ตอนที่ 15 ราวกับได้ของมีค่า

ไม่ว่าจะยังไงดนตระกูลหวาก็คิดไม่ถึงว่าหวาเหงินที่พวกเขาไม่ เคยให้ความสําคัญจะกลายมาเป็นคนสำคัญของเจียงห

สามารถเห็นได้จากคำพูดนี้ เจียงหยู่แต่งหวาเหวิน ไม่เพียงแต่

ไม่ยอมรับ ต่ยังรักราวกับได้ของมีค่าไป

ตระกูลหวามีลูกสาวห้าคน คนโตหวาซวงและคนรองหวาหรุง ล้วนแต่งงานแล้วทั้งสองคน และอายุเองก็เกินสามสิบแล้ว

คนที่สามหวาผิงถึงแม้จะยังไม่แต่งงานแต่อายุก็ ยี่สิบแปดแล้ว แซ่จื่อจ้วนอายุพึ่งจะยี่สิบหก หวาผิงแก่กว่าเขาสองปี

หากจะพูดอีกคือ นิสัยแบบนั้นของหวาผิง แซ่จื่อจ้วนไม่ได้อยู่

ในสายตาของเธอเลย เพราะเขาเคยคบกับดาราสาวหลายคน หวาฟ้านเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย สอนประวัติศาสตร์ ปีนี้ อายุยี่สิบหก ถึงแม้จะยังไม่ได้แต่งงาน แต่เธอคบอยู่กับแฟนที่ เป็นตำรวจอยู่ ทั้งสองรักกันดี

ตีให้ตายก็ไม่ยอมแต่งงาน พูดอีกคือ ในจำนวนพี่น้องทั้งหมด สเปคของหวาฟ้านนั้นถือว่าเรียบๆที่สุด แต่แซ่จื่อจ้วนก็ไม่ได้เข้า ตาเธอ

ท้ายสุดถึงได้นึกถึงหวาเหวินที่ถูกทอดทิ้งเอาไว้ที่เขาจงชุ่ย ยังคงเป็นคํานั้น หวาเหวินจะตกลงแต่งงาน ไม่ใช่เรื่องง่ายและก็ไม่ใช่เพราะว่านิสัยอ่อน ที่สำคัญคือเอาตามนายหญิงแก่ ตระกูลหวา

ในเรือนหลังนี้ พอนายหญิงแก่ตระกูลหวาเห็นหวาเหวินกลับ มาก็ดีใจมาก

คนใช้สองคนพยุงนายหญิงแก่ตระกูลหวาลุกขึ้นมา หวาเหวิน รีบเดินเข้าไปหา แล้วหยิบหมอนเอาไปหนุนหลังให้คุณย่าของ เธอ

“กลับมาแล้วหรือ” นายหญิงแก่ตระกูลหวาจับมือหลานสาว

เอาไว้

“ไม่กี่วันมานี้คุณย่าเป็นอย่างไรบ้างคะดีขึ้นไหม

“อืม ดีขึ้นแล้ว”

“ดีแล้ว ตอนเช้ากินอะไรคะ” หวาเหวินถามด้วยความเป็นห่วง

“กินไปไม่น้อยเลยล่ะ แล้วก็ยังดื่มโจ๊กไปตั้งครึ่งถ้วย” นาย หญิงแก่ตระกูลหวายิ้มอย่างใจดี

หวาเหวินพยักหน้า นั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงหัวเตียงมองดูคุณย่า ของเธอด้วยใจที่เจ็บปวด

“อาเหวิน เรื่องงานแต่งย่าได้ยินหมดแล้วหลานทำถูกแล้ว ถึง บ้านเราจะสูตระกูลแซ่ไม่ได้ ก็อย่าให้พวกเขารังแกเราได้”

หวาเหวินฝืนยิ้ม

“แล้วลูกชายตระกูลเจียงนั่นล่ะเป็นคนอย่างไร คนตระกูลเจียงกับหลานหรือเปล่า”

หลังจากเจียงหยู่ ยังไม่ได้กลับมาเลย นายหญิงเธอเองไม่รู้ นั้นจึงเป็นห่วงว่ารับความไม่ธรรม

บ้านตระกูลเจียง

หวาเหวิน ใช้ว่ามากเพื่อให้คุณของเธอสบายใจ

“อาเหวินย่าเลี้ยงหลานมาเล็ก ย่าบอกจะให้ออกเรือนไม่ใช่เพื่อขนาดแล้ว จริงๆแล้วไม่ให้ความอะไรยศเงิน ไม่มีใครดูแลหลานของย่า

คุณแข็งแรงอยู่เลยค่ะ ต้องอยู่ถึงอายุร้อยปีแน่” เหวินรีบพูดขึ้น

นายหญิงแก่ตระกูล

หวาเหวินหยิบผ้าแล้วยื่นให้

อายุแปดสิบไม่ หลานจะแต่งอยู่ไหนหวังว่าแม่สาจะกับหลานไม่รอให้หวาเหวินพูด นายหญิงแก่ตระกูลหวาก็พูดขึ้นว่า “เจียงหวู่ล่ะมาด้วยกันกับหลานหรือเปล่ามาให้ย่าดูหน่อย

“คุณย่าคะไม่มีอะไรต้องดูหรอกค่ะ เขาก็เป็น…คนธรรมดา

หวาเหวินไม่อยากให้คุณย่าเจอกับเจียงหยู่ เพราะเกรงว่าเขา จะพูดอะไรเหลวไหลออกมา และคิดว่าพวกเขาไม่ได้แต่งงานกัน จริงๆก็ไม่จำเป็นต้องจริงจังอะไรขนาดนั้น

ไม่แน่ว่าอาจจะหย่ากันวันไหนก็ไม่รู้ บางทีอาจจะไม่ใช่สามปี ลูกคนรวยพวกนี้เปลี่ยนใจง่ายจะตาย

พูดไป ก็ได้ยินเสียงใสๆดังมาจากทางประตู

“เหวินเอ๋อ คุณกำลังนินทาผมอยู่ใช่ไหม หวาเหวินสะดุ้ง เหวินเอ๋อหรอ เธอกับเขาไม่ได้สนิทกันขนาดนี้นะ