ตอนที่ 9 ประสบหายนะอีกครั้ง

เช้าตรู่ ภาย ในฝ่ายการตลาดตื่นตระหนก ข่าวที่จางหลงทำ รายงานสองฉบับไม่เสร็จกระจายเหมือนไฟป่า ทุกสายตาจับจ้อง ไปที่ร่างของจางหลง ในตอนนี้ทุกคนมีความคิดเป็นของตัวเอง บางคนก็รอดูเรื่องตลก บางคนก็สงสารที่เขาโชคร้าย

แต่ทุกคนก็รู้ว่าวันนี้จางหลงหนีไม่พ้นอย่างแน่นอน งานที่เป็น ให้ด้วยตัวเอง เขาทําไม่เสร็จอย่างราบรื่น ดังนั้นเขาก็ทำได้แค่รอ ความตาย

ในขณะนี้ จางหลงกำลังทำรายงานอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อคืน ไปส่งเงินกลับบ้าน ไปๆ กลับๆ ทรมานอยู่กว่าค่อนคืน เมื่อกลับ ถึงบริษัทก็เป็นเวลาเช้าแล้ว

แต่การจัดรายงานทั้งหมดนั้น อย่างน้อยต้องใช้เวลาหลาย

ชั่วโมง

ในขณะนี้ เขาร้อนรนใจจนเหงื่อแตกไปทั้งศีรษะ เซนใกล้จะ มาบริษัทขึ้นเรื่อยๆ แล้ว

“จางหลง อย่าไปพยายามมากเกินไปเลย ในเมื่อมันไม่มีทาง กู้คืนแล้ว ฉันว่าพี่ยอมรับผลมันดีกว่า มา มาดื่มชาก่อน ลดความ กังวล” ในตอนนี้เถียนหลิงหลิงเดินเข้ามา ยกชาร้อนมาหนึ่งแก้ว เข้าใกล้จางหลง วางไว้ข้างกายเขา

และไม่รู้ว่ายัยนี่ตั้งใจหรือไม่ หน้าอกนั้นโดนจางหลงนิดหน่อยความยืดหยุ่นและความนุ่มนวลนั้นทำให้แขนของจางหลงเหมือน ถูกไฟช็อต ในพริบตาเดียว ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงฉากเคลื่อนไหว เมื่อคืน

จางหลงมั่นใจดีว่า เถียนหลิงหลิงมาเพื่อหัวเราะเยาะเขา เขา ตั้งใจสงบนิ่ง ค่อยๆ พูดขึ้น “หลิงหลิง เธอเป็นห่วงเกินไปแล้ว ฉัน ยังต้องลดความกังวลเหรอ น่าข่าจริงๆ”

“จริงเหรอ งั้นก็ดี จางหลง ถ้าวันนี้พี่อยู่อย่างปลอดภัย คืนนี้ ฉันจะเลี้ยงมื้อใหญ่พี่”

“แค่เลี้ยงอาหารมื้อเดียวมันเล็กน้อยไปหรือเปล่า” จางหลง จงใจพูดขึ้นด้วยเจตนาฆ่าศักดิ์ศรี

และไม่รู้ว่าผู้หวังดีคนไหนพูดขึ้นมาทันที “ทำไมไม่ให้หลิงหลิง นอนกับนายคืนนี้ล่ะ

คือ ใบหน้าเรียนหลิงหลิงแดงขึ้นมา เธอลังเลไปหลาย วินาที มองจางหลงยิ้มแล้วพูดขึ้น “ก็ได้ ถ้าวันนี้พี่ไม่เป็นไร งั้นคืน นี้ฉันจะนอนกับพี่ ให้พี่ทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ

ในขณะนี้ ทุกคนก็โห่ร้องตามขึ้นมา

จางหลงมั่นใจอย่างมากว่าคนเหล่านี้รอหัวเราะเยาะเขาอยู่ ผ่านไปไม่นาน เซินก็มาที่บริษัท ในขณะนี้ ทุกคนก็เหมือนหนู เห็นแมว นั่งนิ่ง ไม่กล้าหายใจ

เซินลี่ดูเหมือนจะสบายดีไม่น้อย เธอมาถึงห้องทำงาน เดินตรง ไปที่จางหลงในขณะนี้ จางหลงตกใจกลัวจนเหงื่อผุดอยู่ตลอดเวลา ช่างเถอะ อะไรที่ควรเกิดมันก็ต้องเกิด

ข้างๆ เห็นเถียนหลิงหลิงเลิกคิ้ว กำลังยิ้มให้เขาอย่างมีชัย เซินลี่ไม่ได้มาคนเดียว ด้านหลังยังมีตัวเหยาเหยาตามกันมา

ด้วย

ทั้งคู่เดินตามกันมา ไม่นานก็มาถึงข้างๆ จางหลง

เซ็นจ้องมองจางหลง ยังไม่ทันได้พูด กัวเหยาเหยาก็ก้าวไป ข้างหน้าหนึ่งก้าวมองจางหลง ตะโกนขึ้นอย่างอุ่นเคือง “จาง หลงตาบอดหรือไง เห็นผู้จัดการเงินมา ทำไมยังไม่ยืนขึ้นอีก

จางหลงเห็นกัวเหยาเหยาสุนัขจิ้งจอกที่แสร้งเป็นเสือ ในใจก็ โกรธมาก อยู่กับใครก็เรียนรู้จากคนคนนั้นมาจริงๆ กัวเหยา เหยาคนนี้ในอนาคตจะต้องเลวร้ายยิ่งกว่าเป็นอย่างแน่นอน

เขาค่อยๆ ยืนขึ้นมา พูดขึ้นอย่างไม่เต็มใจ “ผมไม่เห็นจริงๆ

ครับ เมื่อกี้กำลังยุ่งอยู่

“ย-ยุ่งอะไร ผู้จัดการเงินสั่งให้นายจัดการรายงานสองฉบับ ตอนนี้เป็นไงแล้วบ้าง” กัวเหยาเหยาด่าอย่างอุ่นเคือง

จางหลงไอแห้งหนึ่งที พูดขึ้นอย่างไม่เป็นธรรมชาติ “เอ่อ คือ ผ-ผมยังทำไม่เสร็จเลยครับ”

“อะไรนะ ถึงตอนนี้ก็ยังทำไม่เสร็จ จางหลง นายเป็นหมูหรือไง หนึ่งคืนเต็มๆ นายทำอะไรอยู่ บริษัทเรามีขยะแบบนายได้ยังไง กัน”
สิ่งที่กัวเหยาเหยาดุด่าคือความสะใจ หน้าต่หน้าแดง หน้าอก นั้นเหมือนจะแตกออกมา เธอพูดขณะที่หันศีรษะมามองเซิน รีบ พูดขึ้น “ผู้จัดการเงินคุณเห็นแล้วว่าเจ้านี่ทำงานไม่เสร็จตาม กําหนด คุณว่าควรลงโทษเขายังไงดีคะ

เซ็นมองจางหลง ใบหน้าไม่มีความรู้สึกเลยสักนิด แต่ไม่กี่ นาทีต่อมา จู่ๆ เธอก็พูดขึ้น “ฉันบอกตอนไหนว่าจะลงโทษเขา เหยาเหยา ต่อจากนี้งานนี้ส่งให้คนอื่นทำ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป จาง หลงจะเป็นหัวหน้าทีมฝ่ายการตลาดของเรา”

คำพูดของเซินเหมือนกับการทิ้งระเบิดลงในทะเลสาบอัน เงียบสงบ ทันใดนั้นห้องทํางานก็ระเบิด โดยเฉพาะจางหลง เขา รู้สึกว่านี่มันเหมือนฝันเลย

ตำแหน่งผู้นำของกลุ่มธุรกิจ นั่นเทียบเท่ากับผู้นำลำดับสอง ของแผนกการตลาด เทียบเท่ากับรองผู้จัดการ

กัวเหยาเหยารู้สึกประหลาดใจ มองเซินลี่แล้วรีบพูด “ผู้จัดการ เงิน ค-คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหมคะ”

“ฉันล้อเล่นตอนไหน เหยาเหยา รีบเตรียมการเลย เดี๋ยวฉัน ต้องไปพบเถ้าแก่หม่าห้างสรรพสินค้าซึ่งหลงกับหัวหน้าทีมจาง เซินพูดจบ ก็หันตัวเดินออกไป

หม่าโยวเทียนของห้างสรรพสินค้าซึ่งหลง เป็นตลาดใหม่ที่ ช่วงนี้เป็นกำลังวิ่งเต้นพัฒนาอยู่ตลอดเวลา ลูกค้าสำคัญเช่นนี้ เธอเรียกให้จางหลงเข้าร่วมจริงๆ นี่มันหมายความว่าอย่างไร ว เหยาเหยาภายในใจชัดเจนอย่างมาก……..