ความทรงจําสีหม่น (20%)

ตอน ม.4 เทอม 1

ๆ ซ่าๆ ปาทังก้า ปาทั้ง ๆ ๆ ปาทังกี้ ปาทังก้า สีเขียวซู่ซ่า ปาทังก้า ปาทั้ง

สีเขียวเซ็กซี่ ปาทังกี้ ปาทังก้า

วันนี้โรงเรียนข้างๆ มีการแข่งขันกีฬาสี เสียงเพลงเชียร์ลอย

มากระทบหูเป็นระยะหาได้ทำให้คนหงอยมาจากบ้านอย่างคิริมา

รุ่งเรืองโรจน์ไพศาล รู้สึกสดชื่นกระปรี้กระเปร่าแต่อย่างใด ตรง

ข้ามเธอกลับถอนหายใจออกมาหนักๆ ด้วยความเบื่อหน่าย วัน

หยุดมันควรจะเป็นเวลาของครอบครัว แต่ไม่ใช่สำหรับ

ครอบครัวเธอ

ชีวิตเด็กเรียนดีกีฬาไม่เด่นอย่างเธอวนเวียนอยู่ที่โรงเรียนแม้ กระทั่งวันหยุดเสาร์อาทิตย์ เธอก็ยังมาที่โรงเรียน เพราะไม่มีที่ไป บ้านไม่น่าอยู่ เพราะพ่อกับแม่เอาแต่ทะเลาะกันด้วยเรื่องเดิมๆ นั่นก็คือการที่พ่อนอกใจแม่เอาเงินไปปรนเปรอเมียน้อย ฐานะ ร่ำรวย มีหน้ามีตาในสังคม แต่กลับขาดแคลนความรักความอบอุ่น พ่อไปทาง แม่ไปทาง ทิ้งให้เธอโดดเดี่ยวเคว้งคว้างเป็น เด็กขาดความอบอุ่น

สาวน้อยคิดหมกมุ่นอยู่ในหัวเกี่ยวกับเรื่องปัญหาในครอบครัว กระทั่งนัยน์ตาหวานปนเศร้าที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้กรอบแว่นหนา เตอะเผลอมองลอดเหล็กดัดลวดลายงดงามของรั้วโรงเรียนที่อยู่ ติดกัน แล้วทันใดนั้นสายตาก็ไปสะดุดเข้ากับเด็กผู้ชายร่างสูง โปร่ง ผมสีเทา ที่ยืนอยู่ท่ามกลางเด็กผู้หญิงเกือบสิบคน ครั้นหรี่ ตามองก็ปรากฏว่าอีกฝ่ายกำลังถูกสาวๆ รุมล้อม บ้างยื่นดอกไม้ และลูกอมให้ บ้างกรีดร้องประหนึ่งเห็นดารา

เด็กผู้ชายหัวสีเทานั่นแน่ใจนะว่าเป็นนักเรียน เด่นสุด แต่ก็ผิด ระเบียบสุดๆ เดาว่าเขาคงไม่ได้อยู่โรงเรียนข้างๆ คงแค่มา เซ็กเรตติ้งตามประสาหนุ่มป๊อป เพราะถ้าเขาอยู่โรงเรียนนั้นเขา จะไม่ทำไฮไลต์ผมสีเทาอย่างแน่นอน ที่คิดเช่นนั้นก็เพราะทราบดี ว่าโรงเรียนของเธอและโรงเรียนข้างๆ มีกฎระเบียบไม่ต่างกัน เนื่องจากสองโรงเรียนมีผู้บริหารเป็นคนในเครือญาติตระกูล เดียวกัน ฉะนั้นการบริหารจึงไม่แตกต่างกัน

คิริมามองหนุ่มป็อปที่ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ท่ามกลางวงล้อมของ สาวๆ จนลืมตัว กระทั่งอีกฝ่ายเดินมายื่นหน้าหล่อๆ ติดจะร้ายชิด ลูกกรงเหล็กดัด ใกล้กันเพียงแค่เหล็กกั้น ทำให้เธอถึงกับสะดุ้ง เฮือก ผงะด้วยความตกตะลึงสุดขีด ก่อนจะรีบลนลานถอยห่างไป ตามความยาวของม้าหินอ่อน

“มองอยู่ได้ ไม่เคยเห็นคนหล่อหรือไง”
เขายกมือเกาะรั้วโรงเรียนที่เป็นลูกกรงเหล็กดัดลายงดงาม ด้วยท่าทางกร่างๆ แล้วเค้นเสียงดุๆ คาดคั้น แต่เธอกลับท่า เหมือนไม่ได้ยินเสียอย่างนั้น และท่าทางเหมือนเขาไม่มีตัวตนก็ ทำให้หนุ่มฮอตสุดป็อปเหมือนโดนหักหน้า

ยัยแว่นสุดเชยหน้าตาจืดชืดนี้เป็นใครกันถึงได้กล้าดีมาทำ เชิดใส่เขา

“เฮ้! ยันแว่น! ฉันถาม ก็ตอบสิวะ”

“หูหนวกหรือว่าเป็นใบ้ ฉันถามทำไมไม่ตอบ” เสียงแข็งๆ เอ่ย คาดคั้นให้ได้อย่างใจ ยิ่งอีกฝ่ายทำเป็นเขาก็ยิ่งอยากตอแยและ ไล่ต้อนให้จนมุม

“อย่ามายุ่งกับฉัน!” เธอเชิดหน้าสวนกลับอย่างชัดถ้อยชัดคำ จากนั้นก็หันหลังให้อีกฝ่าย เจ้าของร่างบางตั้งท่าจะลุกขึ้นจาก ม้าหินอ่อน ทว่าอีกฝ่ายกลับรั้งสายกระเป๋าเอาไว้ ทำให้เธอ หลับตาสะกดอารมณ์ แล้วหันกลับมาหาเขา

“บอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับฉัน”

เธอเค้นเสียงเย็นชาลอดไรฟันขณะมองหนุ่มป๊อปที่สาวๆ ต่าง พากันคลั่งไคล้ด้วยสายตาเย็นชา ซึ่งการเชิดหน้าทำท่าถือดี ไว้ตัว และประหยัดคำพูด ยิ่งทำให้เขานึกหมั่นไส้ คึกคะนอง อยากเอาชนะและก่อกวนให้แม่สาวที่ทำตัวเป็นเหมือนผู้ใหญ่ เกินวัยออกอาการสติแตก

“เสาร์อาทิตย์มาโรงเรียน สงสัยจะทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาใช่ไหมวะพวกเรา”

หัวหน้าแก๊ง “หน้าใสใจเถื่อน” ที่สาวๆ พากันคลั่งไคล้หันไป เอ่ยกับอีกสามหนุ่มที่เหลือ ซึ่งทั้งธีรเดช คิมหันต์ และเผ่าต่าง พยักหน้ารับการตอแยสาวในลักษณะกวนประสาทของ พงษ์สวัสดิ์เป็นอะไรที่พวกเขาชื่นชอบเป็นที่สุด เพราะไม่บ่อยนัก ที่ไอ้หัวเทาจอมเกรียนที่สาวน้อยสาวใหญ่กรีตทั้งโรงเรียนจะต่อ ปากต่อคํากับผู้หญิง

เด็กมีปัญหา ค่นี้แสนกระแทกใจ ทำเอาคิริมาเม้มปากนึ่งซึ่ง ไปชั่วขณะ เพราะเธอเป็นเด็กมีปัญหาจริงๆ พ่อไม่เคยเหลียวแล เห็นลูกเมียน้อยดีกว่าเธอ ส่วนแม่ผู้เป็นที่พึ่งเพียงหนึ่งเดียวก็ เอาแต่ทำงานเป็นบ้าเป็นหลัง ตื่นเช้ามาสิ่งที่เธอเจอไม่ใช่หน้าแม่ แต่เป็นจานข้าวและเงินที่วางอยู่ข้างกัน

“ปล่อยมือจากสายกระเป๋าฉัน

“ไม่ปล่อย มีอะไรมะ” ไอ้หนุ่มหัวเทาจอมเกรียนลอยหน้าทำท่า กวนๆ ทำให้แม่สาวจอมเย็นชาสติหลุด เผลอชักสีหน้าพร้อมกับ เอ่ยเสียงแข็งๆ

“ฉันบอกให้ปล่อย!!

“แน่จริงก็กระชากให้หลุดสิ

ขาดเธอก็หวัดตาขุ่นมองหน้าใสๆ แต่ร้ายเหลือใจของอีก ฝ่าย ครั้นเห็นเขาเลิกคิ้วท้าทาย คิริมากระชากสายกระเป๋าของ ตัวเองแรงๆ หวังจะให้มันหลุดจากอุ้งมือของไอ้เด็กจอมกวน ประสาท ทว่านอกจากจะไม่เป็นดังใจหวังแล้ว เธอยังต้องเบิกตาโพลง ในวินาทีที่อีกฝ่ายกระชากสายกระเป๋าของเธอแรงๆ จน ร่างบางเสียหลัก ลอยละลิ่วจนหน้าเกือบแนบกับลูกกรงรั้ว โรงเรียน ครั้นจะขึ้นตัวถอยห่างอีกฝ่ายกลับยั้งเข้าหามากยิ่งขึ้น

ทันใดนั้นก็ต้องตัวแข็งทื่อ หัวใจดวงน้อยเต้นตึกตักรุนแรง เมื่อคนที่จงใจกวนประสาทและกลั่นแกล้งสาวแว่นจอมเย็นชา แนบหน้าเกือบชิดลูกกรงอีกด้าน ยิ่งสัมผัสได้ถึงหัวใจที่เต้นแรง ของอีกฝ่ายเขาก็ยิ่งได้ใจ กระตุกมุมปากยิ้มร้าย แล้วกระซิบ เสียงกลั้วหัวเราะอย่างผู้กำชัยชนะ

“นึกว่าจะแน่…”

“อูยยยยย….กวนบาทาชะมัดเลยไอ้หัวเทา

เสียงสูดปากแซวอย่างครื้นเครงดังออกมาจากปากหนุ่มสุด กวนประจำแก๊งหน้าใสใจเถื่อนอย่างเผ่า ก่อนที่คิมหันต์จะเอ่ย เสริมอย่างนึกสนุก

“นั่นดิ…คาแรกเตอร์เรียกตื่นสุดๆ

“จะปล่อยฉันไปได้หรือยัง”

“ยัง”

“นายต้องการอะไรอีก” เธอมองเขาอย่างเบื่อหน่าย

สายตาคล้ายตำหนิเหมือนเขาเป็นเด็กตัวเล็กๆ ทั้งที่เธอเองก็ น่าจะเกิดพร้อมกับเขาหรือไม่ก็อายุมากกว่าแค่ปีเดียวทำให้ พงษ์สวัสดิ์นึกหงุดหงิด ผู้หญิงอะไรเย่อหยิ่งจนน่าหมั่นไส้“พูดกับฉันเพราะๆ ก่อน แล้วจะปล่อย