บทที่1

เรื่องที่หนึ่ง – โอ้…ยาหยี 1

“เฮ้ย! นี่แกเชื่อฉันเหอะน่า…จะมาคร่งมาเครียดอะไรนักหนา ยิ่งเครียดก็ยิ่งหน้าแก่นะยะ แล้วคราวนี้แหละดีไม่ดีผัวทิ้งจะมา ร้องไห้ขี้มูกโป่งอีก”

“แต่…แกก็รู้ฉันบ้าจี้ เคยไปนั่งไปนวดอะไรกับใครเขาได้ ครั้งก่อนนั่นก็เกือบถีบหมดนวดกระเด็นมาหนแล้ว”

“เอาน่า…ลองดู ฉันรับรองว่าแกไม่ถีบหมอนวดที่นี่หรอก น่า” น้ำเสียงและแววตากรุ้มกริ่มทำให้ยาหยืมองเพื่อนสาวด้วย ความไม่ไว้วางใจ

“มันจะต่างกันตรงไหน เข้าสปา…มันก็ต้องมีนวดอะไรก็ไม่รู้ สารพัด”

“เชื่อฉัน…แกลองเข้าไปดูก่อน แล้วถ้าแกไม่ชอบจริงๆ แกก็ ไม่ต้องอยู่ครบชั่วโมง….และไม่ต้องมาอีกก็ได้ แต่ฉันขอร้องนะ ยาหยี ลองเข้าไปดูก่อน”

ยาหยีนิ่งไปนานก่อนจะพยักหน้ารับหนักๆ

“แต่แน่นะ…ถ้าฉันไม่ชอบ ฉันไม่ต้องอยู่ครบชั่วโมงนะ

บทสนทนานั้นเกิดขึ้นเมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา ขณะที่ยาหยี โทรศัพท์ไปปรับทุกข์กับนลินีเพื่อนสาวคนสนิท เรื่องสามีของหล่อน อันที่จริงมันก็เป็นเรื่องภายในครอบครัวที่ค่อนข้างเป็น ส่วนตัว แต่ด้วยความที่ยาหยีกับนลินิคบหากันมาตั้งแต่เรียน มหาวิทยาลัย จึงสนิทสนมกันจนกล้าที่จะพูดคุยกันทุกเรื่อง…ไม่ เว้นแม้แต่เรื่องในมุ้ง!

ยาหยีเครียด…และคิดมาก เพราะตั้งแต่ธีรเดช สามีของ หล่อนได้เลื่อนตำแหน่ง เขาก็คร่ำเคร่งกับหน้าที่การงานจน ละเลยหน้าที่พื้นฐานของสามี

พูดง่ายๆ คือ ธีรเดชไม่ค่อยได้ทำการบ้าน แรกๆ ยาหยีก็พอ เข้าใจ แต่พอนานวันเข้าหล่อนก็เบื่อ หงุดหงิด หนักเข้าก็เกิด ความเครียดสะสม

เอ้า! ใครมั่งจะไม่เครียด หล่อนไม่ใช่แม่พระจะได้ไม่รู้สึกรู้ สมไปกับอารมณ์ใครที่เกิดขึ้นกับตัวเอง

และเมื่อเครียดถึงที่สุด ยาหยีก็โทรหานลินี ก่อนที่สุดท้าย นลินีจะชวนหล่อนมาผ่อนคลายด้วยการเข้าสปา

ครึ่งชั่วโมงต่อมายาหยีกับนลินีจึงมาโผล่อยู่หน้าสปาแห่ง หนึ่งที่ยาหยีไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน แต่จากการจัดตกแต่งและ สถานที่อันใหญ่โต ก็พอจะคาดเดาได้ว่าสถานที่แห่งนี้น่าจะเป็นที่ รู้จักไม่น้อย สปาไม่ค่อยพลุกพล่านแต่ไม่ก็ใช่ว่าไม่มีผู้คน ที่จริง ยาหยีเห็นมีคนเข้ามาตลอด แต่พนักงานพาลูกค้าแต่ละคนไป ตามห้องต่างๆ ที่จัดไว้ จึงทำให้บริเวณต้อนรับดูโล่ง

“แกรอตรงนี้ เดี๋ยวฉันไปติดต่อให้” นลินีบอกพลางเดินและ ไปที่รีเซฟชั่นซึ่งมีพนักงานหนุ่มและสาวคอยให้บริการ
ยาหยีจึงถือโอกาสสำรวจตรวจตราด้วยสองตา กลิ่นอะไร มาหอมอ่อนๆ นั่นทำให้บรรยากาศในสปาแห่งนี้ดูผ่อนคลาย ไม้ กระถางสีเขียวชอุ่มที่วางอยู่ตามมุมตรงนั้นตรงนี้ก็ทำให้เกิด ความรู้สึกเหมือนนั่งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ แต่ที่ยาหยีชอบคือ ชุดพนักงาน เว้นแต่พนักงานตรงรีเซฟชั่นที่จะแต่งตัวเป็นการงาน กว่าคนอื่น นอกนั้นไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชายต่างก็สวมใส่ชุดสี ครีมและน้ำตาลตัดเย็บด้วยเนื้อผ้าฝ้าย สวมใส่สบาย มองเผินๆ แล้วเหมือนชุดไทยประยุกต์ เพราะผู้หญิงจะนุ่งกระโปรงสีน้ำตาล ลักษณะเหมือนผ้าถุงยาวกรอมเท้าแต่ผ่าข้างพอให้เดินเหิน สะดวก ส่วนเสื้อก็เป็นเสื้อป้ายสีครีมแขนสามส่วน

ขณะที่ชุดผู้ชายก็จะคล้ายกันเปลี่ยนจากผ้าถุงเป็นกางเกงเล หรือ เที่ยวสะดอ…อย่างที่ทางเหนือเรียกกัน ส่วนเสื้อก็เป็นเสื้อผ้า อกไม่มีแขนและใช้เชือกผูกแทนกระดุม ยามขยับตัวก็พอเห็น กล้ามอกแน่นๆ วับแวม

พนักงานผู้ชายที่นี่หุ่นดีทุกคนเลย…หญิงสาวคิดขณะมองหนุ่ม พนักงานคนหนึ่งเพลิน กระทั่งเขาหันมาเห็นว่าหล่อนมองจึงยิ้ม ให้ ยาหยีจึงหลบสายตา รู้สึกทันทีว่าใบหน้าหล่อนร้อนผ่าว…ไม่ บอกก็รู้ว่า หน้าหล่อนแดงแน่ๆ

“มาแล้วๆ เอานี่…เอาไป” นลินีวิ่งกลับมาหาพร้อมขัดแฟ้มกระ ดาษบางๆ ใส่มือ

“อะไรวะ…แก” ยาหยีถามพร้อมก้มมองแฟ้ม ในมือ “ตอนแกเข้าห้อง ก็เอาให้พนักงานเขาไป พอครบชั่วโมงพนักงานเขาจะถือมารีเซฟชั่นน่ะ เป็นเหมือนสั่ง งานอะไรเทือกนั้นแหละแก

ยาหยีเปิดแฟ้ม ในมือดูข้างมีกระดาษแผ่นเดียว ตรง บรรทัดบนสุดมีชื่อหนึ่งเขียนไว้

แน่ล่ะ…ไม่ชื่อหล่อน แต่ชื่อ…อาร์ต

“ใคร…ยาหยีถามไปอย่างใจ

“ชื่อหมอนวดของแกไงวะ ฉันละโคตรอิจฉาเลย มาครั้งแรก เจออาร์ต

ทำไมอะ แล้วทำไมแกขอเขานวดให้แกล่ะ ฉันโอเคยาหยีเสนอ แต่คนเป็นเพื่อนส่ายหน้าพลางยิ้มเจ้าเล่ห์

ไม่เอาหรอก ฉันเจ้าประจำนวดไม่แพ้อาร์ต ที่สำคัญ เขานวดถูกใจ ฉันชอบยาหยีขมวดคิ้ว

แล้วคนไหนตาอาร์ตอะไรของแกเนี่ย”

“นั่น…เดินผ่านแกไปไง” นลินีไปผู้ชายซึ่งยืนอยู่ที เซฟชั่น และกำลังหันมามองหล่อน

ผู้ชายคนที่ยาหยีเผลอมองจ้องคนนั้น

และเพื่อนสาวอยู่ พอยกมือแล้วแนะนำตัว

“สวัสดีครับ ผมอาร์ตนะเรียนเชิญคุณผู้หญิงไปห้อง…ตามผมมาครับ”

ยาหยีตาเหลือก หันไปหาคนเป็นเพื่อนส่ายหน้าโบกมือบอก ว่าหล่อนไม่อยากไป นลินีไม่ได้บอกสักนิดว่าหมอนวดเป็น ผู้ชาย…

“นุ่น แกมาด้วยกันสิ

“บ้า…ที่นี่เขาวีไอพียะ เขาแยกห้องเป็นส่วนตัว เอาน่า…แก ตามเขาไปเถอะน่า ไม่มีอะไรหรอก ฉันรับรอง

“แต่… ยาหยียังไม่ยอมเดินตามไป กระทั่งหมอนวดหนุ่มที่ เดินนำ ยังเท้าเพื่อรอ “เอ้า! แกนี่…ดูสิ คุณอาร์ตเขารออยู่ รีบนวดๆ ไปให้จบเถอะ

น่า ชั่วโมงเดียวเองแก ฉันเสียตังค์ไปให้แล้วด้วย เสียดายเงิน

น่า”

ยาหยีละล้าละลังแต่สุดท้ายก็ยอมไป โดยมีนลินีมองตามด้วย รอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“คุณนุ่นคร๊าบ….เชิญคร๊าบ….อาทิตย์นี้คุณนั่นคงเครียดมากใช่ ไหมครับ เมื่อวานก็เพิ่งมาเอง

“แหม…ไม่เครียดมาไม่ได้เหรอคะ นุ่นก็…คิดถึงกันต์บ้างอะไร บ้างไม่ได้เหรอ” นลินีฉอเลาะพลางทำตาหวานใส่ก่อนจะคล้อง แขนหมอนวดหนุ่มแล้วพากันเดินไปยังห้องไพรเวทที่คนละฝั่งกับ ที่ยาหยีเดินไป “พอดีนุ่นพาเพื่อนมาลองเข้าสปาดูน่ะ นางเครียด สามีเลื่อนตำแหน่งแล้วมุงานจนลืมเมีย”
“เหรอครับ….แล้วนี่เพื่อนคุณนุ่นเขารู้ป่าวครับว่าสปาเรามี บริการพิเศษ” นลินีส่ายหน้าพลางยิ้มกริ่ม

“ไม่รู้หรอกค่ะ นุ่นไม่ได้บอก แต่กำชับไว้กับรีเซฟชั่นแล้วว่า ให้ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป ดูท่าที่นางก่อนว่าเป็นไง

“แล้วใครดูแลเพื่อนคุณนุ่นละครับ”

“อาร์ตจ้ะ”

“ถ้างั้นหายห่วงได้เลยคุณนุ่น นายอาร์ตมันมือวางอันดับหนึ่ง

“เอ…สู้กันต์ได้หรือเปล่าน้า….

“อืมม…อันนี้ก็ไม่รู้สิครับ คุณนุ่นอยากรู้ก็คงต้องลองเองนะ ครับ” กันต์ตอบพลางยิ้มกริ่ม ก่อนจะพากันเข้าไปในห้องไพรเวท แล้วปิดประตู