๒.๕ เล่ห์ร้ายจอมเผด็จการ

“แล้วทําไมถึงต้องทําท่าระวังตัวแจแบบนั้น”

“นิ่มเอ่อ… แค่อยากกลับบ้านค่ะ” เสียงหวานตอบไม่ตรง คำถามของเขาสักนิด

“ถ้าอย่างนั้นเรามาเริ่มการล้างบาปกันเลยไหม จะได้ไม่ ต้องเสียเวลา เสร็จแล้วคุณจะได้กลับบ้าน” เขาชวนด้วย น้ำเสียงกระเส่าปนเซ็กซี่ ปลุกเร้าความรู้สึกวาบหวามใน ตัวสาวน้อยให้มีชีวิตชีวาขึ้นมาอย่างง่ายดายดวงตาพราว เสน่ห์ทอประกายกล้าในยามที่สบประสานกับดวงตาเรียว หวานคล้ายก๋าลังร่ายมนตร์สะกด ก่อนที่จะก้มลงประทับ ริมฝีปากบางจิ้มลิ้มที่เผยอขึ้นน้อยๆ ของเธอ แล้วแทรก ปลายลิ้นอุ่นๆ เข้าไปหยอกเอินกับลิ้นนุ่มพร้อมทั้งความ หาความหวานทั่วโพรงปากชุ่มชื้นตามใจชอบทันที

รดาดาวหลับตาลงท่ามกลางความซ่านเสียวที่ก่อตัวขึ้น ในท้องน้อย คิดเลือนๆ ว่าเจอกันสองครั้งเธอก็ถูกเอเดน จูบสองครั้ง และที่สำคัญคือเธอไม่ต่อต้านเขาเลยสักนิด ซ้ำร้ายเรียวลิ้นที่เคยอ่อนด้อยประสบการณ์ กลับเรียนรู้ อย่างรวดเร็ว และอาจหาญพอที่จะตวัดพัวพันกับลิ้นสาก ระคายด้วยความเริงร่า เหมือนดั่งว่าชื่นชอบในรสชาติ จุมพิตแสนสวาทของเขาเสียเหลือเกิน
เอเดนครางฮีมในลำคออย่างพึงพอใจกับความหวาน ที่ได้รับ จุมพิตของเขาเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ จนสาวน้อยแทบ จะหลอมละลาย ในขณะที่ฝ่ามือแข็งแรงเลื่อนลงมาตาม ร่างอ้อนแอ้นช้าๆ จัดการดึงชายเสื้อของเธอออกจากขอบ กระโปรง ก่อนจะสอดลอดเลื้อยหายวับเข้าไปใต้ชายเสื้อ ตัวสวย ลูบไล้ผ่านเอวคอดย้อนกลับสูงขึ้นไปเรื่อยๆ จน กระทั่งฝ่ามือแกร่งประกบบนทรวงอกอวบอิ่มในที่สุด!

ร่างอรชรกระตุกเฮือกไหวสะท้านด้วยความเขินอาย ระคนซาบซ่าน ปทุมถันตูมเต่งคู่นี้เป็นส่วนที่เธอหวงแหน ไม่แพ้ส่วนใดๆ บนเรือนกาย แต่เอเดนกลับรุกรานอย่าง อุกอาจและแตะต้องตัวเธอราวกับเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ

“อื้อ…”

สาวน้อยครางเกือบเป็นสะอื้น เมื่อปลายนิ้วร้ายกาจเริ่ม ไล้วนเบาๆ บนยอดถัน แม้จะมีอาภรณ์อีกชั้นขวางกั้นเอา ไว้ ทว่ามันก็แทบจะไม่ได้ช่วยอะไรเลยเพราะเธอรู้สึกถึง สัมผัสอันแสนร้อนรุ่มได้อย่างเต็มที่ เหมือนกับเขาจงใจ สร้างความซ่านสยิวเหลือคณาให้แก่ร่างกายอันสลับซับ ซ้อนของเธอ และตอนนี้จุมพิตเร่าร้อนของเขาก็เริ่มลาม เลียจากริมฝีปากนุ่มไปหาพวงแก้มใสแล้ว

“คุณเอเดนคะ…”
เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่อเขาอย่างกระท่อนกระแท่นหลัง จากปากเป็นอิสระ

“หือ…”

เอเดนขานรับพึมพำอยู่ใกล้ๆ ใบหูขาวสะอาดของเธอ แล้วจึงขบริมฝีปากลงบนใบหูข้างนั้นเบาๆ แต่ก็มากพอที่ จะทําให้รดาดาวขนลุกซู่ไปทั้งร่าง

“คุณกำลังรังแกนิ่ม”

“เปล่า….” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดพราย “กำลังช่วยนิ่มล้าง บาปต่างหาก”

“แต่แบบนี้มัน…อื้อ…” ปลายเสียงกลายเป็นเสียงคราง เมื่อใบหน้าหล่อเหลาที่มีไรหนวดไรเคราสั้นๆ ซุกลงมาบน ซอกคอขาวละมุน และจูบไซ้อย่างชวนวาบหวามจนเธอ หมดเรี่ยวแรงจะต่อต้านหรือพูดจาใดๆ อีก

มือใหญ่ถือโอกาสนั้นปลดสายเสื้อจากหัวไหล่กลมมน ของเธอ เผยเนินอกอิ่มขาวสล้างที่ถูกห่อหุ้มเอาไว้ด้วย บราเซียร์ลูกไม้สีชมพูอ่อนออกมาท้าทายสายตาของเขา ทันที

เอเดนไม่รอช้า เขาซบหน้าลงกลางปทุมถันคู่งาม ประทับริมฝีปากแนบสนิทกับเนินเนื้อขาวละมุนละเอียดรดาดาวเบิกตากว้างด้วยเขินอายสุดกำลัง พยายามจะ ร้องห้ามแต่ก็ไม่เป็นผล และเธอเองยิ่งซ่านสยิวมากกว่า เดิม เมื่อคนเผด็จการเลื่อนใบหน้าไปเลาะเล็มเนินกันข้าง ซ้ายและสลับมาข้างขวา

พริบตาต่อมามือใหญ่ก็สอดอ้อมไปปลดตะขอบราเซียร์ ที่เกาะเกี่ยวกันอยู่ให้ดีดออก แล้วสายเสื้อลูกไม้ก็ถูกรูด ลงไปตามลำแขนจนกระทั่งมันไปกองรวมกับสายเสื้อตัว นอกที่เอวคอดของเธอ

“อา…สวยเหลือเกินนิ่ม”

ชายหนุ่มครางเสียงพร่ากับภาพละลานตาเบื้องหน้า ปทุมถันทรงกลมสวยสล้างประดับด้วยยอดสีชมพูอ่อน เนียนตา ขนาดเหมือนออกแบบมาเพื่อปากและมือของ เขาคนเดียวโดยเฉพาะ และสิ่งที่ทำให้เอเดนแทบจะแตก เป็นเสี่ยงคล้ายกับก้อนหินถูกทุบก็คือตอนนี้ปลายยอดทั้ง สองข้างกำลังขมวดเกร็งหดตัวชูชันปริเปล่งเพราะถูกดูด ดื่มด้วยปากร้อนๆ ของเขาเมื่อครู่นี้

คนเจ้าเล่ห์ใช้สายตาโลมเลียดื่มความงดงามตรง หน้าจนพอใจ ก่อนจะฟอนเฟ้นสองปทุมถันอย่างนุ่มนวล พร้อมกับโน้มใบหน้าลงไปเชยชิมเม็ดเชอร์รีสีชมพูอ่อน ด้วยปากของเขาเป็นครั้งแรก

“อย่าค่ะคุณเอเดน… อย่าแตะต้องนิ่มแบบนั้น…อูยย…”

“คุณบอกว่าจะยิงปืนใส่หัวใจของผม เพราะฉะนั้นเวลา ล้างบาปก็ต้องเป็นตรงนี้”

เอเดนเงยหน้าขึ้นบอก แล้วจึงกระหวัดลิ้นอุ่นๆ ปาดไล้ ลงบนยอดทรวงสีระเรื่ออย่างทะนุถนอมแต่เร่าร้อนอยู่ใน ที รสชาติปลายกันที่หวานบริสุทธิ์นั้นยิ่งไปกระตุ้นต่อมรับ รสของบุรุษเพศให้ตื่นตัวมากขึ้น

รดาดาวหูอื้อตาลายไปหมดใจก็กลัวจะเลยเถิด หากแต่ เนื้อตัวกลับเต้นระริกและซ่านสยิวในแบบที่ไม่เคยรู้สึก มาก่อน มือเล็กวางบนไหล่แกร่ง อยากผลักเขาออกห่าง พอๆ กับที่อยากดึงเขาเข้ามาแนบชิดยิ่งกว่าเดิม

ลิ้นร้อนดุนดัน สลับกับการดูดเลียหนักหน่วงกว่าเดิม ก่อนจะอ้าปากครอบลงบนเม็ดเชอร์รีงามเต็มแรง ยังผล ให้สาวน้อยต้องแอ่นอกสะท้านเฮือกขึ้นหาปากร้ายกาจ ด้วยความเสียวสะท้าน รู้สึกถึงลิ้นแข็งๆ ที่ปาดไล้ปลาย ถันของเธอไปมาจนส่วนนั้นเปียกชุ่มไปหมด ก่อนที่เขาจะ หันหน้าไปฉกลิ้นลงทรวงอกอีกข้างอย่างไม่ยอมให้น้อยห

“อย่าค่ะ…อย่า…”

เสียงหวานพร่ำห้ามเขา แต่ทว่าร่างกายกลับส่ายไหวระริก สองมือเล็กตกลงข้างตัวแล้วขยุ้มขย่าโซฟานุ่มเต็ม แรงจนเกือบจะเป็นจิกทิ้ง เพื่อระบายความรู้สึกเสียวซ่าน ที่กำลังได้รับจากริมฝีปากและปลายลิ้นร้อนฉ่าของเขา

ฝ่ามือใหญ่วางประกบลงบนทรวงอกอิ่มอีกข้าง บดคลึง อย่างบรรจงโดยให้อุ้งมือเสียดไสกับเม็ดเชอร์รีสีสวยที่ แข็งเป็นไตจนรดาดาวครางละล่ำละลักออกมาฟังไม่เป็น ภาษา

“พอเถอะนะคะคุณเอเดน อื้อ…นิ่มกลัวค่ะ” เธอห้าม ปรามเสียงพร่าอีกครั้งเมื่อความสยิวหวามแล่นพล่านไป ทั่วร่างกายจนน่าตกใจ

และครั้งนี้เอเดนค่อยๆ ละริมฝีปากออกมาจากปทุมถัน อวบอิ่มตามที่สาวน้อยอ้อนวอน ที่เขาหยุดแค่นั้นไม่ใช่ เพราะอยากทำตัวเป็นสุภาพบุรุษให้เธอประทับใจแต่ อย่างใด คำว่าสุภาพบุรุษ ‘ห่าเหว’ อะไรนั่นไม่เคยมีใน สมองของเขาเวลาขึ้นเตียงหรืออยู่บนสังเวียนรักกับผู้ หญิงคนไหน แต่เขารู้ดีว่ารดาดาวยังไม่เคย เขาก็แค่ อยากหลอกล่อให้เธอติดใจ และเป็นฝ่ายอ้อนวอนขอให้ เขาทำรักด้วยในที่สุด และตอนนั้นเขาก็จะได้เธอโดยไม่ ต้องแต่งงานให้มีห่วงผูกคอตัวเอง