บทที่ 12 สมรู้ร่วมคิดกัน

ถังเสียวเสียวคาดไม่ถึงจริง ๆ ว่า ท่านฉินจะพูดประโยคนี้ออก จากปาก

เธอเตรียมพร้อมที่จะเสียสละตัวเอง แต่ถ้าคนคนนี้คือเถ้าแก่ หลิว ถังเสียวเสี่ยวยอมที่จะไปตายดีกว่า

ชีวิตที่เจ็บปวดของเธอเริ่มต้นขึ้นเมื่อเถ้าแก่หลิวต้องการครอบ ครองเธอ

“ท่านฉิน ผู้หญิงคนนี้คือแมวป่าที่หนีออกจากบ้านของผม ผม ตามหาเธอมาหลายปีแล้ว แท้จริงแล้วหลบอยู่ที่นี่เอง…….

เสียงของหลิวจื้อค่อย ๆ เย็นลงเล็กน้อย

ถังเสียวเสียวรู้สึกเพียงว่าเธอมีเหงื่อแตกทั่วร่างกายของตัว

เอง

สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือ ท่านฉันไม่สนใจเธอเลย

บางที ผู้ชายคนนี้อาจโยนเธอให้หลิวซื้อในพริบตา

ความกลัวภายในใจค่อย ๆ แผ่ขยายออกไป ถังเสียวเสี่ยวไม่มี เวลาพิจารณามากนัก เธอรินเหล้าแก้วหนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มสดใสให้ กับท่านฉิน

“ท่านฉิน เมื่อกี้เถ้าแก่หลิวโกหก ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของเขา…….

“อ้อ?”
ท่านฉินยักคิ้วหลิ่วตาหัวเราะขึ้นมา สีหน้าท่าทางสนใจอย่าง

มาก

ถังเสี่ยวเกี่ยวกัดลิ้นของตัวเองแน่น เธอพูด อ้ ๆอึ้ง ๆอยู่ที่ริม ฝีปากหลายรอบ ในที่สุดก็พูดออกมาจากลำคอ “ฉันชื่นชมท่านฉินมานานแล้ว ท่านฉันรู้สึกว่าฉันสามารถที่จะ

เข้าตาคุณได้หรือไม่?”

หลังจากถังเสียวเสี่ยวพูดประโยคนี้เสร็จ ฉินโหลวก็หัวเราะ เสียงดัง

ส่วนหลิวจื้อ สายตาของเขาเหมือนกับงูพิษ ถังเสี่ยวเสียวรู้สึก

แค่กระวนกระวายใจ

“หลิวจื้อ แค่แมวป่าตัวเดียว คุณไม่จำเป็นต้องเอามาใส่ใจ?”

เป็นเวลานานมาก ฉันโหลวก็เปิดปากพูดกับหลิวซื้อแล้ว ทำนองเสียงของเขา แต่ทุกคำพูดมีการบีบบังคับอย่างหนัก

โดยปกติแล้วหลิวจื้อจะไม่ทำอะไรใจร้อนเพื่อผู้หญิง ยิ่งไปกว่า นั้น เขายังคงถามฉินโหลว

ผู้หญิงคนนี้ หลังจากนั้นถ้ามีโอกาสค่อยเก็บกวาดนั่นแหละ “ท่านฉิน ผู้หญิงคนนี้ทำให้คุณชื่นชอบ โดยปกติแล้วคือโชค ของเธอ”

หลังจากผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมง หลิวซื้อยังคงพูดคุยกับฉัน โหลวเกี่ยวกับเรื่องธุรกิจ
ในบางครั้ง สายตาของหลิวซื้อจะมองถังเสียวเสี่ยวอย่างดุร้าย แต่เขาก็ไม่ได้ทําอะไร

ส่วนถังเสียวเสี่ยว เธอนั่งข้าง ๆ ฉันโหลวตลอดอย่างไร้เดียงสา และรับผิดชอบในการรินเหล้า

เมื่อสิ้นสุดลง หลิวจื้อก็ออกจากห้องที่นั่งพิเศษไปก่อน

เขาหาสถานที่เงียบสงบ หลังจากนั้นโทรศัพท์หาถังเยวชิน

“ฉันเห็นถังเสียวเสี่ยวแล้ว เธอออกจากเรือนจำมาตั้งแต่เมื่อ ไหร่?”

คำพูดประโยคนี้ของหลิวซื้อเหมือนกับฟ้าร้อง เดิมทีสีหน้าของ ถังเยวซินดูชะล่าใจก็เปลี่ยนเป็นหนักแน่นขึ้นอย่างทันที

“โทษของเธอติดคุกคือแปดปี ตอนนี้พึ่งจะหกปี คุณแน่ใจเห รอว่าเห็นเธอจริง ๆ?”

“ถังเยวซิน ตาของฉันยังไม่ได้บอด…….

หลิวซื้อหัวเราะเยาะ หลังจากนั้นพูดถึงเรื่องที่ตัวเองอยู่ที่ห้องที่

นั่งพิเศษเห็นถังเสี่ยวเสี่ยว

“ชื่อเสียงของท่านฉินน้อยนิด พวกเราไม่ต้องหวาดกลัวเขา เถ้าแก่หลิว ในเวลานั้นคุณไม่ใช่ที่อยากจะได้ถังเสี่ยวเสี่ยวเหรอ ตอนนี้เธอไม่มีที่ให้พึ่งพิง นี่คือโอกาสที่ดีของคุณ”

น้ำเสียงของถังเยวซินเต็มไปด้วยการหลอกให้ลุ่มหลง เธอไม่ต้องการให้ถังเสี่ยวเสี่ยวปรากฏตัวต่อหน้าเธอ เธอหวังว่าผู้หญิงคนนี้จะรีบถูกหลิวซื้อคนวิปริตคนนี้กักขัง และจะดีกว่า ถ้าถูกทรมานจนตาย

“ถังเวชน เธอจิตใจเลวทรามจริง ๆ เพียงแค่ เธออยากให้ถึง เสียวเสี่ยวไม่พลิกตัวตลอดไป ทำไมผมต้องช่วยคุณ?

หลิวซื้อเพียงแค่หาถังเยวชนเพื่อยืนยันข่าวคราวของถังเดี่ยว เสี่ยว ในเมื่อผู้หญิงคนนี้ก็ถามอะไรก็ไม่รู้ไปหมด เขาจึงขี้เกียจที่ จะเสียเวลา

คิดว่า หลิวซื้อเตรียมที่จะวางสาย ทันใดนั้นเสียงของถังเยว นก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็นมาก

“เถ้าแก่หลิว ถ้าหากคุณไม่ยินยอมที่จะจัดการเรื่องของถัง เสียวเสียว ฉันทำได้แค่บอกข่าวหวาถึง บอกคุณหลิวซื้อรังแกฉัน คุณทายซิ ถึงเวลาคุณจะลงเอยเช่นไร?”

“คุณใช้อำนาจคุกคามผม?”

สีหน้าของหลิวจื้อก็มืดมนขึ้นมา

“เถ้าแก่หลิว ไม่จำเป็นต้องพูดเยอะ ถังเสียวเสี่ยวหน้าตาสวย ให้เธอเป็นที่หวงแหนของคุณ นี่ไม่ดีเหรอ?”

คิดถึงเมื่อหกปีก่อนผู้หญิงคนนี้ใช้อำนาจของชาวหวาถึงทำให้ บริษัทของเขาเกือบจะล้มละลาย หลิวจื้อหายใจเข้าลึก ๆ สองสาม ครั้ง ก่อนที่จะพูดต่อ

“คำขอร้องของคุณผมเข้าใจแล้ว ถังเยาซิน พอหอมปากหอม คอ มิเช่นนั้น ผมไม่รังเกียจที่จะตกนรกไปกับคุณ!”