ตอนที่ 8 ผู้พิทักษ์ผู้นำหญิง

ตอนแรกคิดว่าออกมาจากที่นี่ ทุกอย่างก็จะดี แต่จางหลงคิดง่าย เกินไป

เขาเพิ่งกลับไปที่ห้องทำงาน ยังไม่ทันนั่งเก้าอี้ดีๆ เซินก็โทร มา จางหลงเพิ่งจะรับสาย ก็ได้ยินเสียงด่าและตำหนิจากเซิน “จางหลง ไอ้บ้า นายมันโง่จริงๆ ใช่ไหม นี่คือสิ่งที่นายทำเหรอ ยุ่งเหยิงหมดแล้ว ทำไมบริษัทถึงได้จ้างคนโง่แบบนายเนี่ย”

จางหลงได้ยินก็สับสน ยัยผู้หญิงบ้าน เป็นบ้าอะไรอีกล่ะ โกรธ อะไรฉันอีกล่ะ “ผู้จัดการเงิน ค-คุณพูดอะไร ผมไม่เข้าใจอะ “แซ่จาง ถึงตอนนี้แล้วยังแกล้งสับสนอีก รีบมาหาฉันที่ห้อง

ทํางานประธานจ้าวเดี๋ยวนี้” เซินไม่ฟังเขาพูด ด่าด้วยความขุ่น

เคือง จากนั้นก็วางโทรศัพท์ไปอย่างไม่เกรงใจสักนิด

จางหลงถือโทรศัพท์ อึ้งอยู่หลายวินาที อะไรกันวะไปที่ห้อง ทํางานของจ้าวเต๋อไก่ ท-ที่นั่นมีแผนร้ายอะไรหรือเปล่า

ถึงจะสงสัยแบบนี้ แต่จางหลงก็ไม่กล้าเมินเฉย รีบวิ่งไป ถ้าช้า แม้แต่ก้าวเดียว ใครจะไปรู้ว่านางแม่มดนั่นจะทำอะไร

เคาะห้องทำงานของจ้าวเตือไม่ จางหลงยืนอยู่หน้าประตู เข้าไปด้านในและก้มศีรษะลง พูดขึ้นอย่างให้ความเคารพ “ครับ ประธานจ้าว ผู้จัดการเงิน”

ในตอนนี้ จ้าวเต๋อไก่และเป็นนั่งโซฟาข้างๆ จางหลงไม่ใช่คนโง่ แวบเดียวก็มองออก จ้าวเต๋อ แนบชิดกับเซินลี่ มือเจ้า ร้ายกาจมาก แสร้งสัมผัสต้นขาของเป็นอย่างไม่เป็นทางการ

สีหน้าเซินไม่พอใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าเธอไม่กล้าต่อต้าน การล่วงละเมิดของจ้าวเตือไม่ ดังนั้นจึงทำได้แค่เอามือสองข้าง กดตำแหน่งกระโปรงเอาไว้แน่น เดาว่าอยากปกป้องพื้นที่ ปลอดภัยขั้นสุดท้ายนี้

แต่ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไปทั้งหมด ตั้งแต่ที่จางหลงเข้ามา

เห็นจางหลง เซินก็ยืนขึ้นทันที เดินกะโผลกกะเผลกเข้ามา แล้วตะโกนด้วยใบหน้าไร้ยางอาย “จางหลง นายทำบ้าอะไรอยู่ ทำไมมาช้าขนาดนี้ ทำไมเรายังมีคนโง่อย่างนายอยู่ในแผนก การตลาดเนี่ย”

“ผ-ผม……” จางหลงตกตะลึง เบิกตากว้าง มองหญิงสาวที่ โกรธเกรี้ยวด้วยท่าทางสับสน ในใจก็สงสัย ยัยนี่กินยาผิดหรือ เปล่านะ

ในตอนนี้ จ้าวเพื่อไล่ลุกขึ้นเดินมา เขายืนข้างๆ เป็นลี่ พิงเธอ แนบชิด เขาลูบแขนเธอเบาๆ ยิ้มพูด “เอาล่ะ ลีลี่ เธออย่าโมโห เกินไปเลยนะ มันไม่ค่าหรอกคนแบบนี้

ขณะที่พูด ดวงตาของจ้าวเมื่อไม่ก็กวาดมองไปยังหน้าอกที่ยก ขึ้นสูงของเซินลี่ อยากให้ลูกตาถลนออกมาจริงๆ

เห็นภาพนี้แล้ว จางหลงก็สาปแช่งในใจ ไอ้ชั่วนี่มันเสแสร้ง จริงๆ
ในตอนนี้ จ้าวเต๋อไค่หันศีรษะมามองจางหลง เคลียร์ลําคอ แล้วพูดขึ้น “จางหลงนายถือว่าเป็นพนักงานเก่า แต่ยังทำผิด พลาดง่ายๆ ในการทำงาน ถ้านายไม่อยากทำก็รีบออกไปจากที่ นี่ให้เร็วที่สุด”

“ประธานจ้าวครับ ผ ผมทําผิดพลาดอะไรในการทํางานเหรอ ครับ” จางหลงฟังแล้วสับสน

“อะไร จนถึงตอนนี้นายยังไม่รู้ข้อผิดพลาดตัวเองอีกเหรอ ช่าง มัน ตอนนี้รีบไสหัวไปซะ ฉันไม่อยากเห็นนายอีกแล้ว” จ้าวเพื่อไม่ กวาดตามองจางหลงอย่างเหยียดหยามมาก ท่าทางนั้นเหมือน ไล่สุนัขจรจัด

ในตอนนี้ จางหลงอัปยศอดสูเกินบรรยายมาก เขากำหมัด แน่นอย่างรวดเร็ว จ้องมองจ้าวเตือไม่อย่างโกรธเคือง เขาอยาก จะซัดมันสักหมัดแรงๆ

ในตอนนี้ เซินนี่รีบพูดขึ้น “ประธานจ้าว ช่างเถอะค่ะ จางหลงก็ ถือว่าเป็นพนักงานเก่า ประสบการณ์ก็มี เอาแบบนี้แล้วกัน ตอนนี้ ให้ฉันกลับไปสั่งสอนเขาให้เต็มที่สักครั้ง ในตอนนี้เป็นพูดขึ้น อย่างเร่งรีบ

“อ่า ม-ไม่ต้องหรอก ลี่ลี่ ฉันว่า…….”

“ประธานจ้าว เอาแบบนี้แหละค่ะ ดึกมากแล้ว คุณนอนก่อน เถอะ” เซินไม่รอให้จ้าวเต๋อไค่พูดจบ จู่ๆ ก็เดินไปข้างหน้าส่ง สายตาให้กับจางหลง

ตอนนี้จางหลงเข้าใจทันที รีบเดินไปข้างหน้าพยุงเซินลี่แล้วรีบออกไป

มั่นใจแล้วว่าจ้าวเต๋อไปไม่ได้ตามมา ทั้งคู่ถึงได้โล่งใจ

แต่สิ่งที่ทำให้จางหลงประหลาดใจก็คือ ตอนนี้เป็นที่อยู่ใน อ้อมแขนเขาโดยสมบูรณ์ เหมือนไม่เคยต่อต้านเขามาก่อน จุดนี้ ทำให้เขาประหลาดใจอย่างมาก

“ผู้จัดการเงิน ตอนนี้น่าจะไม่เป็นอะไรแล้วครับ”

เซิน ร้องเอ่อออกมา เงยศีรษะมองจางหลง ทันใดนั้น ใบหน้า ก็มีความไม่เป็นธรรมชาติ เธอกะพริบตา ค่อยๆ พูดขึ้น คือ จาง หลง วันนี้ขอบคุณมากนะ ให้นายเป็นตัวรับกระสุน

“อ่า ไม่เป็นไรครับ แค่ปกป้องผู้จัดการเงินได้ ผมยังไงก็ได้” จางหลงรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก ปีศาจหญิงเลือดเย็นอย่าง เซินลี่จะพูดขอบคุณ

“รอเดี่ยว นายไปส่งฉันที่บ้านที

“อะไรนะ ไปส่งคุณที่บ้าน ผู้จัดการเงิน ต-แต่คืนนี้ผมยังต้อง ทำงานล่วงเวลาจัดการรายงานเหล่านั้นนะครับ

“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว ไปส่งฉันกลับบ้านก่อน

“คุณ……. จางหลงโกรธจนคนฟัน ยัยบ้าน ใจดำและเห็นแก่ ตัวจริงๆ แม่ง ไปส่งเธอกลับบ้าน ตัวเองจัดการรายงานสองฉบับ ยังไม่เสร็จ พอกันที พรุ่งนี้รอประสบหายนะแล้วกัน