บทที่ 12 กระเป๋าใบนี้เป็นของแท้

บทที่ 12 กระเป๋าใบนี้เป็นของแท้

หยางเสวีเห็นเงินกระจัดกระจายไปทั่วทุกที่

เธอตกใจอยู่พักหนึ่ง

เธอไม่เคยคาดฝันเลยว่าจริงๆแล้วถุงขยะของเฉินเกอเป็นกอง

เงิน?

“อ๊ะ? เงินพวกนี้…”

ใบหน้าหยางเสว่ร้อนใจและปวดร้าว “เฉินเกอ นายเอาเงินพวกนี้ มาจากไหน?”

เฉินเกอไม่สนใจหยางเสว่

แต่นั่งคุกเข่าลงเก็บรวบรวมเงินกว่าแสนหยวนขึ้นมาอีกครั้ง

“เธอจะสนใจของพวกนี้ทำไม? ก็เหมือนที่เธอพูด คนจนๆอย่าง ฉันไม่คู่ควรกับเธอ!

พอพูดเสร็จ เฉินเกอก็หันตัวจะจากไป
หยางเสวร้อนใจแทบทนไม่ไหว

หากบอกว่าเฉินเกอไม่มีเงินจะเลิกก็คงเลิกไปแล้ว แม้ว่าเขาจะ ซื้อกระเป๋าโดยใช้บัตรช้อปปิ้งเพียงครั้งเดียวและให้คนอื่นไปแล้ว และหยางเสวก็รู้สึกเสียดายอยู่มากแต่เรื่องพวกนี้ก็ถือว่าแล้วกัน ไป

เธอ…หยางเสวก็จะไม่เสียใจ!

แต่ตอนนี้เฉินเกอมีเงินสดหนึ่งแสนจริงๆ …

“เฉินเกอ นายหยุดเดี๋ยวนี้นะวันนี้นายจะต้องอธิบายเรื่องนี้ให้ ฉันเข้าใจ ไม่อย่างนั้นฉันจะถือว่า… ลนลาน “หยางเสร่กระทืบเท้าอย่าง

เธอจะต้องทำให้ชัดเจน

ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงกลัวว่าเฉินเกอจะมีเงินขึ้นมาจริงๆ เธอกลัว

มาก!

ว่าอะไรนะ?
เฉินเกอหัวเราะอย่างขมขื่น “เธอจะทำอะไร?”

“อ๊ะ! เร่เข้ามา มีคนรังแกผู้หญิง! มีคนรังแกผู้หญิง!

หยางเสว่ร้องตะโกนเสียงดัง

แม้ว่าตอนนี้ฟ้าจะมืดแล้ว แต่ภายในบริเวณสถานศึกษาที่มีคน ออกมาเดินเล่นอยู่ไม่น้อย

เมื่อได้ยินเสียงนั้น พวกเขาต่างก็เข้ามาบริเวณริมทะเลสาบ

“ให้ตายเถอะ!”

เฉินเกอปนในใจอยู่สักพัก เขาไม่คิดเลยว่าหยางเสว่จะด่าเขา

“หยางเสว่ เธอคิดจะทำอะไรกันแน่? ฉันกลัวเธอแล้ว โอเค ไหม?” เฉินเกอรีบกลับมา ทำให้หยางเสว่หุบปาก

“ฮี เฉินเกอ นายแค่บอกฉันมาว่าได้เงินหนึ่งแสนนั่นมาได้ อย่างไร? นายต้องบอกฉัน!”

หยางเสว่ขมวดคิ้ว
ตอนนี้เฉินเกอไม่มีความหวังอะไรกับผู้หญิงคนนี้แล้ว

และไม่อยากเกี่ยวพันกับเธออีก

หรือจะโกหกต่อไปให้เธอตายใจ?

“อ๋อ ฉันจะเอาเงินนี่ไปคืนคนอื่น ก่อนหน้านี้ที่ฉันช่วยเด็กผู้หญิง คนนั้น นอกจากบัตรช๊อปปิ้งนั่น พวกเขายังให้เงินอีกหนึ่งหมื่น หยวน แต่ตอนนั้นพวกเขากดมากไปก็เลยให้ฉันมาหนึ่งแสน ฉัน ว่าจะเอาไปคืนให้พวกเขาอีกเก้าหมื่น!”

เฉินเกอทำหน้าจริงจัง

และในที่สุดหยางเสวก็เข้าใจอย่างถ่องแท้

ข้อแรกเป็นเพราะเฉินเกอคนนี้โกหกไม่เป็น

ข้อที่สอง ถ้าเฉินเกอร่ำรวยในชั่วข้ามคืนแบบที่คิดไว้ ตอนนี้เขา จะแต่งตัวแบบนี้ได้อย่างไร?

ดูไม่เป็นผู้เป็นคนเลยสักนิด…

หลังจากฟังคำอธิบายของเฉินเกอ
ทุกอย่างก็ดูสมเหตุสมผล

“ฉันเข้าใจแล้ว พูดอีกอย่างก็คือตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวของนาย นอกจากเงินหนึ่งหมื่นแล้วก็ไม่มีอะไร!”

หยางเสว่สูดหายใจเข้าลึกๆ หัวใจที่ค้างเติ่งในที่สุดก็ผ่อนคลาย

ลง

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันไปละนะ!”

เฉินเกอพูดจบก็หอบเงินหนึ่งแสนเดินออกไป

“เฮ้อ คนจนก็ยังจนอยู่วันยังค่ำ กลับไปหาพี่หยางของฉันดีกว่า! * หยางเสมองแผ่นหลังของเฉินเกอและเดินไปอย่างหงุดหงิด หลังจากเฉินเกอนำเงินไปฝากเสร็จเรียบร้อยก็รู้สึกไม่ค่อย สบายใจ

หยางเสว่เปลี่ยนไปจนเขาแทบไม่รู้จัก

หยางเสวนะหยางเส

หากเมื่อกี้เธอไม่สนใจกระเป๋าหรือเงินพวกนั้นจริงๆ แม้ว่าเธอยังสามารถแสร้งทำต่อไป

ฉัน…เฉินเกอก็จะสัญญากับเธอว่าตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวของฉัน นอกจากเงินหนึ่งหมื่นแล้ว ยังมีเงินอีกหลายหมื่นหยวนนับไม่ ถ้วนอีกด้วย

เฮ้อ!

เฉินเกอถอนหายใจและเตรียมจะกลับ

ในขณะนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น

เป็นหม่าเสี่ยวหนานที่โทรมา

“เฉินเกอ นายจะกินเค้กไหม? ถ้าจะกินก็มาหาพวกเราที่ใต้ตึก หอพักหญิง ฉันจะลงเอาไปให้นายข้างล่าง

หม่าเสี่ยวหนานยังคงเป็นห่วงเป็นใยเฉินเกอ

จะพูดว่าอย่างไรดีล่ะ หม่าเสี่ยวหนานและเฉินเกอเป็นเพื่อนร่วม โต๊ะกัน และหม่าเสี่ยวหนานเองก็รู้สึกผ่อนคลายและมีความสุข มากที่ได้อยู่กับเฉินเกอ

ทั้งยังสามารถพูดคุยกับเฉินเกอได้ในหลายๆเรื่อง
ไม่เหมือนกับผู้ชายหน้าเหม็นพวกนั้น แค่ได้อยู่กับผู้หญิงก็คิดแต่ จะพาขึ้นเตียง พอคิดแล้วก็รู้สึกขยะแขยง

“เค้กหรือ? ฉันไม่กิน…

เฉินเกอหัวเราะให้กับเพื่อนผู้หญิงคนเดียวของเขา มิตรภาพแบบ นี้ถือว่าหาได้ยากมาก

“เอาเถอะๆ ไม่ว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้น เฉินเกอ พวกเราจะเป็น เพื่อนที่ดีต่อกัน นายซื้อกระเป๋าให้ฉัน ฉันก็ดีใจมากแล้ว”

ทั้งสองคุยกันสักพัก สุดท้ายหม่าเสี่ยวหนานก็วางสาย

ในขณะนั้นมีคนมาที่หอพักของเธอไม่น้อย ล้วนแล้วแต่เป็น เพื่อนของเธอจำนวนหนึ่ง

“ฉันพูดหน่อยเถอะ เสี่ยวหนาน คนอย่างเธอทำดีกับเขาขนาดนี้ ไปทำไมกันนะ!”

“ยีฟาน ฉันรู้ว่าเธอดูถูกเฉินเกอ แต่เธอเชื่อฉันสิ เขาไม่ใช่คน ประเภทเดียวกันกับแบบที่เธอคิด!”
จ้าวยีฟานก็มาด้วย

ต้องบอกว่าคนที่มีท่าทีอึดอัดที่สุดในวันนี้คือจ้าวยีฟาน

เพราะเธอต้องการหาเพื่อนผู้ชายที่เหมาะสมมาแนะนำให้รู้จัก แต่ผลก็คือบังเอิญเจอเจ้าบ้าเฉินเกอคนนั้น หลังจากนั้นก็เป็นคน กากเดนอย่างหนึ่งผ่าน

พอนึกถึงตอนที่ถูกคนขวางเอาไว้ที่วิลล่าและทำให้ตกอยู่ใน สภาพอันน่าอับอายอย่างไม่อาจอธิบายได้

อัยหยา มันแทบทนไม่ไหวจริงๆ

เธอรู้สึกถึงความโชคร้ายของเธอ นับตั้งแต่เริ่มรู้จักกับเฉินเกอ คนนั้น!

ดังนั้นตอนนี้เธอจึงดูถูกเหยียดหยามเฉินเกออย่างมาก

“ยังมีกระเป๋านี่อีก ถ้าไม่บอกว่าเป็นกระเป๋านี่ ฉันก็จะไม่คิดว่าเฉิน

เกอคนนี้น่าขยะแขยง

จ้าวยีฟานเห็นหม่าเสี่ยวหนาน ยังคงถือกระเป๋าปลอมใบนั้น อย่างกับเด็กทารก
สักพักเธอโมโหจนหยิบมันไปทิ้งที่ถังขยะข้างๆ

หม่าเสี่ยวหนานกำลังจะไปเก็บมันขึ้นมา

“เสี่ยวหนาน สุขสันต์วันเกิด!!!

ในขณะนี้ประตูห้องพักก็เปิดออก เหล่าพี่สาวน้องสาวแสนดีที่อยู่ หอพักข้างๆก็เข้ามาพร้อมกับเค้กก้อนโต

“อ้าว เฟยเอ๋อคนสวย! พวกเธอมากันแล้ว!

หม่าเสี่ยวหนานรีบไปทักทาย

ทั้งยังมีเพื่อนร่วมหอพักอย่างหยางเสวีที่ตามเฟยเอ๋อเข้ามาด้วย

เมื่อพบหยางเสว่ เนื่องจากเป็นคนรักของเฉินเกอ แม้ว่าหม่า เสี่ยวหนานกับหยางเสวไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่ก็ยิ้ม เป็นการทักทายให้เธอ

“นี่! เสี่ยวหนาน ของขวัญเธอมีมากมายจนไม่ต้องการมันแล้ว หรือ? เธอถึงได้โยนกระเป๋าสวยๆแบบนี้ลงถังขยะ? พระเจ้า นี่มัน กระเป๋าแอร์เมสไม่ใช่หรือ?
ในขณะนี้ทานเฟยเอ๋อก็พูดติดตลก

แน่นอนว่าหานเฟยเอ๋อสวยเข้าขั้นนางฟ้าเหมือนจ้าวยีฟาน และภายในหอพักแห่งนี้ก็มีกุหลาบแดงสวยงามอันน่าเย้ายวนถึง สองดอก

จ้าวยีฟานมองไปทางหานเฟยเอ๋อด้วยความหงุดหงิด และอดไม่ ได้ที่จะแย้งขึ้นมา

“ฮี จะเป็นแอร์เมสได้อย่างไร? ก็แค่ของปลอมที่คนจนๆซื้อมาน่ะ สิไม่ว่า เห็นแล้วน่าขยะแขยง!”

จ้าวยีฟานยนคิ้ว

เมื่อเห็นกระเป๋าใบนี้สีหน้าของหยางเสวีที่ยืนอยู่ข้างหานเฟยเอ๋ อก็เปลี่ยนไป

เธอย่อมรู้ดีเป็นธรรมดาว่ากระเป๋าใบนี้เป็นกระเป๋าที่เฉินเกอซื้อ

มาในราคา 360,000 หยวนเมื่อเช้านี้

หลังจากที่เห็นมัน ใจเธอเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข

“ของปลอม?”
หานเฟยเอ๋อหยิบกระเป๋าใบนั้นขึ้นมาและตรวจสอบดูอย่าง ละเอียด

จากนั้นเธอก็มีสีหน้าตกตะลึงพลางพล็กกระเป๋ากลับไปกลับมา!

“นี่มัน…ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ของปลอมนะ แต่นี่มันของแท้ต่าง หากล่ะ!”

“ของแท้?” กลุ่มผู้หญิงในหอพักต่างตกตะลึง “จะเป็นไปได้ อย่างไร เฉินเกอไม่ใช่คนรวย จะเป็นของแท้ไปได้อย่างไรล่ะ?

“ฮี กระเป๋าใบนี้เป็นรุ่นคลาสสิก ในตลาดน่าจะราคาประมาณสาม แสนกว่าหยวน

จ้าว ฟานพูดอย่างดูถูก

ไม่รู้ว่าทำไมตอนที่หานเฟยเอ๋อพูดออกมาเมื่อกี้นี้ว่าเป็นของแท้ หัวใจของจ้าวยีฟานก็เต้นแรงไม่หยุด

“ของแท้จริงๆ ฉันเคยสัมผัสมาก่อนหน้านี้ เนื้อสัมผัสเทียบไม่ได้ กับของปลอมพวกนั้นเลย ที่มหาวิทยาลัยของพวกเราก็มีร้านแอร์ เมสอยู่ตรงประตูทางออก ฉันมีเบอร์โทรศัพท์ของผู้จัดการพอดี ถ้าพวกเธอไม่เชื่อ พวกเราก็ลองให้เธอตรวจสอบดู ก็ได้ว่ามีคนซื้อกระเป๋ารุ่นนี้ไหม?”

หานเฟยเอ๋อจับมันอย่างทะนุถนอม

คำพูดเหล่านี้ทำให้สาวๆทุกคนอ้าปากค้าง

ในขณะที่พูด หานเฟยเอ๋อก็โทรศัพท์ออกไป

“ไม่ต้องโทรหรอก…” ในตอนนี้หยางเสวขมวดคิ้วและยืนขึ้น พูด ตามตรงถ้าเรื่องมาไม่ถึงขั้นนี้ เธอก็จะไม่บอกความจริงออกมา เพ ราะเฉินเกอซื้อของแพงที่สุดมาในราคาสามแสนกว่าหยวนมอบ ให้คนอื่น

ในขณะที่หานเฟยเอ๋อกำลังจะต่อสายโทรศัพท์ หยางเสว่ก็พูด ออกมาตรงๆว่า

“กระเป๋าใบนี้เป็นของแท้แน่นอน เพราะเช้าวันนี้ตอนที่เฉินเกอ ไปซื้อกระเป๋า ฉันกับลู่หยางก็อยู่ด้วยกันทั้งคู่! เห็นว่าจ่ายเงินไป กว่า 360,000 หยวน!

“อะไรนะ!”

ตูม!เงียบกริบไปทั้งหอพัก!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ