บทที่ 15 โดนขัดจังหวะ

หลูโก้ตัดสินใจจะพุ่งเข้าไปกำลังจะดันก้นเข้าไปก็มีเสียงเคาะ ประตูดังขึ้น

หลูโก้ไม่คิดว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นและเขากำลังทำสิ่ง

ที่ไม่ควรเพิ่งจะภูมิใจได้แปปเดียวก็อ่อนตัวลงแล้ว

“นี่ไม่ต้องไปสนใจเรามาต่อกันดีกว่า”จ้าวซินหยก็เป็นผู้หญิง หิวโซคนหนึ่งกำลังได้เนื้อก้อนใหญ่จึงไม่อยากปล่อยหลูโก้ไปแต่ เสียงเคาะประตูดังไม่หยุด

หลูโก้ได้สติแล้วแล้วรีบปล่อยจ้าวซินหยีจับน้องชายตัวเองยัด เข้าไปในกางเกงแล้วรูดซิป

“ผมว่าพอเถอะ”หลูโก้สูดหายใจเข้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่นั่ง

“หัวหน้าค่ะฉันเข้าไปได้ไหมค่ะ? “หลูโก้ฟังออกว่านี่เป็นเสียง ของหลีหวั่นแล้วลุกขึ้นด้วยความตื่นเต้นแค่คิดว่าถ้าหลีหวั่นรู้ว่า เกิดอะไรขึ้นในห้องนี้เธอจะมองหน้าเขายังไงคิดแบบนี้เขาก็ยิ่ง ตื่นเต้น

“หัวหน้าจ้าวนี่นี่มันไม่ดีเลยนะครับหลูโก้ฝืนทนแล้วพู ดกับจ้าวซินหยีที่ยังไม่ยอมใส่เสื้อผ้า รีบจัดการตัวเองให้ เรียบร้อยสิ”เหมือนว่าจ้าวซินหยีจะได้ยินความคิดของหลูโก้แล้ว ค่อยๆหยิบเสื้อผ้าขึ้นมา

“ยังไม่ต้องเข้ามาจําวซินหยตะโกนออกไปเสียงเคาะประตูเงียบไปหลูโก้โล่งอกจ้าวซินหยีตั้งใจจับน้องสาวของเธอเพื่อจะ ยั่วหลูโก้แต่เพราะหลีหวั่นมาขัดจังหวะหลูโก้ไม่มีอารมณ์แล้ว หวังแค่ว่าจ้าวซินหยีรีบใส่เสื้อผ้าแล้วก็คิดว่าทำอย่างไรไม่ให้หลี หวั่นรู้ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น

“หัวหน้าจ้าวผมต้องทำอย่างไง? “ความจริงหลูโก้ไม่ต้องตื่น เต้นขนาดนั้นเขาพูดได้ว่าจ้าวซินหยีให้เขามาดูห้องทำงานเฉยๆ

“กลัวอะไรนายเข้าไปข้างใน”หลูโก้เดินตามที่จ่าวซินหยี ห้อง พักผ่อนที่อยู่ตรงหน้าเขา

หลูโก้เห็นว่ามีห้องให้เขาหลบแล้วก็รีบเข้าไปแล้วล็อตประตู

“เฮ้อของไม่มีประโยชน์จ้าวซินหยด่าออกมาแล้วก็ไปนั่งที่ เก้าอี้ เข้ามาสิ”เสียงเงียบไปหลีหวั่นก็เดินเข้ามา

“หัวหน้าค่ะนี่เป็นเอกสารที่คุณจะเอาค่ะ”หลีหวั่นแปลกใจมอง

หน้าจ้าวซินหยีรู้สึกเหมือนไม่พอใจที่ตัวเองเข้ามาคิดไปคิดมา ช่วงนี้ตัวเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่หน่ะ “เอกสารอะไรเฮ้อใครให้เธอเอามาเวลานี้”หลีหวั่นโดนจ้าวซิ

นหยีเอะใส่ก็อึ้งไปเลย

หลูโก้ที่แอบซ่อนตัวอยู่เห็นจ่าวซินหยีทำแบบนี้กับหลีหวั่นก็ รู้สึกโกรธเล็กน้อยแต่ตัวเองก็ออกไปไม่ได้จ้าวซินหยีก็เป็น หัวหน้าของเขาทั้งสองอีกด้วยได้แต่ภาวนาให้หลีหวั่นรีบๆออก ไป

“คือว่าหัวหน้า…….หลีหวั่นกำลังจะอธิบายทันใดนั้นเธอก็เหลือบไปเห็นอะไรบ้างอย่างแล้วอึ้งไปสิบหลูโก้มองถาม สายตาของหลีหวั่น

“Kยัยบ้านไม่ได้เก็บกางเกงในใส่หรือ”หลูโก้เห็นภาพตอนที่ เขาถอดกางเกงในของจ้าวซินหยาวซินหยีถูกจับได้แต่ก็ทำเป็น ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วค่อยๆเก็บมันขึ้นมา

“ไม่มีอะไรก็ออกไปได้แล้ว เมื่อหลีหวั่นได้เห็นของแบบนี้ก็ อยากจะหนีออกไปให้เร็วที่สุดหลังจากที่จ้าวซินหยีพูดเธอก็รีบ เดินออกไปเลย

“ค่ะงั้นฉันไปก่อนนะคะ”หลีหวั่นเดินออกไปอย่างรีบเร่งหลัง จากประตูปิดลงแล้วก็ถอนหายใจออกมา

“ที่แท้ฉันก็ไปขัดจังหวะความสุขของเธอถึงว่าทำไมไม่พอ” หลี หวั่นส่ายหัวรีบเดินออกจากที่นี่

หลูโก้เห็นหลีหวั่นออกไปแล้วก็รีบออกมา

“มาหลูโก้เรามาต่อกันดีกว่า”แววตาของจ้าวซินหยีที่เห็นหล โก้ออกมาก็เป็นประกายขึ้นมาแล้วหยิบกางเกงในนั้นวนอยู่หน้า หลูโก้ถ้าเป็นตอนเริ่มต้นหลูโก้คงไม่พูดอะไรก็ขึ้นคร่อมาวซิน หยีแล้วแต่เป็นเพราะการปรากฏตัวของหลีหวั่นทำให้หลูโก้ไม่มี ความสนใจในตัวจ้าวซินหยีแล้ว

“หัวหน้าครับผมว่าพอเถอะครับเออใช่แล้วผมจำได้ว่าผู้ จัดการนัดให้ผมไปหาเวลานี้พอดีเลย”หลูโก้ชี้ไปที่นาฬิกาจ้าวซิน หยิ้มอย่างฝืนทนเธอไม่สามารถต่อกรกับผู้จัดการได้จึงยอม ปล่อยหลูโก้ไป
“อืมช่างเถอะนายไปเลย แล้วก็ใส่กางเกงในต่อหน้าหลูโก้หลู โก้พยักหน้าแล้วก็เดินออกไป

เดินมาถึงหน้าประตูหลูโก้รู้สึกว่าเหตุการณ์เมื่อเป็นเหมือน ความฝันเลยถ้าหลีหวั่นไม่เข้ามาอย่างกะทันหันล่ะก็ตอนนี้ตัวเอง ก็คงเอาความซึ่งประเคนออกมาแล้ว

“นี่หลูโก้นายมาอยู่ที่นี่ทำอะไร? “เพื่อนพนักงานหญิงเดินผ่าน มาพอดีเห็นว่าหลูโก้ยืนเหม่อลอยแปลกๆ

“หาเออไม่มีอะไร? “หลูโก้ได้สติเพราะเสียงนี้แล้วรีบโบกไม้ โบกมือบอกว่าไม่มีอะไร

“อ่อมงั้นฉันไปทำงานก่อนนะ” เพื่อนพนักงานหญิงชี้ไปที่กอง เอกสารในมือ

“โอเคสู้ๆนะ” หน้าตาหลูโก้ถือว่าไม่เลวบวกกับเสียงที่ทำให้

คนหลงเพราะแบบนี้เพื่อนพนักงานหญิงก็หน้าแดงขึ้นมา

“เดๆสบายมาก เพื่อนพนักงานหญิงไม่กล้าอยู่ต่อแล้วรีบเดิน

ไป

“ให้ตายเถอะพนักงานชายที่มาใหม่ไม่ใช่แค่หล่อแต่เสียงก็ น่าฟังมากไม่แปลกที่พนักงานหญิงในบริษัทจะพูดถึงเขาถ้าแฟน ฉันได้ครึ่งหนึ่งของเขาตอนนอนก็คงยังยิ้มอยู่เพื่อนพนักงาน หญิงเดินไปด้วยพูดไปด้วย

หลูโก้สูดลมหายใจมองดูเวลาเหมือนว่ายังไม่ถึงเวลาเลิกงาน แล้วก็คิดถึงเหตุการณ์เมื่อไม่พูดอะไรแล้วก็ยิ้ม