ตอนที่8 ฉันมาพบประธานอนุสิทธิ์

พอมาถึงห้องทำงาน ผู้จัดการอานนท์ก็ยิ้มดีใจ ราวกับดอกไม้และแสดงความยินดีให้กับฉัน

ฉันงุนงง”เกิดอะไรขึ้นหรอ หรือว่าออเตอร์นั้นสำเร็จ แล้ว”

“ขอแสดงความยินดีที่สามีของเธอเลื่อนขึ้น ตำแหน่งไง”ผู้จัดการอานนท์ พูดไปและรอยยิ้มเต็ม ใบหน้า”เพิ่งมาทำงานหนึ่งปีกว่า ก็ได้เป็นรองหัวหน้า ของแผนกบุคคล อนาคตข้างหน้าของสามีคุณต้องรุ่ง เรืองแน่ๆ ทิพย์สุดา เธอนี่แต่งได้สามีที่ดีจริงๆ ”

ฉันตะลึง ในหูมีแต่เสียงหึ่งๆวนเวียนอยู่ คำพูด ของผู้จัดการอานนท์ ฉันไม่ได้ยินเลยสักนิด ในสมองมี แต่เรื่องที่วินัยได้เลื่อนขึ้นตำแหน่งแล้ว

ทำไมกะทันหันแบบนี้

ไม่รู้ทำไม ฉันนึกถึงคำพูดของอนุสิทธิ์ที่พูดใน เมื่อวาน เขาบอกว่าฉันยั่วยวนเขาเพื่ออยากจะให้วินัย ได้เลื่อนขึ้นตำแหน่งเพิ่มเงินเดือน

แต่ความจริงมันไม่ใช่อย่างนั้น

“ทิพย์สุดา ทิพย์สุดา

ฉันสติกลับคืนมา มองเห็นผู้จัดการอานนท์ กำลังโบกมืออยู่หน้าฉัน”นี่ เธอดีใจจนอึ้งไปแล้ว ทำไมพูด กับเธอ เธอไม่ได้ยินเลยสักนิด”

“โทษทีค่ะ..เมื่อกี้ฉัน..รู้สึกตกใจมาก……”ฉันพูดติด

อ้าง

“เค อย่าอึ้งอยู่นั้นล่ะ คืนนี้เลิกงานค่อยไปฉลองกับ สามีเธอดีๆ”ผู้จัดการอานนท์ พูดด้วยสีหน้าเข้าใจ

ฉันพยักหน้า “งั้นฉันไปทำงานก่อน

“โอ่ อย่าเพิ่งรีบ ท่านประธานอนุสิทธิ์บอกว่าเมื่อ วานเธอไปแค่เซ็นชื่อเอกสารเท่านั้น ยังไม่ได้รายงาน ตอนนี้ให้เธอไปหาเขาอีกรอบ” ผู้จัดการอานนท์ เรียก ฉันไว้

“คุณพูดอะไรนะ”ฉันตะโกนอยากตกใจ

ผู้จัดการอานนท์ มองฉันอยากแปลก ประหลาด “เธอตื่นเต้นอะไร

“ไม่ ไม่ได้ตื่นเต้น”ฉันก้มหน้าอย่างลนลาน”ฉันแค่ คิดว่า….เรื่องรายงานแบบนี้ ผู้จัดการคุณไปดีกว่า ฉันแค่ พนักงานเล็กๆจะไปรายงานกับบอสได้ยังไง”

“แม้จะจริงอย่างที่เธอพูด แต่ประธานอนุสิทธิ์เป็น คนที่เรียกให้เธอไปเอง ถ้าปฏิเสธก็คงไม่ดี ถ้าเธอ กล้าปฏิเสธเธอก็ไปอธิบายกับประธานอนุสิทธิ์เอง ฉัน ไม่ไป “ฟังนํ้าเสียงของผู้จัดการอานนท์ รู้สึกเขาก็จําใจเหมือนกัน

ฉันทำได้แต่ตอบรับอย่างจำใจแล้วหันตัวเดิน ออกไปห้องทำงาน

ฉันเดินอยู่บนทางเดินอย่างเชื่องช้าตั้งใจถ่วง เวลาเพราะความไม่อยากไป เพิ่งเดินไปถึงหน้าลิฟต์ ก็โดนคนที่โผล่ออกมาจากข้างในกอดไปเต็มๆ

“ทิพย์ ทิพย์ ฉันได้เลื่อนขึ้นตำแหน่งแล้ว ฉันได้ เลื่อนขึ้นตำแหน่งแล้ว”

ฉันตะลึงไป เพราะไม่เคยเห็นวินัยตื่นเต้นขนาด นี้มาก่อน แถมเขายังริเร่งกอดฉันไปด้วย แม้จะกอดแค่ แป๊บเดียว

“ตัวเอง….”

“ทิพย์ คุณมา”เหมือนวินัยก็ได้ปรากกว่าตนเองยั้ง สติไม่อยู่ เลยลากฉันไปที่ปล่องบันได

“ทิพย์ ฉันได้เลื่อนขึ้นตำแหน่งแล้ว เพิ่งประกาศ ไปเมื่อกี้ ตอนนี้ฉันเป็นรองหัวหน้าของแผนกบุคคล แล้ว”เขาพูดกับฉันด้วยความตื่นเต้นที่ปิดบังไม่ได้

ฉันมองเขาอย่างงุนงง พูดยินดีกับเขาอย่างมีน เฉย“ใช่ ใช่สิ ฉันได้ยินมาแล้ว ขอแสดงความยินดีด้วย นะตัวเอง”
“ทิพย์ เงินเดือนของรองหัวหน้ามากกว่าเมื่อก่อนตั้ง เยอะ เราจะได้มีชีวิตที่ดีแล้ว”วินัยยังคงดีใจไม่อั้น แค่ พริบตาเดียวเขาก็วาดภาพอนาคตที่สวยงามของเรา สองคนออกมาแล้ว

มองดูสภาพที่ภูมิใจของเขา ฟังเขารจนาอนาคต ฉันมีคำพูดเต็มทองแต่ก็กลืนลงไปอีก

“ทิพย์ ทำไมคุณไม่พูดล่ะ คุณไม่ดีใจหรอ”

เห็นฉันไม่พูด วินัยสงสัยไปนิด

ฉันรีบส่ายหน้า ดวงตาขึ้นไปนิดๆ”ไม่ ฉันดีใจมาก ตัวเอง ฉันรู้สึกภูมิใจต่อคุณ เมื่อกี้ผู้จัดการอานนท์ ยัง บอกกับฉันว่า คุณเป็นรองหัวหน้าของแผนกบุคคลที่ อายุน้อยที่สุดตั้งแต่สร้างบริษัทมา”

“ผู้จัดการอานนท์ ช่างพูดจริงๆ ฉันก็ไม่เด่นอย่างที่ เขาว่าหลอก……..วินัยหน้าแดงก่ำนิดๆ มีอายบ้างมีได้ใจ

บ้าง

ฉันสูบลมหายใจเข้าลึกๆ ทันใดนั้นก็กอดเขาไป แค่วินาทีเดียว ไม่รอเขาดึงออก ฉันก็คลายมือ ยิ้มแล้ว พูดว่า“ตัวเอง ผู้จัดการอานนท์ให้ฉันไปรายงานกับบอส ฉันต้องรีบไปแล้ว คุณอยู่ดีๆนะ คืนนี้ฉันจะทำอาหาร อร่อยเพื่อฉลองให้คุณ”

“ไม่ คืนนี้เราจะไปกินอาหารหรูที่ข้างนอก”เขา ตัดสินไปอย่างวีรอาจหาญ
ฉันพยักหน้าตอบรับไป เดินกลับไปนั่งลิฟต์กับ เขาด้วยกัน เขาไปแผนกบุคคล ส่วนฉันจะขึ้นไปชั้น ยี่สิบ

“คุณเลขาพิมพ์ใจ ฉันมาพบประธานอนุสิทธิ์…..

ยืนอยู่นอกห้องออฟฟิศ ฉันพูดกับพิมพ์ใจอย่าง หวาดกลัว

เธอมองฉันอย่างแปลกหระหลาด “เป็นเธออีกหรื”

“ค่ะ ผู้จัดการอานนท์ให้ฉันมาพบประธานอนุ

สิทธิ์..……….

“เข้าไปเถอะ ประธานอนุสิทธิ์กำลังรออยู่”เธอพูด อย่างไม่ใส่ใจ ก้มหน้าทำงานตนเองต่อ

ฉันเดินถึงหน้าประตูห้องออฟฟิศของอนุสิทธิ์ สูบ หายใจเข้าลึกๆ แล้วเคาะประตูไป

ประตูนั้น เปิดออกมาอย่างกะทันหัน

พูดจริง ตอนฉันมาฉันมีอารมณ์โกรธอยู่ แต่ใน ขณะที่ประตูเปิดออก ฉันกลับเกือบวิ่งหนีไป

นึกถึงคนที่อยู่ข้างในคืออนุสิทธิ์ ฉันก็ไม่กล้าเข้าไป

“เอ๊ ทิพย์สุดา เธอไม่เข้าไปข้างหลังมีเสียงของ

แล้วพิมพ์ใจ งา

เอาแต่ยืนตรงนี้ก็ดูโง่เกินไป ฉันหันหน้าแล้วฝืน ยิ้มให้เธอ แล้วมองเห็นเธอใบหน้าเต็มไปด้วยความ เห็นใจ

เธอคงคิดว่าฉันมาโดนด่าอีกแล้วมั้ง

“เหอะๆ….”ฉันยิ้มแห้งๆแล้วกัดฟัน ก็เข้าไปในห้อง ออฟฟิศของอนุสิทธิ์

ยังไม่รอให้ฉันมองชัดสภาพข้างใน ประตูที่อยู่ข้าง หลังก็ปิดไปอย่างกะทันหัน

ฉันตื่นเต้นขึ้นมา รีบโดนกลิ่นหญ้าที่จางๆล้อม

รอบไว้