ตอนที่ 174 คุณอยากให้ผมไปด้วยตัวเองไหม

หลังเวที…นิ่งค้าง

คนที่เพิ่งมาถึง…คือถึงหนึ่ง…

เธอควรจะอยู่ที่รายการทอล์กโชว์ของเฟิงไฉไม่ใช่เหรอ แต่ตอนนี้เธอกลับมาปรากฏตัวต่อหน้าหลตานนี้

ไม่เพียงแค่นั้น ด้านหลังของเธอยังมีอันจื่อเฮากับบอดี การ์ดชาวต่างชาติร่างกำยำอีกสี่คน

ดวงตาทุกคนด้านหลังเวทีขยายใหญ่เป็นไข่ห่าน พร้อมใจ กันเงียบปากลงรอให้การแสดงดีๆ เริ่มขึ้น

ถังหนึ่งแผ่รัศมีความเย็นยะเยือก ดวงตาเธอแหลมคม ประดุจนกอินทรี จ้องลงมาที่ผู้จัดการของหลี่ตานนี้ด้วยความ โทสะอันเย็นเยียบ…

ผู้จัดการหวาดกลัวสายตาถังหนึ่ง พลางเอามือจับแก้มตัว เอง อ้าปากจะพูดบางอย่าง ทว่าไม่มีอะไรเล็ดลอดออกมา

อันจื่อเฮา ใช้โอกาสนี้ประคองหลงเจียลุกขึ้นจากพื้น พลัน สังเกตเห็นรอยฝ่ามือบนแก้มของเธอ

“ถังหนิง..”
หลงเจียอีกอักเล็กน้อย กลัวว่าถ้าถังหนึ่งมาจะทำให้การ สัมภาษณ์กับเฟิงไฉ่ล่าช้า ทำไมถึงหนึ่งถึงอยู่ที่นี่

“เขาตบหน้าเธอครั้ง” น้ำเสียงดังหนังเยือกเย็นและแจ่ม ชัด ไม่ได้กระด้างแต่เป็นเสียงทุ้มต่ำราวกับว่าเธอกำลัง พยายามระงับอารมณ์

“สอง…”

“เพียะ!”

ถังหนึ่งไม่รอให้หลงเจียพูดจบ ฟาดมือลงบนแก้มขวาของ ผู้จัดการอีกครั้งอย่างไม่ลังเล

“เธอ…เธอกล้าตบฉันงั้นเหรอ” ผู้จัดการหลุตานนี้มองถัง หนึ่งอย่างไม่เชื่อสายตา เขาถลึงตามองผู้หญิงที่ดูเหมือนจะไม่ สนใจโลกตรงหน้า

ถังหนึ่งไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้มือข้างขวาของเธอก็ระบาย ความโกรธของมันแล้ว หญิงสาวยกมือซ้ายขึ้นผลักผู้จัดการ อย่างแรงจนเขาล้มลงบนพื้น

เธอตบเขาไปทั้งหมดสี่ครั้ง ถังหนิงเอาคืนเขาเป็นสองเท่า

“มีอย่างอื่นอีกไหม ถังหนึ่งหันมาถามหลงเจีย เมื่อเห็นว่า หลงเจียไม่ยอมพูดอะไร ถึงหนึ่งก็ขมวดคิ้วแล้วมองไปที่บอดี การ์ด “ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ก่อกวนคนอื่นก่อน แต่ถ้ามีคน เส้นเมื่อไหร่ ฉันจะเอาคืนเป็นสองเท่า และผู้ชายคนนี้

ถังหนิงชี้ไปที่ผู้จัดการของหลุตานนี้ แล้วออกปากสั่งบอดีการ์ด ทำให้เขาคุกเข่าต่อหน้าหลงเจีย จำไว้ว่า…สองเท่า

คำพูดถึงหนึ่งเป็นเสมือนคำตัดสินจากผู้พิพากษา แม้เธอ จะรู้ว่ามีคนมากมายอยู่ที่นี่ แม้จะรู้ว่า…นี่อาจส่งผลกระทบต่อ อาชีพนางแบบของเธอ…แต่หากเธอปกป้องคนที่อยู่ข้างเธอไม่ ได้ ฉะนั้น…

…ถึงเธอกลายเป็นซูเปอร์โมเดลได้ แล้วมันจะสำคัญอะไร ดวงตาถังหนิงแดงก่ำแต่ก็แฝงด้วยอำนาจที่ปฏิเสธไม่ได้ ผู้จัดการหลุตานนี้กลัวจับใจ โดยเฉพาะตอนที่บอดีการ์ดจับตัว เขาไว้…

เขารู้สึกว่าหัวสมองว่างเปล่า ความสะใจทั้งหมดที่เขาได้ สัมผัสเมื่อครู่ ตอนนี้กลายเป็นผลกรรมที่เขาได้รับ ซึ่งมันคือผล กรรมสองเท่า

“ถังหนิง…อย่าให้มันมากนักนะ” เมื่อเห็นสถานการณ์ที่

ปรากฏตรงหน้า ในที่สุดหลตานนี้ก็ลุกขึ้น

ทว่าถังหนึ่งเดินเข้าไปหาหลตานนี้ เธอก้มหน้าหัวร่อ พอ เงยหน้าขึ้นก็ฟาดมือลงไปอีกฉาด…

ถังหนึ่งไม่ได้แค่ตบหน้าผู้จัดการเท่านั้น แต่ยังตบหน้าหล ตานนีด้วย!

“ไหนๆ เธอก็หาว่าฉันกำลังกลั่นแกล้งเธออยู่ งั้นฉันก็จะ กลั่นแกล้งเธอจริงๆ เลยแล้วกัน เอาแบบนั้นเป็นไง

ดวงตาหลีตานนี้เบิกกว้างจ้องถึงหนึ่งเขม็ง หล่อนไม่เคยพบเจอกับความอับอายเช่นนี้มาก่อน สีหน้าจึงบิดเบี้ยวดุดัน “แกกล้าตบฉันได้ยังไง!

“เทียบกับสิ่งที่เธอทำกับผู้ช่วยของฉันแล้ว นี่ฉันเอาคืนแค่ สิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้นนะ

“ประธานหลานให้เขามาทำงานให้ฉัน นี่เธอคิดจะต่อต้าน ประธานเหรอ”

“ประธานหลานเหรอ” ถังหนังเย้ยหยันพลางขยับเข้ามา

ใกล้หลุตานนี้มากขึ้น “เขามีสิทธิ์อะไรมาสั่งผู้ช่วยของฉันกันล่ะ หลุตานนี้ หลงเจียเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของฉัน ไม่เกี่ยวข้องกับ เฉิงเถียน ใครให้สิทธิ์เธอมาใช้ผู้ช่วยของฉัน

“นั่นเป็นเรื่องระหว่างเธอกับประธานหลาน คืนนี้หลงเจีย เป็นผู้ช่วยฉัน” หลตานนี้ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ เธอไม่ สามารถลุกขึ้นยืนตรงๆ ได้แล้ว แต่ก็

ยังพยายามรวบรวมความกล้าถึงที่สุด

“แล้วก็นะถึงหนึ่ง เธอมาตบหน้าฉันอย่างนี้ ไม่อยากเป็น นางแบบอีกแล้วหรือไง” หลี่ตานนีตะโกน “นงานโชว์ของฉันนะ กล้ามาสร้างปัญหาที่นี่ได้ยังไง

“โชว์ของเธอนั้นเหรอ แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันจะไม่ใช่อีก ต่อไปแล้วล่ะ” ถังหนึ่งมองไปรอบๆ ด้วยความรังเกียจเดียด ฉันท์ เห็นได้ชัดว่าหากเธอไม่ทำให้หลุตานนทุกข์ทรมานในวัน นี้ เธอก็คงไม่ใช่คนแซ่ถังแล้ว
“เธอหมายความว่ายังไง

“ก็หมายความว่า นับจากนี้ไป อะไรที่เป็นของของเธอ ฉัน จะแย่งมาให้หมด ไม่ว่าเธอชอบอะไร ฉันก็จะขโมยจากเธอ ถ้า เธอรังแกผู้ช่วยฉันเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง ฉันก็จะกราบเธอไปอีก ครึ่งชีวิต!”

ครั้นสิ้นคำพูดเหล่านี้…

ถังหนึ่งก็ไม่ยั้งมือไว้อีกต่อไป ไม่แสดงแม้แต่เศษเสี้ยว ของความกลัว…ต่อให้เธอถูกด่าทอ ในหัวข้อข่าวของวันถัดไป ว่ารังแกคนอื่น เธอก็จะไม่ถอย

หลังจากได้ยินคำพูดถึงหนึ่ง ทุกคนที่อยู่รอบๆ ก็ตัวแข็ง ด้วยความกลัวจากความเย็นชาของเธอ…

พวกเขาเป็นพยานรู้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด และรู้ว่าหลตาน

นี้เป็นคนที่ทำเส้นเกินไป

แม้ว่าการที่ถังหนิงทำร้ายคนอื่นจะไม่ค่อยถูกต้องเท่าไร นัก แต่เมื่อเห็นว่าผู้ช่วยของเธอถูกบังคับให้คุกเข่า…

…ถึงขนาดกราบ…นี่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ใครจะทนได้

ทุกคนต่างก็ส่งเสียงเชียร์ถังหนึ่งอยู่ในใจ แม้แต่คนที่ไม่ สนใจถึงหนึ่งก่อนหน้านี้ก็ยังอดไม่ได้ที่จะคล้อยตามกับคำพูด เธอ

ปกป้องผู้ช่วยของตัวเอง ใครจะกล้าทำแบบที่ถึงหนึ่งทำวางเดิมพันด้วยอาชีพนางแบบ
ทุกคนล้วนเคยสัมผัสการอยู่ในจุดต่ำสุด หรือยังคงดิ้นรน อยู่ในจุดต่ำสุด พวกเขาทุกคนก็เคยถูกรังแกในบางครั้ง แต่ใน ช่วงเวลานั้นพวกเขาไม่เคยเห็นใครที่ปกป้องคนอื่นอย่างถึง หนิงเลย!

“น้ำหน้าอย่างเธอน่ะเหรอ คิดจะแย่งของของฉันและ กราบฉันไปอีกครึ่งชีวิต เหอะ ถังหนึ่ง เธอกำลังฝันอยู่หรือ เปล่า” เห็นได้อย่างชัดเจนว่าหลตานนี้ไม่เชื่อคำพูดที่ออกมา จากปากถังหนิง

“เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน

“ขนาดหลานยังเกลียดเธอ แล้วเธอจะมากราบฉันได้ยัง

ไง”

ถังหนึ่งไม่ได้ตอบ แค่หันหน้าไปแล้วตะโกน “ใครเป็นคน ดูแลไห่ ช่วยนำตัวแทนแบรนด์งานแสดงคืนนี้มาที่นี่หน่อย

“ฉันไปเอง!” ในบรรดาฝูงชน พนักงานคนหนึ่งยกมือขึ้น ไม่นานหลังจากนั้นชายชาวฝรั่งเศสก็ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน แล้วมองถังหนิงสลับกับหลุตานนี้อย่างสงสัย

“ไหนดูซิว่าเธอจะแย่งมันไปยังไง…” หลตานนี้มองถึงหนึ่ง รอชมการแสดงสนุกๆ

เธอรู้ว่าถังหนิงก็แค่เห่าแต่ไม่กัด…..

ทว่า ในขณะที่หลี่ตานนี้ดูสบายใจ…

และขณะที่ทุกคนเหงื่อตกแทนถังหนึ่งนั่นเอง
ถังหนึ่งก็หยิบโทรศัพท์ออกมากดหมายเลขหนึ่งลงไป… “ไม่สำคัญหรอกว่าเธอจะโทรหาใคร มันไม่มีประโยชน์

หลังจากเสียงสัญญาณทั้งสามครั้งก็มีคนรับสาย จากอีก ฟากหนึ่งของโทรศัพท์ ได้ยินเสียงชัดเจนว่า “สวัสดีครับ เหรีย เอ็นเตอร์เทนเมนต์ โม่ถึงรับสาย

โม่ถึง!

ไม่ถึง…

นั่นโม่ถึงจริงๆ เหรอ

คนที่ถังหนิงโทรศัพท์หาคือไม่ถึงจริงๆ เหรอ

โม่ถึง ประธานบริษัทไม่รุ่ยเอ็นเตอร์เทนเมนต์

ใบหน้าของหลุตานนี้…

…ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นซีดเผือด เธอถอยหลังไปสองสามก้าว อย่างไม่อยากเชื่อ เหงื่อเริ่มไหลซึมทั่วหน้าผาก

“ท่านประธานโม่ ขอโทษที่รบกวนคุณนะคะ ฉันมีเรื่องที่ไม่ อี้ ไม่ทราบว่าฉันขอยืมตัวผู้ช่วยคุณสักครู่ได้ไหม ฉันอยู่ใน สภาวะที่ค่อนข้างลำบากใจน่ะค่ะ”

“คุณอยากให้ผมไปด้วยตัวเองไหม” ริมฝีปาก ไม่ถึงยกขึ้นขณะตอบอย่างนุ่มนวล