บทที่5เมื่อหัวใจเต้น

หลีหวั่นที่กำลังตกใจเพราะเกือบลื่นล้มและยังมาตกใจเสียงของ ชายคนนี้เธอเลยมีน้ำเสียงที่ไม่พอใจ

“จ้าวเห้อทำไมนายต้องเสียงดังขนาดนี้ทำฉันตกใจหมดเลย

ในมือหลีหวั่นยังอุ้มผ้าปูอยู่พูดด้วยน้ำเสียงที่โมโห

ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาในห้องหลูโก้เห็นผู้ชายที่ดูสูงใหญ่คนนี้ ดูมีความแข็งแกร่งและมีความเป็นผู้ชายมาก

เขาไม่พอใจหลูโก้มากจับคางของหลีหวั่นขึ้นมา ไอ้นี่เป็น ใคร?

หลีหวั่นเดินอ้อมไปจัดผ้าปูที่นอนเป็นเพื่อนบ้านฉันชื่อ…….

และทันใดนั้นหลีหวั่นก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่รู้จักชื่อหลูโก้เลยหัน

ไปถามด้วยความสงสัย”คุณชื่ออะไรนะ? ”

“หลูโก้”หลูโก้รีบตอบ

“หลูโก้? ฉันนึกว่าก็เฉยๆ………..คนนี้พูดประชุดหลีหวั่นฟัง ไม่ค่อยชัดแต่หลูโก้ฟังออกชัดเจนมาก

ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่

หลีหวั่นปูผ้าปูเสร็จก็เดินไปที่ครัวและไม่ได้สนใจจ้าวเห้อเลย

จ้าวเห้อรู้สึกเหมือนโดนหยามหน้า

“ทำไมเธอถึงพาคนที่ไม่รู้จักเข้ามาในบ้านแถมยังเป็นผู้ชายอีกด้วยเธอไม่กลัวว่าเป็นไอ้พวกโรคจิตหรือ? “จ้าวเห้อมองหลู โก้ที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามราวกับว่าเห็น ตัวอะไรที่ไม่ควรเห็น

และเวลานี้หลูโก้ถึงได้รู้ว่าจ้าวเห้อเป็นแฟนของหลีหวั่นแสดง ว่าเมื่อกี้เขาก็เห็นว่าเขาจับเอวของหลีหวั่นถึงว่าทำไมโกรธขนาด นั้น

แต่หลีหวั่นไม่ได้เห็นด้วยกับข้าวเห้อวันนี้หลูโก้เสียชีวิตช่วย เธอเปิดประตูห้องทำไมจ้าวเห้อถึงพูดได้น่าขยะแขยงแบบนั้น

เธอเงยหน้าขึ้นมาแสดงความบริสุทธิ์ใจให้กับหลูโก้เธอพูด ด้วยสายตาที่ดูหนักแน่นวันนี้ฉันโทรหานายนายบอกมีธุระมา ช่วยเอากุญแจให้ฉันไม่ได้และหลูโก้นี่แหละที่เป็นคนช่วยฉันเอา กุญแจนายอย่ามาทำตัวกร่างได้ไหม

“หา? ฉันทําตัวกร่าง? “จ้าวเห้อยิ้มอย่างเย็นชา “ฉันเป็นคน ยังไงเธอไม่รู้หรือฉันตามจีบเธอมาเป็นปีเธอไม่เคยทำกับข้าวให้ ฉันกินเลยสักครั้งเพิ่งรู้จักไอ้นี่ไม่เท่าไหร่ก็ได้กินกับข้าวฝีมือ เธอ? มันมีอะไรดีหรือ? ”

คำพูดหยาบคายของจ้าวเห้อทำให้หลีหวั่นเสียงดังขึ้น “จ้าว เพื่อทำความสะอาดปากนายหน่อยนะไม่งั้นก็ออกไปอย่ามาดูถูก เพื่อนฉัน!

คำพูดนี่เหมือนเชื้อเพลิงจ้าวเห้อด่า “ทำไมฉันต้องออกไปคนที่ ต้องออกไปคือไอ้นี่ !!

หลูโก้รู้สึกอึดอัดมากที่เห็นเขาทั้งสองทะเลาะกันเหมือนไก่ชน
“เออ…หลีหวั่นผมเข้างานกะดึกผมไปก่อนนะขอบคุณที่เลี้ยง ข้าว”พูดจบหลูโก้ก็เดินออกไปสองคนด้านหลังทะเลาะกันอย่าง หนัก

“ฉันเห็นเธอสองคนกอดกันเธอร้อนใจอยากให้มันกอดขนาด นั้นเลยหรือ? ”

“เขาประคองฉันเพราะกลัวว่าฉันจะล้ม! ”

“กอดค้างเป็นสิบกว่าว! คบกันสามเดือนทำไมเธอไม่ให้ฉัน แตะต้องตัวเธอวันนี้กลับให้ผู้ชายกอดนานสองนานเธอยังคิดว่า ฉันเป็นแฟนเธอไหม?

“จ้าวเห้อเธอพูดจาดีดีหน่อยได้ไหมถ้าไม่ก็ออกไป

ได้ยินแต่เสียงฝีเท้าที่ดังจ้าวเห้อก็เดินออกจากห้องของหลีหวั่น

ไปแล้ว

หลูโก้กำลังเปิดประตูห้องตัวเองออกมาพอดีเห็นจ้าวเห้อปิด ประตูห้องของหลีหวั่นอย่างแรงแล้วกดลิฟต์ลงไปแล้ว

ฮ! ดูเหมือนว่าหลีหวั่นยังบริสุทธิ์ถ้าไม่งั้นจะดูแลรูปร่างดี ขนาดนี้ไปทำไมน่าเสียดายดอกไม้ขึ้นบนขี้วัวเห็นได้ชัดว่าจ้าวเห อก็แค่จิ๊กโก๋คนหนึ่ง

หลังจัดระเบียบเสื้อผ้าเสร็จหลูโก้ก็ไปทำงานที่ร้าน อินเตอร์เน็ตระหว่างที่เดินอยู่บนถนนทันใดนั้นก็เห็นใครบางคน ที่รู้สึกคุ้นเคยออกมาจากร้านขายอุปกรณ์เกี่ยวกับเซ็กส์

เขาจ้องมองไปเห็นจ้าวเห้อที่กำลังยิ้มแล้วก็เดินเข้าไปในร้านข้างๆซื้อเครื่องดื่มสองขวดแล้วเดินไปทางห้องของหลีหวั่น เมื่อถึงร้านอินเตอร์เน็ตหลูโก้คิดไปคิดมาในที่สุดก็ทนไม่ไหว

วิ่งออกไปไปถึงร้านขายอุปกรณ์เกี่ยวกับเซ็กส์ “เฒ่าแก่หนึ่งชั่วโมงที่แล้วผู้ชายสูงใหญ่หนึ่งคนมาซื้อ าขอของเขา

ซื้ออะไรไป

หลูโก้แกล้งพูดอย่างไร้เดียงสากับเฒ่าแก่ “เขาเป็นพี่ชายผม บอกให้ผมมาซื้ออีกอัน

ผู้หญิงอ้วนๆคนหนึ่งที่กำลังแทะเมล็ดทานตะวันอยู่มองหลูโก้ แล้วโยนกล่องเล็กๆออกจากลิ้นชักเปล่งเสียงออกมา หกสิบ”

มองกล่องนั้นกล่องดูเรียบง่ายการพิมพ์ที่เบอลแต่ลักษณตัว นั้นทําให้สะดุดตา

“เมื่ออยากได้”