บทที่ 16 ลูกพี่ลูกน้องผู้มากตัณหาและกล้าหาญ

ธราเทพดึงณัฐณิชา ให้ลุกขึ้นยืนด้วยกัน พลางเอ่ยกับคุณปู่ว่า พวกเขาควรจะกลับกันได้แล้ว

นภสรณ์รีบก้าวเข้ามาเอ่ยว่า “พี่เทพ ไม่พักอีกสักครู่หนึ่งแล้ว ค่อยกลับหรือคะ ฉันต้มชาผลไม้เอาไว้ พวกพี่ดื่มชาเพื่อย่อย

อาหารก่อนแล้วค่อยกลับนะคะ”

คุณปู่ธรณ์เทพได้ยินแล้วก็เอ่ยยิ้มๆว่า “ในเมื่อน้ำต้มชาแล้ว ก็ อย่าทำให้เธอผิดหวัง อีกอย่างวันนี้พวกหลานไม่ต้องกลับไปก็ได้ ถึงอย่างไรห้องที่บ้านก็มีมากมาย ณิชาอยากได้อารมาถาบทกวี หลานถึงที่เขียนเอาไว้ฉบับหนึ่งไม่ใช่หรือ พวกหลานอยู่ค้างที่นี่ อีกครู่หนึ่งปู่เขียนเสร็จแล้วจะได้มอบให้ณิชาได้เลย ถือว่าเป็น ของขวัญในการพบหน้ากันครั้งแรก!

นายท่านผู้เฒ่าชื่นชอบนิสัยหลานสะใภ้ผู้นี้มาก รู้สึกว่าเธอมี กิริยาท่าทางที่งามสง่า มีชีวิตชีวา ใจกว้าง ไม่เสแสร้ง ในตอนที่ พูดคุยกันก็ไม่หลีกเลี่ยงที่จะเอ่ยถึงชาติกำเนิดของตัวเอง เล่าราย ละเอียดการใช้ชีวิตในวัยเด็กกับคุณย่าของเธอมากมาย

นี่ทำให้คุณปู่ธรณ์เทพอดนึกถึงตัวเองที่เคยลำบากในช่วงวัย รุ่นขึ้นมามิได้ และนึกถึงคุณย่าของตัวเอง ดังนั้นจึงยิ่งชื่นชอบใน ตัวณัฐณิชามากยิ่งขึ้น

ธราเทพมองณัฐณิชาครู่หนึ่ง คล้ายกับว่าถามความเห็นเธอ
แน่นอนว่าณัฐณิชาไม่อยากอยู่ที่นี่ เพราะว่านอกจากคุณปู่ธรณ์ เทพแล้ว คนอื่นๆ ล้วนทำให้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง

แต่ว่าคุณปู่ธรณ์เทพก็เอ่ยขึ้นมาแล้ว เธอจึงไม่สะดวกที่จะ ทำให้ท่านผู้เฒ่าเสียหน้า จึงเอ่ยยิ้มๆว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ดื่มชาที่ น้องสาวต้มเสร็จก่อนแล้วค่อยกลับ

นภสรณ์ได้ยินเธอเรียกตัวเองว่าน้องสาว ก็รู้สึกแย่จนยิ้มไม่

ออก รีบหมุนตัวเดินเข้าไปเตรียมชาผลไม้ในห้องครัวทันที

เธอเตรียมน้ำชา พลางมองไปทางประตูคฤหาสน์ ไม่รู้ว่าธิปติ พัศ เจ้าหมอนั่นจะกลับมาเมื่อไร ละครในคืนวันนี้ หากไม่มีเขาก็ ไม่สามารถแสดงได้จริงๆ

เสียงโครมดังขึ้นที่หน้าประตู ณัฐณิชาจึงหันไปมองอย่างอด มิได้

ก็เห็นชายวัยรุ่นคนหนึ่งเดินโงนเงินเข้ามา คล้ายกับว่าดื่มจน

เมาแล้ว

นายท่านผู้เฒ่าขมวดคิ้ว “เคยบอกไปกี่ครั้งแล้วก็ยังไม่ยอม เปลี่ยน น้ำ ถือโอกาสชงน้ำชาสร่างเมาให้เจ้าเด็กเหลวไหลคนนี้ ไปด้วยเลย”

นภสรณ์ที่อยู่ในห้องครัวรับคำ

นพนันท์รีบเอ่ยขึ้นว่า “ไอ้หยา นายท่านผู้เฒ่าคะ อย่ามีโทสะ เลยนะคะ! ไม่อย่างนั้นให้ฉันไปเดินเล่นกับท่านไหมคะ จะได้ไม่ ต้องเห็นธิปติศแล้วต้องโมโหอีก!”
รอจนนพนันท์กับคุณปู่ออกไปแล้ว ธราเทพก็เขยิบเข้าไป กระซิบข้างหูณัฐณิชา “ธิปติพัศ ลูกพี่ลูกน้องจอมเหลวไหลที่เคย พูดให้คุณฟัง

ณัฐณิชาพยักหน้าเข้าใจ ทว่าเมื่อครู่ที่ธราเทพพูดอยู่ใกล้กัน มากเกินไป ท่อนแขนจึงวางอยู่ด้านหลังเธอบนพนักพิงโซฟา มองดูแล้วเหมือนกับกำลังกอดณัฐณิชา กระซิบพูดคุยแสดง ความรักกันอยู่

นภสรณ์ที่ยืนอยู่ในห้องครัว ก็เห็นท่าทางสนิทสนมของทั้งสอง คนเข้าพอดี จึงโกรธจนตาแดงก่ำ แต่เมื่อเห็น ธิปติพัสที่เดินโซ ซัดโซเซเมาเข้ามา มุมปากก็ยกขึ้นน้อยๆ มาได้เวลาพอดี

เธอรู้จักนิสัยบ้าตัณหาของลูกพี่ลูกน้องตั้งนานแล้ว ขอเพียงแค่ ให้ธิปติพัศได้อยู่กับณัฐณิชาสองต่อสอง เช่นนั้นก็มีล ก็มีละครสนุกให้ ดูแล้ว

ถึงตอนนั้นให้ธราเทพได้เห็นว่าณัฐณิชายั่วยวนลูกพี่ลูกน้อง

ของเขา ก็จะต้องไล่เธอออกจากตระกูลทวีศักดิ์ทินโชติแน่นอน!

นภสรณ์คิดถึงเรื่องนี้แล้ว ในใจก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น

ในตอนที่นภสรณ์ชงชา ธิปติพัศก็เดินมาถึงห้องรับแขกแล้ว เมื่อเขาได้เห็นณัฐณิชาก็ตะลึงค้างไป

คนที่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ไม่เอาถ่านตามแบบฉบับของลูกผู้ดีมี เงิน อายุ 26 ปีเข้าไปแล้ว แต่กลับไม่แสวงหาความก้าวหน้า วันๆ ใช้ชีวิตอยู่ในซ่องโสเภณี กระทั่งแฟนสาวที่เป็นตัวเป็นตนก็ไม่มียิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องก่อร่างสร้างตัวเลย

สองวันมานี้เขาถูกข่าวของธราเทพทำให้สะเทือนใจไม่น้อย เมื่อเห็นธราเทพหาภรรยาที่พูดจาฉะฉาน บุคลิกโดดเด่นได้ คนหนึ่ง ส่วนตนเองยังโดดเดี่ยวเดียวตาย ก็รู้สึกอิจฉาขึ้นมา เล็กๆ

ที่สำคัญก็คือ ก่อนหน้านี้วันหนึ่งยังมีคลิปวิดีโอเรื่องความ สัมพันธ์อันคลุมเครือของณัฐณิชากับธราเทพหลุดออกมา เมื่อ เห็นสายตาน่าดึงดูดของณัฐณิชาแล้ว ธิปติพัศก็รู้สึกคันยุบยิบจน แทบทนไม่ไหว และอยากพบกับพี่สะใภ้คนนั้นมานานแล้ว

เขานั่งลงบนโซฟาเดี่ยว สนทนากับธราเทพ ในบางครั้ง และ ใช้สายตาเหลือบมองไปทางณัฐณิชาบางคราว

ณัฐณิชาเฉลียวฉลาดเป็นพิเศษ จะมองไม่ออกว่าได้อย่างไร

เจ้าหมอนี่มีเจตนาคิดไม่ซื่อ แต่เธอกลับไม่โมโห และส่งยิ้มหวาน

ให้กับเขาในช่วงที่คนอื่นไม่ทันได้สังเกต

สิ่งที่ณัฐณิชาคิดอยู่ในใจก็คือ กระทั่งภรรยาของลูกพี่ลูกน้องก็ ยังคิดถึง เป็นผู้ชายระยำที่สมบูรณ์แบบคนหนึ่งจริงๆ ดูท่าไม่สั่ง สอนคุณสักหน่อย คุณก็คงไม่รู้ถึงความเก่งกาจของหญิงสาวที่ แต่งงานไปแล้วสินะ