ตอนที่ 109 ขวางทางคนมากมาย

แขกของงานการกุศลนี้ถูกจัดกลุ่มตามประเภทอุตสาหกรรม และแขกจากอุตสาหกรรมบันเทิงทุกคนถูกจัดให้นั่งแถวที่สอง

ที่นั่งของไม่ถึงเป็นที่นั่งแรกทางซ้ายมือ ถัดจากเขาคือนัก เปียโน จากนั้นค่อยเป็นถังหนึ่ง เธอเป็นแขกผู้หญิงที่ได้นั่งใกล้ เขาที่สุดจากที่นั่งทั้งหมดรอบตัวเขา

ถังหนึ่งมองผ่านนักเปียโนไปยังที่นั่งของโม่ถึง แต่เขายัง มาไม่ถึง ครั้นเธอชำเลืองมองที่นั่งทางด้านขวาของเธอ ก็พบว่า เป็นที่นั่งของหลานซี

ตอนที่ตัวเฮาและหลานเข้ามาในงาน ทั้งสองไม่รู้ว่าถึง หนิงจะได้นั่งข้างหลาน ปฏิกิริยาแรกของตัวเฮาคือแนะให้ หลานสลับที่นั่งกับเขา เพื่อที่เขาจะได้ขัดขวางถังหนึ่งได้ แต่ หากพวกเขาสลับที่นั่งกัน หลานก็จะได้นั่งข้างเจ้าพ่อ….

…และเขาเพิ่งบอกหลานไปก่อนหน้านี้ว่าถังหนึ่งจะเข้า ร่วมกับช่วงชื่อ หากเรื่องนี้เข้ามาในบทสนทนาของหลาน และเจ้าพ่ออู่ เธอก็จะรู้ว่าเขาจงใจขัดขวางไม่ให้ถังหนึ่งเข้าร่วม กับเฉิงเถียน แต่นั่นก็ไม่ได้แย่เท่าตัวเลือกแรก ฉะนั้นเขาจึง เลือกสลับที่นั่งกับหลานอยู่ดี

ตามจริงเขาไม่ควรรู้สึกผิดกับสิ่งที่เขาทำ อย่างไรมันก็ กลายเป็นอดีตไปแล้ว แต่เพราะนี่คือถังหนึ่ง…
ลัวเข่าแอบชำเลืองมองถึงหนึ่ง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ใกล้ ชิดเธอ เท่านี้เขาก็รู้สึกได้แล้วว่าเธอคาดเดาได้ยากกว่าหลาน หญิงสาวไม่แสดงสีหน้าใดๆ ออกมา และการกระทำก็ยากที่จะ มองออก เธอต้องผ่านความยากลำบากในวงการนี้มามาก จน หล่อหลอมเธอให้กลายเป็นคนรอบคอบขนาดนี้

เธอเงียบมากเป็นพิเศษ ประหนึ่งว่าตัดขาดจากโลก ภายนอกไปแล้ว กระนั้นก็ตาม ล้วเฮารู้ว่ากฎข้อแรกสำหรับคน มีอีคิวสูงคือ ต้องควบคุมอารมณ์ให้ได้

และถังหนิงเข้าใจเรื่องนี้อย่างถ่องแท้โดยไม่ต้องสงสัย

ไม่นานหลังจากนั้นก็มีเสียงฮือฮากรี๊ดกร๊าดดังขึ้น ไม่ถึง เพิ่งเข้ามาในงาน ดึงดูดความสนใจของผู้หญิงทุกคนในห้อง โถงได้อย่างที่คาดไว้ เขาไม่สนใจคนรอบข้างขณะเดินตรง มายังที่นั่งของตนเอง ทุกอย่างปกติดีจนกระทั่งชายหนุ่มเดินช้า ลง แล้วพลันเอาหลังมือไปสัมผัสกับมือถังหนึ่ง

ถังหนิงปล่อยให้เขาทำโดยไม่พูดอะไร เพียงแต่หลีกเลี่ยง การสบตา และไม่ต้องสงสัยเลยว่าหัวใจของเธอเริ่มเต้นระรัว

แต่แล้วเธอก็หัวเราะให้กับความไร้สาระของตัวเองในใจ นี่สามีเธอนะ เขาก็แค่แตะเนื้อต้องตัวเธอเล็กน้อยเท่านั้น แต่ เธอกลับรู้สึกราวกับว่าได้รับรางวัลใหญ่ เหมือนกับว่าตัวเอง กำลังลอยอยู่บนปุยเมฆ

สุดท้ายแล้วก็มีสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เขา

หลังจากนั้นไม่ถึงก็ทรุดกายลงนั่งที่ตัวเอ เอง
หลาน หันหน้าเหลือบมองไม่ถึง แต่ถูกเขาจับได้อย่างไม่ คาดคิด และเพื่อกลบเกลื่อนอาการตกใจ เธอจึงตีแขนถังหนึ่ง เบาๆ ทันที ทำที่เป็นทักทาย

ลัวเฮ้าที่นั่งอยู่ระหว่างผู้หญิงทั้งสองคนก็รู้สึกตื่นตระหนก ขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นปฏิกิริยาของหลาน คนเราไม่ควรโกหก เลยจริงๆ ไม่เช่นนั้นแล้วจะทุกข์ทรมานเพราะความรู้สึกผิด

ถังหนึ่งหันมามองหลานชีพร้อมรอยยิ้มที่แย้มบานบน ใบหน้า “ท่านประธานหลาน สวัสดีค่ะ

“ครั้งก่อนที่พิธีประกาศรางวัล ฉันเห็นเธอดูนะ น่าเสียดาย ที่เราไม่มีโชคชะตาให้ทำงานร่วมกัน ฉันละเสียดายจริงๆ แต่ฉันก็หวังว่าเธอจะได้รับสิ่งที่ดีที่สุด”

ได้ยินคําพูดของหลานแล้ว สีหน้าถังหนึ่งก็กลายเป็นได้ อารมณ์ ขณะที่เธอกำลังจะถามหลาน ตัวเฮาก็พูดแทรกขึ้นมา ก่อน “ท่านประธานหลาน เอาไว้คุยกันทีหลังเถอะครับ งาน กำลังจะเริ่มแล้ว”

ถังหนิงเงยหน้ามองชายคนที่กำลังพูดอยู่ เธอไม่รู้ว่าทำไม ถึงได้รู้สึกเหมือนว่าเขาพยายามปกปิดอะไรบางอย่าง เวลาต่อ มาเธอก็นึกถึงอีเมลเตือนนิรนามที่ได้รับจากใครบางคนใน เฉิงเถียนขึ้นมาได้

วิธีการพูดของเขามีความคล้ายกันมาก แต่ดูเหมือนว่า ตอนนี้เขากำลังพยายามปกปิดอะไรบางอย่าง

ไม่ว่าเขาจะเป็นมิตรหรือศัตรู ก็ยังตัดสินตอนนี้ไม่ได้…
ถังหนังตัดสินใจไม่อธิบายตัวเองกับหลาน รอยยิ้มอ่อน โยนปรากฏบนใบหน้าของเธอขณะหันไปมองเวที พิธีกรเริ่ม งานแล้ว

ลัวเฮาถอนหายใจอย่างโล่งอก ถ้าเกิดถังหนิงเปิดเผย เดี๋ยวนั้นว่าเธอไม่เคยได้รับข้อเสนอจากเฉิงเถียนละก็ เขาคงแก้ ต่างให้ตนเอง ดังนั้นเขาจึงคิดหาทางดึงถึงหนึ่งออกไป

ไม่นานหลังจากนั้น การประมูลเพื่อการกุศลก็เริ่มต้นขึ้น ถังหนิงมองโม่ถึงที่ยกเลขของเขาขึ้นอย่างต่อเนื่อง เธอเข้าใจ แล้วว่าด้วยสถานะของเขาในวงการบันเทิงนั้น เขามีภารกิจและ หน้าที่รับผิดชอบที่ต้องแบกรับ

ลัวเฮายังคงให้ความสนใจถึงหนึ่งอยู่ เขาอยากรู้จริงๆ ว่า เธอกำลังคิดอะไร แต่ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม สิ่งสำคัญ สําหรับเขาตอนนี้คือพาเธอออกไปก่อนที่สถานการณ์จะยาก เกินควบคุม

ดังนั้นเขาจึงแกล้งทำเป็นพลั้งมือท่าน้ำในแก้วหก ใส่เดรส สีขาวของถังหนิง

ถังหนึ่งรู้สึกถึงความหนาวเย็นจากน้ำเย็นจัดที่ซึมผ่าน

ที่สำคัญเมื่อตัวเธอเปียกน้ำแล้ว ชุดเดรสผ้าชีฟองก็ค่อยๆ แนบเนื้อทีละน้อย ซึ่งไม่น่ามองเท่าไรนัก

“ขอโทษครับคุณถัง…ผมทำชุดคุณเปียก…” ลัวเฮ่าขอโทษทันที
ถังหนึ่งรู้ว่าตัวเฮ้าจงใจทำ แต่เธอก็ยังคงความสงบไว้เช่น ปกติ ก่อนจะส่ายหน้า “ไม่เป็นไรค่ะ

แต่ปัญหาก็คือ ตอนนี้ก็เดือนตุลาคมแล้ว ด้วยว่าถึงหนึ่ง ไม่ได้สวมใส่อะไรมาก แถมเสื้อผ้ายังเปียกโชกอีกด้วย เธอจึง จะเริ่มตัวสั่นอย่างช่วยไม่ได้ขณะลูบแขนตัวเองอย่างไม่รู้ตัว ใน เวลานี้ นักเปียโนที่นั่งด้านซ้ายดันเธอไปข้างหน้าเบาๆ เพื่อ คลุมเสื้อแจ็กเก็ตสูทสีดำลงบนไหล่หญิงสาว…

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ถังหนึ่งก็หันไปมองไม่ถึงทันที

และเธอก็ตระหนักได้ว่าเขาสวมเพียงแค่เสื้อเชิ้ตสีขาว และเสื้อแจ็กเก็ตของเขาก็อยู่บนมือของนักเปียโนในตอนนี้

เขาไม่ได้ส่งให้เธอด้วยตนเองเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย แต่ถึง

หนึ่งรู้สึกอบอุ่นอย่างมากหลังจากได้เสื้อแจ็กเก็ตตัวนี้มา

สายตาริษยาพุ่งมายังเธอจากทั่วทุกทิศทาง

นั่นมันเสื้อแจ็กเก็ตของโม่ถึงเชียวนะ…

ใครหลายคนอยากสัมผัสมัน แต่พวกเขาไม่มีโอกาส! แต่ในตอนนี้เสื้อตัวนั้นอยู่ในอ้อมกอดของถังหนึ่ง ความจริงแล้วก็มีเพียงแค่สามีเธอเท่านั้นที่รู้วิธีดูแลเธอ ด้วยความรัก

ถังหนึ่งห่อตัวเอง ในเสื้อแจ็กเก็ตแน่นขึ้น เสื้อยาวคลุมถึง ขาเธอ เสร็จแล้วหญิงสาวก็รีบส่งข้อความหาหลงเจี่ยที่รออยู่ ด้านนอกอย่างรวดเร็ว ขอให้ผู้ช่วยสาวซื้อชุดเดรสมาให้เธอเปลี่ยน

เมื่อหัวเข่ามองถึงหนึ่งที่คลุมกายในเสื้อแจ็กเก็ตของไม่ถึง ก็รู้สึกว่าตนเองทำเกินเหตุไปมากแล้ว ตอนที่ทำน้ำหกใส่เธอ ใจหนึ่งเขาอยากจะเอาแจ็กเก็ตของเขาให้ถังหนึ่งจริงๆ แต่อีก ใจเขาก็ต้องการบังคับให้เธอออกไปด้วย

โชคดีที่หลังจากนั้นถังหนึ่งก็ไม่ได้พูดคุยกับหลานมาก นัก ตัวเข่าถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ก็ยังรู้สึกผิดหวังอยู่เล็ก น้อย ถังหนึ่งไม่ใช่คนประเภทที่จะยอมปล่อยโอกาสให้หลุดมือ ไปง่ายๆ …

ไม่นานหลังจากนั้น งานการกุศลก็ใกล้สิ้นสุดลงแล้ว ใน ขณะที่หลานลุกไปเข้าห้องน้ำ ถังหนึ่งจึงมีโอกาสคุยกับตัวเฮา เธอหันไปเผชิญหน้ากับเขา “คุณคิดว่าคุณหยุดฉันครั้งนี้ได้ แล้วจะหยุดฉันไปได้ทั้งชีวิตงั้นเหรอคะ”

ลัวเฮานิ่งไปชั่วครู่ เพราะเขาไม่ได้คาดว่าถังหนึ่งจะตรง ประเด็นขนาดนี้

“ฉันรู้สึกว่าคุณต่างจากหยางจิ้งนะ

ลัวเฮานิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตัดสินใจตอบอย่างซื่อสัตย์ “ประธานหลานสั่งให้ผมติดต่อคุณไปก่อนหน้านี้ เธออยากเห็น สัญญากับคุณ แต่ผมไม่ได้ทำตามคำสั่งเธอ ที่ผมทำไปคืนนี้ ไม่ใช่เพราะผมกลัวว่าความจริงจะถูกเปิดเผยหรอกนะ แต่เป็น เพราะ…ผมไม่อยากขายหน้าเท่านั้นเอง”

“ผมไม่อยากอธิบายหรอกนะว่าทำไมถึงทำแบบนี้ แต่ถ้าไม่ใช่ผม คนอื่นก็จะทำอยู่ดี เพราะคุณกำลังขวางทางคนมากมายเหลือเกิน”