บทที่ 7 ให้สังเล่นเอ๋อไปกับเขาหนึ่งคืน

หยินห้าวกับยินถึงพูดอย่างตื่นเต้นออกมาพร้อมกันว่า “พูดได้ดี” ภายในไลฟ์สด ต่างก็มีแต่เสียงชื่นชม

“หนุ่มหล่อ : นี่สิถึงจะเป็นความใจกว้างที่มหาเศรษฐีควรมี

“ฉันทำธุรกิจกับแจ็คหม่า : พูดได้ดีจริงๆ แค่ดูก็รู้ว่าเป็นคนที่มี เรื่องราว !”

“ไก่อ่อน ในบาร์ : กดไลค์ ดีกว่าบางคนที่คิดว่าตัวเองเป็นมหา เศรษฐีมากโขเลย พ่อซึ่งเฉิน ตอนนี้บอกได้หรือยัง ครอบครัวเรา ทำธุรกิจอะไรกันแน่ ?

ตอนนั้นเอง เกาหยวนนิ่งเงียบไม่พูดไม่จามาตั้งนานแล้ว ข้อความของระบบปรากฏขึ้นในแถบข้อความอีกครั้ง

“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันออกจากการไลฟ์สด

เกาหยวนหนีไปแล้ว ด้านในเหลือแต่เสียงเยาะเย้ยของผู้คน

“เจียซิน ซิงเฉินที่อยู่ในไลฟ์สดเป็นใครกันแน่เหรอ” ในหน้า จอไลฟ์สด มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา สองมือวางอยู่บนไหล่ของ จางเจียซิน

ผู้หญิงคนนี้ผมยาว คางแหลม แต่งหน้าอ่อนๆ แต่สวยมาก ตอนโผล่ออกมา ในหน้าจอไลฟ์สด ก็ไม่มีอาการเขินอายเลยสัก นิด เพียงแค่สองตาที่จ้องมาทางกล้อง ก็ทำให้ใจของคนที่กำลังดูไลฟ์สดกระตุกวูบทันที

“ทุกคนคะ นี่คือเพื่อนร่วมหอของฉันเส้เหวินจึงคนสวย ช่วยกด ติดตามฉันสักนิด แล้วฉันจะให้เลขแชทของเธอกับพวกคุณนะ คะ” จางเจียซินลากมือของเส้เหวินจิ้ง แล้วพูดเสียงหวานกับหน้า จอ

เมื่อครู่เส้เหวินจึงก็กำลังดูจางเจียซินไลฟ์สด พอเห็นซิงเฉินส่ง เรือรบอวกาศให้เธอสิบเอ็ดกัน เธอก็เริ่มอยู่ไม่สุขแล้ว เรือรบ อวกาศสิบเอ็ดอันก็เท่ากับเงินห้าหมื่นห้าเลยนะ แน่นอนว่าเธอ ต้องสนใจมหาเศรษฐีแบบนี้อยู่แล้ว ถ้าซิงเฉินเป็นเพื่อนของจาง เจียซิน เส้เหวินจึงก็เตรียมตัวจะทำความรู้จักไว้สักหน่อย

“เจียซิน เธอยังไม่ได้ตอบฉันเลยนะว่าซิงเฉินเป็นใครกันแน่” เส้เหวินจึงลากเก้าอี้เข้ามา แล้วนั่งอยู่หน้ากล้อง มองดูกล้อง อย่างสง่าผ่าเผย อยากให้ซิงเฉินที่อยู่ในไลฟ์สดเห็นเธอชัดๆ

“ฉันไม่รู้จริงๆนะ พี่ซิงเฉินเพิ่งเข้ามาดูฉันวันนี้เอง จางเจียซิน ส่ายหน้า จากนั้นก็หันไปมองที่กล้อง

“พี่ซิงเฉินคะ พี่ยังอยู่ไหม

“อยู่” ซิงเฉินพูดขึ้น

เส้เหวินจึงดีอกดีใจ ตื่นเต้นมาก เลยแย่งซีนทันที “พี่ชิงเฉินคะ เมื่อกี้พี่หล่อมากเลย ส่งเรือรบอวกาศให้เจียซินทีเดียวตั้งสิบเอ็ด อัน หล่อสุดๆไปเลย ที่จริงฉันก็เตรียมจะเปิดไลฟ์สดเหมือนกัน ถ้าถึงตอนนั้นพี่มาดูฉันไลฟ์สดด้วยได้ไหมคะ”
“ฉินหลั่ง ไม่ต้องดูแล้ว เส้เหวินจึงยัยนี่แค่เห็นคนมีเงินหน่อย ก็วิ่งเข้าใส่ ช่างหน้าไม่อายจริงๆ” หยินห้าวเห็นฉินหลั่งนอนดูมือ ถืออยู่บนเตียง แน่นอนว่าต้องดูไลฟ์สดของจางเจียซินอยู่ ก็เลย พูดเตือนขึ้นมาด้วยความหวังดี

ฉินหลั่งไม่ได้สนใจเขา สองตายังคงจ้องหน้าจอโทรศัพท์อยู่

“เหวินจิ้ง”

จางเจียซินเรียกเส้เหวินจึงค่หนึ่งอย่างไม่ค่อยพอใจ ทำไมฉัน ถึงไม่เคยได้ยินเลยว่าเธอเตรียมจะเปิดไลฟ์สด ถึงแม้ว่าเธอจะ เปิดไลฟ์สด แล้วมาแย่งผู้ชมอย่างออกหน้าในไลฟ์ของฉันแบบนี้ ได้ยังไงกัน

เส้เหวินจึงเมินเฉยต่อคำพูดของจางเจียซิน แล้วพูดกับกล้อง ว่า “พี่ซิงเฉินคะ จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังโสดอยู่ ไม่เจอคนที่เหมาะ สมสักที จู่ๆฉันก็รู้สึกว่าถูกชะตากับพี่มาก ถ้าเป็นไปได้ พวกเรา มาทำความรู้จักกันหน่อย……

ขณะกำลังพูด เส้เหวินจึงที่ทำสีหน้าเขินอาย ก็ค่อนข้างประทับ

ใจคนเหมือนกัน

ซิงเฉินเริ่มพูดขึ้น “เธอยังโสดเหรอ”

เส้เหวินจึงชะงักไปครู่หนึ่ง ตัวเองสวยขนาดนี้ ถ้ายังโสดก็คง ไม่ปกติเท่าไหร่ แต่เพื่อทำให้ซิงเฉินประทับใจ เพื่อเตรียมความ พร้อมสําหรับการพัฒนาขั้นต่อไป ยังไงก็ต้องยืนยันคำนี้

ครั้งแรกยังไงก็ต้องดึงดูดผู้ชายมากกว่าอยู่แล้ว
“อืม อีกอย่างฉันก็ยังไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยนะ” เส้เหวินจึง พูดออกมาอย่างเขินอาย

“เหวินจิ้ง เธอไม่ใช่เพิ่งเลิกกับฉันหลัง แล้วตอนนี้กำลังคบกับ จี้เหวินเหรอ” จางเจียซินมองดูเส้เหวินจึงแล้วถามกลับไปหนึ่ง

จางเจียนเข้าใจนิสัยหน้าชื่อใจคดของเส้เหวินจึงดี เวลาปกติ เธอไม่เคยคิดถือสา แต่ตอนนี้ซิงเฉินเป็นคนที่ส่งของขวัญมูลค่า ห้าหมื่นห้า ให้เธอ เธอจะยอมให้ซิงเฉินโดนหลอกได้อย่างไร

“หา…” เส้เหวินจึงก็คิดไม่ถึงว่าจางเจียซินจะเปิดโปงเธอ ก็

เลยเลิกลักไปชั่วขณะ แล้วยิ้มตามเท่านั้น

“ที่จริง…ฉันกับจูจี้เหวินก็แค่…เพื่อนสนิทเท่านั้น ส่วนฉินหลั่ง ฉันก็แค่เห็นว่าเขาจน ก็เลยมักจะไปช่วยเขาทำการทดลอง เพื่อ เสริมสร้างการเรียนรู้ ส่วนเรื่องที่ฉันคบกับเขา…ก็เพื่อนร่วมชั้น เข้าใจผิดไปกันเอง……

ท่ามกลางความลังเลในที่สุดเส้เหวินจึงก็แต่งเรื่องขึ้นมาได้จน จบ เพื่อแสดงให้ซิงเฉินเห็นว่าเธอยัง “บริสุทธิ์ผุดผ่อง” ก็เลย พยายามอย่างเต็มที่

“พี่ซิงเฉินคะ ถ้าอยากรู้จักเส้เหวินจึงพี่เพิ่มฉัน….. จางเจีย นพูดได้แค่ครึ่งเดียว ระบบแจ้งเตือนขึ้นว่า “ชิงเฉินได้ออกจาก ไลฟ์สดแล้ว”

จางเจียซินกับเส้เหวินจึงต่างก็สลดใจทันที

ฉินหลงกดปิดมือถือvivo นอนตะแคงอยู่บนเตียง มองไปที่ผนังอย่างว่างเปล่า ในสมองของเขาไม่ได้คิดเรื่องของขวัญราคา หลักหมื่นที่ส่งออกไปเลยแม้แต่น้อย แต่กำลังย้อนคิด ถึงภาพ ของเส้เหวินจิ้งเมื่อครู่นี้

ยังไงเขากับเส้เหวินจึงก็คบกันมาหนึ่งปี แต่คําพูดหลังจากนั้น ของเส้เหวินจิ้ง ก็ยังเหมือนดั่งสว่านไฟฟ้า ที่ทิ่มแทงลงบนใจเขา อีกครั้ง

ที่แท้ความรู้สึกช่วงหนึ่งปีที่เธอมีต่อตัวเอง ก็กลายเป็นสิ่งที่เธอ เรียกว่าการช่วยเหลือนักศึกษายากจนได้!

หึหึ ในใจของฉันหลังปรากฏรอยยิ้มขมขื่นขึ้น

เส้เหวินจึงชอบเงินขนาดนี้ ถ้าเธอรู้ว่าตัวเองเป็นมหาเศรษฐี แล้วย้อนคิดถึงสิ่งเหล่านั้นที่เธอพูดในห้องเรียนตอนเช้า เธอจะ แสดงสีหน้าแบบไหนออกมากันนะ

เมื่อจบคาบเรียนในเช้าวันรุ่งขึ้น พวกฉันหลังก็กลับไปที่หอพัก เพิ่งกินข้าวเสร็จและเตรียมตัวจะนอนพักสักหน่อย หวงเกอเพิ่งจะ กลับมา พอเปิดประตู ก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าอิดโรย “เกิดเรื่อง แล้ว !”

“เกิดอะไรขึ้น คณะกีฬาของพวกนายมีแมลงเม่าแบบไหนโผล่ ออกมาอีกหรือไง” หยินห้าวพูดจบ ก็ยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม

“เกิดเรื่องกับสังเล่นเอ๋อ” หวงเกอนั่งลง มองดูทั้งสามคนที่ เหลืออย่างหดหู

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่” ฉินหลั่งรู้ดีว่าเรื่องนี้จะต้องไม่ธรรมดาแน่ไม่อย่างนั้นสีหน้าของหวงเธอคงไม่ย่ำแย่ขนาดนี้

“เมื่อวานตอนที่สังเล่นเอ๋อออกไป เธอตบหน้าผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ใช่เหรอ พวกนายเตาสว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร” หวงเกอถาม เองตอบเอง “เขาคือหมาเจ๋อ ทายาทเจ้าของบริษัทเทียนซีกรุ๊ป”

“พระเจ้า บริษัทเทียนซีกรุ๊ป !”

หยินห้าวตกตะลึงทันที ยืนขึ้นมาพูดเสียงดังว่า “บริษัทเทียน กรุ๊ปไม่ว่ายังไงก็ถือว่าเป็นท็อปสิบของเมืองจีนหลังอยู่แล้วใช่ ไหม ร้านค้าปลีกเทียนซีที่มีอยู่เต็มท้องถนนต่างก็อยู่ในเครือของ พวกเขาทั้งนั้น และนั่นยังเป็นแค่หนึ่งในธุรกิจที่อยู่ในเครือของ พวกเขาเท่านั้น สังเล่นเอ๋อคนนี้ก็ช่างน่าหงุดหงิดจริงๆ ทำไมถึง ไปตบเขาได้นะ หมดกัน หมดกัน”

ฉินหลั่งเหลือบมองหยินห้าวที่พูดพึมพำไม่รู้จบอยู่บนหัวเตียง ที่หนึ่ง หยินห้าวหุบปากอย่างรู้ตัว ฉินหลั่งหันไปมองหวงเกออก ครั้ง “บ้านของสังเล่นเอ๋อเองมีอิทธิพลมากเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ไม่มีวิธีช่วยเลยหรือไง”

ฉินหลั่งมองว่ายังไงบ้านของส้งเล่นเอ๋อก็เปิดบัญชีที่ธนาคาร ซิตี้แบงก์ ยังไงก็คงมีความสามารถอยู่บ้าง

“บ้านของส้งเล่นเอ๋อก็เปิดบริษัทเหมือนกัน ชื่อว่าบริษัท Dragon Cargo แต่เทียบอะไรกับบริษัทเทียนซีกรุ๊ปไม่ได้หรอก” หวงเกอพูดพร้อมขมวดคิ้ว

“อีกอย่างฉันได้ยินโจวซินบอกกับฉันว่า วันนี้ที่บริษัทขอ งบ้านส้งเล่นเอ๋อ ก็ทยอยได้รับจดหมายยกเลิกสัญญาจากคู่ค้าแล้ว พ่อของสังเล่นเอ๋อกังวลแทบตายอยู่แล้ว” หวงเกอสอดนิ้ว ประสานกัน เท้าที่วางอยู่บนพื้นสั่นไม่หยุด

“จะต้องเป็นฝีมือของบริษัทเทียน กรุ๊ปแน่ ฉันเคยอ่านข้อมูล ของบริษัทเทียน กรุ๊ปบนอินเทอร์เน็ต ท่านประธานใหญ่หม่าวัน ถัง หรือก็คือพ่อแท้ๆของหม่าเกือ มีข่าวด้านลบไม่น้อยเลย อีกทั้ง วิธีการที่ใช้ในการจัดการกับบางสิ่งนั้นโหดเหี้ยมมาก” ยินถึงม องดูหวงเกอ แล้วหันไปมองฉันหลัง สีหน้าเคร่งเครียด

ตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของหวงเธอก็ดังขึ้น คนที่โทรมาก็คือโจว ซิน หวงเกอกดรับโทรศัพท์ด้วยสีหน้าหนักใจ

“อืม ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้ อืม แค่นี้นะ บ๊ายบาย” พอพูดจบ หวง เกอก็กดวางสาย

“สังเล่นเอ๋อได้รับสายจากพ่อของเธอแล้ว เป็นฝีมือของหม่า วั่นถังจริงๆ เขาก็ยอมเผยการ์ดแล้ว ขอแค่คืนนี้สั่งเส้นเอ๋อไปอยู่ กับเขาคืนหนึ่ง ระหว่างนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ห้ามไปยุ่ง แล้ว เรื่องนี้ก็จะถือว่าแล้วกันไป ไม่อย่างนั้น หม่าวันถังก็จะทำให้บ้า นของส้งเล่นเอ่อล้มละลาย !”

“เมื่อวานฉันก็ว่าสายตาที่หม่าเกือมองสังเล่นเอื้อมันไม่ปกติ ไปอยู่กับเขาคืนหนึ่ง สังเล่นเอ๋อคงถูกเขาย่ำยีตายแน่ ให้ตาย เถอะ พ่อลูกคู่นี้มันเลวไร้ยางอายจริงๆ” หยินห้าวดาออกมาอย่าง เกรี้ยวกราด

พวกหวงเกอเองก็เข้าใจดีไปอยู่กับหมาเกือคืนหนึ่งสำหรับสั่ง เล่นเอ๋อแล้วมีความหมายว่าอะไร
“เลิกพูดเถอะ ตอนนี้พวกเรารีบไปที่หอพักของโจวซินก่อน เดี๋ยวค่อยช่วยออกความเห็นกับสังเล่นเอ๋อ” หวงเกอลุกขึ้นยืน ทันที ทั้งสี่คนออกจากหอพักพร้อมกัน ล็อกประตูเสร็จก็ออกไป ข้างนอกทันที

ลงบัญที่แม่บ้านดุมหอก่อน แล้วหวงเธอก็พาพวกฉินหลั่ง ก้าว ยาวๆไปที่ชั้นสาม แล้วผลักประตูหอพักของพวกสังเล่นเอ๋อออก

อย่าเห็นว่าพวกสังเล่นเอ๋อตอนอยู่ข้างนอกแต่งตัวประชันกัน น่ารักเสียขนาดนั้น แต่สภาพตอนอยู่หอพักกลับไม่อาจบรรยาย ได้ นอกจากบนเตียงของโจวซินที่พับผ้าห่มแล้ว อีกสามเตียงที่ เหลือ ผ้าห่มทุกพื้นต่างก็มีรูปลักษณ์ต่างกันไป

โจวซินกับเหวินเหวินเหวินและเป้ยเป้ย นั่งอยู่ข้างตัวตั้งเล่นเอ อ สีหน้าวิตกกังวล ส่งเส้นเลือกอดเข่านั่งอยู่บนเตียง ร้องไห้ สะอึกสะอื้น

“เป็นยังไงบ้าง” พอหวงเกอเข้ามาในห้อง ก็ถามโจวซินทันที

โจวซินยืนขึ้นมา ลากหวงเกอกับคนที่เหลือออกไปหน้าประตู หันไปมองสั่งเส้นเอ๋อทีหนึ่งอย่างสลดใจ ก้มหน้าก้มตาพูดกับ พวกหวงเกอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “พ่อของเล่นเมื่อรู้ว่าเธอก่อ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ขึ้น ก็โทรมาด่าเธอยกใหญ่ เธอร้องไห้มาสาม ชั่วโมงแล้ว คุณพ่อเธอพูดในโทรศัพท์ว่า ถ้าแก้ไขอะไรไม่ได้ จริงๆ ก็ให้เล่นเอ๋อไปอยู่กับหมาเก้อคืนหนึ่ง

“พระเจ้า นี่มันพ่ออะไรกัน” หยินห้าวอดที่จะคัดค้านไม่ได้

“ฉันเดาว่าพ่อของเขาคงพูดเพราะอารมณ์โกรธ เพราะไม่ว่ายังไงก็มีคู่ค้าถึงเจ็ดแปดรายที่มาขอยกเลิกสัญญา ไม่ว่าเป็นใคร ก็คง โมโห พ่อของเธอแอบโทรมาหาฉัน ให้ฉันคอยปลอบเล่นเอ๋ อเขาจะลองหาความช่วยเหลือก่อน ดูว่าจะพอช่วยแก้ไขปัญหานี้ ได้หรือเปล่า” พอพูดจบ โจวซินก็พาพวกหวงเกอเข้าไปหาสังเล่น เอ๋อ

“เล่นเอ๋อ หยุดร้องเถอะ ถ้าบ้านของหม่าลั่นถังทำอะไรที่มัน เกินไป พวกเราก็แจ้งตำรวจจับเขาสิ !” หวงเกอขมวดคิ้วแล้วพูด ปลอบใจออกไปค่หนึ่ง

หยินห้าวล้วงโทรศัพท์ออกมาทันที ท่าทางกระตือรือร้นมาก “แจ้งตำรวจเหรอ ฉันจะรีบโทร110เดี๋ยวนี้เลย

“อย่าแจ้งนะ”

ตอนนี้สั่งเล่นเชื่อเงยหน้าเล็กๆ ที่ซุกอยู่ที่หัวเข่าขึ้นมา ตาใสๆ สองข้างบวมแดงจากการร้องไห้ ตอนนี้เธอไม่มีความเย่อหยิ่งใน แบบเมื่อวานแล้ว เพราะยังไงพวกหยินห้าวก็ทำเพราะเป็นห่วง เธอ

ส้งเล่นเอ๋อใช้กระดาษทิชชู่ที่ซุยเหวินเหวินส่งมาให้เช็ดน้ำมูก พูดออกมาพร้อมน้ำตาว่า “เรื่องนี้แจ้งตำรวจไปก็ไม่มีประโยชน์ หรอก แจ้งไปแล้ว จะยิ่งทำให้เรื่องวุ่นวายเข้าไปอีก”

ยังไงสังเล่นเอ๋อก็เป็นลูกสาวของบ้านคนรวย ก็เคยเห็นและ ได้ยินมาบ้าง ถึงวิธีการที่พ่อและเจ้านายคนอื่นๆ ใช้จัดการกับ เรื่องแบบนี้

การแจ้งตำรวจอาจจะยิ่งเป็นการยั่วโมโหหม่าวันถัง ถ้าทำให้เขาโกรธเต็มที จากอานาจและความสามารถของเขา สถานการณ์ก็อาจจะแย่กว่าตอนนี้อีกเป็นร้อยเท่า !

“ตามหาคนช่วยก่อนแล้วกัน ถ้าสามารถติดต่อกับคนเบื้องบน ได้ เรื่องนี้ยังมีโอกาสแก้ไขอยู่ ฉันโทรไปถามพ่อฉันก่อนแล้วกัน” หวงเกอพูดจบ ก็ยืนขึ้นล้วง โทรศัพท์ออกมาแล้วออกไปคุยอีก ทาง

“ฉันก็จะลองถามดูนะ” โจวซิน ซุยเหวินเหวิน เจียงเป้ยเป้ย ต่างก็ตอบรับเป็นเสียงเดียว

ในใจพวกเขาต่างก็รู้ดี ด้วยชื่อเสียงของที่บ้านตัวเอง อยากจะ หยุดยั้งประธานของหม่าลั่นถังบริษัทเทียนซีกรุ๊ป ไม่ใช่แค่ความ หวังริบหรี่ แต่ไม่มีทางเป็นไปได้เลยต่างหาก!

“วางใจเถอะ บ้านของพวกเธอจะปลอดภัยในไม่ช้า” ตอนนั้น เอง ฉินหลั่งก็พูดขึ้น