บทที่ 9 ฉันใช้จุดอื่นรับใช้นาย

ทันใดนั้นวารินก็หัวเราะขึ้นมา แล้วเสียงเธอก็มี ความแหบปนอยู่ “ฉันยังมีธุระต้องจัดการอีก”

พอพูดจบ ทางนู้นก็รีบวางสายเลย

วารินสามารถรับรู้ได้ว่าอารมณ์ตอนนี้ของเพทาย เป็นยังไง แน่นอนว่าต้องโมโหมากแน่ๆ

แต่เธอยังไม่สามารถกลับไปตอนนี้ได้ เธอขับรถ ออกไปข้างนอก ประมาณหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ เธอถึงจะ จอดรถอยู่หน้าบ้านเก่าๆหลังหนึ่ง

นี่เป็นที่ๆเธอและพ่อแม่เคยอยู่ด้วยกัน มีการจ้างให้ คนมาทำความสะอาดอยู่เป็นประจำ ก็เลยไม่ได้สกปรก

มาก

ตอนเด็กๆ แม่เคยบอกเธอว่าเวลาแต่งงาน ให้แต่ง เข้าบ้านใกล้ๆหน่อย เวลาลำบากใจจะได้กลับมาบ้านฝั่ง แม่ได้

แต่อุบัติเหตุทางรถเมื่อหลายปีก่อน ทำให้เธอเสีย

พ่อแม่ไป

เธอ วาริน ไม่ได้มีบ้านฝั่งแม่แล้ว

วารินยืนดูรูปถ่ายที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ แล้วยิ้มออกมา อย่างน่าสมเพช “แม่ ถ้าแม่ยังอยู่ แม่จะสอนให้หนูทำยังไงคะ? ถ้าแม่ยังอยู่ เขาก็จะไม่รังแกหนูแบบนั้นใช่ไหม คะ.….…..

ในที่สุดเธอก็ทนไม่ได้ แล้วร้องไห้ออกมา วารินนั่ง คุยกับแม่อยู่ตรงนั้น และไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แล้ว

จนกระทั่งข้างนอกมีเสียงเท้าเดิน แล้วฟ้าก็มืดไป หมดแล้ว

“ปังปังปัง” เสียงเคาะประตูดังขึ้น

“เปิดประตู!”

คือเพทาย

วารินรีบเช็ดน้ำตา แล้วไปเปิดประตู “นายมาได้ยัง

ไง?”

“ฉันมาดูว่าเธอซ่อนอยู่สถานที่แบบไหน! เธอ เตรียมแผนที่จะหย่าไว้ตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม?”

เธอส่ายหัว “ไม่ใช่…

เพทายโมโหมาก เขาพุ่งเข้ามาจากข้างนอก แล้ว โยนโทรศัพท์ลงบนโซฟาโดยตรง จากนั้นก็ยิ้มอย่าง สุขุม “ใบฟ้องล่ะ หย่ากันแค่ในเวลาสั้นๆก็มีใบฟ้องส่งเข้ามา เธอยังกล้าพูดอีกหรอว่าไม่ได้วางแผนไว้”

เขายกมือขึ้น แล้วจับไปที่คางของวาริน บังคับให้ เธอสบตากับตัวเอง

“พูด เย็นนี้เธอไปไหนมา?”

วารินจับท้องของตัวเองไว้ ในใจเธอกระวนกระวาย ไปหมด เธอรีบส่ายหัว “ไม่ได้ไปไหน ฉันอยู่กลับแม่มา ตลอด”

“ยังจะโกหกอีกหรอ?”

เพทายโกรธและโมโหมาก เขาลากเธอเข้าไปใน ห้องโดยตรงเลย “เธอคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอมีอะไรกับ สกายหรอ! ยังไม่หย่าก็ไปมีอะไรกับผู้ชายอื่น เธอยัง เห็นว่าฉันเป็นอะไร?”

“รักฉันไม่ใช่หรอ? ไม่มีฉันแล้วอยู่ต่อไม่ได้ไม่ใช่ หรอ! ทำไมมีที่พึ่งใหม่แล้วก็รีบหย่าเลยล่ะ!”

วารินส่ายหัวอย่างบ้าคลั่ง เธอเริ่มรู้สึกว่าร่างกาย ไม่ค่อยสบาย ส่วนเพทายในขณะนี้ก็โกรธมาก เธอยิ่ง ไม่กล้าทะเลาะกับเขา

แต่ในสายตาของเพทาย ความเงียบของเธอก็แปลว่าเธอยอมรับแล้ว
ผู้หญิงของเขา ภรรยาของเขา มีอะไรที่ไม่ชัดเจน กับผู้ชายอื่น!

เขาทำท่าทีเยาะเย้ย แล้วจับคางของเธอไว้ จาก นั้นก็หายใจลงไป “วาริน ความรักของเธอไร้ค่าขนาดนี้ เลยหรอ?”

เฮอะๆ

จู่ๆวารินก็หัวเราะขึ้นมา จากสีหน้าที่ทุกข์และเศร้า โศกของเธอ กลับกลายเป็นสีหน้าที่มีความสุข เหมือน ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ยังไงแล้ว เราก็จะหย่ากันละนิ

“เธอคิดว่าฉันจะตอบตกลง?”

เพทายไม่รู้ว่าตัวเองมีไฟที่ไหนวูบเข้ามาในหัว เขา มองดูเธออย่างเย็นชา แล้วใต้ตาก็เผยความโหดเหี้ยม ออกมา “อยากให้ฉันเห็นด้วยกับการหย่า? ถ้ารับใช้ฉัน ดี ฉันอาจจะรับไปพิจารณาได้………….”

หลังจากพูดจบ แขนที่ยาวของเขาก็โอบกอดเธอ เข้าไปในอ้อมกอด แล้วมืออีกข้างก็ดึงเสื้อผ้าเธออก แล้วโยนลงบนพื้น

วารินตกใจมาก
แต่เพทายไม่สนใจเธอเลย เอาแต่ถอดเสื้อผ้าเธอ อก แล้วข้ามตัวเธอไป จากนั้นก็กดขาเธอลง

“ไม่ได้แตะต้องเธอหลายวันเธอไม่สบายใจใช่ไหม ถึงได้มีผู้ชายอื่น?”

ไม่ใช่นะ….เธอไม่ใช่คนแบบนี้

วารินพยายามต่อต้าน แต่เพทายกดทับเธอลงไป แล้ว ใต้ตาเธอมีแต่ความกระวนกระวายเต็มไปหมด

“ไม่ได้!”

“อะไรนะ?”

สีหน้าของเพทายเย็นชามาก ไม่มีความอบอุ่น

แม้แต่นิด

วารินก็เลยทำได้แค่พยายามฝืนยิ้ม แล้วลุกขึ้นมา นั่ง แล้วหยิกตัวเอง ใช้เล็มที่ยาวแทงลงเข้าไปในเนื้อ ถึง แม้จะเจ็บจนเลือดไหลเต็มไปหมด แต่ใบหน้าเธอก็ยังคง ยิ้มแย้ม

“จะให้ฉันรับใช้ไม่ใช่หรอ……..แบบนี้ไม่สามารถ ทำให้นายพอใจได้ไม่ใช่หรอ วันนี้…….ฉันใช้ปาก”