บทที่ 2 หนึ่งคืน (2)

นิ้วที่เรียวยาวของเขาจุดบุหรี่ เสร็จแล้วสูบเข้าไปที หนึ่ง หลังจากนั้นพ่นควันบุหรี่ออกมาเป็นวงแหวน มองดู การเคลื่อนไหวของเธอที่ช่างไร้เดียงสา

“ฉันสัมผัสมาหมดแล้ว ตอนนี้ปิดไปก็ไม่มีประโยชน์ แล้ว”

ดูเหมือนว่าจะมีกลิ่นอายของบรรยากาศเมื่อคืน บน พื้นยังมีเสื้อผ้าที่ถูกฉีกขาดด้วยความบ้าคลั่ง

“แกมันไร้ยางอาย

เธอตะโกนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย หัวของเธอ ก็ค่อยๆนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ดวงตาของเธอ ยิ่งสับสนมากขึ้นเรื่อยๆ

“ทำไม? จำไม่ได้หรอ? หรือว่าให้ฉันแสดงให้ดูอีกที เธอจะได้จำขึ้นมาได้ ดีไหม?” ฉู่เฉินซี

ขยี้บุหรี่ด้วยความสนใจ แล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปหาเธอ

“หยุด! อย่าเข้ามานะ!”

เธอเบิกตาจ้องมองแล้วกอดผ้าห่มเข้ามาแน่นขึ้น ห่อ มัดตัวแน่นราวกับบ๊ะจ่าง แววตาเต็มไปด้วยความระแวด ระวังมองไปที่เขา ผู้ชายแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จักเลย แม้แต่น้อย
เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีเทา ที่เปิดให้เห็นหน้าอก พร้อมกับ ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์

เขามองมาอย่างหลงใหลที่เธอ ในขณะที่เธอมองเขา อย่างระแวดระวัง เม้มริมฝีปากแน่น ผมยาวตรงของเธอ ยาวลงไปอยู่บนบ่าของเธอ หน้าผากแสดงถึงความตื่น ตระหนก ราวกับลูกแมวตัวหนึ่งที่ดื้อรั้นไปทั้งตัว

“คนชั่ว! ฉันจะฟ้องคุณ! ”

หลินเวยมี

เธอนึกขึ้นได้ว่าถูกพรากของที่มีค่าที่สุดไปโดยผู้ชาย แปลกหน้าคนนี้ เธอก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ นอกจากนี้ ใครจะไปรู้ว่าเขาเป็นใคร อาจจะมีโรคร้ายแรงก็ได้

ฉู่เฉินซี

ทำเหมือนได้ยินเรื่องตลก มุมปากของเขาค่อยๆยกสูง ขึ้น ทำตัวสบายๆ ราวกับสัตว์ร้ายกึ่งหลับกึ่งตื่น

“สาวน้อย ในเมื่อเธอตัดสินใจจะฟ้องฉัน งั้นถ้าฉันไม่ ทำอีกสักสองสามที ก็เสียเปรียบ

เขายิ้มอย่างชั่วร้าย แล้วค่อยตั้งใจเดินเข้าไปหาเธอ อย่างช้าๆหลินเวยมี่
ดวงตาของเธอหรี่ลง ใบหน้าน้อยๆตอนนี้ถูกทำให้ หวาดกลัวจนซีดเผือด เธอทําเป็นไม่กลัวแล้วตะโกนด่า ไป “คนชั่ว! ไอ้สัตว์ร้าย! “

ฉู่เฉินซี

หรี่ตาลง แล้วใช้มือเย็นเฉียบจับที่คางของเธอแล้วยก ขึ้นมา

“สาวน้อย ด่าต่อสิ ฉันอยากจะดูว่าเธอจะด่าไปได้นาน แค่ไหน หรือว่าฉันจะทำได้นานกว่า”

เขาพูดจบก็กระชากผ้าห่มขึ้น เธอกรีดร้องขึ้นเสียงดัง จับแก้มของเขาโดยไม่ตั้งใจ แล้วใช้สามนิ้วข่วนเข้าไปที่ หน้าของเขา

มีความโกรธที่ในดวงตาของเขา แต่ทันใดนั้น โทรศัพท์ภายในห้องก็ดังขึ้นมา

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วปล่อยเธอลง รีบเดินก้าว ยาวๆไปที่โทรศัพท์

หลินเวยมี่เปรียบเสมือนนักโทษ ไม่กล้าที่จะพูดกับ เขา เพราะคนที่เสียเปรียบก็มีแต่เธอ

เธอจ้องมองไปที่เศษผ้าที่กระจายเต็มพื้น คิ้วที่ สวยงามของเธอขมวดเข้ามากัน หยิบเสื้อสูทที่กองอยู่ที่ พื้นขึ้นมาสวม แล้วรีบหนีออกไป
หลังจากจบการสนทนาทางโทรศัพท์ ฉู่เฉินซี เดิน กลับมาที่ห้อง เธอได้หนีออกไปแล้ว เขาขมวดคิ้ว พร้อม กับแววตาสงสัย

เมื่อสักครู่เห้าหมิงโทรศัพท์บอกเขาว่าผู้หญิงที่จัดหา ให้เมื่อคืนไม่ได้มา ถ้าอย่างนั้นแมวน้อยที่อยู่กับเขาเมื่อ คืนคือใครกัน?

ขณะที่กำลังครุ่นคิด โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เบอร์ โทรศัพท์ของคนแปลกหน้าปรากฏขึ้นมา เขาขมวดคิ้ว แต่ก็กดรับสาย น

“เซอร์ไพรส์ที่เตรียมให้เมื่อคืนเป็นอย่างไรบ้าง? คงจะพอใจมากเลยสิ?”

“แต่ว่ามีเรื่องให้เซอร์ไพรส์กว่านั้นอีก อย่าพึ่งใจร้อน ไป”

ฉู่เฉินซียิ้มขึ้นมาเล็กน้อย ดวงตาของเขาเป็นประกาย ขึ้นมาทันที “กู้จุนเฟิง น่าสนใจไหม”

เขายิ้มอย่างสนุกสนาน และไม่ได้พูดอะไรเพิ่มสัก ประโยคเดียว ก็กดวางสายไป

ฉู่เฉินซีกดโทรศัพท์อีกครั้งหนึ่ง “มาที่ห้องของฉัน”

ไม่เพียงกี่นาที ก็มีผู้ชายแต่งชุดดำหน้าตาดุดันเข้ามา ภายในห้อง มองไปที่ฉู่เฉินซีด้วยความเคารพ “คุณชาย มีอะไรสั่งการครับ”
“ไปหาภาพวงจรปิดของโรงแรมมา”

ในไม่ช้าเขาก็เห็นผู้หญิงคนนึ่งสวมเสื้อผ้าของเขา พร้อมกับสองมือปิดหน้าอกไว้ ก้มหน้า เดินอย่างลำบาก ออกจากโรงแรม

เสื้อสูทของเขาบนร่างของเธอ ดูหลวมมาก ขาขาว นวลของเธอถูกเปิดออกมาด้านนอก แม้แต่รองเท้าก็ไม่ ได้สวมใส่ ผมยังรุงรังอยู่บนบ่า แสดงให้เห็นถึงเสน่ห์น่า หลงใหลที่พิเศษ

“ฉันต้องการข้อมูลของเธอ” น้ำเสียงไม่แยแสดังขึ้น มา พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา บนหน้าจอแสดงรูป ของผู้หญิงที่เต็มไปด้วยเสน่ห์น่าหลงใหล

ผมยาวเต็มเตียงใหญ่ ปกคลุมหน้าของเธอไปครึ่ง หนึ่ง มองเห็นเพียงแค่ริมฝีปากสีแดงเล็กน้อยเท่านั้น พร้อมกับบริเวณไหปลาร้าของผู้หญิงคนนี้มีรอยสัก รูปผีเสื้ออย่างชัดเจน จนมองเห็นแม้กระทั่งรอยฟันที่ ประทับอยู่ด้านบน

มุมปากของเขากว้างขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม ผู้หญิงที่เขา ชอบ อยากจะวิ่งหนีก็วิ่งหนีได้หรอ? ต้องดุว่าเขาให้สิทธิ์ นั้นไหม!

นอกจากนี้ เธอยังเป็นของขวัญที่คนๆนั้นมอบให้ เขายังสนุกไม่พอเลย เขาจะปล่อยเธอไปง่ายๆได้ อย่างไร?