ตอนที่ 80 นางแบบแก่ๆ เชยๆ

ไม่อโหราอยากบังคับหันอผ่าน ให้บอกเธอไปทําแท้ง เพื่อที่ เขาจะได้เป็นคนที่อยากจบความสัมพันธ์เสียเอง หลังจากคบ กับหันอผ่านมาหลายปี เธอตระหนักดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะ จบเรื่องบางเรื่องได้อย่างสมบูรณ์ เรื่องที่เคยเป็นความลับ กลับ กลายเป็นสิ่งที่เขาใช้ทำร้ายเธอได้ในวันนี้ หากเขาปริปากพูด โม่อโหรวจะถูกผลักไปสู่จุดที่ไม่มีทางหวนคืน

หันอวี่ผ่านมองเธอด้วยสายตาเฉียบคมอย่างเงียบๆ ราวกับว่าเขาสามารถมองทะลุวิญญาณของเธอได้

“แน่นอนว่าเธอควรเก็บเด็กไว้ ฉันยอมเสียไปมากเพื่อเด็ก คนนี้ คิดว่าฉันจะล้มเลิกความตั้งใจไปง่ายๆ หรือไง ไม่อโหรว ฉันจะบอกอะไรให้นะ ถ้าเธอกล้าทำแท้งลูกของฉัน ฉันจะทำทุก อย่างเพื่อทำลายอาชีพของเธอ

คำพูดของหันอผ่านนั้นลึกซึ้ง น่าหวาดกลัว และมีการ เตือนเป็นนัย หากไม่อโหราอยากสลัดตัวเองให้หลุดจากเขา และเทียน มันจะไม่ง่ายเช่นนั้นแน่

โอโหรวมองหันอผ่านด้วยความตกตะลึง เธอคิดว่า ด้วยอารมณ์โกรธของหันอผ่านแล้ว ไม่มีทางที่เขาจะยอมรับ การมีอยู่ของเด็กคนนี้ แต่ใครจะคิดว่าเขาจะขอให้เธอเก็บ เด็กไว้กันล่ะ
ถ้าเธอยอมเก็บเด็กไว้ เธอจะเซ็นสัญญากับช่วงชื่อ ได้ อย่างไรกัน

ข่าวการเปลี่ยนเอเจนซี่ของเธอแพร่ออกไปราวกับไฟป่า หากเธอไม่สามารถกำจัดเด็กคนนี้ได้ เธอจะอธิบายกับคุณห และช่วงอี้ชื่อว่าอย่างไร

หันอวี่ผ่านมองไม่อโหรวที่ยืนนิ่งเงียบพลางอมยิ้ม ไม่มี ทางที่เขาจะยอมให้เธอถอยไปง่ายๆ หลังจากทรยศเขาเช่นนี้ แน่ เขากำลังรอดูว่าผู้หญิงคนนี้จะสามารถทำเรื่องน่ารังเกียจ แบบไหนได้อีก ในตอนที่เธอขี่หลังเสือแบบนี้ [1]

เมื่อคิดเช่นนั้น ภาพถังหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในใจหันอผ่านว่า ครั้งหนึ่งเธอเคยรู้สึกอย่างไรและสภาพจิตใจย่ำแย่แค่ไหน ใน ตอนนั้นเองที่เขารู้สึกเหมือนว่าเขาเข้าใจเธอแล้วทุกอย่าง…

ดังนั้น การโดนหักหลังโดยใครสักคนสามารถทำให้คน คนหนึ่งโหด ยมและหวังให้อีกคนโดนทำลายเป็นการเอา คืนได้ ไม่นานจากนั้น หันอผ่านก็คว้าโทรศัพท์ออกมาแล้วโทร หาหลงเจียต่อหน้าไม่อโหรว “ส่งตารางงานของถังหนึ่งให้ ฉันจะจองตั๋วไปฝรั่งเศสคืนนี้

หลงเจียตัวแข็งทื่ออยู่ที่ปลายสาย หนอผ่านอยากมา ฝรั่งเศสจริงๆ หรือ ดูเหมือนว่าเขากำลังพยายามจะกลับมา คืนดีกับถังหนิงอยู่

เมื่อเห็นว่าหลงเจียไม่ตอบ หันอผ่านจึงพูดให้ก้าวร้าวขึ้น ด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “หลงเจีย ฉันยังคงเป็นประธานบริษัทเทียนและถังหนึ่งก็ยังเป็นศิลปินของฉันอยู่ ฉันมีสิทธิ์จะรู้ว่า เธอกำลังทำอะไร

ในความเป็นจริง ถังหนึ่งได้ยินคำพูดของเขาต้องออกมา จากโทรศัพท์ของหลงเจียแล้ว เธอจึงหันมาสั่งหลงเจียว่า “ส่ง ให้เขาไป

“แต่ว่า…”

ถังหนึ่งส่ายหน้าเป็นการเตือนหลงเจียว่าไม่มีความจำเป็น จะต้องปะทะกับหันอผ่านตอนนี้ ผู้ช่วยสาวพยักหน้าพลางตอบ หันอผ่านอย่างไม่เต็มใจว่า “ฉันจะส่งไปให้ในมือถือของคุณ นะคะ” หลังจากวางสาย เธอก็หันไปมองถึงหนึ่งอย่างสับสน

“คุณควรจะอยู่เป็นเพื่อนนายใหญ่ไม่ใช่เหรอคะ ทำไมถึง ให้หันอวี่ผ่านมา”

“มองไม่ออกเหรอ ตอนนี้ไม่อโหราอยู่ข้างๆ เขา เขาก็ เลยอยากทำให้หล่อนหงุดหงิดไงล่ะ เธอคิดว่าเขาอยากจะตาม มา ในตอนที่มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นที่ช่วงอี้ชื่อแบบตอนนี้เหรอ อย่าห่วงเลย อีกอย่าง เราก็ไม่ได้พักที่โรงแรมตามที่จองไว้ใน ตารางสักหน่อย” ถึงหนึ่งอธิบายขณะรื้อกระเป๋าเสื้อผ้าของไม่ ถึง

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลงเจียก็รู้สึกสบายใจขึ้นแล้วส่งตาราง งานของถังหนังหันอผ่าน

“โอเค งั้นพรุ่งนี้เช้าฉันจะมารับคุณแล้วกันค่ะ ตอนนี้ปล่อย ให้คุณกับนายใหญ่ได้แลกเปลี่ยนความอบอุ่นให้กันและกันดีกว่า” หลงเจียขยิบตาแล้วออกจากห้องเพื่อกลับไปยังโรงแรมที่ ทีคิวจัดเตรียมไว้ให้

ไม่นานหลังจากนั้น ไม่ถึงก้าวออกมาจากห้องน้ำ โดยมี ผ้าเช็ดตัวสีขาวสะอาดผืนเดียวพันอยู่รอบเอว ถังหนึ่งรีบลุกขึ้น เพื่อช่วยเขาเช็ดผมอย่างรวดเร็ว เธอเกาะแขนเขาอย่างอ่อน โยนพลางถาม “คุณอยากนอนก่อนหรือไปเดินเล่นรอ พระอาทิตย์ขึ้นกับฉันดีคะ

“แน่นอนว่าผมอยากดูพระอาทิตย์ขึ้นกับคุณ” ไม่ถึงตอบ อย่างอ่อนโยน ความจริงแล้ว ตั้งแต่เขาได้เข้ามาดูแลบริษัทไห รุ่ย เขาก็ไม่เคยผ่อนคลายมากขนาดนี้เลย นั่นก็เป็นเพราะถึง หนิงไม่ยอมให้เขาเอางานมาทำที่นี่ด้วย

ถังหนึ่งยิ้มพลางหยิบเสื้อสะอาดให้เขาสวมก่อนจะ ประสานมือของเธอกับเขาเข้าด้วยกัน

ทั้งคู่พักอยู่ในวิลล่าริมทะเล สภาพแวดล้อมที่นี่สงบเงียบ เป็นอย่างมาก ถึงหญิงสวมชุดกระโปรงบานสีเหลือง หมวกฟาง และมีกล้องคล้องคอ ซึ่งไม่เหมือนกับภาพลักษณ์นางแบบปกติ ของเธอ ไม่ถึงโอบไหล่หญิงสาวตลอดเวลาที่พวกเขาเดินเท้า เปล่ากันอยู่บนชายหาด

เสียงคลื่นกระทบฝั่งพัดผ่านหูของทั้งสองไปขณะที่ขอบฟ้า ทอแสงเรืองอร่าม คู่รักนั่งอิงแอบแนบชิดกันบนชายหาด ถึงหน งอดไม่ได้ที่จะหยิบกล้องออกมาถ่ายภาพด้านข้างของไม่ถึง

ไม่ถึงหันมายิ้มให้เธอพลางดึงถึงหนิงเข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะหยิบกล้องกดถ่ายรูปของพวกเขา

“ฉันเก็บรูปนี้ไว้ไม่ได้ใช่ไหมคะ ถ้าปาปารัสซี่มาเจอเข้า ถังหนิงพูดพลางมองรูปนั้นอย่างเสียดาย

“เก็บไว้ได้…” ไม่ถึงเชยคางเธอขึ้นแล้วประทับริมฝีปาก อันอ่อนนุ่มลงบนริมฝีปากหญิงสาว “นี่คือความทรงจําของเรา สองคน”

“ระวังหน่อยสิคะ มีคนอื่นอยู่แถวนี้นะ”

“เวลานี้จะมีใครอีกล่ะ” ไม่ถึงมองเธอด้วยความขบขัน แล้วจูบเธออีกครั้ง ลิ้นของทั้งคู่เคล้าเคลียกันขณะที่ความหอม หวานอันยากจะอธิบายได้เอ่อล้นท่วมหัวใจ การได้ดู พระอาทิตย์ขึ้นและเดินไปบนชายหาดกับคนรักทำให้ทุกอย่าง รอบตัวของพวกเขาเหมือนหยุดนิ่ง หากแม้เพียงสามารถชะลอ พระอาทิตย์ได้คงเป็นสุขเหลือล้น…

น่าเสียดายที่ลักเชอรี่โชว์จะมีขึ้นในเช้าวันนั้น ถังหนึ่งทำ หน้าที่สำคัญเป็นนางแบบเปิดคนแรก ดังนั้นหลังจากทั้งคู่หวาน ชื่นกันบนชายหาดเสร็จแล้ว ถังหนิงจึงไปอาบน้ำและมุ่งหน้าไป ยังสถานที่จัดงาน เมื่อเห็นใบหน้าของชาวต่างชาติที่ไม่คุ้นเคย ถังหนึ่งก็คิดถึงตอนเธออายุสิบแปดที่ต้องทำงานอย่างหนักใน ฝรั่งเศสขึ้นมาทันที

เธอรู้สึกประหม่าเหมือนเช่นเคย แต่ตอนนี้เธอไม่ใช่เด็ก สาวผู้ไร้ประสบการณ์อีกต่อไปแล้ว ความสงบนิ่งของเธอทําเอา ช่างแต่งหน้าประทับใจเป็นอย่างมาก “ลักเชอรี่โชว์มีแต่นางแบบหน้าใหม่ แต่คุณดูเป็นคนเดียวเลยที่ดูไม่กลัว ถึงหญิงยิ้มพลางเหลือบมองนางแบบคนอื่นๆ

“อ้อ ใช่ ตอนแรกนางแบบเปิดตัวจะเป็นนางแบบเอเชียอีก คนนะ แต่… เพราะเธอวิตกมากเกินไป พวกเขาเลยสับเปลี่ยน คุณเข้ามาแทน คนที่อยู่ตรงโน้นไง” ช่างแต่งหน้าพเปิดหน้าไป ทางด้านขวาเพื่อให้ถังหนึ่งมองตาม บนโซฟาตรงนั้นมีเด็กสาว อายุประมาณยี่สิบนั่งอยู่อย่างพ่ายแพ้ “หล่อนกลายเป็นตัว สํารองไปแล้วล่ะนะ

ถึงหนึ่งชำเลืองมองนางแบบคนนั้น เธอไม่คุ้นหน้าเลย จากนั้นถังหนิงก็ไปเปลี่ยนชุดและนั่งรอเงียบๆ ตรงที่นั่งของเธอ

ถังหนิงตรวจสอบตัวเองในกระจก โชว์นี้นับเป็นโอกาส เก็บการ์ดความประทับใจก่อนจะออดิชั่นกับเฉิงเถียน ดัง นั้น…สำหรับเธอ นี่จึงเป็นเรื่องสำคัญมาก โชว์นี้จะเป็นตัว ตัดสินว่าเธอจะสามารถก้าวข้ามช่วงอี้ชื่อ หรือชิงฉือได้แล้วไป สู่จุดที่สูงกว่าทั้งสองที่นั้นได้หรือไม่…

โชคดีที่ไม่ถึงไปร่วมงานด้วย

นี่เป็นสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นแม้เพียงแค่คิดถึง

ไม่ไกลจากถังหนึ่งนัก ร่างหนึ่งต้องถึงหนึ่งด้วยความ เกลียดชัง การเปิดงานไม่ใช่สิ่งที่เธอเต็มใจมอบให้คนอื่น…ถัง หนึ่งเป็นคนโขมยมันไป

แน่นอนว่าเธอถึงหนิงได้ นางแบบที่มีชื่อเสียงนิดหน่อยในกรุงปักกิ่ง ในช่วงนี้ แต่หล่อนมีสิทธิ์อะไรมาขโมยงานของคน อื่นกัน

หล่อนมันก็แค่นางแบบแก่ๆ เชยๆ จากบริษัทเล็กๆ เท่านั้นเอง!