ตอนที่ 100 การระวังตัวของโม่อโหรว

ท้องฟ้ายามค่ำคืนของกรุงปักกิ่งดาษดารด้วยดวงดาวที่ส่อง แสงระยิบระยับ ไม่อโหราไม่ได้ออกจากห้องมาหลายวันแล้ว เธอจ้องมองท้องฟ้าด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า นับตั้งแต่ แท้งลูก ร่างกายเธอก็อ่อนแอลงมาก และเพราะต้องหลบซ่อน จากสื่อ จึงไม่มีโอกาสไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกาย

แน่นอนว่าเป็นเพราะเธอไม่มีเงินเช่นกัน

“โหยวเกอ รอให้ถึงวันที่ฉันได้งานกลับคืนมาก่อนเถอะ ฉันจะซื้อบ้านใกล้แม่น้ำเซียงซี เมื่อถึงเวลานั้น เราจะได้กลับไป อยู่ในที่ที่เคยอยู่ และใช้ชีวิตอย่างคนมีเงิน ฉันเชื่อว่าถึงจะ ลําบากแค่ไหน ก็ทำให้ฉันล้มลงไม่ได้หรอก เรารอดพ้นจาก ความตายมาแล้ว ฉันมั่นใจว่าเรื่องดีๆ กำลังรอเราอยู่

โหยวหลินไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่เผยรอยยิ้มผืนๆ

“ยังโกรธอยู่อีกเหรอ ฉันแค่เอาเงินนายไปซื้อเสื้อผ้าเอง ทำไมต้องทําหน้าแบบนั้นด้วย”

โหยวหลินยังคงเงียบ เงินนั้นได้มาจากถังหนึ่งเพื่อที่เขาจะ ได้เอาไปจ่ายค่ายรักษาลูก

แต่ไม่อโหรวกลับเอาเงินเขาไปโดยไม่บอกกล่าว เอาไป ซื้อเสื้อผ้าเครื่องประดับหน้าตาเฉย
“อโหรว คุณคิดว่าหลายปีที่ผ่านมานี้ผมปฏิบัติกับคุณยัง ไง” หลังจากอดทนมาสักพัก โหยวหลินก็เก็บกลั้นไว้ไม่ได้อีก ต่อไป น้ำเสียงเขาสั่นเครือเล็กน้อย แต่ก็เก็บซ่อนอารมณ์ไว้ อย่างดี

“ก็ดีนี่…” โอโหรวตอบอย่างไม่ยี่หระ “นายจําเป็นต้อง คุยเรื่องนี้กับฉันด้วยเหรอ ฉันกำลังจะได้ถ่ายนิตยสาร พอฉัน หาเงินได้แล้ว ฉันจะคืนให้ ทำไมใจแคบนักล่ะ”

โหยวหลินมองตรงไปข้างหน้า ลำคอเขาแห้งผากและแสบ

ร้อน

ในที่สุดเขาก็เข้าใจความแตกต่างระหว่างโม่อโหราและ ถังหนิง ขณะที่โอโหรวกำลังทำทุกอย่างที่เธอต้องการ ถังหน งก็กำลังวางแผนอนาคตของตัวเอง แม้เขาจะรู้ว่าตัวเองเป็น ส่วนหนึ่งในแผนของถังหนึ่ง แต่เขาก็ยังเต็มใจทำสิ่งต่างๆ เพื่อ เธอ เพราะเธอปฏิบัติกับเขาเหมือนเป็นมนุษย์คนหนึ่ง ซึ่งนั่น เป็นสิ่งที่เขาประทับใจมากที่สุดเกี่ยวกับถังหนึ่ง

“เงินนั่น ผมจำเป็นต้องเอาไม่จ่ายค่าพยาบาลลูก” ผ่านไป สักพักโหยวหลินก็พูดในที่สุด น้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความ เศร้าสร้อย

โม่อโหรวตกตะลึงไปชั่วครู่ ก่อนหันมาหาโหยวหลิน “แล้วยังไง ก็ฉันใช้ไปหมดแล้ว นายจะทำอะไรได้ เมียไม่ได้อยู่ บ้านเหรอ ถ้าฉันแต่งตัวซอมซ่อ คนอื่นก็มาดูถูกฉันได้น่ะสิ…

ใบหน้าโหยวหลินซีดเผือดไป ความหลงตัวเองของโม่อโหรวนั้นช่างถลำลึกกินไปแล้ว เธอมาถึงจุดนี้ เป็นที่รู้จักใน ฐานะนักปีนเตียง ทำไมไม่ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงา ความ ภาคภูมิใจมันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ

หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดทั้งสองคนก็มาถึงทางเข้า โรงแรมกลอรี และเพื่อศักดิ์ศรีของตัวเองแล้ว ไม่อโหราถึง ขนาดเช่ารถมาขับ

โอโหรวทําเหมือนกับว่าตัวเองสำคัญเหมือนอย่างปกติ ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนก็ทำราวกับว่าเป็นดารายอดนิยมมา ปรากฏตัว บางทีนี่อาจเป็นหนทางเดียวของโม่อโหราในการ ชูเกียรติชูพยศของตัวเอง ดูเหมือนว่าแม้แต่จะมาถึงจุดนี้แล้ว เธอก็ยังไม่ยอมรับความพ่ายแพ้…

ทั้งสองคนเดินเข้ามาในห้องโถงของโรงแรม พนักงาน ข้างหลังต่างก็ชี้มาที่พวกเขาและซุบซิบกัน

“นั่นไม่อโหรว นางแบบปีนเตียงไม่ใช่เหรอน่ะ”

“ใช่เลย นั่นหล่อนล่ะ สุดยอด เพิ่งแท้งลูกมาก็เตรียมหา เป้าหมายใหม่ซะแล้ว”

“ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องใหม่ให้คุยสนุกปากแล้ว….

ไม่ใช่ว่าไม่อโหรวไม่ได้ยิน เธอแค่ส่งเสียงมาทำเป็น

ไม่สนใจ

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็เข้ามาในห้องที่นัดไว้ ทว่าหลัง จากที่ไม่อโหรวเข้ามาในห้องแล้ว เธอกลับต้องรอมาเป็นเวลาสองชั่วโมง ใบหน้าเธอเปลี่ยนจากความมั่นใจเป็นสีหน้าได้ อารมณ์ “โหยวเกอ นายคิดว่าพวกเขาจะมาไหม

โหยวหลินเงียบ เพราะลึกๆ แล้วเขารู้ว่าพวกเขาต้องมา

ปรากฏตัวอย่างแน่นอน

“อย่ากังวลเลย พวกเขาต้องมาแน่นอน”

ไม่อโหราพยายามอดทนอย่างถึงที่สุด จนแล้วจนรอด พนักงานโรงแรมก็เปิดประตูเข้ามา เธอเพ่งสายตามองก็ต้อง ประหลาดใจที่เห็นถึงหนิงกับหลงเจีย หัวใจไม่อโหรวเกือบ หลุดออกจากอก ก่อนจะยืนขึ้นไปที่ถังหนิง “ถังหนึ่ง เธอนี่มัน สุดยอดเลย! คิดจะต่อสู้กับฉันแม้กระทั่งกับการขึ้นปกนิตยสาร ผู้ชายได้ยังไง”

ถังหนิงเงียบ สีหน้าราบเรียบเช่นปกติ แต่หลงเจียอดไม่ได้ ก็หัวเราะคิกคักอยู่ข้างหลัง “ถังหนึ่งของเราต้องต่อสู้กับคุณเพื่อ ขึ้นนิตยสารที่ไม่มีอยู่จริงด้วยเหรอ”

“เธอหมายความว่าไง

“สิ่งที่ฉันหมายถึงคือ นายจ้างของนิตยสารนั่นก็คือถึงหนึ่ง เองนั่นแหละ” หลงเจียพูดกับโม่อโหราด้วยน้ำเสียงเวทนา

โอโหราหันไปมองโหยวหลินทันที ขณะที่โหยวหลินเอง ก็มองกลับมาอย่างเศร้าๆ พวกเขาสบตากัน สีหน้าไม่อโหรวม แต่ความไม่เชื่อ “นาย…ทรยศฉัน?”

โหยวหลินยิ้มเย้ยพลางส่ายหน้า น้ำเสียงเขาเย็นยะเยือก“คำว่าทรยศฟังดูไม่ค่อยดีเลยครับ ไม่อโหรว ผมทำทุกอย่าง ที่ทำได้เพื่อคุณหมดแล้ว แต่คุณก็ยังเอาเงินที่ช่วยชีวิตลูกสาว ของผมไป ผมไม่ติดหนี้อะไรกับคุณแล้วจริงๆ

โม่อโหรวมองโหยวหลินอย่างโมโห ชายคนนี้เคย สัญญาว่าจะไม่ทิ้งเธอไป เธอโกรธมากจนรู้สึกว่าหัวใจกำลังจะ ระเบิดออกมา

“เป็นเพราะลูกสาวป่วยจริงๆ เหรอ ไม่ใช่เพราะฉันไม่มีเงิน และอำนาจอีกต่อไปแล้วหรอกเหรอ นายกล้าเอาลูกสาวมาเป็น ข้ออ้างได้ยังไง”

ถังหนิงชำเลืองมองหลงเจีย หลงเจียจึงรีบดึงบัตรเครดิต ออกมาจากกระเป๋าสตางค์ส่งให้โหยวหลิน “ในนี้มีเงินไม่มาก แต่ก็เพียงพอที่จะช่วยชีวิตลูกสาวคุณ

มือโหยวหลินสั่นเทาขณะรับบัตรนั้นมา เขากลืนน้ำลาย

และตอบว่า “ขอบคุณครับ”

“บ้าไปแล้วเหรอ โหยวหลิน แกกล้าทรยศฉันเพราะเงินได้ ยังไง ฉันขอให้ลูกสาวแกตายโหงตายห่า!”

โหยวหลินไม่คิดว่าไม่อโหรวจะพูดถ้อยคำเลวทราม ต่าช้าเช่นนั้นออกมา เขาจึงยิ้มเยาะและตอบด้วยความสัตย์จริง ว่า “โม่อโหรว เอาตามจริงเธอเอาชนะถึงหนึ่งไม่ได้หรอก รอดู ได้เลย”

ว่าแล้วโหยวหลินก็เดินโซเซออกไปจากโรงแรม ทิ้งทั้ง สามคนไว้เบื้องหลัง
ถังหนังยังคงสงบ แม้แต่ในเวลานี้เธอก็ยังไม่แสดงอา รมณ์ใดๆ ออกมา

ในทางกลับกัน ไม่อโหรว…..

ระมัดระวังตัวมากเป็นพิเศษ

ความจริงที่ว่าถังหนิงยังให้เธออยู่ที่นี่ต้องเป็นเพราะเธอ วางแผนไม่ดีอะไรไว้แน่ ดังนั้นไม่อโหรวจึงรีบมองไปรอบๆ ด้วยกลัวว่าจะมีกล้องหรือเครื่องบันทึกเสียงซ่อนไว้

“ถังหนึ่ง แกต้องการทำอะไรจากฉัน” ไม่อโหรวตัวคน เดียว จึงต้องระมัดระวัง แต่ถึงหนึ่งยังมีหลงเจีย และทุกอย่าง ตรงหน้าเธออาจเป็นกับดัก

“อย่ากังวลมากเกินไปเลยไม่อโหรว แค่ทำตัวเหมือน ปกติ ฉันแค่อยากมาพูดอะไรหน่อย เพราะฉันรู้สึกว่าเรามีเรื่อง ต้องคุยกันอีกเยอะ”

“พูดเรื่องอะไรอีก เรื่องที่ฉันแย่งหันอวี่ผ่านมาจากแกน่ะเห รอ ถังหนึ่ง ถึงตอนนี้แกจะมีอำนาจมากกว่าฉัน แต่ก็เปลี่ยน ความจริงที่ว่าฉันแย่งกันอวี่ผ่านมาจากแกไม่ได้หรอก” ไม่อ โหรวพูดกับถังหนึ่ง บังคับตนเองให้กล้าหาญ

ไม่ใช่เพราะว่าเธอกลัวการพ่ายแพ้ เธอแค่กลัวว่าถึงหนึ่ง จะชนะ!

สิ่งที่เธอต้องการน้อยที่สุด คือ ให้ถังหนึ่งเห็นเธอใช้ชีวิต ด้วยความสิ้นหวัง
“รู้ไหมว่าเราสุขสมกันแค่ไหนในคืนก่อนที่หันอผ่านต้อง แต่งงานกับแก เขาบอกว่าแกชอบตามเขาแจ เขาเบื่อแกมาก!

ไม่อโหราคิดว่าเธอจะทำให้ทั้งหนึ่งโกรธได้ แต่…

“จริงๆ แล้ว ฉันต้องขอบคุณเธอนะ…” ถังหนึ่งนั่งบนเก้าอี้ มองโม่อโหรวด้วยรอยยิ้ม “เพราะเธอคงไม่รู้ว่า… วันที่เธอ แสร้งว่าเจ็บเขา ขัดขวางไม่ให้หันอวี่ผ่านมาแต่งงานกับฉัน ฉัน…ก็เลยแต่งงานกับคนอื่นแทนแล้วน่ะสิ”