บทที่ 18 แผนการร้ายของเส้เหวินจิ้ง

วันที่สองไม่มีเรียนตอนบ่าย ฉันหลังก็เหมือนแต่ก่อน ไปอ่าน หนังสือที่ห้องสมุด

ฉินหลั่งกำลังเดินขึ้นบันไดทีละขั้นๆไปที่ห้องสมุด ก็ได้ยินเสียง

เรียกเขามาจากด้านหลัง

เสียงนี้ฉินหลั่งคุ้นเคยเป็นอย่างดี แค่ฉินหลั่งหันไป ก็เห็นเส้เห วินจึงอยู่ที่บันไดชั้นล่าง

เส้เหวินจึงสวมชุดสีขาวเรียบง่าย เป็นชุดที่ฉินหลั่งซื้อ ให้เธอ เมื่อปีที่แล้ว

ในทันที ฉินหลั่งรู้สึกอย่างฉับพลันเล็กน้อย

เห็นสีหน้านี้ของฉันหลั่ง ในใจของเส้เหวินจึงก็หัวเราะเยาะ

แล้ว นี่เหมือนกับสิ่งที่เธอคิดเอาไว้

เส้เหวินจึงยิ้มหวานเดินไปข้างกายฉินหลั่ง: “ฉันใส่ชุดนี้สวย ไหม?”

“เธอมีอะไรไหม?” ฉินหลั่งเหม่อลอยไปแค่ชั่วครู่ จากนั้นก็ ตอบสนองกลับมาอย่างรวดเร็ว

น้ำเสียงที่เส้เหวินจึงพูดกับฉินหลังค่อนข้างไม่พอใจ เบะปากเล็กๆ: “ทำไมล่ะ จะยังไง ระหว่างเราสอง คนก็เคยมีความทรงจำดีๆด้วยกัน นายจะใจร้าย จะเย็นชากับฉัน อย่างนี้เหรอ?”

เส้เหวินจึงกำลังมองตาของฉินหลั่ง พูดอย่างน่าสงสาร พูดๆ อยู่ ก็ยื่นมือไปดึงเสื้อของฉินหลั่ง

แต่ก่อนนี่เป็นไม้ตายที่เธอใช้กับฉินหลั่ง เพียงแค่เธอแสดง ท่าทางอย่างนี้ออกมา จะยังไงฉินหลั่งก็ต้องยอมตนเอง

แต่ว่า มือของเส้เหวินจึงกลับโดนฉินหลั่งปิดออก สีหน้าที่เย็น ชาของฉันหลังกำลังมองเส้เหวินจึง: “ถ้าไม่มีอะไร ฉันไปก่อนนะ พูดจบ ฉินหลั่งก็เดินต่อไป

เส้เหวินจึงโดนปล่อยทิ้งอยู่ที่เดิม แต่ก่อนฉินหลังยกให้เธอ เป็นสิ่งล้ำค่า แต่ตอนนี้ กลับปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชา ความ แตกต่างที่มากมาย ทำให้เธออารมณ์เสีย

ในใจโมโหเหลือเกิน ฉินหลั่ง ฉันไม่เชื่อหรอก ว่านายจะไม่มี ความรู้สึกกับฉันอย่างรวดเร็วขนาดนี้

“ฉินหลั่ง!”

เส้เหวินจึงตะโกนไปทางฉินหลั่งอย่างโมโห
เสียงแหลมๆ ดึงดูดความสนใจจากคนรอบข้างล้วนแต่มองไป ที่เส้เหวินจึงเป็นตาเดียว

“ฉินหลั่งนายไม่ละอายใจต่อฉันเหรอ? ปีที่แล้วคนมากมายมา จีบฉัน ฉันทิ้งลูกข้าราชการ ลูกคนรวย ทิ้งทุกคนที่เงื่อนไขดีกว่า นาย แล้วสุดท้ายก็เลือกนาย คบกับนายทำได้เพียงกินข้าวโรง อาหาร ร้านข้างทาง แม้กระทั่งเปิดห้อง ทุกครั้งที่เปิดห้องก็เป็น พวกนี้ฉันไม่เคยคิดเล็กคิดน้อย ห้องเตียงใหญ่ที่ราคา 50 หยวน พวก กับนายสักนิด มีสักครั้งไหมที่ทำให้นายไม่มีความสุข ความ เอาใจใส่ที่ฉันให้นายขนาดนี้ ต้องแลกกับการโดนทิ้ง ในตอนที่ นายหมดรักแล้วใช่ไหม? นายไม่ละอายใจต่อฉันบ้างเหรอ?”

เส้เหวินจึงยืนอยู่ที่บันไดด้านล่าง กำลังตะโกนไปทางฉินหลั่ง พูดเสร็จ ตาก็เริ่มแดง ราวกับเป็นหญิงสาวที่จงรักภักดีต่อความ รักอย่างไม่มีวันเสื่อมคลาย แต่กลับโดนทิ้งอย่างไร้เยื่อใย

พวกนักศึกษาที่หน้าห้องสมุด ต่างก็โดนเสียงตะโกนของเส้เห วินจึงดึงดูดเข้ามา และโจมตีไปที่ฉินหลั่งกันทั้งนั้น

“สารเลว!”

“เธอดีกับนายขนาดนี้ นายยังจะทิ้งเธอลงอีก เลวจริงๆ!”

ผู้ชายหลายๆคนเดินไปที่ข้างกายของเส้เหวินจิ้ง เพื่อปลอบ

เธอ

“คนสวย เธอยังจะคบกับผู้ชายอย่างนี้ทำไม! เธอดูสิเธอควร

จะทิ้งเขาไปได้แล้วนะ!”

เงื่อนไขเธอดีขนาดนี้ คบกับเขาไม่เหมาะสมกันเลย! เสียใจ เพราะเขา ไม่คุ้มค่าหรอก!”

ตอนนี้ฉันหลังไม่เข้าใจว่าเส้เหวินจึงจะทำอะไร

เมื่อกี้ที่เส้เหวินจึงพูดไม่ใช่ความจริงทั้งนั้น แต่ไหนแต่ไรก่อน หน้านี้ก็ไม่มีลูกข้าราชการ ลูกคนรวยที่ไหนมาจีบเธอเลย

ตนเองเป็นคนจน แต่ไปเช่าห้อง ก็เป็นห้องร้อยหยวนมาโดย ตลอด ตอนที่อยู่ในห้อง ก็ไม่เหมือนอย่างที่เส้เหวินจึงพูด ทุกครั้ง เธอก็ทําให้ตนเอง มีความสุข” ตนเองไม่เคยแตะต้องเธอมา ก่อนด้วยซ้ำ

ฉินหลั่งโดนผู้หญิงสักกี่คนจับเอาไว้แล้ว

“แฟนดีขนาดนี้ นายยังไม่พอใจอีกเหรอ?”
“ต่อไปนายจะเสียใจ! ต้องคว้าผู้หญิงคนนี้เอาไว้ให้ดี ไม่ อย่างนั้น พวกเราจะทำให้นายกลายเป็นคนดังบนบอร์ดของมหา วิทยาลัยแน่ๆ!”

เส้เหวินจึงเดินไปถึงข้างกายของฉินหลั่ง กอดแขนของฉินหลั่ง เอาไว้ ออกแรงไม่น้อยเลย ราวกับกลัวว่าฉันหลังจะวิ่งหนีไปอีก

“ขอบคุณพวกเธอมากนะ ต่อไปพวกเราจะทำให้ดี” เส้เหวินจึง ขอบคุณนักศึกษาคนอื่นๆ เพียงครู่เดียวนักศึกษาพวกนั้นก็แยก ย้ายกันไปหมดแล้ว

“เธอคิดจะทําอะไรกันแน่?” ฉินหลั่งโดนเส้เหวินจึงกอดเอาไว้ เดินอยู่ในมหาวิทยาลัยระยะหนึ่ง “นายถูกรางวัลแสนห้าจริงๆเหรอ?” เส้เหวินจึงเพ่งมองฉัน

หลั่ง

“ใช่สิ ฉันได้รางวัลมาแสนห้า แต่เหมือนว่าจะไม่เกี่ยวกับเธอ นะ?” ฉินหลั่งกำลังมองเส้เหวินจึงอย่างใจเย็นพูดขึ้น

เส้เหวินจึงมาหาฉัน เป็นเพราะเรื่องนี้นี่เอง ในใจของฉินหลั่ง

ฝันหัวเราะเล็กน้อย

เส้เหวินจึงตกตะลึง ตอนนี้ฉินหลั่งราวกับเปลี่ยนไปไม่เป็น เหมือนเมื่อก่อนแล้ว

“นายไม่ต้องพูดอย่างนี้ก็ได้นะ อันที่จริงระหว่างพวกเราก็มีความทรงจำดีๆมากมาย เส้เหวินจึงยิ้มอย่าง ทําตัวไม่ถูก

“เธอรู้จักนิสัยของฉันดี ถ้าเป็นเมื่อก่อน แสนห้านี้ แม้ว่าฉันจะ ให้เธอเอาไปใช้จ่ายทั้งหมด ก็ไม่เจ็บปวดสักนิด แต่ตอนนี้ฉันคง ไม่โง่ขนาดนั้นเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว ก็ขอบคุณเธอนะที่ทำให้ฉัน เข้าใจ ไม่ว่าฉันจะให้เธอไปเท่าไหร่ ก็คงไม่สำคัญเท่าขี้เหวินที่ เป็นลูกคนรวย!”

ฉินหลั่งเห็นสีหน้าของเส้เหวินจิ้ง หลังจากที่เขาพูดคำนี้จบ ก็ เปลี่ยนไปแย่ขึ้นเรื่อยๆ สายตาก็ซับซ้อนเซื่องซึม อ้าปากอยากจะ พูดตั้งกี่ครั้ง แต่ก็ไม่พูดออกมา

ในใจของฉันหลังกลับสบายใจ

ฉินหลั่งเห็นเส้เหวินจึงตกตะลึงอยู่ จึงเอามือของเธอที่กอดแขน ตนเองออกไป แล้วเดินไปข้างหน้า

เวลานี้ ในใจของเส้เหวินจิ้ง รู้สึกเสียใจมากเป็นพิเศษ หากว่า ตนเองเลิกกับฉินหลั่งให้ช้ากว่านี้สักกี่วัน ตอนนี้ แสนห้านั้นก็คง เป็นของตนเองทั้งหมดแล้ว

เห็นฉินหลั่งที่ใกล้จะออกไปไกลแล้ว ในใจของเส้เหวินจิ้งก็รีบ ร้อนอย่างมาก ถ้าพลาดวันนี้ ต่อไปก็คงไม่มีโอกาสแล้ว! นี่ก็แฝง ไว้ด้วยความหมายที่ว่า แสนห้าของฉินหลั่ง ไม่มีโอกาสเป็นของตนเองอย่างสิ้นเชิง แล้ว!

“ฉินหลั่ง!” เส้เหวินจึงเรียกเสียงดัง ไม่ว่ายังไง ก็ควรทําเพื่อ แสนห้านั้นอย่างเต็มที่

เห็นฉินหลั่งหยุดลงแล้ว เส้เหวินจึงจึงรีบเดินตามเข้าไปกอด ด้านหลังของฉินหลั่งเอาไว้ เอาใบหน้าแนบไปบนหลังของฉัน หลั่ง

“ฉินหลั่ง นายเปลี่ยนไป แต่ก่อนนายไม่เย็นชากับฉันอย่างนี้ เส้เหวินจึงพูดอย่างแผ่วเบาะ “ฉันไม่สบายใจมาก ตอนนี้ทำได้ เพียงสารภาพตรงๆเลยแล้วกัน จริงๆ ฉันเลือกที่จะเลิกกับนาย ก็ เพื่อนาย!”

“เพื่อฉัน?” ฉินหลั่งพูดไม่ออกจนอยากจะหัวเราะ พระเจ้าทำ เพื่อฉัน!

“แน่นอนว่าทำเพื่อนาย” เส้เหวินจึงเปลี่ยนมายืนด้านหน้าของ ฉินหลั่งแทน แววตาปรากฏท่าทางแน่วแน่ “ก่อนหน้านี้ที่พวกเรา คบกัน นายซื้อเครื่องสําอางให้ฉัน พาไปกินข้าว ทุกวันหลังเลิก เรียน ยังต้องไปทำงานพาร์ทไทม์ ต้องเหนื่อยมากแน่ๆ! เรื่อง พวกนี้อยู่ในสายตาของฉันทั้งหมด! ฉันสงสารนายมาก! หลัง จากครุ่นคิดผ่านความยุ่งเหยิงภายในใจ ฉันจึงตัดสินใจเลิกกับ นาย!”
“จริงเหรอ?” ใจของฉินหลั่งคิดว่า เหตุผลที่เลิกกันนี้เลิศล้ำ

จริงๆ

“นายยังไม่เชื่อฉันใช่ไหม?” เส้เหวินจิ้งจริงจังอย่างแน่ชัด เห็น ฉินหลั่งไม่พูดไม่จา แววตาของเธอเป็นประกายเล็กน้อย แต่ ตอนนี้ไม่เหมือนกันแล้ว ตอนนี้นายมีเงินแล้ว แม้ว่าจะไม่ทำงาน พวกเราก็ไม่ขาดเงินแล้ว”

“ฉันหลัง ตอนนี้นายเข้าใจหัวใจของฉันแล้วใช่ไหม นายคงไม่ ได้แค่มีเงินก็ไม่ต้องการฉันแล้วใช่ไหม?” เส้เหวินจึงกำลังมองฉัน หลั่งอย่างน่าสงสาร

“เธอยังคงเป็นเพราะเงินของฉันจริงๆ ถึงจะคืนดีกับฉัน?” ฉัน หลั่งจ้องตาเส้เหวินจึง

“เงินสำคัญอะไรล่ะ ฉันสนใจแค่นายคนเดียวเท่านั้น!” ใน สายตาของเส้เหวินจึงปรากฏความจริงใจออกมา: “ตอนนี้ฉัน เข้าใจแล้ว การเลิกกับนายเพียงทำให้ใจของฉันทนไม่ไหวกว่า เดิม ตั้งแต่วันนี้ ต่อให้นายจะไม่เหลืออะไรเลย จนเหมือนกับแต่ ก่อน ฉันก็จะไม่แยกจากนาย!”

“ฉินหลั่ง ต่อไปให้ฉันอยู่ข้างๆนายนะ!” เส้เหวินจึงมุดเข้าไป ในอ้อมอกของฉินหลั่ง

เวลานี้ฉินหลั่งค่อนข้างเคลิบเคลิ้ม ทั้งสองคน ในตอนนี้ ก็ เหมือนกับกลับไปในตอนแรกเริ่ม ฉินหลังค่อยๆ ใช้มือโอบกอดเส้เหวินจิ้งเอาไว้

รู้สึกได้ถึงฉินหลั่งที่กำลังกอดตนเอง ใบหน้าของเส้เหวินจึง ปรากฏรอยยิ้มที่ยากจะสังเกตเห็นออกมาเล็กน้อย

“ฉันคิดว่านายไม่ต้องการฉันจริงๆแล้วซะอีก!” เส้เหวินจึงออก จากอ้อมกอดของฉินหลั่ง ใช้กำปั้นทุบลงไปบนหน้าอกเขาเบาๆ

เห็นใบหน้าแสนสวยของเส้เหวินจิ้ง ฉินหลั่งก็มีความฮึกเหิมที่ จะได้อยู่กับเธอตลอดไป! เพียงแค่เส้เหวินจึงกลับตัวเป็นคนใหม่ อย่างจริงใจเท่านั้น ฉินหลังก็ยังคงทําเพื่อเธอเหมือนกับแต่ก่อน

“เหวินจึง ขั้นตอนนี้ให้ฉันโอนเงินให้เธอสักกี่หยวนไหม?” ฉิน หลังหยิบมือถือออกมา ราวกับว่าเพียงแค่เส้เหวินจึงเอ่ยปาก เขา ก็จะไม่รีรอ โอนเงินไปให้เธอทันที

“ไม่ต้อง” เส้เหวินจึงยิ้ม: “เมื่อกี้ฉันก็บอกไปแล้วไง ไม่ได้คืนดี

กับนายเพื่อเงินของนาย เงินพวกนี้นายเก็บไว้ก่อนเถอะ ถ้าฉันมี ความจําเป็นเมื่อไหร่ ฉันจะบอกนายเอง!”

ดูแล้ว ฉินหลั่งคงเชื่อตนเองโดยสิ้นเชิงสินะ เอาเงินของเขาจะ รีบร้อนในเวลานี้ทำไมกัน ต่อไปก็ยังมีโอกาส!

เส้เหวินจึงกอดแขนของฉันหลังอยู่ เดินเล่นอยู่ใน มหาวิทยาลัย ทั้งสองคนเดินมาจนถึงลานเล็กๆ ที่อยู่ด้านหน้าโรง อาหาร ตรงนั้นกางเต็นท์สีแดงเอาไว้ กำลังจัดกิจกรรมอะไรกัน อยู่

“นักศึกษา พวกเราเป็นกลุ่มสมาคมของมหาวิทยาลัย สองวัน นี้ได้จัดกิจกรรมเพื่อรับบริจาคเงินให้เด็กกำพร้าในหมู่บ้านบน ภูเขาค่ะ เด็กๆ ในหมู่บ้านบนภูเขาไม่ง่ายเลย ไปโรงเรียนยังต้อง เดินเท้าบนภูเขากว่าห้ากิโล……..มอบความรักของตนเองกัน เถอะนะคะ”

สาวหางม้าเดินมาที่ข้างกายของฉินหลั่ง พูดกับเขา

“ได้ ฉันจะบริจาค ใช้อาลีเพย์ได้ไหม?” ฉินหลั่งพยักหน้า ตกลง

“ได้ค่ะ คุณสแกนคิวอาร์โค้ดก็ได้ คุณวางใจได้เลยค่ะ เงิน พวกนี้มีมหาวิทยาลัยเป็นผู้ร่วมกันจัดการ สุดท้ายก็จะโอนเงินไป ให้นักเรียนในหมู่บ้านบนภูเขาค่ะ……. สาวหางม้าส่งคิวอาร์โค้ด ไปด้านหน้าฉินหลั่ง

ฉินหลั่งสแกนคิวอาร์โค้ด ใส่จำนวนเงินบนมือถือ ตอนที่เส้เห วินจึงอยากจะดูว่าฉินหลั่งบริจาคเท่าไหร่ ฉันหลังก็ใส่รหัสเสีย แล้ว
“อาลีเพย์เข้าบัญชีแสนสามหมื่นหยวน”

เสียงดังขึ้นภายใต้เต็นท์สีแดง เสียงผู้หญิงที่น่าฟังเปล่งออก มา

ได้ยินจํานวนเงินนี้ คนรอบด้านเงียบกันหมดทันที

จำนวนเงินบริจาคนี้มากมายเกินไปจริงๆ นักศึกษาคนอื่นๆ ล้วนแต่บริจาค 20 50 100 กันทั้งนั้น

แสนสามหมื่นเยอะกว่าเงินบริจาคก่อนหน้าตั้งไม่รู้กี่เท่า

ในใจของทุกคนอยากรู้จะแย่แล้ว สรุปว่าใครกันที่บริจาคเงิน เยอะขนาดนี้! แสนสามหมื่นก็เพียงพอที่จะให้พวกเขาเรียน มหาวิทยาลัยได้ถึงสามครั้งเลยนะ!

“สุดหล่อ คุณบริจาคแสนสามหมื่น!” สาวหางม้าเพิ่งจะรู้สึกตัว ว่า ฉินหลั่งที่อยู่ด้านหน้าเป็นคนบริจาคแสนสามหมื่นนี่เอง จึง พูดจาตะกุกตะกักขึ้นเล็กน้อย

“ใช่ ฉันก็อยากจะเสียสละเพื่อเด็กในหมู่บ้านบนภูเขาบ้าง ฉินหลั่งพูดสบายๆ

คนที่อยู่รอบๆด้านทั้งหมดก็ล้อมเข้ามาแล้วเหมือนกำลังมองฉินหลั่งที่เป็นดาราอย่างนั้น

“สุดหล่อ คุณชื่ออะไรคะ ฉันจะนำเรื่องของคุณไปแจ้งหัวหน้า เพื่อยื่นหนังสือเป็นเกียรติต่างๆ…” สาวหางม้ากำลังถือกระดาษ กับปากกา เตรียมจดชื่อของฉินหลั่ง

“ช่างเถอะ ฉันแค่อยากจะช่วยเหลือเด็กๆอย่างเดียว นี่ก็ไม่ใช่ เรื่องใหญ่อะไรมากมาย!” ฉินหลั่งพูดจบ นักศึกษารอบๆข้างก็ ถอดทอนใจออกมาเบาๆ

ผู้ชายคนนี้สง่างามดีจัง

เขาเป็นคนรวยที่ปิดบังตัวตนใช่ไหมนะ? แสนสามหมื่นไม่ใช่ เรื่องใหญ่ของเขา ถ้าตนเองบริจาคเงินเยอะขนาดนี้ ก็อดไม่ได้ที่ จะให้ทุกคนได้รับรู้

นี่ก็เป็นความแตกต่างของคนทั่วไปที่เหมือนตนเองกับคนมีเงิน

สินะ!

“เหวินจิ้ง พวกเราไปกัน” ฉินหลั่งมองไปที่เส้เหวินจึงพูดขึ้น

“นายบริจาคแสนสามหมื่นไปหมดแล้ว?” สีหน้าของเส้เหวิน งแย่มาก

เมื่อกี้ที่ได้ยินเสียงที่ออกมานั้น ใจของเส้เหวินจึงก็หล่นหายไป

ตัวแข็งชะงักงันทันที

“ใช่” ฉินหลั่งเดินเข้าไปใกล้ๆเส้เหวินจิ้ง ดึงมือของเธอ ยิ้มเล็กน้อยพูด “เมื่อกี้เธอไม่ได้บอกเหรอ ไม่ว่าฉัน จะมีเงินหรือไม่มี ก็จะอยู่กับฉัน ฉันก็เลยอยากจะใช้เงินพวกนี้ไป ทำเรื่องที่มีความหมายบ้าง ฉันคิดว่าเธอก็คงจะมีความสุขกับฉัน ใช่ไหม เหวินจิ้ง เธออย่ากังวล ตอนนี้ทั้งตัวฉันยังมีอีกพันกว่า หยวน ฉันจะพาเธอไปกินแฮมเบอร์เกอร์ที่โรงอาหารนะ!”

“ไสหัวไป” เส้เหวินจึงสะบัดมือของฉินหลั่งออกไป พูดอย่าง โมโหมาก

“เหวินจิ้ง เป็นอะไรไป!” ฉินหลั่งมองเส้เหวินจิ้งอย่างแปลกใจ

“ฉินหลั่ง แม่นายสมน้ำหน้าจริงๆที่จะเป็นคนโง่จนๆไปตลอด ชีวิต!” เส้เหวินจิ้งเบิกตาโพลงจ้องฉินหลั่งอย่างโหดร้าย ถอย หลังไปทีละก้าวๆ แล้วก็หมุนตัวจากไป

แววตาของฉินหลั่งค่อยๆสงบลง เขาหวังว่าเส้เหวินจึงจะไม่

แสดงท่าทางอย่างเมื่อครู่แต่เส้เหวินจึงยังคงทำให้เขาผิดหวัง

อย่างที่คิดเอาไว้

เส้เหวินจิ้ง เธอไม่รู้หรอก ถึงแม้ฉันจะบริจาคไปแสนสามหมื่น แล้ว แต่ว่า ในมือของฉันยังมีแสนสามหมื่นอีกนับไม่ถ้วนเลย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ