บทที่ 19 ไม่เหลือสักนิด

เขาเดินมาที่ห้องครัวด้วยเท้าที่หนักอึ้ง ตั้งแต่ฮาวาย จากไป ที่นี่ไม่ได้ถูกใช้งานเลย บนหินอ่อนชั้นวางเครื่อง เทศต่างๆมีฝุ่นเกาะอยู่ชั้นหนึ่ง

ฟีนิกล้างสร้อยคอล้างแล้วล้างอีก คล้ายกับว่าทำ แบบนี้ซ้ำๆกันก็จะไม่สกปรกอีก แล้วสวมลงบนคออย่างให้ ความสำคัญมาก

เขาโยนฮาวายทิ้งก่อน ไม่ เขาไม่เคยคิดว่าจะโยน ฮาวายทิ้งมาก่อน ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะไม่เอาฮาวาย แต่ ทุกครั้งที่นึกได้ว่าฮาวายอยู่ด้านหลังของเขา เมื่อเขาหัน หลังกลับไปเธอก็จะอยู่ในจุดที่มองเห็นและเอื้อมถึง เขาก็ วางใจแล้ว

แต่ฟ้ากลับลงโทษความอหังการของเขาแบบนี้ ให้ ฮาวายจากไปก่อนแล้วทิ้งเขาไว้ที่นี่

“ เมียครับ ผมอยากจะทานอาหารที่คุณทำมาก ” ฟีนิกพูดเสียงสั่น แม้ท้องจะหิวแต่เขาก็ทาน

ไม่ลง

นี่ก็คือมีชีวิตที่อยู่อย่างศพไร้วิญญาณมั้ง เขาไม่รู้ว่า ตัวเองจะทนได้อีกนานแค่ไหน

ฟีนิกเปิดตู้แอลกอฮอล์ออก เปิดฝาเหล้าสีแดงสีขาวพวกนั้นออกทีละขวดๆ แล้วดื่มเข้าไป ไม่รู้ว่าดื่มไปมากแค่ ไหน ข้างกายเต็มไปด้วยขวดเปล่า แต่ทำไมเขาถึงยังไม่ เมาเสียที?

ฟีนิกคำรามออกมาด้วยดวงตาแดงก่ำ : “ เมีย ผม กำลังดื่มเหล้าให้ตัวเองเมาอยู่ คุณมองเห็นหรือยัง? คุณ มาด่าผมมา ผมสิครับ!

เขาตะโกนใส่อากาศเป็นเวลานาน เขาร้องไห้ออกมา อย่างกับเด็ก : “ เมียครับ ด่าเสร็จและตีเสร็จแล้ว คุณก็ต้ม ชาบำรุงตับให้ผมอีกดีไหมครับ? ”

ไม่มีคนตอบรับ มีแต่ความเย็นว่างเปล่าในห้อง

ไม่ว่าฟีนิกจะดื่มเหล้ามากแค่ไหนก็ไม่สามารถทำให้ เขานอนหลับไปจนถึงเช้าได้ เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ท้องฟ้า นอกหน้าต่างก็ยังคงมืดสลัว

เตียงใหญ่ที่ไม่ได้กลับมานอนนาน ตอนนี้เหลือแต่ เขาที่พลิกตัวไปมา

หลับตาลงและลืมตากี่ครั้ง ข้างกายก็เย็นเฉียบและ ว่างเปล่าอยู่ดี

ฮาวายจะรอเขากลับมาอยู่แบบนี้หลายคืนหรือเปล่านะ แต่เขาก็ไม่ยอมกลับมา

แม้เขาจะรับสาย สิ่งที่ให้เธอก็คือความรําคาญ

แม้ว่าจะนอนหลับไปชั่วขณะเพราะแอลกอฮอล์ที่ดื่ม เข้าไป ฟีนิกก็หลับไม่สนิท เขาฝันร้ายอยู่บ่อยๆ ฝันเดิมๆ ซ้ำๆกัน ความฝันพวกนั้นเหมือนกับความจริงมาก ทุกครั้งก็ ทำให้หัวใจเขาเจ็บจนอยากจะตายแต่ก็ไม่สามารถทำอะไร ได้

ฮาวายจะเข้ามาในความฝันของเขาบ่อยๆ สวมด้วย ชุดกระโปรงสีขาวในความทรงจํา เธอมีชีวิตอยู่และเดินไป มาอยู่ในบ้านที่กว้างใหญ่

ต่อมาเธอจะหาเรื่องทําไม่หยุด คล้ายกับทำให้เวลา หมดไป ในดวงตาจะมีความเหม่อลอยบ่อยๆ

ในที่สุด วันหนึ่ง ความฝันของฟีนิกเริ่มมีเสียง หรือ ฮาวายในความฝันเริ่มพูดออกมา

ฮาวายพิงอยู่กับประตูไถลลงไปอย่างไร้เรี่ยวแรง น้ำตาไหลลงมาอย่างบ้าคลั่ง : “ ฟีนิก คุณแต่งงานกับคน อื่นแล้ว คุณไม่เอาฉันแล้ว…….

หัวใจของฟีนิกอย่างกับถูกอะไรบางอย่างดึงออกมาทั้งอย่างนั้นแล้วโยนลงพื้นเจ็บมากถึงยึดสุด

เขาจะไม่เอาเธอได้ยังไงกับ

แม้ว่าฟีนิกจะเสียโลก ปก็ไม่สามารถเสียฮาวาย

ไปได้

เขาพูดพิมพ์: ผมไม่ได้แต่งงานกับคนอื่น ผม หลอกคุณเองเท่านั้น เมียครับ ผมจะเชื่อฟังเมียจะไม่ทำให้ เมียโมโหอีก ดีไหมครับ??

แต่ฮาวายกลับไม่ได้ยินเสียงของเขา เธอหลงเข้าไป อยู่ในโลกส่วนตัว เธอมองอากาศว่างเปล่าตรงหน้าแล้ว พูดพร้อมรอยยิ้มว่า : “ พ่อคะ แม่คะ มารับหนูหรอคะ?

คำพูดนี้จบลงไปจมูกของเธอเริ่มมีเลือดสีแดงสด ทะลักไหลออกมามากมาย เมื่อถูกซ้อมด้วยเลือดจน แดงไปหมด……

“ผมอยู่ที่นี่ ผมจะไม่จากคุณไปไหน อย่าไปกับพวก เขา!” ฟีนิกอยากจะไปห้ามเลือดสดพวกนั้นให้หยุดไหล อย่างกับเป็นบ้าไปแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงก็เข้าใกล้เธอไม่ได้ ได้แต่มองฮาวายที่เหมือนกับได้อาเจียนเลือดกองสุดท้าย ในร่างกายออกมา แล้วจากไปด้วยใบหน้าซีดเผือกได้ เลือด
ฟีนิกสะดุ้งตื่นขึ้นมา พบว่าเป็นแค่ความฝัน แล้ว ร้องไห้และหัวเราะ : * ผมผิดไปแล้ว ฮาวาย ผมผิดไป แล้ว……

ใช่กับไม่ใช่มีอะไรแตกต่างกัน?

ฮาวายจากไปแล้ว กลับมาไม่ได้อีกต่อไป อย่างน้อยเขายังสามารถได้เห็นเธอในความฝัน

หัวใจเจ็บจนชาหนึบ ฟีนิกหดร่างเข้าหากันแน่น ริม ฝีปากกลายเป็นสีม่วง

กลิ่นอายของฮาวายข้างหมอนค่อยๆหายไปแล้ว ไม่ ว่าฟีนิกจะหวาดกลัวมากแค่ไหนก็เก็บไว้ไม่อยู่

แล้วยังมีกระดูกขี้เถ้าของฮาวายอีก ต้องเอากลับมา

ให้ได้!

ไม่เหลือสักอย่างไม่ได้ ไม่ได้…………