บทที่ 9 ไปทั้งตัว

“ไปเก็บถ้วยชามบนโต๊ะให้สะอาดเรียบร้อยซิ” ฟ้าใสเพิ่งกวาดบ้านเสร็จ

สุวัจนีก็รีบให้เธอทำงานอื่นต่อ “เร็วๆเข้าสิ ยังยืน โง่อยู่ทำไม!”

สุวัจนีนั่งดื่มชาชิวๆอยู่ที่โซฟา

“คุณหญิงคะ คุณฟ้าใสก็ท้องเจ็ดเดือนแล้วนะคะ

ทำงานเยอะขนาดนี้ถ้าไม่ระวังไปโดนอะไรขึ้น เดี๋ยวแย่นะคะ”ป้าสมศรีเห็นแล้วสงสารฟ้าใส

“ถ้านางแพศยานี่เป็นลูกผู้ดี ลูกในท้องคงอยู่ไม่ ถึงตอนนี้หรอก ฉันว่าเขาถูกตามใจจนชิน

ต้องออกกำลังกายเยอะๆหน่อย ถึงเวลาจะได้ คลอดง่ายหน่อย

เด็กคนนี้ต่อก็จะเป็นของลิซ่าลูกฉัน ดูเธอพูดสิ ฉัน จะไปทำอะไรเขาได้

ป้าสมศรีไม่กล้าพูดอะไรต่อ ฟ้าใสได้แต่ก้มหน้า

มือข้างนึงพยุงเอวที่เจ็บปวดเดินไปทำความสะอาด ที่โต๊ะอาหาร เธอถูกไกรภพบังคับให้เซ็นต์สัญญา
ในสัญญาสุวัจนีมีหน้าที่มาเฝ้าดูเธอที่บ้านหลังนี้ จนกว่าเธอจะคลอดลูก

เพราะลูกคนนี้ไม่ใช่ของเธอ

จนีจะมาดูกับตา

แต่เป็นของลิซ่า สุวั

ไม่งั้นเดี๋ยวเผลอเธอทำร้ายลูกของลิซ่า ไตรภพ ไม่ได้ลังเลใจก็ตอบตกลงแล้ว

หัวเข่าเธอถูกกระแทกในห้องครัว เลือดไหลไม่ หยุด สุดท้ายต้องขอร้องสุวจนีไปพบหมอ

คุณหมอโทนี่รีบเอาผ้าปิดแผลให้เธอ :“ทำไมร่าย กายคุณมีรอยช้ำเยอะขนาดนี้ คุณไกรภพลงมือกับคุณ หรือ?”

ฟ้าใสส่ายหัวแล้วบอกสวัจนีไม่ชอบหน้าเธอ อยู่ เฉยๆก็มาหยิกเธอ

รอยช้ำบนร่างกายเธอสุวัจนี้เป็นคนทำหมด

คุณหมอโทนี่เห็นฟ้าใสเป็นอบบนนี้แล้วถึงกับถอน หายใจ:“เมื่อก่อนคุณก็ช้ำเลือดง่าย

เพราะร่างกายคุณเกร็ดเลือดต่ำ ตอนนี้คุณท้อง ไม่ได้ทานยา ระบบเกร็ดเลือดก็ยิ่งแย่
ถึงได้ฟกช้าง่ายขนาดนี้ “ฟ้าใสเดินออกมาจาก

ห้องพยาบาลอย่างเหม่อลอย

ป้าสมศรีเรียกเธอไปหลายรอบ เธอถึงได้ยิน “ฟ้า ใส เป็นไรรึเปล่า คุณหมอบอกอาการไม่ดีหรือ?”

ป้าสมศรถามด้วยความเป็นห่วง “ไม่มีอะไรค่ะ” กว่าจะห้ามเลือดไว้ได้ไม่ใช่ง่ายๆ

คุณหมอบอกกับเธอ เป็นเพราะอาการของเธอ รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เลือดแข็งตัวได้ไม่ดี

คนปกติถ้ามีเลือดออกแผลก็จะสมานแล้วเลือดก็ จะหยุดไหล แต่การแข็งของเลือดเธอไม่ดี

ถ้ามีเลือดออกไม่สามารถหยุดไหลเองได้ มีความ เป็นไปได้สูงมากที่จะเสียเยอะจนถึงแก่ชีวิต

โดยเฉพาะเวลาคลอดลูก ทำให้เสียเลือดเยอะมาก คุณหมอย้ำเตือนเธอมาหลายครั้ง

ให้เธอเอาเด็กออก ครั้งนี้ห้ามเลือดได้เป็นความ โชคดีของเธอ ถ้าเธอไม่ทานยาควบคุมต่อ

การแข็งตัวของเลือดก็จะยิ่งอยู่ยิ่งแย่ห้ามก็ยิ่งยาก
ไม่รู้ครั้งไหนเธออาจจะต้องเอาชีวิตแลกเข้า เลย เธอนะเธอ

ทําไมบอกให้ทําอะไรก็ทําหมด? เธอเข้าใจคำว่า แอบขี้เกียจไหม? คืนนี้คุณไกรภพกลับมา

เธอหาโอกาสคุยกับคุณไกรภพสักคำสิ” เธอฝัน ยิ้ม เธอรู้ซึ้งถึงความหวังดีของป้าสมศรี

แต่เธอจะพูดอะไรกับเขา? บอกว่าสุวัจนีรังแก เธอ? เขาอยากให้เธอตายๆไปซะด้วยซ้ำ

เขามีแต่จะรู้สึกว่าแผลที่เธอได้รับยังเบาไปด้วยซ้ำ ยังเจ็บไม่พอด้วยซ้ำ

และเธอจะยิ่งรู้สึกต่ำต้อยและอาบอายไม่พูดยังดีกว่า

ความเจ็บนี้เธอต้องทนรับไว้คนเดียว