ตอนที่ 20 ปิดประตูห้อง

พอฟังคำพูดของซึ่งอาน ก็รู้ได้เลยว่าเธอนั้นไม่มีสมองเลย เธอเองก็อายุยี่สิบกว่าแล้ว แต่ทำไมพูดออกมาแต่ละคำ เหมือนไม่อ่านการคิดกลั่นกรองออกมาแล้วค่อยพูด

อะไรควรพูดอะไรไม่ควรพูด นี่คิดไม่เป็นเลยหรือไง

ไม่ว่าเรื่องพวกนี้จะจริงหรือไม่จริงแต่เธอพูดแบบนั้นออกมาก็ เท่ากับตบหน้าเจียงหยู่ต่อหน้าทุกคน

นี่มันบอกรักที่ไหน นี่ดูเหมือนมาเยาะเย้ยเขา

พอฟังจบที่ซึ่งอานลู่พูดมา ฉันซุงเจี้ยนและหวางเซียวมองไป ทางเจียงหยู่พร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย คิดว่าเขาต้องโมโห

แน่

แต่เจียงหยู่กลับไม่ได้เป็นดังที่พวกเขาคิด

เขาสูบซิการ์แล้วถามซ่งอานด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “เรา สนิทกันมากหรอ”

เธอมองดูเขาอย่างไม่เชื่อสายตาและไม่คิดว่าคำพูดที่เย็นชา แบบนี้จะออกมาจากปากเขา

ที่จริงแล้วตระกูลข่งกับตระกูลแซ่เป็นญาติกัน และไม่ได้สนิท

อะไรกับตระกูลเจียง
แต่ส่งอานเองก็เคยเจอเจียงอยู่หลายครั้ง ถึงแม้ว่าทั้งสองจะ ไม่ค่อยได้รู้จักกันเป็นส่วนตัวมากนัก

แต่แม่ของซ่งอานลู่ก็บอกกับแม่ของเจียงหมู่ว่าลูกสาวของตน

ชอบลูกชายเขาไปหลายครั้งเหมือนกัน

เธอไม่เชื่อว่าเจียงหยู่จะไม่รู้เรื่องนี้

เมื่อเดือนก่อนทั้งสองก็ยังเจอกันอยู่ที่งานเลี้ยงฉลองวันเกิด

ครบแปดสิบปีของนายหญิงแก่ตระกูลหวา

ถึงแม้จะไม่ได้นั่งโต๊ะตัวเดียวกัน แต่ซึ่งอานก็เข้าไปทักทาย เจียงหยู่และเขาเองก็ยิ้มพยักหน้ารับ

เธอคิดว่า ถึงเจียงหยู่จะไม่ชอบแต่ก็คงไม่เกลียด

ทำไมวันนี้ พูดคำพูดที่ไร้เยื่อใยแบบนี้ออกมา

กาวหนานถูกใจปรบมือแล้วพูดว่า “ดูๆ โดนตบหน้าไปแล้วมั้ย ล่ะ พี่ชายของฉันไม่ได้สนิทอะไรกับเธอ เธอจะมาทำไมที่นี่”

ซ่งอานลู่ไม่มีกะจิตกะใจจะไปต่อปากต่อคำกับกาวหนาน เธอ เบ้ปากแล้วมองเจียงหยู่ด้วยสีหน้าละห้อย

“พี่เจียงหยู่ ตอนนี้ตระกูลกาวกำลังเดือดร้อนเรื่องเงิน ถึงได้มา ขอท่านป้าว่าจะยกลูกสาวให้แต่งงานกับพี่จอจ้วน คุณรู้ว่าเธอทำ เพื่อเงิน ทำไมยังจะให้พวกเขาสมหวังอีก ฉัน…..พวกเราตระกูล 23….”

ซึ่งอานลู่ยังไม่ทันได้พูดจบ เจียงหยู่ก็ลุกขึ้นมา มองดูฉิงชุงเจี้ยนและหวางเซียวอี้พวกเขา

“เปลี่ยนทีเถอะ ที่นี่วุ่นวายเกินไปแล้ว”

หลังจากนั้น ฉิงชุงเจี้ยนและหวางเชียว ก็เดินออกนอกประตู ไปกับเจียงหยู่ กาวหนานจัดการคนที่เหลือเสร็จก็เดินตามพวกเขาไป

ซึ่งอานยืนอึ้งอยู่กับที่คนเดียว

คิดๆดูแล้วเธอก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ไม่รู้ทำไมต้องมาหาเจียงห ยู่ด้วย แล้วมาพูดคำพูดที่ไร้สติพวกนี้

เจียงหยู่ไม่ชอบต่อปากต่อคำกับคนนัก โดยเฉพาะผู้หญิงที่ได้ สมองพวกนี้

เปลี่ยนสถานที่แล้ว พวกเขาก็สั่งเหล้ามาดื่ม และคุยกัน

พูดไว้ว่าเขาจะเป็นคนจ่ายแต่พอเอาเข้าจริงๆ หวางเซียว แย่ง

จ่ายเสียก่อน

ไม่เพียงแค่นี้ พวกเขายังส่งคั่งเปาทางวีแชทให้เจียงหยู่ด้วย คนละ สามแสน

บอกว่าเป็นของขวัญ

เจียงหยิ้ม และไม่ได้พูดอะไร

อยู่ในบรรยากาศแบบนี้ไปจนถึงเที่ยงคืน จากนั้นฉันซุงเจี้ยนก็ ขับรถมาส่งเขาที่บ้าน
ระหว่างทาง ผู้ชายคนนี้ก็ยังคงถามเขาด้วยความสงสัย “นาย จะแต่งงานไปแบบนี้เลยหรอ

“ไม่งั้นล่ะ จะให้หย่าหรอ” เจียงหมู่นั่งข้างๆฝั่งคนขับ เขายิ้ม

“ไม่ใช่ นี่มันเร็วเกินไป ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย ….พูดกันแล้ว ว่าจะอยู่เป็นโสดด้วยกันไปจนแก่ แต่นายกลับหนีไปแต่งงานเสีย ก่อนนี่”ฉินซุงเจี้ยนพูด

เจียงหยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“ฉันแปลกใจจริงๆ หวาเหวินเป็นคนยังไงทำไมถึงทำให้นาย เปลี่ยนใจได้”

ฉินซุงเจี้ยนกับเจียงหย่รู้จักกันมานานหลายปี เขารู้ว่าผู้ชายคน นี้ไม่ใช่คนที่ใจดี เขาสามารถแต่งงานผิดกับผู้หญิงคนนี้ได้ แสดง ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่

เจียงหยิ้มและไม่ได้พูดอะไรอีกตามเคย

เฟิงหวาหลี่ ส่วยยูนเกือ ตอนที่เจียงหยกลับมาไฟในห้องรับแขกยังเปิดอยู่ รอบๆดู

สงบ

เขาเดินขึ้นไปข้างบนห้องของหวาเหวิน ลองผลักประตูแต่….เธอล็อกเอาไว้