บทที่ 14 รู้ตัวว่าผิด

ดีเดย์หลุบตาไปมองทางอื่นอย่างลำบากใจเล็กน้อย และไม่พูดอะไร

เรื่องในบ้านของหัวหน้าตัวเองควรจะพูดยังไงล่ะ? ครึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ฟินิกยังดีๆอยู่ ตอนนี้เหมือนกับเสียลม หายใจและความรู้สึกทั้งหมดที่เป็นของโลกใบนี้ไปแล้ว บอกว่าไม่เสียดายก็เป็นไปไม่ได้ แต่จะพูดว่าเสียใจแทน เขา เขาก็ทําไม่ได้จริงๆ

ฟีนิกยกยิ้มมุมปาก พูดอย่างเยาะเย้ยตัวเองว่า : “ จะ นับว่าดีได้ยังไงกันล่ะ? ผู้หญิงคนนั้นทำไมถึงไม่จากผม ไป? ทำไมถึงจะอยู่กับผมที่เป็นคนแบบนี้?

ชายหนุ่มหลับตาลง ปิดบังความเชือกร้อนชื้นของน้ำ ใสในดวงตา

ในห้องคนไข้โดดเดี่ยวเงียบไร้เสียง มีแต่เสียงลม หายใจของคนสองคน ผ่านไปสักพัก ฟีนิกพูดว่า : “ ดีเดย์ คุณไปสืบดูประวัติอาการโรคและการเข้าออกโรงพยาบาล ทั้งหมดของฮาวายมา

“ ครับ ” ดีเดย์หันหลังกลับจะออกไป ก็ได้ยินฟีนิก พูดอีกว่า : “ ทางเอเรีย คุณจับตาดูไว้ดีๆ อย่าให้เธอหนี ไปได้ ”
ตอนนี้ฟีนิกไม่อยากจะมองเห็นเอเรียสักนิด ทุกครั้งที่ นึกถึงเรื่องของเขาและเอเชีย ไม่รู้ว่าในใจคือโทสะหรือว่า รู้สึกผิดที่ได้ทำเรื่องพวกนั้นไป

เขาจะโทษใครได้ล่ะ? เรื่องทุกอย่างเป็นตัวเขาเองที่ เป็นคนทำ เรื่องพวกนั้นที่ดี ไม่ดี และทำร้ายใจฮาวายนั้น เป็นเขาที่เต็มใจทำเอง แต่สำหรับเอเรียที่ทำร้ายฮาวาย เขาก็จะไม่ปล่อยไว้แน่

ฟีนิกนัก เมื่อจัดการเอเรียแล้วก็จะไปหาเจอาร์ไปเอา กระดูกขี้เถ้าของฮาวายกลับมา เมื่อถึงเวลานั้นเขาจะพา เธอไปเที่ยวข้างนอกไปดูโลกภายนอกที่สวยงามมากมาย พวกนั้น

แต่เขาไม่รู้ ฮาวายรอเขากลับตัวกลับใจมาสามปีเต็ม เขาก็ไม่กลับตัวกลับใจ เมื่อจัดการเรื่องทุกอย่างแล้ว เขา จะไปตามหาเธอกลับมาได้ยังไง?

เมื่อฟีนิกก้าวเข้ามาในบ้านอีกครั้งหนึ่ง ก็เป็นเวลา หนึ่งเดือนหลังจากนั้น

ตู้ร้องเท้าที่วางอยู่ทางเข้าประตูมีฝุ่นบางๆจับอยู่ชั้น หนึ่ง ในอากาศเต็มไปด้วยความเย็นเฉียบ หนาวเหน็บ มากกว่าข้างนอกซะอีก
“ ฮาวาย ผมกลับมาแล้ว ” ฟีนิกพูด ในมือถือประวัติ และอาการโรคของฮาวายไว้ เขาอยากจะไปนั่งลงตรง โซฟา แต่เมื่อเขาก้าวขาออกไปเขาก็ล้มลงไปทันที

กระดาษบางและเบาตกลงไปบนพื้นทั้งอย่างนี้ ตัว หนังสือที่เขียนไว้ว่าโรคมะเร็งเลือดชัดเจนมาก อาการ ของฮาวายร้ายลงไปยังไงเขาก็ดูหมด

ฟีนิกเก็บประวัติอาการโรคของเธอขึ้นมาอย่างเงียบๆ กอดไว้ในอ้อมกอดพิงกับกำแพงช้าๆ ในที่สุดน้ำตาก็ไหล ลงมา

อยู่นอกบบ้าน เขาเป็นประธานที่เด็ดขาดทํางาน รวดเร็ว ดังนั้นเขาไม่อยากให้คนอื่นมองเห็นความอ่อนแอ และความโศกเศร้าของเขา แต่เมื่อกลับมาถึงที่ทีนี้ เขาจึง จะปลดปล่อยความทรมานที่อยู่ในใจออกมาอย่างสุดๆ

แต่ไม่มีฮาวายคนนั้นคอยปลอบใจเขาแล้ว

ฮาวาย ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้ว…… ” ดวงตา ของฟีนิกแดงก่ำ เขาขดคู่ร่างกายตัวเองไว้อย่างกับคนที่ ขาดความปลอดภัย ส่งเสียงเจ็บปวดออกมา

เขาเกลียดตัวเอง ตอนที่เขาไม่มีอะไร ฮาวายยอมที่ จะตัดขาดกับพ่อแม่เพื่อมาทำงานสู้พร้อมกับเขาในเมืองที่ไม่คุ้นเคย เขาควรจะให้อนาคตที่สวยงามกับเธอ และ ครอบครัวที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น

แต่เขาทำอะไรไป สิ่งล่อลวงของชื่อเสียงและเงิน ทองที่เขาต้องการและได้มา การชื่นชมจากผู้คนในวงการ ธุระกิจ ทําให้เขาลืมตัวเองไป ลืมเวลาเก้าปีนั้นไป แม้ กระทั่งให้เอเรียที่ไม่สำคัญสักนิดและไม่มีผลอะไรต่อพวก เขามารังแกถึงบ้านได้

ฮาวายเจ็บปวดด้วยโรคอยู่แล้ว เมื่อมองเห็นเอเรียที่ ท้องลูกของเขาอีก จะรู้สึกยังไงกันนะ?

ฟีนิกแค่นึกหัวใจก็เจ็บจนจะฉีกขาดอยู่แล้ว

“ ฮาวาย คุณกลับมา คุณกลับมาสิ! ” ในห้องที่โดด เดี๋ยวมีแต่เสียงคำรามต่ำๆของฟีนิกเท่านั้น

ฮาวาย หากรู้ตั้งแต่ต้นว่าจุดจบจะเป็นอย่างนี้ ผมจะไม่ ทำให้คุณโมโห เสียใจเด็ดขาด ผมไม่ขอให้คุณอภัยให้ผม อย่างน้อย อย่าเกลียดผมดีไหมครับ?

ฟีนิกค่อยๆลุกขึ้นมา เดินไปยังห้องนอน ทุ่มศรีษะ ลงไปบนหมอนที่ฮาวายเคยนอนมาก่อนอย่างแรง สูดลม หายใจเข้าลึกๆอย่างแรง
เป็นกลิ่นอายของฮาวาย

ชายหนุ่มกอดหมอนไว้ในอ้อมกอด ปล่อยเสียง ร้องไห้หนักออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

จนมาถึงวินาทีนี้ เขาจึงแน่ใจว่า ครั้งนี้ฮาวายจากเขา

ไปแล้วจริงๆ