ตอนที่ 3 ไม่มีใครชอบผู้หญิง โลภมากหรอก

เฉิงฉียงได้ยินดังนั้น ความสนุกในดวงตายิ่งดูเพิ่มมากขึ้น

ไปอีก

“เฉียวหลาน นคือแม่ของฉันค่ะ แม่คงจะอยากให้น้อง สาวของฉันแต่งงานกับคุณ แต่ฉันอยากมาแทนตำแหน่งของ น้องสาว ไม่ทราบว่าคุณเฉิงจะให้โอกาสฉันมั้ยคะ

“เท่าที่ผมทราบ เฉียวหลานซินมีลูกสาวเพียงคนเดียว ทำไมผมต้องให้โอกาสผู้หญิงที่สถานะไม่ชัดเจนแบบคุณด้วย?” เฉิงฉียงพูดด้วยความระแวดระวัง

เขาจับคางของหญิงสาวไว้แน่น จนเธอรู้สึกเจ็บจนชา แต่ กลับไม่กล้าส่งเสียงร้องออกมา หล่อนนั่งบนตักเขา แต่สายตาไม่กล้ามองแผงอกอัน

ของชายหนุ่ม

“สาเหตุที่เฉียวหลานในจะยกลูกสาวให้คุณ ก็หวังจะได้ ผลประโยชน์จากธุรกิจที่ยิ่งใหญ่ของคุณ แต่สำหรับฉัน ฉัน ต้องการสามสิบล้านเท่านั้น ที่เหลือฉันจะไม่เข้าไปยุ่มย่ามสัก สตางค์แดงเดียว”
ต่างพูดว่าเขาแดร็กคูล่า วงการธุรกิจ เพียงแค่ กระติกสามารถไม่

หนัก เสียงแหบของฟังแล้วช่างมีเสน่ห์เหลือล้น

“อยู่เพียงไม่ต้องการความอะไรจากคุณ อย่างเรียกว่า โลภเหรอ”

สายตาของเฉิงฉียงเหนื่อยล้า เขามองหญิงในที่สุดเริ่มหมดความอดทน เสี้ยววินาทีต่อมาเขาจับ หญิงสาวเหวี่ยงออกตึก เฉียวยหว่านล้มคะมลงบนพรม ตรงโชคพรมอ่อนนุ่ม

เฉิงฉียงเข้ามาประกบหญิงสาว มุมปากเผยให้เห็นรอยยิ้ม ระยะห่างเพียงน้อยนิดระหว่างชายหนุ่ม ผสมกับกลิ่นอายความเป็นผู้ใหญ่บนตัว

“ผู้หญิงสมเพช ไม่รักเลยสัก

เฉียวยหวานสูดหายใจเข้าลึกที่หนึ่งก่อนมือคว้า พรมๆ กล้าขยับตัว
“พ่อบ้าน ส่งแขก” เฉิงฉียงตะโกนออกไป ในที่สุดพ่อบ้าน และบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งที่ยืนอยู่หลังประตูก็กรูเข้ามา

เหล่าบอดี้การ์ดเองต่างก็กลัวจะถูกลงโทษ ที่คฤหาสน์ตระ กูลเฉิงที่ยิ่งใหญ่กลับมีผู้บุกรุกเข้ามาได้ง่ายๆ แบบนี้

บอดี้การ์ดสองคนที่จับข้อมือของยวหวานไว้ กลับถูกย หว่านใช้รองเท้าส้นสูงเหยียบเข้าไปบนเท้าของเขาอย่างแรง ความเจ็บปวดทำให้บอดี้การ์ดทั้งสองรีบปล่อยมือจากหญิง สาว

“ฉันไปเองได้” หล่อนแสร้งวางท่านิ่งเฉย รอยยิ้มที่มุม ปากหุบลง “คุณเฉิง เก็บตำแหน่งคุณนายเฉิงไว้ให้ฉันด้วยนะ คะ”

พูดจบ หญิงสาวก็หันหลังเดินออกไป

“คุณผู้ชาย ให้แจ้งตำรวจมั้ยครับ” พ่อบ้านเดินเข้ามาถาม ด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

คฤหาสน์หลังนี้สร้างมาแล้วหลายปี เพิ่งจะมีผู้บุกรุกเข้า มาครั้งแรกก็วันนี้…..

สายตาของเฉิงฉียงมองไปเห็นกระเป๋าถือบนโซฟาที่อยู่ ตรงข้าม หรี่ตามองแวบหนึ่งก็ลุกขึ้น ก้าวไปยังโซฟาตัวนั้น แล้วหยิบกระเป๋าที่อยู่บนโซฟาขึ้นมา

เขาหยิบบุหรี่ที่อยู่บนโต๊ะรับแขกขึ้นมาจุด ดูดเข้าไปแรงๆ ทีหนึ่ง แล้วใช้มือที่คีบบุหรี่อยู่นั้นเปิดกระเป๋าถือออก
ในกระเป๋าถือมีบัตรเอทีเอ็มสองใบ และบัตรประจำตัว ประชาชนอีกใบหนึ่ง นิ้วที่แสดงให้เห็นถึงข้อต่อที่ชัดเจนหนีบ บัตรไว้ มองบัตรนั้นอย่างละเอียดท่ามกลางควันบุหรี่ที่พ่นออก มา

“เฉียวยหวาน” ชายหนุ่มอ่านชื่อหญิงสาวบนบัตร น้ำ

เสียงทุ้มนุ่มลึก

“ไปหาข้อมูลผู้หญิงคนนี้มา

“ครับ”