บทที่ 11 อยู่ๆทำไมถึงมีเงินขึ้นมาล่ะ
บทที่ 11 อยู่ๆทำไมถึงมีเงินขึ้นมาล่ะ
เฉินเกอดูออกว่ารูปถ่ายที่เธอพูดถึงน่าจะเป็นข้ออ้างของเธอ
ความจริงแล้วเฉินเกอไม่อยากเจอหยางเสว่
เพราะเขาโดนผู้หญิงที่เขาเคยรักหักอก
แต่ถ้าบอกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอแล้วก็ดูเหมือนจะเป็นการ
โกหก
ตอนที่ได้ยินเสียงหยางเสว่ เฉินเกอก็ใจอ่อนตอบตกลง
เขาลุกขึ้นและนำรูปที่เขาหวงแหนออกมาจากในตู้ นั่นเป็น รูปที่หยางเสวกับเฉินเกอยืนถ่ายริมทะเลสาบเล็กๆอยู่บริเวณ มหาวิทยาลัย
ในเวลานั้นหยางเสว่ควงแขนของเขาอย่างรักใคร่และมีเฉินเกอ
ยิ้มหวานอยู่ข้างๆ
ทว่าตอนนี้มันกลับพัฒนามาจนถึงจุดนี้ เฉินเกอรู้สึกปวดร้าวอยู่
ภายในใจ
ในตอนนี้เฉินเกอคิดว่าเขาจะต้องไปที่ธนาคารเพื่อถอนเงิน 100,000 หยวนในเช้าวันนี้
จริงๆแล้วเงินที่ถอนออกมาวันนี้เฉินเกอต้องการที่จะเอาไปใช้ เพื่อแก้แค้น
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าตัวเองจะอ่อนต่อโลกเกินไปหน่อย
เดิมทีเขาไม่ต้องใช้เงินสดเพราะบัตรใบนั้นของพี่สาวจะสามารถ ทำอะไรก็ได้!
จะเอาเงินมากมายขนาดนั้นไปไว้ที่หอพักก็ไม่ใช่วิธีที่ดี อย่างไร เสียถ้าหากพวกหัวหน้าหอพักเห็นเข้า เขาจะอธิบายอย่างไร?
หลายปีมานี้เนื่องจากความยากจนของตัวเอง เขาจึงมีเพื่อนที่ จริงใจเหล่านี้
หากพูดตามความเป็นจริง เฉินเกอคิดว่าเขาจะต้องสูญเสียอะไร บางอย่างไปเพราะมัน
“ออกไปเจอหยางเสว่แล้วก็ถือโอกาสนำเงินพวกนี้กลับไปฝาก ด้วยดีกว่า! เอ๊ะ!
เฉินเกอหากระเป๋าไม่เจอ สักพักเขาจึงหยิบถุงขยะสีดำจาก หอพักและเก็บเงินใส่ข้างใน จากนั้นลงไปชั้นล่างพร้อมรูปของ หยางเสว่!
ทะเลสาบของมหาวิทยาลัย
“เสี่ยวเกอ ทางนี้!”
เฉินเกอเพิ่งจะมาถึง หยางเสว่โบกไม้โบกมือให้เขาอยู่แต่ไกล
เหมือนกับตอนที่รักกันเหมือนเมื่อก่อน
จริงๆแล้วภายในใจของหยางเสว่อยู่ไม่เป็นสุขที่สุด
เนื่องจากรู้ว่าเมื่อเช้าเฉินเกอออกเงินซื้อกระเป๋าใบละ 360,000
หยวน!
360,000 หยวน!
คนธรรมดาจะมีเงินขนาดนี้เสียที่ไหน?
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตัวเธอเองเพิ่งทิ้งเฉินเกอไป และอยู่ๆเขา ก็เปลี่ยนเป็นมีเงินเยอะขนาดนี้! นี่ทำให้หยางเสว่คิดอย่างไรก็คิดไม่ตก ดังนั้นเธอจึงนึกได้ว่าจะใช้เรื่องที่ให้เฉินเกอ เอารูปมาให้เป็นข้ออ้าง
“มีเรื่องอะไร?” พอเจอหน้ากันก็นึกถึงภาพในอดีตขึ้นมา แม้ว่า เฉินเกอจะเจ็บปวด แต่พอเจอหยางเสว่แล้วก็ยังรู้สึกถึงความโหด ร้าย
หยางเสวีเห็นว่าเฉินเกอถือถุงขยะสีดำออกมาด้วย
สักพักจึงพูดว่า “ฉันยังคิดว่านายออกมาพบฉันก็คงหยิบอะไรติด ไม้ติดมือมาด้วย!
หยางเสว่ผิดหวังเล็กน้อย
เมื่อกี้เธอเพิ่งคิดเพ้อฝันว่าเฉินเกอถือกระเป๋าแบรนด์เนมใบละ 360,000 หยวนยืนอยู่ตรงหน้าเธอเพื่อขอคืนดีกับเธออีกครั้ง
ไม่คิดเลยว่าเขาจะมาพร้อมกับถุงขยะสีดำใบนั้น
เฉินเกอนำรูปออกมา “หยางเสว่ นี่รูปคืนให้เธอ นับแต่นี้เป็นต้น ไปพวกเราไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันอีก!”
เดิมทีเฉินเกอคิดจะเก็บรูปใบนี้ไว้เป็นความทรงจำ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้คงไม่จำเป็นแล้ว!
หยางเสวรู้สึกกังวลเล็กน้อย เธอกระทืบเท้าอย่างรุนแรงจากนั้น ก็ผลักหน้าอกเฉินเกอ
“นายมันบ้า นายมันบาที่สุด! ฮี นายคิดว่าที่ฉันเรียกนายออกมา เพราะอยากได้รูปจากนายงั้นหรือ?”
เฉินเกอทําท่าทางตกใจ “งั้นเรียกออกมาทำไม?”
“เฮ้อ จะพูดอย่างไรนายถึงจะเข้าใจสักที เสี่ยวเกอ นายคงไม่คิด ว่าฉันกับลู่หยางคนนั้นมีอะไรกันจริงๆใช่ไหม?
หยางเสวพูดต่อ “คนโง่ ความจริงเรื่องพวกนั้นมันเป็นบททดสอบ ของนายต่างหาก!
“บททดสอบ?” เฉินเกอยิ้มอย่างขมขื่นในใจ
หนีไปถึงป่าละเมาะ ทั้งยังกอดจูบลูบคลำ สุดท้ายแล้วบอกว่า
เป็นเพียงบททดสอบงั้นหรือ?
เฉินเกอไม่อยากพูดอะไร
“จะทดสอบอะไรก็แล้วแต่เธอ ฉันคืนรูปนี้ให้ จากวันนี้เป็นต้นไปพวกเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก ลาก่อน!”
เฉินเกอส่ายหน้าแล้วเดินออกไป
“นาย นาย นาย เฉินเกอ นายหยุดเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่หยุดฉันจะ กระโดดลงน้ำ!”
หยางเสวไม่คิดว่าเฉินเกอคนที่เคยเชื่อฟังและใส่ใจความรู้สึก ของเธอมาโดยตลอด ตอนนี้กลับมีท่าทีเปลี่ยนเป็นเย็นชาขนาดนี้
เธอยืนเจ็บใจอยู่ข้างทะเลสาบ
เฉินเกอรู้ว่าเธอคิดจะโกหกเขาอีกแล้ว
เดิมทีคิดจะเดินตรงออกไป
อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นร่างของหยางเสวีเอนตัวลงไปทาง
ทะเลสาบ
เปลือกตาของเฉินเกอกระตุกอย่างรุนแรง
รีบเข้าไปกอดหยางเสว่
ดวงตาหยางเสวมีคราบน้ำตา “นายอย่าห้ามฉัน ถ้านายไม่เชื่อก็ ปล่อยฉันตายไปซะ ให้ฉันตายเสียดีกว่า!”
เฉินเกอสูดหายใจ พูดตามตรงเขาไม่มีความเชื่อใจหยางเสว่อีก ต่อไปแล้ว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งวันนี้ได้รู้ต้นสายปลายเหตุทั้งหมดจากปาก ของหนิงผ่าน
แต่ตอนนี้หยางเสว่กำลังจะกระโดดลงไปในทะเลสาบอีกครั้ง เพื่อล่าความตาย และยังล้อเล่นอยู่
เฉินเกอไม่รู้จะพูดอะไรดี ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกตื้นตันใจเล็ก น้อย “พอแล้วๆ ฉันเชื่อเธอ!”
หยางเสวฉีกรอยยิ้มด้วยน้ำตา “ฉันรู้ ฉันรู้ว่านายรักฉัน! ที่ฉันจะ กระโดดลงทะเลสาบเมื่อกี้ไม่ใช่เพราะเรื่องที่วันนี้นายซื้อกระเป๋า และไม่ใช่เพราะนายมีเงินหรือไม่มีเงิน แต่เป็นเพราะฉันรักนาย จริงๆ!
“ฉัน…หยางเสน่ไม่ใช่คนบ้าเงินทองตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ไม่อย่าง นั้นเราสองคนคงไม่คบกันมานานขนาดนี้หรอก!
เฉินเกอไม่ได้พูดอะไร
ตอนนี้หยางเสว่มองเฉินเกอด้วยความสงสัย “ใช่แล้วเสี่ยวเกอ ฉันสงสัยจริงๆว่าทำไมอยู่ๆนายถึงมีเงินล่ะ? ถึงขนาดซื้อกระเป๋า ราคาตั้ง 360,000 หยวน
หยางเสว่อดไม่ได้ที่จะถาม
เฉินเกอรู้ดีว่าเธอจะต้องถามแน่ๆ
แต่ทว่าในตอนนี้เฉินเกอไม่ใช่คนที่จะพูดทุกอย่างกับหยางเสว่ ได้อีกต่อไป
ในทำนองเดียวกันเฉินเกอก็ต้องการจะทดสอบหยางเสร่ด้วย เช่นกัน
“อ๋อ เรื่องมันเป็นแบบนี้ ไม่กี่วันก่อนฉันช่วยชีวิตเด็กผู้หญิงคน หนึ่งที่ถูกรถชนบนถนนใหญ่ ไม่คิดเลยว่าครอบครัวของเด็กคน นั้นจะเป็นคนร่ำรวย แต่ด้วยความเร่งรีบพวกเขาจึงให้บัตรช้อป ปิ้งฉันมาใบหนึ่ง แบบใช้ได้ครั้งเดียว! เพื่อเป็นการแสดงความ ขอบคุณ บอกเลยว่ามันคุ้มมาก !
ดวงตาที่สวยงามของหยางเสว่หรี่ลงเล็กน้อย
“พูดอีกอย่างก็คือว่าบัตรช๊อปปิ้งใบนั้นเป็นแบบที่ใช้ได้ครั้งเดียว พอใช้เสร็จแล้วก็ทิ้งงั้นหรือ?”
เฉินเกอพยักหน้า
“งั้น งั้น งั้น…งั้นกระเป๋าใบนั้นล่ะ ถ้าเอากระเป๋าใบนั้นไปขายคง ได้เงินมาไม่น้อยเลยแน่ๆ!
ในใจหยางเสว่ผิดหวังเล็กน้อย
เธอคิดว่าเฉินเกอรวยขึ้นเพียงชั่วข้ามคืนจริงๆ
ทั้งยังคิดว่ากระเป๋าใบละ 360,000 หยวนใบนั้นไปวางไว้ที่ไหน
แล้ว
เฉินเกอพูด “กระเป๋าใบนั้นฉันให้หม่าเสี่ยวหนานเป็นของขวัญ วันเกิดไปแล้ว”
“อะไรนะ?!!!” หยางเสวตกตะลึง “นายเอากระเป๋าใบละ 360,000 หยวนให้คนอื่นไปแล้ว? พูดอีกอย่างก็คือตอนนี้นาย ไม่มีอะไรงั้นสิ?
เฉินเกอพยักหน้า
“เสี่ยวเสว่ ฉันไม่เคยคิดว่าเธอจะไม่สนใจเรื่องเงินๆทองๆ และ เธอก็รักฉันด้วยใจจริง เสี่ยวเสว พวกเรา…
เฉินเกอพูดในขณะที่ดึงมือหยางเสว่
“เพี้ยะ!”
“ไสหัวไปซะ ใครจะรักคนจนๆอย่างนายจริงๆล่ะ!”
หยางเสว่เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้วก็ลุกขึ้นพูดกับเฉินเกอ
“โธ่เว้ย ฉันเสียเวลาไปมากจนเกือบจะกระโดดลงไปใน ทะเลสาบ! หน้าโง่ นายมันหน้าโง่!
หยางเสว่ตะโกนด่าเฉินเกออย่างขยะแขยง
เมื่อเฉินเกอเห็นหยางเสว่เป็นเช่นนี้ สุดท้ายก็ตัดใจได้
นี่คงเป็นโฉมหน้าที่แท้จริงของหยางเสวสินะ?
“เสี่ยวเสว่ ฉันผิดหวังในตัวเธอจริงๆ…” นัยน์ตาเฉินเกอเกือบมี น้ำตารื้น
ทั้งสองเคยดีต่อกันขนาดไหน
“คนจนอย่างนายจะผิดหวังหรือไม่ผิดหวังก็ไม่เกี่ยวกับฉัน เสีย เวลาฉันเปล่าๆ ไสหัวไปซะ คนอย่างนายสมควรจะไปเก็บขยะ
หยางเสว่คว้าถุงขยะในมือเฉินเกอเพื่อระบายความโกรธแล้ว ฟาดไปหน้าเฉินเกอ
เป็นผลทำให้เงินหนึ่งแสนหยวนถูกทุ่มอย่างหนัก และปลิวว่อน บนท้องฟ้า
สิ่งที่ปลิวว่อนคือธนบัตรสีแดงทั้งหมด
“อ๊ะ? นี่มัน…”
สักพักหยางเสวีเบิกตาโพล่ง จ้องมองเหตุการณ์อย่างไม่อยาก
จะเชื่อ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ