บทที่ 4 ฉันไม่มีเงิน

หนึ่งอาทิตย์แล้วทีฟีนิกไม่ได้ตอบข้อความกลับมา และไม่ได้กลับบ้าน

ฮาวายเดาความคิดของเขาไม่ออก และไม่เคาอีก เธอเลือดกําเดาไหลบ่อยมากขึ้นเรื่อยๆ ผมเองก็หลุดออก มาเป็นคําๆ

ความเจ็บที่ถูกส่งออกมาจากกระดูกทำให้เธอได้แต่ ใช้แอลกอฮอล์มาลดความเจ็บปวด และมีผลทำให้ตัวเอง ด้านชา

* ให้เหล้าที่แรงที่สุด ” ในบาร์ สายตาของฮาวาย ว่างเปล่าหยุดอยู่บนร่างของผู้ชายผู้หญิงมากมาย

ชีวิตเป็นๆ ความกระตือรือร้นที่ใช้ไม่หมด เดิมทีพวก นี้เป็นสิ่งที่เธอควรจะมี อันข้างหน้าเดินมาถึงสุดปลายทาง แล้ว อันข้างหลังมอบให้กับฟีนิกหมด มาถึงตอนนี้ เธอ เหลือแต่โครงร่างที่กำลังจะเน่าเปลื่อย

ฮาวายยกยิ้มมุมปากอ่อนๆ กระดกเหล้าข้างมือเข้าไป หมดในครั้งเดียว กำลังจะเอาอีกแก้วหนึ่งก็ได้ยินเสียงที่ คุ้นเคย

“ คุณฮาวายครับ คุณไม่เอาชีวิตแล้วจริงๆหรอครับ? เจอาร์ถามเสียงขรึม เขานึกไม่ถึงว่านานๆ ออกมาครั้งหนึ่งจะเจอกับคนไข้ของต้เอง

ฮาวายแปลกใจน้อยๆ : “ หมอ คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง

คะ? ”

เจอาร์มองเธอด้วยสายตาตำหนิ ในใจของเขาฮาวาย ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีคนหนึ่ง

คล้ายกับฮาวายรู้ความคิดของเขา อาจจะเป็นเพราะ บรรยากาศอึดอัดมากเกินไป และอาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ แอลกอฮอล์กำลังแรง เธอไม่ได้เงียบอย่างเวลาเดิม เธอ เริ่มพูดขึ้นมาก่อน

“ ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบฉัน พูดความจริงแล้วฉันก็ไม่ ชอบฉันที่เป็นแบบนี้! แต่ว่าฉันเกลียดนี่ ฉันก็โมโหนี่! ฉัน อยู่กับสามีของฉันเก้าปี ผลสุดท้ายล่ะ? เขามีลูกกับผู้หญิง คนอื่น และฉันก็เป็นโรคที่กำลังจะตาย กรรมมั้ง ไม่ฟัง คำเตือนของผู้ใหญ่ จะเชื่อความรักที่ควรตายพวกนั้นให้ ได้ ดังนั้นฉันเลยเสนอออกมาว่าจะหย่าโดยที่ไม่คิดให้ รอบคอบ หมอคะ คุณว่าฉันสมควรตายใช่ไหมคะ!

เจอาร์เม้มปากแน่น นึกไม่ถึงว่าตัวเองจะได้ยินเรื่อง

พวกนี้

ฮาวายมองเขาในดวงตาเต็มไปด้วยความขมขื่น :
หมอคะ ฉันไม่อยากตาย ฉันไม่มีหน้าไปพบพ่อแม่ของ ฉันที่เสียชีวิตไปแล้วจริงๆ แต่ฉันก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ ได้ เพราะฉันไม่มีเงิน คุณรู้ไหม? ฉันไม่กลัวการรักษาด้วย ยาเคมีบำบัด แต่เป็นเพราะฉันไม่มีเงินรักษาด้วยยาเคมี บำบัด…

เธอคว่ำหน้าอยู่บนบาร์ ปล่อยโฮออกมาอย่างกลั้นไว้ ไม่อยู่ ศักดิ์ศรีที่สร้างขึ้นมาวินาทีนี้ทลายลงมาหมดแล้ว

เจอาร์มองผู้หญิงตรงหน้า ดวงตาหมนหม่อง อดไม่ ได้ที่จะสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า : “ ทุกอย่างต้องมีวิธี จัดการแน่ แค่คุณบอกผมว่าคุณอยากมีชีวิตอยู่

ฟีนิกจอดรถอยู่ใต้ตึก นึกไปถึงข้อความที่ฮาวายส่งมา นั้นแล้วในใจเริ่มมีไฟลุกขึ้นมา

สุดท้ายแล้วฮาวายก็ไม่สนใจเขา ที่พูดว่าหย่าออกมา อย่างง่ายดาย หรือว่าจะเป็นเพราะเขาเล่นของข้างนอก มากเกินเหตุไป!

แสงไฟจากรถที่อยู่ไกลออกไปสว่างขึ้นมา ฟีนิกมอง ไปอย่างอัตโนมัติ จากนั้นก็เบิกตากว้างทันที ข้างที่นั่งคน ขับรถที่รถขับมาทางนี้มีฮาวายนั่งอยู่
หมอเจอาร์คะ คืนนี้ขอบคุณมากจริงๆเลยนะคะ ฮาวายลงจากรถแล้วเอ่ยขอบคุณอย่างมีมารยาท

“ ไม่เป็นไรครับ พรุ่งนี้มาโรงพยาบาล ผมออกยา บรรเทาอาการปวดให้คุณ ” เจอาร์ยิ้มออกมาอย่างหายาก กลั้นความสงสารในใจไว้แล้วกลับรถจากไป

ฮาวายมองท้ายรถที่จากไปไกล เตรียมจะขึ้นไปข้าง บน หางตาของเธอมองเห็นมือใหญ่คู่หนึ่งดึงเธอไว้ แล้ว โยนเธอไปติดกับกำแพงอย่างแรง

ดวงตาของฟีนิกแดงก่ำกัดฟันถามว่า : “ ฮาวาย คุณ ข้องเกี่ยวกับผู้ชายคนอื่น!

ฮาวายคนําช่วงเอวที่เจ็บจนชาหนึบ กลั้นเหงื่อเย็นที่ ซึมออกมาแล้วพูดว่า : “ เขาคือหมอ ฉันเล่นไม่เก่งอย่าง คุณ

ฟีนิกกลั้นหายใจ เขานึกไม่ถึงว่าฮาวายจะพูดคำที่ เยาะเย้ยเขาออกมา เขาโมโหจนขาดสติไป : “ ทำไม อยากหาผู้ชายคนหนึ่งมาแกล้งเป็นหมอ จะได้พูดว่าคุณ เป็นโรคร้ายที่รักษาไม่หายเพื่อปกปิดเรื่องที่คุณมีชู้หรอ!

ฮาวายร้องไห้ออกมา ระหว่างพวกเขา ทำไมถึงได้เดินมาถึงจุดที่พูดทำร้ายกันแบบนี้?

* ฟีนิก ฉันเป็นโรคมะเร็งเลือดจริงๆ ” เธอพูด