึงได้โทรหา110เพราะ ลำพังกำลังตัวเองคงจะช่วยหลีหวั่นไม่ได้ดีไม่ดีตัวเองก็ซวยไป ด้วย

เขาหายใจโล่งอกเดินเข้าไปในห้องเพื่อดูหลีหวั่น

หลีหวั่นอาการหนักมาก ใบหน้าทั้งสองแดงหลูโก้ยื่นมือเอา ผ้าห่มคลุมตัวเธอไม่ทันระวังทำเสื้อเชิ้ตที่ปิดร่างกายเธอหลุดผู้ หญิงที่มีเสน่ห์ดึงดูดก็อยู่ตรงหน้าเขา

ดูเหมือนว่ายังได้กลิ่นหอมที่คุ้นเคยกลิ่นลอยมาแตะจมูกหลูโก้ เป็นเวลานาน
หัวนมสีชมพูตั้งอยู่บนเนินผิวที่เรียบเนียนราวกับว่าเชิญชวน ให้หลูโก้มาสัมผัสความงามบนตัวเธอ

หลีหวั่นหายใจเข้าออกขึ้นลงตามจังหวะไอ้ตัวเล็กที่อยู่ใน อากาศที่เย็นค่อยๆแข็งแล้วตั้งขึ้นมา

หลูโก้รู้สึกว่ากางเกงเริ่มแน่นแล้วไอ้นั้นสูงขึ้นต่อต้านที่หลูโก้

ไม่ปล่อยมันออกมา

หน้าอกสวยขนาดนี้ไม่รู้ว่าผิวสัมผัสจะเป็นอย่างไร

นึกถึงความฝันตอนเย็นนั้นแล้วตัวเองยังไม่ทันได้สัมผัสก็ตื่น ขึ้นมาแล้วมันน่าเสียดายจริงๆ

แต่เหตุการณ์ตรงหน้าวันนี้ไม่ใช่ความฝันอยู่ตรงหน้าเขา หน้าอกขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้าเอื้อมมือไปก็จับได้แล้วแค่อ้าปาก ก็ได้แล้ว

ผีผลักหลูโก้ยื่นมือออกไปมือที่สั่นค่อยๆเข้าใกล้หน้าอกทั้ง สองข้าง……

วันที่สองตื่นเพราะเสียงร้องที่ดังสนั่นของหลีหวั่น

“อ้ายยยยยย! “เสียงของหลีหวั่นแหลมมากทำให้หลูโก้ ตกใจจนตกลงไปบนพื้น

เขารีบตะกุยตะกายขึ้นมาแล้ววิ่งเข้าไปในห้องเป็นอะไร! หลีหวั่นนั่งร้องไห้อยู่บนเตียงจับผ้าห่มคลุมร่างกายที่เปลือย เปล่าของเธอ”คุณเมื่อคืนคุณทำอะไรกับฉัน
หลูโก้จับไปที่หัวของเขาอย่างหดหู่อารมณ์อ่อนโยนของผู้หญิง คนนี้ตื่นขึ้นมาก็ลืมทุกอย่างแล้ว

“คุณผู้หญิงเมื่อคืนผมทำหลายอย่างเลยคุณอยากฟังอะไร ล่ะ?”

“ไอ้โรคจิต! “หลีหวั่นโกรธแล้วเอาหมอนโยนใส่หลูโก้หน้า

เนื้อใจเสือ!

หลูโก้อดฝืนยิ้มไม่ได้ คุณตอบแทนผู้มีพระคุณของคุณแบบนี้ หรือ? ”

เห็นหลีหวั่นกำลังนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนหลูโก้ก็อดคิดว่าตัว เองต้องอึดอัดใจตลอดทั้งคืน

เมื่อคืนสิ่งที่ล่อใจก็อยู่ตรงหน้าแค่เห็นก็เกือบจะได้สัมผัสแล้ว

เขาดึงมือกลับเหมือนว่าโดนไฟไหม้

หลีหวั่นโดนจ้าวเห้อวางยาถ้าเขาทำอะไรลงไปก็ไม่ต่างจาก จ้าวเห้อเลยยังมีเวลาอีกนานถ้าหลีหวั่นรู้สึกดีกับเขาถึงเวลานั้น ค่อยสัมผัสอย่างสบายใจดีกว่า

หลูโก้เกือบจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วมองหน้าอกอย่างไม่ เต็มใจเขาหลับตาลงดึงผ้าห่มคลุมไปบนตัวของหลีหวั่นตอนนี้ไม่ เห็นอะไรแล้วก็จะได้ไม่ต้องคิดอะไรอีก

อดทนสำรวจสีหน้าของหลีหวั่นนอกจากใบหน้าที่แดงแล้วก็ ไม่มีอะไรผิดปกติดูเหมือนว่ายานี้ไม่ได้ส่งผลร้ายแรงอะไรน่าจะ เป็นประเภทยานอนหลับทำให้คนรู้สึกเบลอๆ
หลูโก้กังวลว่าจ้าวเห้อจะย้อนกลับมาก็เลยนอนเฝ้าบนโซฟา ในห้องรับแขกสูดดมกลิ่นหอมของหลีหวั่นในห้องจนกระทั่งตีสี่ ถึงจะหลับไป

เจ้าน้องชายของเขาเก็บกดอยู่นานตอนนี้ก็ยังคงตั้งอยู่ถ้าเมื่อ คืนเขาทำอะไรขึ้นมาจริงๆวันนี้มันก็คงไม่มีแรงแบบนี้

หลูโก้อดไม่ได้ที่จะกังวลกับน้องชายของเขาจะเอาลงยังไงจะ ทำให้เสียหายหรือเปล่า?

ดูเหมือนว่าต้องให้มือขวาที่รักปลอบซะแล้ว