บทที่ 3 การเยาะเย้ยของแฟนสาว

“หยุดเดี๋ยวนี้ !”

อฮุยรีบเดินเข้าไปตรงหน้าฉันหลั่ง ไม่รอให้เขาได้เปิดปาก พูด หยางซือฉีก็เขย่าบัตรวีไอพีที่อยู่ในมือ แล้วพูดกับซื้อฮุยด้วย ดวงตาเปล่งประกาย “ผู้จัดการคะ ดูนี่สิคะ เจ้าหมอนี่กล้าขโมย บัตรที่อยู่ในห้องวีไอพีของคุณ !” บนใบหน้าของหยางซื้อยัง ประดับไปด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะอีกด้วย

ตอนนี้เธอได้กอบกู้ชื่อเสียงและความสูญเสียให้กับธนาคาร แล้ว ฮือฮุยจะต้องกล่าวชื่นชมเธอแน่นอน !

ชื่อฮุยค่อนข้างมีอำนาจในธนาคารซิตี้แบงก์เขตภาคตะวัน ออก ถ้าตอนไปประชุมที่สำนักงานใหญ่ เขากล่าวชื่นชมตัวเอง สักคำสองคำ ก็มีความหวังที่จะได้เลื่อนตำแหน่งแล้ว

หยางซื่อฉวาดฝันอย่างสวยหรู แต่พอเธอสังเกตเห็นว่า ใบ หน้าของชื่อฮุยทิ้งตึงมาตลอด อีกทั้งยิ่งอยู่ก็ยิ่งมืดมน เธอยัง ไม่ทันเข้าใจว่าทำไม ก็ถูกเสียงคำรามของฮือฮุยทำให้กลัวจนตัว สั่นเสียก่อน

“รีบปล่อยคุณฉินเดี๋ยวนี้ !” ในขณะที่คำราม ชื่อฮุยก็คว้าบัตร ไอพีมาด้วย

หยางซือฉีตกใจจนช็อก เลยเผลอปล่อยฉินหลั่งอย่างไม่รู้ตัว ชื่อฮุยผลักหยางฮือออกไปทันที ก่อนจะโค้งตัว30องศา แล้วยื่นบัตรวีอีพีออกไปด้วยสองมือ “คุณฉินครับ บัตรของคุณ ขออภัยเป็นอย่างสูง ที่ผมไม่ได้สั่งสอนลูกน้องให้ดี ต้องขอโทษ คุณด้วยนะครับ” ต้อง

เห็นสีหน้าของซอฮุย นั่นเรียกได้ว่าเคารพ ละอาย กระวนกระวายใจ !

หยางซือฉีกับผู้คนโดยรอบเห็นแล้วต่างก็นิ่งอึ้งไปทันที

บัตรวีไอพีใบนี้เป็นของเขาจริงๆหรือ ?

หยางซีอเบิกตาโต แข็งที่อราวกับงานประติมากรรม ไม่ว่า ยังไงสมองของเธอก็ไม่สามารถเข้าใจเรื่องนี้ได้เลยแม้แต่น้อย

บัตรวีไอพีนั้นบ่งบอกว่าในบัญชีอย่างน้อยจะต้องมีเงินฝากขั้น สามสิบล้านขึ้นไปเชียวนะ!

ดูแล้วเขาน่าจะอายุไม่เกินยี่สิบปีด้วยซ้ำ ทั้งตัวดูซอมซ่ออย่าง

กับพวกยาจก จะมีเงินมากมายขนาดนั้นได้ยังไง

ไม่ว่าจะดูยังไงก็ละเมอเพ้อพกชัดๆ

“มันไม่ใช่ความผิดของพี่หรอก พี่ชื่อ” ฉินหลังหย่อนบัตรลงใน กระเป๋า แล้วพูดเสียงเรียบ

“ขอบคุณมากครับคุณฉิน” ซื้อฮุยก้มหัวลงต่ำกว่าเดิม ค้าง อยู่2วินาที ก่อนจะยืดตัวขึ้น แล้วหันไปตะคอกใส่หยางซื่อ จะยืนซื้ออยู่ทำไม รีบขอโทษคุณฉินเดี๋ยวนี้ !”

หยางซื่อ ไม่ใช่คนโง่ ตอนนี้เธอจะไม่เข้าใจได้อย่างไร ฉันหลั่งที่อยู่ตรงหน้าคือคนร่ำรวยตัวจริงเสียงจริง

หยางซื้อได้สติกลับมา ก่อนจะโค้งคำนับ90องศา “คุณฉิน คะ ฉันต้องขออภัยเป็นอย่างสูง สำหรับพฤติกรรมที่หยาบคาย เมื่อครู่นี้ เป็นเพราะฉันมีตาแต่หามีแววไม่ และลงไม้ลงมือกับคุณ อย่างไร้เหตุผล มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันจะทบทวนตัวเอง อย่างจริงจังค่ะ……..

ฉันหลังเดินผ่านตัวเธอออกไป ไม่อยากจะสนใจเธอเลยสักนิด

“คุณฉินครับ ถ้าต่อไปต้องการอะไร ก็โทรหาผมได้ตลอดนะ ครับ ผมจะทำให้สุดความสามารถของผมเลย

ชื่อฮุยพยายามรักษาโอกาสที่ได้พบกับฉินหลั่งในครั้งนี้อย่าง เต็มที่ บุคคลระดับนี้ ต่อไปคงยากที่จะได้เจออีกครั้ง เลย พยายามเอาอกเอาใจอย่างไม่ปิดบัง

“ได้ครับ พี่ซือ” ฉินหลั่งยิ้มบางๆ และตอบกลับไปคำหนึ่ง เมื่อ

ก็ได้ชื่อฮุยช่วยไว้แท้ๆเลย

คำว่า “พี่ชื่อ” ทำให้ชื่อฮุยถึงกับตัวลอย คนที่มีเงินในบัญชี หนึ่งพันสี่ร้อยล้านเรียกเขาว่าพี่เลยนะ คุณชายหนุ่มคนนี้แต่งกาย เรียบง่าย กิริยาท่าทางที่เรียบง่ายมาก ไม่มีวางท่าอะไรเลย

เมื่อพูดจบ ฉินหลั่งก็ก้าวเท้ายาวๆไปข้างถนนทันที แล้ว โบกมือเรียกแท็กซี่คันหนึ่ง กลับไปที่มหาวิทยาลัยจีนหลัง

ตอนที่เดินเข้าไปในตึกเรียน ก็บังเอิญเหยียบแอ่งน้ำหน้าประตู เข้า ทำให้ขากางเกงเปื้อนโคลนไปทั่ว
เสียงระฆังดังขึ้นแล้ว เลยต้องรีบตรงไปที่ห้องเรียน ไม่มั่น รูปร่างสง่างามกำลังสอนอยู่บนแท่นบรรยาย พอเหลือบไปเห็น ฉินหลั่ง ในดวงตาก็ฉายแววผิดหวังออกมา

ฉินหลั่งก้มหน้า รู้สึกผิดในใจ

โมมั่นอีเป็นคนที่ดีกับเขาที่สุด ในหมู่อาจารย์ทั้งหมด เพราะ ไม่มีเงิน อาจารย์คนอื่นๆ ก็เลยไม่ค่อยสนใจเขา บางคนถึงกับล้อ เลียน มีแต่ไม่มั่นที่ปฏิบัติต่อเขาและนักเรียนคนอื่นๆ อย่างเท่า เทียมกัน

ฉินหลั่งไม่พูดอะไร เดินเข้าไปในห้องเรียน สายตาของ นักเรียนทุกคนต่างจับจ้องมาที่ตัวเขา

“เจ้ายาจกปกติไม่เคยมาสายนี่นา วันนี้พระอาทิตย์ต้องขึ้นจาก ทิศตะวันตกแน่ๆ ถึงได้มาสายแบบนี้

“นายดูกางเกงเขาสิ แม่เจ้า สกปรกที่สุด ไม่รู้จักเปลี่ยนตัว

ใหม่บ้างหรือไง”

“เขามีเงินเปลี่ยนสักที่ไหน นี่นายกำลังพูดเรื่องตลกระดับโลก อยู่หรือไง ดูเหมือนว่าเขาจะมีเสื้อผ้าแค่สองชิ้นนะ”

นักศึกษาวิทยาลัยเข้าเรียนอย่างเป็นกันเองมาก เด็กผู้ชาย หลายคนเริ่มแสดงความคิดเห็นกันอย่างออกรส เด็กผู้หญิงที่อยู่ แถวหน้าเอง ก็ป้องปากซุบซิบคุยกันเสียงเบา สายตาที่มองฉัน หลั่งเต็มไปด้วยแววดูถูก และเหยียดหยาม

“หยุดคุยกันได้แล้ว !” โม่มั่นอีพูดเสียงดังออกมาคำหนึ่ง“พวกเราเริ่มเรียนกันต่อเถอะ

ในระหว่างการบรรยาย ฉันหลังก็พบว่าไม่มั่นคอยหันมามอง เขาอยู่หลายครั้ง ในดวงตาเต็มไปด้วยความ “ไม่ได้ดั่งใจ” อยู่ ในนั้น

คลาสใหญ่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

“จบคาบ

ระฆังเลิกเรียนดังขึ้น โม่มั่นอีจัดหนังสือเรียนเรียบร้อย ก็เดิน ออกไปทันที

“เหวินจิ้ง” มีเสียงหนึ่งดังเข้ามาทางประตูหลัง

เพื่อนร่วมชั้นทุกคนต่างมองไปตามทิศทางของเสียง ก็เห็นว่า ผู้ที่มาเยือนก็คือ จี้เหวิน

จูจี้เหวินเดินเข้ามาจากประตูหลัง เดินตรงไปทางเส้เหวินจึง นั่งอยู่ริมหน้าต่าง เส้เหวินจึงยื่นมือทั้งสองข้างไปโอบรอบตัวเขา อย่างออดอ้อน จูจี้เหวินโน้มหน้าตามลงไป แล้วทั้งสองคนก็จูบ กันทั้งอย่างนั้น

เมื่อเห็นฉากนี้ ก็มีเพื่อนร่วมชั้นหลายคนหันมามองทางฉินหลั่ง ทุกคนต่างก็รู้ว่า ก่อนหน้านี้ฉินหลั่งเป็นแฟนของเส้เหวินจิ้ง แต่ยัง ไม่รู้ว่าเส้เหวินจึงเลิกกับฉินหลั่งแล้ว

ส่วนฉินหลั่งก็แค่รู้สึกคลื่นไส้ เขาเคยได้ยินจากเพื่อนร่วม หอพักของเขา ว่าจูจี้เหวินเคยพาผู้หญิงอย่างต่ำห้าคนเข้าไปใน หอพักของมหาวิทยาลัย เส้เหวินจึงเจอคนแบบนี้ ฉันหลังรู้สึกเสียดายแทนเธอจริงๆ

จูจี้เหวินโอบรอบเอวของเส้เหวินจิ้ง แล้วเดินผ่านหน้าฉันหลัง “ที่รักคะ ช่วยรอฉันแบบหนึ่งนะ” เส้เหวินจึงพูดจบ ก็เดินไป ไป ตรงหน้าฉันหลั่ง แล้วยื่นโทรศัพท์เครื่องหนึ่งออกไป “ในเมื่อฉัน

เลิกกับนายแล้ว ฉันเส้เหวินจึงก็ไม่อยากติดค้างอะไรนายอีก นี่

เป็นโทรศัพท์ที่นายซื้อให้ฉันเมื่อครึ่งเดือนก่อน ฉันคืนให้นาย

ฉินหลั่งเหลือบไปมองที่หนึ่ง มันคือvivox27 ที่ก่อนหน้านี้ตัว เองซื้อให้เส้เหวินจิ้ง เขารับมันมา

“หึ ทำงานพาร์ทไทม์ตั้งครึ่งปีแต่ซื้อได้แค่vivox27″ เส้เหวิน งล้วง โทรศัพท์สีขาวใหม่เอี่ยมออกมาจากกระเป๋า แล้วโบกไปมา ตรงหน้าฉินหลั่ง “ตอนนี้ฉันมีiphonexรุ่นใหม่ล่าสุดแล้ว น่าใช้ กว่าvivox27เครื่องนั้นของนายเยอะเลย !

“ยังจะต้องพูดอีกเหรอ ยาจกอย่างเขาก็คู่ควร แค่vivox27เท่านั้นแหละ

จูจี้เหวินเชิดคางขึ้น ชำเลืองมองฉินหลั่งที่หนึ่ง “ฉันได้ยินเหวิน

จิ้งบอกว่า เธอขอโทรศัพท์กับนายมาครึ่งปีแล้ว สุดท้ายนายก็

ซื้อvivo ให้เธอ พี่ชาย นายไม่อายบ้างหรือไง สภาพแบบนี้ยัง

อยากจะควงสาวอีก เลิกคิดซะเถอะ ใช่แล้ว ฉันเตือนนายไว้ก่อน

นะ ต่อไปอย่าคิดจะมาตอแยกับเหวินจึงอีก ถ้าฉันรู้เข้า นายจะ

ต้องเสียใจแน่”

“หยุดคุยกับยาจกแบบนี้เถอะ พวกเราไปกินข้าวที่เซียนหย่าจุนกันเถอะ” ตอนนี้เส้เหวินจึงไม่แคร์ฉินหลั่งเลยสักนิดแล้ว

“เรียกสามีให้ฟังสักคำส” จี้เหวินพูดยิ้มๆ

“สามีขา พวกเราไปกันเถอะ” เส้เหวินจึงยิ้มออดอ้อน “เหวินจิ้ง !”

ผู้หญิงร่างเล็กคนหนึ่งยืนขึ้นมามองหน้าเส้เหวินจึงด้วยสีหน้า บึ้งตึง “เธอทำเกินไปแล้วนะ ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะกล้าเลิกกับ ฉินหลั่ง เลิกกันแล้วเธอยังมาพูดแบบนี้ใส่อีก ฉันรู้สึกอับอาย แทนเธอจริงๆ !”

“หลี่เสี้ย เธอพูดอะไรของเธอ” สีหน้าของเส้เหวินจึงเปลี่ยนไป ทันที

ตอนที่เธอยังคบกับฉินหลั่ง ก็ยังถือว่าสนิทกับหลี่เสียอยู่บ้าง

หลี่เสี้ยเป็นคนตรงไปตรงมา บางครั้งที่เธอกับฉินหลังทะเลาะ

กัน ก็ต้องคอยให้หลี่เสี้ยมาช่วยตัดสินถูกผิดให้

“เธอกล้าทำแบบนี้เพื่อคนอย่างงี้เหวิน กล้าทิ้งฉินหลั่ง ฉัน หลังทำดีกับเธอขนาดไหนเธอลืมไปแล้วหรือไง ตอนที่เธอไม่ สบาย นอนอยู่บนเตียงลุกไม่ได้ ฉินหลั่งคอยเอาอาหารเช้ากลาง วันเย็นไปให้เธอถึงหนึ่งเดือนเต็ม ตอนไปฝึกงานที่เขาอู่หลง เธอ เกิดเท้าพลิกบนเขา ฉินหลังแบกเธอเดินลงเขาถึงสิบกิโล ถึงแบก เธอลงมาถึงด้านล่าง เธอลืมเรื่องพวกนี้ไปหมดแล้วหรือไง”

“งานพาร์ทไทม์ของฉินหลั่งได้เงินน้อยอยู่แล้ว ทุกเดือนยังต้อง ให้เธอแปดร้อยหยวน เธออยากได้โทรศัพท์ เขาก็ประหยัดอดออม ทนเหนื่อยยากเก็บเงินอยู่ห้าเดือน กว่าจะซื้อโทรศัพท์ให้ เธอได้ เพื่อแลกกับการเลิกกับเธอแถมยังโดนเยาะเย้ยแบบนี้อีก งั้นเหรอ”

เส้เหวินจิ้งโกรธจนหน้าเขียว “ฉันไม่ได้บีบบังคับให้เขาทำ เรื่องพวกนั้น ถ้าเขาท ก็คงพูดได้ว่าเขาโง่เขาซื้อโทรศัพท์ให้ ฉันแล้วยังไง มันก็แค่vivoเครื่องหนึ่งเท่านั้น ในเมื่อฉันสามารถ มีiphoneได้ แล้วฉันจะต้องการvivoอีกทำไม

หลี่เสียส่ายหัว ยิ้มเย็น “เส้เหวินจึงเธอนี่แปลกจริงๆ ในโลก ของเธอ มีแค่เงินใช่ไหม แค่ให้เงินเธอ เธอก็ทำได้ทุกอย่างสินะ”

“ใช่ !”

เส้เหวินจึงหัวเราะด้วยความโกรธ จ้องเขม็งไปที่หลี่เลี้ย ยอมรับ ฉันชอบเงินทอง แล้วมันผิดตรงไหน

เมื่อพูดจบ เส้เหวินจึงก็กอดแขนจูจี้เหวิน “สามีขา ตอนนี้พวก เราไปที่เซียนหย่าจูนกันเถอะ เห็นยาจกสองคนนี้แล้วฉันรู้สึก คลื่นไส้”

เส้เหวินจึงถลึงตาใส่ฉินหลั่งกับหลี่เสียทีหนึ่ง แล้วเดินออกจาก ห้องเรียนไปอย่างหยิ่งผยอง