บทที่ 2 เปิดฉากเริ่มต้น

– – บนโลกมนุษย์ – – –

เฟรนก้าวเท้าเข้าบ้านก่อนงุนงงเมื่อคนที่เดิน ออกมาจากตัวบ้าน คือ น้ารัฐ หรือ น้ารรัร น้ารร เป็นแม่ของฟอร์ซึ่งมีลุงณัช หรือลุงชัชฌัชเป็นสามี นั่นก็คือพ่อของฟอร์เพื่อนสุดรักสุดหวงสุดดวงใจ ของเธอ

“สวัสดีค่ะน้ารัร มาเที่ยวเหรอคะ”

“เฮ้อ!!” หญิงวัยกลางคนไม่พูดอะไร แต่กลับ ถอนหายใจเฮือกใหญ่

“เฟรนนนนนนี่!!” ก่อนที่หญิงวัยกลางคนกับ หญิงสาวจะต่อบทสนทนากันมากกว่านี้ก็ได้ยินเสียง ตะโกนแทรกเข้ามาจากข้างบ้าน

“มีอะไร” เฟรนตะโกนถามเพื่อนสาวที่ตะโกน ข้ามกำแพงนั้นมาอย่างสงสัย

“เหมือนเดิมย่ะ”

“นี่เราสองคน เข้าบ้านผิดอีกแล้วเหรอเนี่ย

“ใช่สิย่ะ ดูหน้าน้าริรกับคุณนายรŠรแม่ฉันก่อนสิ เอือมอย่างเห็นได้ชัด

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ” ทั้งสองหัวเราะก่อนจะเดินมา ที่ประตูรั้วข้างบ้านที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อการนี้โดย เฉพาะ

“คุณลูกเฟรนจ่ะ คุณลูกเฟรนจ๋าาา ไปเป็นลูก สาวน้ารัรเลยดีกว่ามั้ย เคยเข้าบ้านถูกสักวันมั้ยจ่ะ”

“คุณนายรริรกับคุณนายรรัรคะ แล้วทำไม คุณนายทั้งสองต้องสร้างบ้านและจัดบ้านเหมือนกัน ประหนึ่งว่าเป็นบ้านแฝดด้วยล่ะคะ”

“แน่ะ!!..ยังจะมาโทษแม่อีก”

“ไม่เอาล่ะ ขี้เกียจทะเลาะกับคุณนาย แล้วคุณ ชายชัชณิชกลับมาหรือยังคะ

“กลับมาแล้วครับ คุณหนูเฟรนนนนนน

ระหว่างที่ทั้งคู่คุยกัน ก็มีเสียงของชายวัยกลางคน ร่างท้วม หน้าตาท่าทางใจดีขาลรับแทรกเข้ามาก ลางวง ก่อนที่เฟรนจะโผลเข้ากอดร่างของชายคน นั้น

“พ่ออ่ะ…ล้อเลียนหนูอีกแล้วนะคะ” เฟรนยิ้มให้รริรและชัชณิชก่อนเอาใบหน้าของเธอซุกไว้ที่พุง ของชายผู้เป็นพ่อ

“แล้วใครมิทราบที่ล้อเลียนพ่อก่อน” ชายร่าง ท้วมพูดพลางขยี้หัวของเธอเบาๆ ก่อนจูบบนหน้า ผากของลูกสาวอย่างทะนุถนอม

“คุณนายรริร คุณชายชัชณิชคะ ไม่ทราบว่า คุณพี่ชายสุดที่รัก รักปรานจะกลืนกินของคุณลูกเฟ รนหายหัวไปไหนคะ ไม่โผล่หน้ามาให้เห็นเลย”

“บนห้องจ่ะ”

ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก…เสียงฝีเท้าของบุคคลที่สามที่เธอ พึ่งกล่าวถึงนั้นวิ่งลงมาจากบันได ก่อนที่ทั้งหมดจะ หันไปมองพร้อมกัน

“นั่นไง พูดไม่ทันขาดคำ

“เสด็จพ่อ เสด็จแม่ ใครบังอาจนินทาข้ามิ ทราบขอรับ”

“ไอ้พี่ไฟท์ มีไรจะบอก

“อะไร!!… แต่ที่แน่ๆ ถ้าเป็นเรื่องออกจากปากน้องสาวอย่างแก ไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ

“ย่ะ!!…แล้วจะรู้ว่ามันโหดร้ายแค่ไหน”

“เรื่องอะไร บอกมาสักทีเหอะ”

“วันก่อนฉันเห็นน้องพลอย สาวคนที่ 437 ของ พี่ควงผู้ชายไปดูหนังด้วยแหละ พี่ยอมไม่ได้นะ ถึง จะเป็นแค่กิ๊ก แต่ทำแบบนี้มันหยามหน้ากันชัดๆ อย่าให้ใครมาดูถูกได้นะว่าเป็นคาสโนว่าตัวพ่อถูก กิ๊กหักอก” หญิงสาวพูดพร้อมกับทำท่าทางล้อเลียน พี่ชายของตัวเอง

“คนที่พูดถึงมันชื่ออะไร อยู่ที่ไหน พี่จะไปอัด

มัน”

“เค้าชื่อแจ็ค เป็นเพื่อนในห้องเดียวกับเฟรน เอง เอาเบอร์ป่าว ” เฟรนพูดพลางกดโทรศัพท์แล้ว ยื่นให้พี่ชายของตัวเอง

ว่าแล้วพี่ชายตัวดีก็มีน้ำโหเลือดขึ้นหน้า ก่อน จะคว้ามือถือไปกดโทรทันที ไฟท์ออกไปคุย โทรศัพท์ไม่นาน ก่อนจะมีสีหน้าแดงกร่ำ เลือดขึ้น หน้าของจริง ยิ่งกว่าเก่า ก่อนหันมามองน้องสาวที่ ยืนหัวเราะอย่างสะใจ
“ไอ้บ้าเฟรน แจ็คบ้านแกสิ” ไฟท์ขว้างมือถือ ลงบนโซฟาก่อนเดินมานั่งกดรีโมทอย่างหัวเสีย

“แจ็คจริงๆนะ แจ็คกี้ไง…ว่าไงจะตะเองงงงง ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“ไอ้..”

“พ่อกับแม่ดูสิ ไม่คิดว่าจะมีใครหึงกิ๊กมาก ขนาดนี้นะเนี่ย หึงแม้กระทั่งตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ดดดดด” หญิงสาวพูดเน้น ก่อนเดินหัวเราะขึ้นไป บนห้อง แต่ก็โดนขัดด้วยขาของพี่ชาย ก่อนหัวทิ่ม กับราวบันไดเข้าเต็มๆ

หญิงสาวลูบหัวบ่อยๆ ก่อนลุกขึ้นมาใช้เท้าถีบ ตูดพี่ชายตัวดี แล้ววิ่งหนีขึ้นไปบนห้อง พลางหันมา แลบลิ้นให้กับพี่ชายของตัวเอง

ไฟท์เป็นลูกติดจากพ่อ แม่ของไฟท์เสียตั้งแต่ ไฟท์อายุยังไม่ถึงขวบ จากโรคมะเร็ง ถึงแม้ว่าทั้งคู่ จะมีแม่คนละคน แต่รŠรก็รักไฟท์เหมือนลูกแท้ๆ ไม่ เคยลำเอียงแต่อย่างใด ทั้งไฟท์และเฟรนจะทะเลาะ กันแบบนี้ทุกวันจนชินตา แต่คู่พี่น้องก็รักและเป็น ห่วงกันเสมอ แต่มักจะแสดงออกตรงข้ามกัน
“ไอ้น้องบ้าเอ้ย!!…ถีบมาได้” ไฟท์บ่นพึมพรำ ไปพลางลูบก้นบ่อยๆ ก่อนเห็นพ่อกับแม่นั่งหัวเราะ กับภาพเหตุการณ์ของคู่พี่น้องคู่นี้

– หลายอาทิตย์ผ่านไปหลังจากปิดเทอม –

“เฟรนนนนนนนนน!!” เสียงเพื่อนสาวที่แสน จะแสบแก้วหูตะโกนมาแต่ไกล ก่อนถือวิสาสะวิ่ง หน้าตามีความสุขเข้ามาในห้องกอดคอเธออย่าง แน่น

“มีอะไร”

“ฉันติดโบราณคดีที่ศิลปากรด้วยยยยยย หญิงสาวกระโดดโลดเต้นก่อนหันมามองหน้าเพื่อน ที่กำลังนั่งจ้องหน้าคอมพิวเตอร์แล้วถอนหายใจ เฮือกใหญ่

“อื้ม!!…ดีใจด้วยนะ

“ยัยเฟรนแกเป็นอะไร อย่าบอกนะว่าแก…”

“ใช่!!”

“ยัยเฟรนนนนนน ไม่เป็นไรนะ เอกชนดีๆมีเยอะแยะเลย แกต้องสนุกแน่ๆ ถ้าอยากเข้าจริงๆ ปี หน้าแกค่อยมาเป็นรุ่นน้องฉัน”

“ฝันไปเถอะย่ะ ฉันก็ติดโบราณคดีศิลปากร เหมือนกัน แบร่!!” หญิงสาวพูดจบก็ตบตูดเพื่อน ก่อนวิ่งนำลงมาข้างล่าง

“ไอ้เฟรน แกโดนฉันแน่” ว่าแล้วหญิงสาวก็วิ่ง ลงมาไล่เตะเพื่อนสาวของเธอรอบบ้าน ก่อนจะมานั่ง หยุดหอบกันที่โซฟา เธอทั้งสองหันหน้ามองกันแล้ว หัวเราะร่าออกมาลั่นบ้าน

“มีอะไรกัน สองสาวแฝดมหาเสน่ห์” ก่อนที่ ทั้งคู่จะหัวเราะกรามค้างก็ถูกแทรกขึ้นมาด้วยเสียง หญิงวัยกลางคนที่เดินเข้าบ้านมา

“คุณนายรริร คุณลูกสอบติดโบราณคดี ศิลปากรแล้ว” เฟรนว่าพลางวิ่งเข้าไปกอดหญิงวัย กลางคนที่ตอนนี้ใบหน้าของเธอยิ้มกว้างหน้าบานยิ่ง กว่าลูกสาวตัวดีแล้ว

“คุณนายรรัร คุณลูกคนนี้ก็ด้วยเหมือนกัน” ฟ อร์พูดจบก็เข้าไปสวมกอดแม่ที่เดินตามมาติดๆ

“อย่างนี้ต้องฉลอง”
“ถ้าอย่างนั้นต้องฉลอง ลูกสองคนออกไปซื้อ ของ เดี๋ยวแม่ๆ เนี่ยจะเตรียมของไว้รอ”

“โอเคค่ะ ตกลงตามนี้” ทั้งสองคนตอบรับก่อน วิ่งรถออกไปซื้อของทันที

เฟรนและฟอร์ออกไปเดินหาซื้อของพักใหญ่ ก่อนกลับมาบ้าน พอมาถึงก็ต้องตกใจกับสภาพ รั้วบ้านที่กั้นระหว่างบ้านทั้งสองหลัง บัดนี้ได้ล้ม ระเนระนาด กระถางต้นไม้สุดรักสุดหวงสุดดวงใจที่ ถูกดูแลอย่างดี ดีกว่าลูกแท้ๆ ดียิ่งกว่าลูกในไส้ของ คุณนายทั้งสองแตกหักไปกว่าครึ่ง หลังจากที่ทั้ง สองได้ยินเสียงเอะอะโวยวายมาจากภายในบ้าน

“ต้นไม้ของฉัน ฉันจะเป็นลม” ทันทีที่หญิงสาว เปิดประตูเข้ามาก็เห็นคุณนายทั้งสองคร่ำครวญกับ ต้นไม้สุดที่รัก พรางนั่งลูบต้นไม้ที่ถูกถอนรากถอน โคนออกมาจากกระถาง

“ตายๆๆๆๆ ถ้าคนเมาคนนั้นยังอยู่นะ ต้องโดน คุณนายรริรฆ่าตายแน่เลย

“คุณนายรŠรก็พอกัน แกจำได้มั้ยแค่ฉันโยน ลูกบอลไปโดนกระถางแตกใบเดียว ฉันโดนบ่นทั้ง อาทิตย์ แถมยังหักค่าขนมฉันอีก”
“นั่นน่ะสิ เจ้ามูดดี้หมาสุดที่รักของฉันชนแตก โดนงดข้าววันหนึ่งเต็มๆ

ส่วนอีกซีกด้านหนึ่งของโซฟาก็เห็นคุณชาย ทั้งสองคุยกันเรื่องซ่อมรั้ว ก่อนจะตกลงกันซ่อม เดือนหน้า เพราะเดือนนี้คุณชายชัชณิชกับคุณชาย ชัชณัชติดงานตลอดทั้งเดือน

– เปิดเทอมวันแรก – –

เฟรนแต่งชุดนักศึกษาเต็มยศ พร้อมกับการเริ่ม ต้นชีวิตใหม่ในรั้วมหาวิทยาลัย เข้าไปหยิบกุญแจรถ ที่แขวนอยู่ ก่อนเดินลงมาเห็นเจ้ามูดดี้วิ่งไปวิ่งมาผิด สังเกต

“ยัยเฟรน ดูเจ้ามูดดี้หน่อยสิ เห่าไม่หยุด วุ่นวายตั้งแต่เช้าละ” ว่าแล้วหญิงสาวทั้งสองคนก็ เดินตามมาดูเจ้ามูดดี้ วันนี้ทั้งสองสาวแต่งตัวเต็มยศ ผมที่ถูกเสทเป็นอย่างดี มีแต่งหน้าตามสไตน์ของทั้ง

“นั่นน่ะสิ ฉันว่ามันแปลกๆชอบกล” หญิงสาว ทั้งสองเดินตามไปและหยุดอยู่ที่หลุมที่เจ้ามูดดี้ขุด ไว้ หลุมนั้นอยู่ระหว่างรั้วที่กั้น ซึ่งเคยถูกทำลายโดย ฝีมือคนเมา หญิงสาวที่ทั้งสองคนก้มลงไปดูที่หลุมก็พบสิ่งที่อยู่ในหลุมคือกล่องไม้เก่าๆใบหนึ่ง ก่อนที่จะ นำมันขึ้นมา

ในระหว่างที่หญิงสาวกำลังงุนงงกับกล่องใบนั้น ทั้งคู่หันมามองหน้ากันอย่างรู้ใจ ก่อนที่ฟอร์จะรีบ เปิดกล่องใบนั้นทันที หลังจากนั้นร่างของเธอทั้งสอง ก็พลันหายไปพร้อมกับกระจกบานนั้นที่อยู่ภายใน กล่องไม้ทรงสี่เหลี่ยม