บทที่ 9 ฉันใช้จุดอื่นรับใช้นาย

ทันใดนั้นวารินก็หัวเราะขึ้นมา แล้วเสียงเธอก็มี ความแหบปนอยู่ “ฉันยังมีธุระต้องจัดการอีก”

พอพูดจบ ทางนู้นก็รีบวางสายเลย

วารินสามารถรับรู้ได้ว่าอารมณ์ตอนนี้ของ เพทายเป็นยังไง แน่นอนว่าต้องโมโหมากแน่ๆ

แต่เธอยังไม่สามารถกลับไปตอนนี้ได้ เธอขับ รถออกไปข้างนอก ประมาณหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ เธอ ถึงจะจอดรถอยู่หน้าบ้านเก่าๆหลังหนึ่ง

นี่เป็นที่ๆเธอและพ่อแม่เคยอยู่ด้วยกัน มีการ จ้างให้คนมาทำความสะอาดอยู่เป็นประจำ ก็เลยไม่ ได้สกปรกมาก

ตอนเด็กๆ แม่เคยบอกเธอว่าเวลาแต่งงาน ให้ แต่งเข้าบ้านใกล้ๆหน่อย เวลาลำบากใจจะได้กลับ มาบ้านฝั่งแม่ได้

แต่อุบัติเหตุทางรถเมื่อหลายปีก่อน ทำให้เธอ

เสียพ่อแม่ไป

เธอ วาริน ไม่ได้มีบ้านฝั่งแม่แล้ว
วารินยืนดูรูปถ่ายที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ แล้วยิ้มออก มาอย่างน่าสมเพช “แม่ ถ้าแม่ยังอยู่ แม่จะสอนให้ หนูทำยังไงคะ? ถ้าแม่ยังอยู่ เขาก็จะไม่รังแกหนู แบบนั้นใช่ไหมคะ..….………..

ในที่สุดเธอก็ทนไม่ได้ แล้วร้องไห้ออกมา วาริน นั่งคุยกับแม่อยู่ตรงนั้น และไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนาน แค่ไหนแล้ว

จนกระทั่งข้างนอกมีเสียงเท้าเดิน แล้วฟ้าก็มืด ไปหมดแล้ว

“ปังปังปัง” เสียงเคาะประตูดังขึ้น

“เปิดประตู!”

คือเพทาย

วารินรีบเช็ดน้ำตา แล้วไปเปิดประตู “นายมา

ได้ยังไง?”

“ฉันมาดูว่าเธอซ่อนอยู่สถานที่แบบไหน! เธอ เตรียมแผนที่จะหย่าไว้ตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม?”

เธอส่ายหัว “ไม่ใช่…
เพทายโมโหมาก เขาพุ่งเข้ามาจากข้างนอก แล้วโยนโทรศัพท์ลงบนโซฟาโดยตรง จากนั้นก็ ยิ้มอย่างสุขุม “ใบฟ้องล่ะ หย่ากันแค่ในเวลาสั้นๆ ก็มีใบฟ้องส่งเข้ามา เธอยังกล้าพูดอีกหรอว่าไม่ได้ วางแผนไว้”

เขายกมือขึ้น แล้วจับไปที่คางของวาริน บังคับ ให้เธอสบตากับตัวเอง

“พูด เย็นนี้เธอไปไหนมา?”

วารินจับท้องของตัวเองไว้ ในใจเธอ กระวนกระวายไปหมด เธอรีบส่ายหัว “ไม่ได้ไป ไหน ฉันอยู่กลับแม่มาตลอด”

“ยังจะโกหกอีกหรอ?”

เพทายโกรธและโมโหมาก เขาลากเธอเข้าไป ในห้องโดยตรงเลย “เธอคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอมีอะไร กับสกายหรอ! ยังไม่หย่าก็ไปมีอะไรกับผู้ชายอื่น เธอยังเห็นว่าฉันเป็นอะไร?”

“รักฉันไม่ใช่หรอ? ไม่มีฉันแล้วอยู่ต่อไม่ได้ ไม่ใช่หรอ! ทำไมมีที่พึ่งใหม่แล้วก็รีบหย่าเลยล่ะ!
วารินส่ายหัวอย่างบ้าคลั่ง เธอเริ่มรู้สึกว่า

ร่างกายไม่ค่อยสบาย ส่วนเพทายในขณะนี้ก็โกรธ มาก เธอยิ่งไม่กล้าทะเลาะกับเขา

แต่ในสายตาของเพทาย ความเงียบของเธอก็ แปลว่าเธอยอมรับแล้ว

ผู้หญิงของเขา ภรรยาของเขา มีอะไรที่ไม่ ชัดเจนกับผู้ชายอื่น!

เขาทำท่าทีเยาะเย้ย แล้วจับคางของเธอไว้ จากนั้นก็หายใจลงไป “วาริน ความรักของเธอไร้ค่า ขนาดนี้เลยหรอ?”

เฮอะๆ

จู่ๆวารินก็หัวเราะขึ้นมา จากสีหน้าที่ทุกข์และ เศร้าโศกของเธอ กลับกลายเป็นสีหน้าที่มีความสุข เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ยังไงแล้ว เราก็จะหย่ากันละนิ

“เธอคิดว่าฉันจะตอบตกลง?”

เพทายไม่รู้ว่าตัวเองมีไฟที่ไหนวบเข้ามาในหัวเขามองดูเธออย่างเย็นชา แล้วใต้ตาก็เผยความโหด เหี้ยมออกมา “อยากให้ฉันเห็นด้วยกับการหย่า? ถ้า รับใช้ฉันดี ฉันอาจจะรับไปพิจารณาได้..……………..

หลังจากพูดจบ แขนที่ยาวของเขาก็โอบกอด เธอเข้าไปในอ้อมกอด แล้วมืออีกข้างก็ดึงเสื้อผ้าเธอ อก แล้วโยนลงบนพื้น

วารินตกใจมาก

แต่เพทายไม่สนใจเธอเลย เอาแต่ถอดเสื้อผ้า เธออก แล้วข้ามตัวเธอไป จากนั้นก็กดขาเธอลง

“ไม่ได้แตะต้องเธอหลายวันเธอไม่สบายใจใช่ ไหม ถึงได้มีผู้ชายอื่น?

ไม่ใช่นะ…เธอไม่ใช่คนแบบนี้

วารินพยายามต่อต้าน แต่เพทายกดทับเธอลง

ไปแล้ว ใต้ตาเธอมีแต่ความกระวนกระวายเต็มไปหมด

“ไม่ได้!”

“อะไรนะ?”
สีหน้าของเพทายเย็นชามาก ไม่มีความอบอุ่น

แม้แต่นิด

วารินก็เลยทำได้แค่พยายามฝืนยิ้ม แล้วลุกขึ้น มานั่ง แล้วหยิกตัวเอง ใช้เล็มที่ยาวแทงลงเข้าไป ในเนื้อ ถึงแม้จะเจ็บจนเลือดไหลเต็มไปหมด แต่ ใบหน้าเธอก็ยังคงยิ้มแย้ม

“จะให้ฉันรับใช้ไม่ใช่หรอ……..แบบนี้ไม่ สามารถทำให้นายพอใจได้ไม่ใช่หรอ วันนี้…ฉันใช้ ปาก”