ตอนที่ 4 สารเลว

อาริยาไม่พูดอะไรเลย ถือโอกาสที่เขากำลังถอดเสื้อ นั้น เธอก็รีบลุกตัวขึ้น แต่แล้วขาเธอก็ยังถูกกดโดยเขา

เขาผลักเธอลงบนเตียงอย่างง่ายดายอีกครั้งและพูด ด้วยเสียงทุ้มว่า”เธอดูที่นี่สิ เมื่อเห็นก็อาจเชื่อว่าฉันอาจ ฆ่าเขาได้หรือไม่”

เธอเห็นหน้าอกของเขาไปตามทิศทางที่เขาชี้ เริ่มต้น จากคอไปจนถึงเอวนั้นปกคลุมไปด้วยรอยแผลเป็นหนา แน่นขนาดใหญ่และขนาดเล็ก

เธอตัวสั่นโดยไม่ได้ตั้งใจ ขนหัวเธอลุกโชนไปหมด

เขาเป็นใครกันแน่?

“เธอเห็นไหม?ฉันเป็นคนที่ผ่านอะไรมาเยอะ ฉันไม่ กลัวความตายด้วยซ้ำ ถ้าเธอไม่ยกตัวเองให้ฉันในคืนนี้ ฉันจะฆ่าเขาในวันพรุ่งนี้เสีย”

อาริยาตกใจรอยแผลของเขา นี่มันไม่ใช่เรื่องตลก เลย บาดเจ็บเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนที่ไม่กลัว ความตาย ใครก็ตามที่กระทำผิดต่อคนๆนี้จะโชคร้าย แน่นอน

“ทำไมต้องเป็นฉัน”เธอถามอย่างดื้อรั้น

“ฉันเคยบอกแล้ว เพราะฉันตกหลุมรักเธอ ฉันไม่สามารถทนได้ หากเขาได้ครอบครองเธอก่อนฉัน!”

ดวงตาของเขาไม่ได้บ้าคลั่งเหมือนกับคำพูดของ เขา แต่เธอก็ยังคงหวาดกลัว ตอนนี้เธออยู่ภายใต้การ ควบคุมของเขา เธอจะหนีไปได้อย่างไร?

เธอคิดว่า คนที่เข้าในสถานการณ์ปัจจุบันได้ถึงเป็น คนฉลาด จัดการกับคนเหล่านี้ควรต้องใช้ไม้อ่อน

“นายตกหลุมรักฉันจริงเหรอ?”เธอทำหน้านุ่มนวลลง และถามอย่างลองใจ

“เธอว่าไงล่ะ มิฉะนั้นแล้วทำไมฉันถึงเพิกเฉยต่อ ภราดรภาพของเพื่อนรักล่ะ?”

นั่นสิ เธอไม่สามารถคิดเหตุผลได้ แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึก ถึงความรักที่เขาพูดนั้นเลย

“ ถ้านายชอบฉันจริงๆ และรักฉันจริงๆ ฉันขอขอบคุณ นายมาก! แต่นายเคยได้ยินประโยคนั้นหรือไม่ ถ้าคุณ ชอบใครสักคนและเธอไม่ชอบคุณ คุณควรมองเธอ ห่างๆและทำให้เธอมีความสุข ใช่มั้ย?”

จิรายุหัวเราะซึ่งทำให้ประสาทที่ตึงเครียดตลอดของ อาริยาคลายตัวลงเล็กน้อย

“ใช่!”

อ่า มีร่องรอยของความปีติยินดีในใจของเธอผุดขึ้น
“นายจะปล่อยให้ฉันไปใช่มั้ย?ขอบคุณมาก!ขอบคุณ นายมากๆ!ฉันขอโทษสำหรับคำที่ไม่เหมาะสมของฉัน ตอนเมื่อกี้นี้ ฉันขอโทษจริงๆ ฉันว่าฉันคงเข้าใจนาย ผิด”เพื่อที่จะหนีให้เร็วที่สุด อาริยาคิดมีอะไรดีก็พูดออก มาให้หมด

“เธอเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่มีเจตนาอยากปล่อยให้เธอ ไปเลยเธอพูดถูก แต่ฉันไม่ใช่ผู้ชายที่ดีมโหฬารแบบ นั้น”

อาริยารู้สึกว่าตนถูกหลอกโดยเขา เลยโกรธมากจน ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

“สารเลว คนไร้ยางอาย เศษสวะ! ไสหัวไปไกลๆเลย นะ!”เธอกัดฟันกรอดและตะโกนใส่ หาดมีมีดคงจะเอา มาฟันเขาทันที

“ดูสิ นี่ถึงจะเป็นเธอ ฉันชอบที่เธอแสดงให้เห็นฟัน น้อยๆของเธอ เสียงโหยหวนเหมือนหมาป่าตัวเมีย ฉัน คิดว่าตอนเธออยู่บนเตียง ต้องเร่าร้อนแน่ๆ จะต้องเก่ง มากกว่าผู้หญิงที่ให้บริการพวกนั้นอย่างแน่นอน!” “เขา พูดพร้อมกับปล่อยลมหายใจของเขาลงบนใบหน้าของ เธอ

“ถุย!คนไร้ยางอาย!คนอุจาด!ปล่อยฉันไปนะ ช่วย….”คราวนี้เสียงของเธอถูกปิดปากทันทีทันใดด้วย ปากของเขา

เธอจะปล่อยให้เขาจูบเธอได้อย่างไรกัน เธอกัดริมฝีปากของเขาโดยไม่ลังเลใจเลย เลือด เธอได้กลิ่น เลือดจากในปากของเธอ

กลิ่นเลือดทำให้เธอรู้สึกได้แก้แค้น เธอก็กัดลงไป อย่างเต็มแรง ถ้ากัดริมฝีปากของเขาขาดได้คงกัดไป แล้ว

บางทีเขาอาจจะพูดถูกเธอเป็นหมาป่า เวลาปกติจะ เชื่องจนทำให้คนดูความอันตรายนั้นไม่ออก แต่จริงๆ แล้ว สายเลือดในตัวของเธอก็ยังคงหลั่งไหลไปด้วย ความป่าเถื่อนของคนเหนือ

แน่นอน นี่ทำให้เขาเจ็บ แต่มันไม่สำคัญสำหรับเขาที่ คุ้นเคยกับการบาดเจ็บมานับไม่ถ้วน แทนที่เขาจะสละ เธอทิ้งเขากลับจูบเธอแน่นขึ้นใกล้ชิดขึ้น

ในเมื่อเธอกัดริมฝีปากล่างของเขา เขาก็เลยยื่นลิ้น เลียริมฝีปากบนของเธอ จูบนี้ช่างฝีมือดีจนเธออยาก เมินนิ่งเฉย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้