ตอนที่ 7 มีการตอบสนองแล้ว

ในตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนตื่นตระหนกอย่างสมบูรณ์ จางหลง หันศีรษะไปมองหน้าเซินในขณะนี้ใบหน้าของเซินลี่ซีดเซียว ตื่น ตระหนกอย่างมาก

จางหลงกำลังตกตะลึง กลับเห็นเป็นสี่ทำมือให้เขาอย่างต่อ เนื่อง ในขณะเดียวกันก็ทำท่าราวกับว่าจะให้เขาทําอะไรบาง อย่าง

จางหลงสับสน สายศีรษะ ไม่รู้ว่าเป็นหมายความว่าอย่างไร

กันแน่

เซิน อาจจะร้อนรนใจ อดไม่ได้ที่จะตะโกน “เจ้าโง่เอ๊ย รีบขึ้น มาเร็วๆ”

แต่ยังไม่ทันพูดจบก็เสียใจแล้ว ด้านนอกมีเสียงของจ้าวเพื่อไม่ ดังขึ้นทันที ในขณะเดียวกันก็ออกแรงทุบประตู “ลี่ลี่ เธอคุยกับ ใครอยู่นะ มีผู้ชายไปรบกวนเธอใช่ไหม”

“ม-ไม่มีอะไรค่ะ ประธานจ้าว ค คุณฟังผิดแล้ว” เซินลี่รีบพูด ขึ้น จากนั้นก็จ้องจางหลงเขม็ง

จางหลงคิดว่าฟังผิดจริงๆ แม่งเอ๊ย นางแม่มดนี่อยากให้ฉัน ขึ้นมา นั่นไม่ใช่ขบนตัวเธอเหรอ
ถึงแม้จะเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเงินลี่ แต่จางหลงกลับไม่ กล้าต่อต้าน เขารีบพยักหน้าแล้วโน้มตัวไปข้างหน้าอย่างรีบร้อน ในตอนนี้ เป็นลี่เคลื่อนตัวไปด้านหลัง ด้านหน้าโถส้วมมีพื้นที่ เล็กๆ จางหลงก้าวขึ้นไปบนมันทันที

แต่พื้นที่ด้านบนมันเล็กเกินไปจริงๆ จางหลงแทบจะนั่งยองๆ ด้านบน เผชิญหน้ากับเซินพอดี แทบจะแนบสนิทกันอย่าง สมบูรณ์ ในตอนนี้ เขารู้สึกถึงรูปร่างน่าเกรงขามและน่าภาค ภูมิใจของผู้หญิงคนนี้อย่างชัดเจน

อย่างไม่เป็นธรรมชาติ ร่างกายเขามีการตอบสนองอย่าง รวดเร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อรักษาท่วงท่าที่มั่นคง จางหลง ต้องจับขายาวเนียนสวยของเซินลี่เอาไว้ แม่ง เกลี้ยงเกลามีน้ำมี นวลจริงๆ ยัยนี่ไม่รู้ดูแลมันอย่างไร

ใบหน้าของเซินลี่แดง สีหน้าท่าทางเต็มไปด้วยความไม่เป็น ธรรมชาติ แม้แต่ลมหายใจก็ถี่ขึ้นมาก เอ หรือว่าถูกยั่วยขึ้นมา จางหลงตัวเองก็พบว่าน่าขำ นางแม่มดอารมณ์ร้ายคนนี้ จะมีการ ตอบสนองทางสรีรวิทยาแบบนี้ได้ มันหายากจริงๆ

“จางหลง เอาความคิดสกปรกในหัวสมองนายออกไปให้ฉัน ควบคุมร่างกายตัวเองให้ดี ไม่อย่างนั้น ฉันจะต้องจัดการส่วนที่ ไม่รักดีของนายซะ” เซินในตอนนี้ค่อนข้างทนไม่ไหวแล้ว ต้อง มองจางหลง ค่าออกไปเบาๆ

“ผม…” จางหลงยังพูดไม่จบ จู่ๆ ก็รู้สึกแปลกๆ แม่งเอ๊ย ไม่รู้ ว่าเป้ากางเกงตัวเองจะโด่ขึ้นมาอีกเมื่อไร สิ่งที่แย่ที่สุดก็คือมันอยู่บนท้องของเซินลี่

“ลี่ลี่ เธอรีบมาเปิดประตูให้ฉันเร็วเข้า เมื่อฉันเห็นผู้ชายคน หนึ่งอยู่ในนั้น ให้ฉันไปจับไอ้ชั่วนั่นให้เธอ” เสียงทุบประตูด้าน นอกยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ ประตูห้องน้ำนั้นเหมือนจะพังได้ตลอดเวลา

เงินรู้ดีอย่างมาก ถ้าถูกจ้าวเมื่อได้เห็นภาพในตอนนี้ จะมี ผลลัพธ์อย่างไร เธอรีบตะโกนออกไป “ประธานจ้าว คุณต้องมอง ผิดแน่ๆ เลยค่ะ ที่นี่ไม่มีใคร มีฉันคนเดียว”

“เป็นไปได้ยังไงล่ะ….เอ๋ เท้าผู้ชายคนนั้นไปไหนแล้ว เมื่อฉัน เห็นจริงๆ นะ ทำไมจู่ๆ มันหายไปแล้ว”

“ประธานจ้าว คุณต้องตาฝาดแน่ๆ

“ลี่ลี่ เธอดีขึ้นหรือยัง ดึกป่านนี้แล้ว ไม่งั้นเดี๋ยวฉันจะไปส่งเธอ” ได้ยินคำพูดของจ้าวเต๋อไม่ จางหลงก็แอบด่าในใจ พังพอน มอบของขวัญปีใหม่ให้แก่ไก่ มีเจตนาไม่ดี

“ม-ไม่ต้องค่ะ ฉันกลับเองได้ ประธานจ้าว ค-คุณออกไปก่อน เถอะค่ะ”

“ไม่ได้ ฉันในฐานะผู้นำ เห็นคนมีความสามารถของตัวเองอาจ จะถูกไอ้บ้ารังแก ถ้าฉันอยู่ดูเฉยๆ โดยไม่ทำอะไร นั่นมันจะได้ ความสามารถเกินไป”

ได้ยินคำนี้แล้ว ช่างไร้ยางอายจริงๆ จางหลงกำลังด่าอยู่ในใจ เห็นว่าเสียงเคาะประตูด้านนอกยิ่งแรงขึ้น จ้าวเพื่อไล่ตะโกนเสียง ดัง “ลี่ลี่ เธอสบายดีไหม รีบเปิดประตูเร็วเข้า ไม่งั้นฉันจะพังประตูเข้าไปนะ”

“อ่า เดี๋ยวค่ะ” เซินลี่ตื่นตระหนกทำอะไรไม่ถูก หันศีรษะไปมอง จางหลง พูดขึ้นเสียงเบา “จางหลง ทำไงดีอ่ะ ห้ามให้เขาเห็นเด็ด ขาด”

“ผู้จัดการเงิน คุณไม่ต้องเป็นห่วง เขาไม่เห็นแน่นอน” จางหลง ยกคิ้วขึ้นในตอนนี้ เผยรอยยิ้มชั่วร้าย

“ลี่ลี่ ทำไมล่ะ ฉันจะพังประตูจริงๆ นะ” ด้านนอก จ้าวเพื่อไม่ เร่งเร้าอย่างกระวนกระวายใจ เขากำลังตัดสินใจพังประตู ใน ตอนนี้กลับเห็นประตูห้องน้ำค่อยๆ เปิดออก เซ็นสวมเสื้อผ้า เรียบร้อยยืนอยู่หน้าประตู

จ้าวเต๋อไค่ชะโงกศีรษะมองเข้าไปรอบๆ ด้านใน เขามั่นใจว่า เมื่อครู่นี้เห็นรองเท้าผู้ชายจริงๆ แต่ด้านในว่างเปล่า ไม่มีอะไรทั้ง

“ประธานจ้าว คุณหาอะไรคะ” ในตอนนี้ เป็นหัวเราะเบาๆ “อ่า ม-ไม่มีอะไร” จ้าวเมื่อได้ยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติ

ในขณะนี้ ภายในห้องน้ำห้องถัดไป จางหลงกำลังนั่งยองอยู่ บนโถส้วม ถอนหายใจเล็กน้อย แม่ง เกือบถูกจับได้แล้ว ในตอน นี้ด้านนอกเขาได้ยินเสียงจ้าวเพื่อไม่พยุงเดินออกไป จากนั้น ก็ตามออกไปอย่างระมัดระวัง