ตอนที่5 นอกจากดูได้ยังสามารถกินได้

ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายจึงหดตัวถอยไปนิดๆ แต่ที่ นี่ก็เป็นมุมอยู่แล้ว ฉันไม่สามารถหลบหนีได้อีก

นอกหน้าต่างรถ มีรถคันหนึ่งแล่นผ่านไป ไฟรถที่ แวบผ่านไป ทำให้ฉันได้มองเห็นตาของอนุสิทธิ์พอดี

นั่นเป็นสายตาที่ราวกับตอนที่หมาป่าเห็นเหยื่อ

ฉันมองเขาอย่างหวาดกลัว มองดูใบหน้าเขายิ่ง เข้าใกล้ฉันเข้ามา……

“ทิพย์สุดา คิดไม่ถึงเลยหน้าอกเธอสมบูรณ์ขนาด นี้”เขาพูดอยู่ข้างๆหูของฉัน

เลือดทั้งตัวหลั่งพรั่งพรูขึ้นบนสมอง ฉันหน้าแดง ก่ำจึงอดหันหน้าไปข้างๆไม่ได้ อยากจะหลบหนีลม หายใจที่ร้อนๆที่พ่นออกมาตอนเขาอ้าปากพูด

หลบหนี้ลมหายใจที่ร้อนๆนั้นได้ แต่กลับไม่มารถ หลบหนีอนุสิทธิ์ได้

ทันใดนั้น เขาก็มหัวลงมา ฉันรู้สึกใจหายจนอยาก จะกระโดดขึ้นมา

“ทิพย์สุดา เธอนอกจากดูได้แล้วยังสามารถดมและ

กินได้.………….
ข้างๆหูมีเสียงแหบๆดังขึ้นมา คลุมเครือมาก

ริมฝีปากของเขา ไปที่บริเวณไหล่ของฉันอย่าง เบาๆ แล้วค่อยๆจูบไปยังใต้หู ความรู้สึกอ่อนเพลียที่ บอกไม่ถูกจากริมฝีปากของเขาแทงเข้าใจของฉัน

ฉันลืมหายใจไป ความรู้สึกทุกอย่างล้วนขยับไป ตามริมฝีปากของเขา ตอนที่จูบดิ่งหูของฉัน เขายังกัด มันเบาๆ ฉันอดที่จะสั่นเทาไม่ได้ ส่งเสียงครางต่ำๆที่เขิน อายออกมา มือของข้างอ่อนแอจนยกไม่ขึ้น

ฉันไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน การสัมผัส ที่ใกล้ชิดที่สุดระหว่างฉันกับวินัยก็แค่จับมือเท่านั้น ไม่ เคยมีผู้ชายคนไหนเข้าใกล้ฉันและจูบฉันแบบนี้

ฉันคิดว่าเหล้าที่เพิ่งดื่มเข้าไปคงเกิดผลแล้ว เพราะตอนนี้หัวฉันรู้สึกมึนงงมาก

“ทิพย์สุดา เช้านี้ที่เธอเข้ามาห้องออฟฟิศฉันก็คิด จะทำแบบนี้ใช่ไหม เธอใส่เป็นแบบนี้มายั่วยวนฉัน สามี เธอรู้ไหม”

จูบของเขาร้อนมาก แม้ลมหายใจก็ลวกผิวหนัง ไปด้วย แต่น้ำเสียงของเขากลับเย็นเหมือนน้ำแข็ง

ฉันลืมตาขึ้นโตๆอย่างงุนงง อยากจะมองเขาให้ ชัด แต่สมองไม่สามารถเข้าใจความที่แฝงอยู่ในคำพูด ของเขาเพราะถูกเหล้าทำให้ชาไป
ในเวลานี้เอง มือใหญ่ของเขาจับที่นุ่มนวลของฉัน ที่ไม่เคยโดนคนอื่นแตะต้องมาก่อน

ฉันตกใจจนหอบไปเฮือกหนึ่ง ก้มหน้ามองดูมือ ของเขาที่กดบนตัวฉัน แล้วเงยหน้าขึ้นมามองเขาอย่าง หวาดผวา

ต่อไป มือของเขาขยับไม่หยุด ใจของฉันทั้งดวง ราวกับลอยอยู่บนฟ้า ตึงเครียดมาก อยากจะผลักเขา ออกไป แต่ฉันไม่สามารถควบคุมร่างกายของตนเอง ไม่รู้แขนที่ยกขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แขวนอยู่บนไหล่ของ เขาอย่างไม่มีกำลัง ร่างกายเหมือนโดนแม่เหล็กซึมซับ ยืดตัวอยากจะเข้าใกล้ชิดเขามากขึ้น…….

แต่อนุสิทธิ์กลับไม่ให้ฉันเข้าใกล้ชิดเขา ฟ้า หมุนติ้งไปพักหนึ่ง ฉันถูกเขากดอยู่ที่นั่งข้างหลัง แล้ว สัมผัสตัวฉันอย่างละเอียดไปรอบหนึ่ง

ความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อนทำให้ฉันกลัว ฉัน เหมือนตกในฝัน กรีดร้อง ร่ำไห้ ขอร้องให้เขาปล่อยฉัน และยังขอร้องให้เขาอย่าปล่อยมือไปด้วย

ในเศะที่คับแคบ ฉันได้ยินเสียงที่ไม่เป็นของ ตนเอง ทั้งเร่งรีบทั้งเรียราด แถมมีกลิ่นอายของผู้ชาย

ทันใดนั้น ฉันถูกลากขึ้นมา ลืมตาขึ้น ใบหน้า ของอนุสิทธิ์ที่ปรากฏในม่านตาของฉัน ใบหน้านั้นดุร้าย ดวงตาแดงก่ำ
“ทิพย์สุดา ถ้าฉันจำไม่ผิด สามีของเธอเป็นวินัยที่ อยู่แผนกบุคคลใช่ไหม เธอเสียสละตนเองแบบนี้ เพื่อ ให้ฉันเลื่อนตำแหน่งเพิ่มเงินเดือนให้เข้าหรื

ฉันมองเขาอย่างงุนงง ทุกอักษรที่เขาพูดออกมา ฉันได้ยินชัด แต่พอประกอบขึ้นมา ฉันกลับฟัง ไม่รู้เรื่อง

เขาพูดดุร้ายขึ้นมาอย่างกะทันหัน”แม้เธอจะ มองฉันแบบนี้ แต่ฉันก็ไม่เอาเธอหรอก เพราะผู้หญิงที่

แต่งงานแล้วล้วนสกปรกหมด”

สกปรกหรื

ฉันก้มหน้ามองตนเองด้วยจิตใต้สำนึก ร่างกายที่ เปลือยอยู่เหมือนน้ำเย็นถังหนึ่งสาดลงจากหัวทำให้ฉัน ตื่นจากความงุนงง

เสื้อผ้าของฉันหายไปตั้งแต่ตอนไหน แล้วฉันไป นั่งที่ตักของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่

ฉันตื่นตระหนกจนกรีดร้อง รีบใช้มือปิดหน้าอก เอาไว้ กลิ้งไปออกห่างจากอนุสิทธิ์ คว้าเสื้อคลุมอาบน้ำ หดตัวไปข้างๆอย่างหวาดกลัว

ฉันมองอนุสิทธิ์ริมเหล้าแก็วหนึ่งอย่างตามใจชอบ เงยหน้าขึ้นดื่มลงไปหมด แล้วมองมาที่ฉัน แค่ตาเดียว ก็รีบหันไปทางอื่น มองออกไปนอกหน้าต่างรถอย่างไร้ อารมณ์“เธอจะไปลงรถที่ไหน”
คืนนี้ ฉันตกตะลึงจนเหนื่อยล้าไปหมด ในใจมีแค่ ความคิดเดียว

“ฉันอยากกลับบ้าน…ฉันอยากกลับบ้าน….ฮือๆๆ”

ฉันป้องปากและร้องไห้ออกมา ตอนนี้ฉันแค่อยาก จะรีบกลับบ้าน กลับไปข้างกายของวินัย

อนุสิทธิ์เปิดแผ่นต้านและกำชับให้คุณขับรถ ที่ บอกไปคือที่อยู่ของบ้านฉัน

เมื่อถึงชั้นล่างของบ้านฉัน ฉันกำลังจะลงรถ แต่ เขากลับดึงฉันเอาไว้ กดฉันไปที่พนักพิง ทิพย์สุดา เธอ กลับไปด้วยสภาพแบบนี้ สามีเธอจะว่าเธอทําเรื่องไม่ สําเร็จหรือจะถอดเสื้อเธอทั้งหมดแล้วตรวจเช็คว่าเธอ ออกนอกเขารึยัง”

เขาเข้าใกล้ฉันมาก ตอนพูด กลิ่นเหล้าก็พ่นไป หน้าฉัน ฉันรู้สึกหน้าร้อนไปนิด ไม่กล้าสบตากับเขา เลยหันไปข้างหนึ่ง” ท่านประธานอนุสิทธิ์ ท่านคงเข้าใจ ผิดสักอย่างไปแล้ว ฉัน…..…….

คําอธิบายของฉันชะงักอย่างกะทันหัน แล้วมอง เขาด้วยสีหน้าซีดเผือด

ดวงตาเขาดำมืดราวกับหมึก ไม่มีเคลื่อนไหว ใดๆ เหมือนบ่อน้ำลึกที่นิ่งๆ อยากจะท่วมนองฉัน

“อย่า อย่านะ”ฉันขอร้องเขา อยากยื่นมือไปกลั้นมือของเขา

แต่เขาแค่ใช้มือข้างหนึ่งก็จับข้อมือทั้งสองของ ฉันอย่างง่ายตาย มืออีกข้างหนึ่ง ยื่นเข้าเสื้อคลุมอาบน้ำ ของฉันไปแล้ว ในที่ที่ไม่มีใครเห็น บุกเข้าไปร่างของฉัน