สามีเพอร์เฟกต์ของฉัน

ตอนที่ 1ตอนผู้หญิงไม่ชอบเงิน



ตอนที่ 1ตอนผู้หญิงไม่ชอบเงิน

งานกะกลางคืนที่แสนวุ่นวายยุติลง นรชาถอดชุดพนักงาน เสิร์ฟออก แล้วมองไปนอกหน้าต่างในค่ำคืนที่ฝนตก วันนี้ ลูกค้าเยอะจึงปิดร้านช้าไปครึ่งชั่วโมง ทำให้เธอพลาดรถเมล์ เที่ยวสุดท้าย

นั่งแท็กซี่ตั้งร้อยกว่าบาท พอซื้อเนื้อซี่โครง ให้พ่อได้เลย ช่างเถอะ คิดว่าเดินกลับน่าจะดีกว่า นรชามองดูรองเท้าคู่เก่า ของตัวเอง ซึ่งมันเริ่มที่จะกรอบ ถ้าเอาไปแช่น้ำอีก ก็คงจะไม่ เหลือ เฮ้อ…แล้วเธอจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อใหม่

จะทำยังไงได้ เธอต้องรีบกลับบ้านให้เร็วที่สุด เพราะพ่อ

รออยู่

สายฝนตกกระทบลงบนใบหน้า จนเธอแทบจะลืมตาไม่ขึ้น

ทันใดนั้นก็มีแสงไฟสาดส่องเข้ามา “เฮ้ย…….

รถ สปอร์ตสีเงินเบรกอย่างกะทันหัน เสียงเบรกดังสนั่น แสงไฟที่ ส่องมาทำให้นีรชามองไม่เห็น และยังไม่ทันตั้งตัว เธอก็ถูกชน จนล้มไปกับพื้น

นีรชารู้สึกเจ็บที่หัวเข่าและแขน เธอพยายามพยุงตัวเอง ลุกขึ้นยืนแต่ก็ล้มพับลงไปอีก
ชายคนหนึ่งรีบลงมาจากรถ แล้วตะโกนใส่เธอว่า “ข้าม ถนนประสาอะไร จะรีบกลับไปเกิดใหม่หรือไง

ทำไมถึงได้มีคนขับรถที่ไร้เหตุผลแบบนี้นะ เมื่อกี้ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าเป็นไฟแดง และเธอก็เดินอยู่บนทางม้าลายแท้ๆ

“คุณเป็นคนขับรถฝ่าไฟแดง ยังกล้ามาด่าคนอื่นอีกเหรอ พอมองดู รถสปอร์ต คันหรู ที่จอดอยู่ตรงหน้า นีรชาก็โกรธจนตัวสั่น “มีเงินเยอะแล้วยังไง มีเงินแล้วจะขับ รถไฟฟ้าแดงก็ได้อย่างนั้นเหรอ ฉันจำทะเบียนรถคุณได้ คุณ เชื่อไหมล่ะว่าฉันแจ้งตำรวจจับคุณแน่

คนขับคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะต่อปากต่อคำ เขากำลังจะ อ้าปากพูด กระจกรถก็เลื่อนลงและมีเสียงทุ้มต่ำของผู้ชายดัง ออกมา “สองแสนบาท แล้วให้เธอไป

“ครับ คุณหนู” คนขับเปลี่ยนน้ำเสียงทันควัน

“ปั๊บ” ธนบัตรก้อนหนาที่โยนลงบนตัวของนีรชา กระทบ บริเวณที่เธอได้รับบาดเจ็บ คนขับได้แต่มองแล้วปัดมือไล่ เขา หัน หลังกลับเตรียมที่จะขึ้นรถ

นีรชารู้สึกโกรธมาก น้ำตาแห่งความโกรธไหลซึมอยู่ใน ดวงตา เธอแหงนหน้าขึ้นไม่ให้น้ำตาไหลออกมา แล้วหยิบ ธนบัตรจากพื้น ฝืนความเจ็บปวดที่หัวเข่าและแขนใช้กำลัง ทั้งหมดของเธอ ทุบลงไปที่หลังของคนขับรถคนนั้น

“แม่งเอ้ย” คนขับรถไม่ทันตั้งตัวจึงโดนนีรชาทุบหลังไปเต็มๆ เขาหันกลับมาด้วยความโกรธ และเหมือนจะทำร้ายเธอ

“สุทินทร์” เสียงทุ้มต่ำของชายที่อยู่ในรถทำให้คนขับ หยุดชะงัก นิรชามองเข้าไปภายในรถ แสงจากโคมไฟบนท้อง ถนนสาด ส่องเข้าไปทางหน้าต่างรถและส่องให้เห็นใบหน้า ของชายคนหนึ่ง

ชายหนุ่มรูปงามที่สิ่งมีชีวิตทุกชนิดต้องหลงใหลกับเสน่ห์ อันดึงดูด มีรัศมีความเป็นคุณชายผู้เย่อหยิ่ง ขณะนี้กำลังจ้อง มองเธอด้วยสายตาดูถูก

“มานี่สิ” เขากระดิกนิ้วเรียกเธอ น้ำเสียงเหยียดหยัน จากปากเขาดูมีพลัง ไม่อาจต้านทานได้

ผู้ชายคนนี้ชักจะหล่อเกินไปแล้ว นีรชามองหน้าเขาแล้ว เหมือนกับตกอยู่ในภวังค์ เดินไปทางหน้าต่างรถของเขาตั้งแต่ เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

“โอ๊ย…..เจ็บนะ” ฝ่ามือร้อนของชายหนุ่มจับไปที่คางของ นีรชา เธอร้องอุทานขึ้นมา “คุณจะทำอะไร ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ

ชายหนุ่มจ้องราวกับว่าเธอเป็นเหยื่อให้เขาขย้ำ ฝ่ามือ ใหญ่สัมผัสกับผิวแก้มที่บอบบาง “ผู้หญิงที่ไม่รักเงิน มีจริงเหรอ เขายิ้มเยาะที่มุมปาก

คางเรียวถูกบีบจนรู้สึกเจ็บ พยายามเบี่ยงหน้าหนี แต่ชาย

หนุ่มกลับยิ่งบีบแรงขึ้น จนเธอดิ้นไม่หลุด

ตากลมโตของเธอจ้องไปที่ไอ้คุณชายเย็นชานั่นด้วยความเกลียดชัง “เงินสกปรกแบบนี้ ไม่เห็นจะน่าสนตรงไหน ปล่อย ฉันเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งตำรวจจับคุณ ไม่ใช่แค่ ข้อหาขับรถฝ่าไฟแดง ล่วงละเมิดทางเพศด้วย

แต่รวมถึง

ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ ฝ่ามือใหญ่ยิ่งแข็งกร้าว นรชา รู้สึกเหมือนคางของเธอกำลังจะถูกบดขยี้ให้แหลกคามือ ใบหน้าซีดเผือดของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

“คุณมันโรคจิต……” นีรชาเจ็บจนแทบจะพูดไม่ออก

ชายหนุ่มสะบัดมือออกอย่างแรง จนนีรชาที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ล้มลงกระแทกพื้น

เขาโยนบัตรสีทองลงมาจากหน้าต่างรถ พร้อมกับน้ำเสียง ที่เปล่ง อ อ ก ม า ด้ ว ย ค ว า ม ร า ค ภูมิใจ “นามบัตรของฉัน เชิญเธอเอาไปแจ้งความได้เลย และถ้า ต้องการค่ารักษาพยาบาล ไปหาฉันได้ที่บริษัท ที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจํากัด


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ