บทที่ 5 ฉันเหนื่อยแล้ว

ฟีนิกลากฮาวายเข้าไปในบ้านอย่างรุนแรง ดึงเนคไท ให้หลวมแล้วพูดเสียงเย็นว่า : ” ผมเพิ่งพูด คุณก็สามารถ แต่งโรคมะเร็งเลือดออกมาได้แล้ว ฮาวาย สมองของคุณ หมุนได้เร็วมาก! ”

ฮาวายหยุดหายใจ ดวงตาสีดำสนิทจ้องฟีนิกอย่าง เรียบๆนิ่ง จู่ๆก็เสียแรงที่จะพูดอธิบายไป

เขาไม่ได้ตกตะลึงกับ “ มะเร็งเลือด ” ที่เธอพูดออก มาสักนิด มีแต่ความสงสัยและเยาะเย้ยเท่านั้น

“ เชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจคุณค่ะ เขาเป็นหมอจริงๆ และไม่ชอบฉันที่เป็นคนมีสามีหรอกค่ะ ” ฮาวายเอ่ยเสียง เรียบ

นี่เป็นเหตุผลที่คุณจะหย่า? เพื่อจะได้กลับไปโสด แล้วไปอยู่กับคนอื่นได้ง่าย? ” ฟีนิกถลึงตาจ้องเธอเป็น ความหวาดกลัวที่พูดไม่ออก

* ฟีนิก คุณอย่าคิดว่าคนอื่นต่ำช้าเหมือนกับคุณ กระดูกใต้ผิวของฮาวายเริ่มปวดขึ้นมาอีกครั้ง แล้วนิ่วหน้า อย่างอัตโนมัติ

* ผมต่ำช้า? ผมตามใจคุณมากเกินไปใช่ไหม อะไรๆ ก็เลยกล้าทำ แม้แต่หย่าก็กล้าพูด! ” เกือบจะพูดได้ว่าฟีนิกลากหญิงสาวโยนขึ้นไปบนเตียงได้เลย กระชากเสื้อผ้า ของเธออย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

“ อย่า! “ฮาวาย นศรีษะไปอีกทางแล้วร้องออก มา ร่างด้านล่างเย็นๆรู้สึกไม่ดีมาก การกระทำของฟีนิกยิ่ง ทำให้เธอรู้สึกอับอาย เธอในตอนนี้เทียบกับหญิงบริการที่ ผู้ชายเลือกจากข้างนอกไม่ได้เลย

“ ฟีนิก คุณอย่าทำให้ฉันเกลียดคุณ ” ฮาวายกัดฟัน แน่นแล้วพูดออกมา

การกระทำของชายหนุ่มหยุดไปชั่วขณะแล้วก็ยิ่ง รุนแรงมากขึ้น การกระทำของเขาไม่มีความรักความเอ็นดู อยู่ในนั้นเลยสักนิก มีแต่ความอยากได้มาเป็นของตัวเอง และความเย็นชา

ฮาวายไม่พูดอะไรอีก มือกผ้าปูที่นอนแน่นแล้วกัด แขนอย่างแรง ความรู้สึกที่ผิวฉีกขาดจากกันก็สู้ความเจ็บ จากข้างในใจลึกๆไม่ได้

เธอรู้ว่าฟีนิกจะรุนแรงเรื่องบนเตียงมาโดยตลอด แต่ ก่อนหน้านี้ ผู้ชายคนนี้จะอดกลั้นและรักใคร่เธอมาก ก็แค่ ความเข้าใจผิดเล็กๆก็ทำให้ธาตุแท้ของเขาปรากฏออกมา แล้ว
เธอกับคนข้างนอกพวกนั้นของเขาก็คงไม่มีอะไรแตก ต่างกันเลย

ฟีนิกมองฮาวายจากที่สูง ถามเสียงดุดันว่า : “ คุณยัง จะหย่าอีกไหม! ”

ฮาวายไม่พูด

เขาขมวดคิ้ว ทับลงไปแล้วหันใบหน้าของหญิงสาวก ลับมา วินาทีที่มองเห็นได้อย่างชัดเจน เลือดในกายของ เขาก็เกือบจะหลุดเคลื่อนไหว

ผู้หญิงใต้ร่าง ใบหน้าครึ่งหนึ่งเต็มไปด้วยเลือด แขน เองก็ถูกกัดจนเลือดและเนื้อแยกไม่ออก แต่ยังคงไม่ยอม ส่งเสียงออกมาอย่างดื้อรั้น

“ คุณบ้าไปแล้ว! ” ฟีนิกคำรามอย่างตกใจ รีบออก มาจากร่างกายของเธออย่างรวดเร็ว หยิบมือถือมาแล้วก็จะ โทรออกทันที

* ฟีนิก ฉันไม่อยากไปโรงพยาบาล ” ฮาวายตะโกน ออกมาด้วยแรงอันน้อยนิด

“ คุณอย่าดื้อ ”
* ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ไปโรงพยาบาล! ” จู่ๆ ฮาวายก็กรีดร้องออกมา

ฟีนิกถูกเธอทําให้ตกตะลึงไป เขาลุกขึ้นออกไปจาก ห้องนอน ผ่านไปชั่วขณะก็เอากล่องยาเข้ามาด้วย แล้วทำ แผลใส่ยาให้เธออย่างใส่ใจ

ฮาวายมองเขาโดยหันศรีษะมาเล็กน้อย ฝืนยิ้มเพื่อนๆ ออกมาอย่างยากลำบาก : “ ฟีนิก เมื่อครู่นี้คุณรู้สึกดีไหม?

กล้ามเนื้อบนหน้าของชายหนุ่มกระตุก แล้วกลั้นไว้ไม่

พูดอะไร

ฮาวายเองก็ไม่สนใจ เอ่ยพึมพำเองว่า : “ ฉันจำได้ว่า ตอนที่ฉันเพิ่งอยู่กับคุณ คนทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะที่คุณ รักฉันมากอย่างกับเพชรพลอย ฉันภูมิใจมากโชคดีที่ตัว เองไม่ได้เลือกคนผิด

ฟีนิกกุมนิ้วมือของเธอไว้ หัวใจปวดหนึบเหมือนถูก บีบไว้แน่น : “ อย่าพูดอีกเลย ดาว ”

* ฉันบอกว่าฉันกลัวเจ็บ ก็บอกให้ฉันอย่ามีลูก แต่ ฉันนึกไม่ถึงว่าฉันไม่มีลูก แต่มีคนมากมายที่จะมีลูกให้คุณ อย่างเต็มใจ คุณว่าใช่ไหมล่ะ?”
ฮาวาย เป็นความผิดของผม คุณอย่าพูดอีกเลย ฟีนิกดึงเธอเข้ามากอดไว้ในอ้อมกอด เขารู้สึกว่าตัวเอง ต้องไม่ให้ฮาวายพูดต่อไปอีก 22

ดวงตาของฮาวายว่างเปล่า เหมือนกับว่าไม่มีเขาอยู่ : “ ฟีนิก ครั้งแรกที่คุณมีผู้หญิงอื่นฉันก็รู้แล้ว ฉันทนมาสาม ปีก็เพราะฉันวางเวลาเก้าปีที่เราอยู่ด้วยกันมาไม่ลง

“ แต่ชีวิตคนจะมีเก้าปีอีกกี่ครั้ง? ดังนั้นคุณมีผู้หญิง อื่นข้างนอกฉันไม่ยุ่ง คุณมอบหุ้นส่วนให้ใครฉันก็ไม่สนใจ ฮาวายดันเขาออกแล้วพูดว่า : “ แต่ ฟีนิก ฉันเหนื่อย แล้ว ฉันไม่รักคุณแล้ว

ร่างของฟีนิกสั่นสะท้าน หัวใจจุดที่เต็มอยู่ที่ว่างเปล่า

ทันที