บทที่1 คนเฮงซวย

lilyna

โครม!!!ตบ

“โอ๊ย”

“ขอโทษค่ะ”ฉันรีบกล่าวขอโทษกับผู้ชายที่ฉันเดินชนเมื่อสักครู่ นี้เขาเงยหน้ามาพร้อมกับถามคำถาม”เธอชื่ออะไร”โอ้แม่เจ้าหล่อ มากๆ”เอ่อ…ลิเลียน่าค่ะ”เขายิ้มมุมปากก่อนจะเอ่ยคำพูดที่ทำให้ เขาหล่อน้อยลงอีกครึ่งนึงเลยทีเดียว”หยินดีด้วยลิเลียน่าเธอเป็น คนที่เฮงซวยในความคิดของฉัน”ไอ้บ้าหนิกล้าว่าฉันเฮงซวยนาย สิเฮงซวยยังงี้ต้องสั่งสอนสักหน่อยจะสาปให้เป็นกบหรือพูดไม่ ได้ดีอ่อนึกออกละสะกดจิตให้หลับอยู่ข้างถนนสักนึงคืนดีกว่าฉัน จ้องตาของเขาหวังจะสะกดจิตแต่เอ๊ะทำไมไม่ได้ผลล่ะ”จ้องจนจะ ทะลุเข้าไปในปอดฉันแล้วมั้ง”ฉันสะดุ้งตกใจแล้วคิดหาข้อแก้ตัว แก้ตัวยังไงดีเนี่ย”เอ่อ…คือฉัน”เอาไงดีวะลิเลียน่า”ที่บ้านไม่สอน มารยาทเธอหรอหน่อยไอ้เฮงซวยถ้าใช้เวทย์มนต์ไม่ได้คงต้อง ใช้ฝีปากแล้วแหละ”แล้วนายละที่บ้านไม่สอนมารยาทรีไงถึงได้ มาด่าคนอื่นเฮงซวยแบบนี้หนะฮะ” นายน่ะสิเฮงซวยคนบ้าอะไร หน้าตาดีซะปาวปากไม่ธรรมดาเลยจริงๆเชอะ”ฉันไปละ”เขาลุก ขึ้นยืนพร้อมกับดึงแขนฉัน”นี่เธอชนฉันแล้วของที่ซื้อมามันก็เละ หมดแล้วด้วยเธอต้องรับผิดชอบ”ฉันยืนนิ่งไปแล้วก็ตอบกลับไป ว่า”รับผิดชอบยังไง”เขายิ้มมุมปาก”เธอต้องไปซื้อของให้ฉันใหม่และต้องถือไปส่งฉันที่ บ้าน”นายนี่เป็นโรคจิตป่ะเนี่ยแต่ชั่งเถอะถ้ากล้า ทําอะไรฉันฉันสาปให้เป็นกบแน่นอน”ตกลง”เขา ลากฉันมาที่ร้านสะดวกซื้อและหยิบของใส่ตะกร้า จนเต็มส่วนมากเป็นของที่ใช้ทำกับข้าวจำพวกผัก เครื่องปรุงรสและเนื้อต่างๆไป”นี่นายทำกับข้าว เองหรอ”เขาเลือกของต่อแล้วพูดคำพูดที่หน้า หมั่นไส้มากๆออกมา”เกี่ยวอะไรกับเธอ”เจอคน หน้าหมั่นไส้1อัตรตราไม่ถามก็ได้ยะฉันทําถ้าล้อ เลียนใส่เขาเป็นจังหวะที่เขาหันมาพอดีเขาหัน กลับไปแล้วพูดประโยคที่ทำให้เขาน่ากลายเป็นก บออกมา”ที่บ้านคงไม่สอนมารยาทจริงๆสินะ”ไอ้ บ้าเอ้ยได้….จะเล่นใช่มั้ยจัดไป”เกี่ยวอะไรกับนาย มิทราบ”เขาทำท่าสตั้นไปพักนึงก่อนจะเดินต่อ และซื้อของจนเสร็จเขาให้ฉันถือของทั้งหมดที่ซื้อ ไปส่งเขาที่บ้านแต่กว่าจะซื้อเสร็จท้องฟ้าข้างนอก ก็มืดหมดแล้วแต่เอ๊ะทางที่เขาเดินมาคุ้นตาจังฉัน พยายามนึกอ่อนี้มันทางเดินกลับบ้านฉันนี่หนา”ถึง แล้ว”เขาเอ่ยออกมาหลังจากที่เราเดินมาหยุด ตรงหน้าบ้านหลังนึงที่ติดกับบ้านของฉัน”นี่บ้าน นายหรอ”เขาพยักหน้าแล้วตอบ”อืม”เขาเปิดรั่ว บ้านแล้วเชิญฉันไปนั่งรอในบ้าน”ไปนั่งรอข้างใน เดี๋ยวฉันไปส่ง”เข้าไปทดสอบหน่อยละกันไหนๆก่อนเลยแล้วนี่กลับยังไงหรอจ้ะเดี๋ยวน้าให้ลูกชาย ไปส่งแต่ตอนนี้มันมืดแล้วอยู่กินข้าวบ้านน้าสัก มื้อน้ะ”ฉันอึ้งกับคำถามและคำชมของคุณน้า มากๆจึงตอบไปแบบเก้ๆกัง”ขอบคุณนะคะคุณน้า แต่บ้านหนูอยู่ติดบ้านของคุณน้านี่เองค่ะไม่ต้อง ไปส่งหรอกค่ะ”คุณนาทําท่าทางดีใจก่อนจะพูด ออกมา”ว้าวงั้นก็ดีสิเดี๋ยวอยู่กินข้าวพร้อมกันเลย เดี๋ยวน้าไปส่งนะๆอยู่กินข้าวเป็นเพื่อนน้าหน่อย กินกับเจ้าลูกชายมันเหงาถือว่าเป็นการตอบแทน ละกันนะไม่อย่างนั้นน้าคงรู้สึกแย่มากเลย”คุณ น้านําหาทางออดอ้อนจนฉันรู้สึกเห็นใจ”ก็ได้ ค่ะ”คุณน้ายิ้มหวานมาทางฉันแล้วบอกอย่าง เอ็นดูฉันว่า”รอแปปนึงนะน้าจะรีบทำอาหารเลย จ้ะ”คุณน้าเดินเข้าครัวอย่างกระฉับกระเฉงฉันหัน ไปมองผู้ชายที่เป็นเจ้าของบ้านอย่างสงสัย”มอง หน้าฉันทำไม”คำพูดแต่ละคำนี้จะมีแต่แบบนี้ใช่ มั้ยเนี่ย”ป่าวก็แค่สงสัย”เขาทำท่าทางสงสัยแล้ว ถาม”สงสัยอะไร ฉันว่าเขาไม่น่าถาม”ก็นิสัยน่ะสิ ต่างกันอย่างกับฟ้าและเหว”เขานิ่งไปแล้วไม่พูด อะไรท่ามกลางความเงียบที่น่าอึดอัดอยู่ๆคุณน้าก็ เรียกทานข้าวคุณน้าเดินมาจูงฉันไปยังโต๊ะอาหาร กับข้าวที่เรียงอยู่ตรงหน้าน่าตาใช้ได้เลยทีเดียว เราเริ่มกินอาหารกันฉันพยายามมองไปที่คุณน้าบ้านด้วยความโมโห

เมื่อถึงในบ้านแม่และพ่อของฉันมองเป็นตา เดียวกันทันที”ไปไหนมา”ฉันมองหน้าพวกท่าน ด้วยสายตาที่ปกติสุดๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วนั่งลงเล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อและแม่ฟังเมื่อ ทั้งสองท่านฟังจบก็เข้าใจฉันฉันจึงขออนุญาติ ขึ้นไปห้องนอนฉันเอนกายลงบนเตียงนุ่มก็นึกถึง เรื่องที่ต้องไปเริ่มต้นชีวิตที่โรงเรียนใหม่เมื่อคิดถึง ตรงนี้ฉันเดินออกมายืนอยู่ตรงระเบียงแล้วคิดถึง เรื่องโรงเรียนของฉันพรุ่งนี้อยู่ๆก็มีเสียงคนๆหนึ่ง ดังออกมา”เห้อ…เสียงบรรยากาสหมดจากบรรยา กาสดีๆกลายเป็นโชคร้ายซะงั้น”ฉันจำเสียงนี้ได้ดี ไอ้เฮงซวยแน่นอน”ฉันเหมือนกันเสียบรรยากาศ หมด”ฉันทำหน้าบึ้งตึงกระทืบเท้าเดินเข้าห้อง อย่างหงุดหงิดฉันเดินไปปิดม่านตรงประตูระเบียง แล้วเดินไปอาบน้ำทันทีฉันดีดนิ้ว1ครั้งก่อนจะลง ไปแช่ในอ่างน้ำพวกของวิเศษของฉันก็ทําความ
เช้าวันต่อมาฉันตื่นมาเตรียมตัวแต่เช้าตอนนี้ ฉันอยู่ในชุดยูนิฟอร์มโรงเรียนซึ่งดูเหมาะกับฉัน มากวันนี้เปิดเรียนวันแรกที่โรงเรียนใหม่ของฉัน โรงเรียนนี้ตั้งอยู่ใจกลางเมืองรเป็นโรงเรียนลูก คุณหนูถ้าไม่มีเงินก็ต้องมีสมองเยอะเลยทีเดียว ถ้าไม่สอบชิงทุนก็ไม่สามารถก้าวเท้าเข้ามาได้ อย่างแน่นอน

เมื่อมาถึงโรงเรียนฉันกล่าวทักทายพ่อและแม่ ของฉันก่อนเดินไปที่ห้องธุระการเพื่อไปจัดการ การเข้ามาเรียนที่นี้คุณครูห้องธุระการเมื่อเห็น ประวัติของฉันก็หันมายิ้มจนปากจะฉีกถึงใบหู ครูคนนี้ช่างขี้ประจบและชอบแบ่งชนชั้นเสียจริง น่าขยะแขยงฉันให้เธอพาฉันไปยังห้องใหม่ของ ฉันและแล้วก็มาหยุดอยู่ที่ห้องม.5/1Aแน่ละฉัน มันไม่ธรรมดาอยู่แล้วเมื่อเดินเข้ามาถึงทุกคน ที่เล่นเสียงดังอยู่เมื่อคุณครูเดินเข้าห้องไปทุก คนนั่งเงียบและสงบนิ่งมาก”เอาล่ะทุกคนห้อง เรามีนักเรียนย้ายเข้ามาใหม่มาทำความรู้จักเธอ กัน..เชิก”ฉันเดินมาหยุดอยู่กลางห้องแล้วเริ่มเธอต้องนั่งข้างกันตลอดมีอะไรก็ต้องช่วยเหลือ กันตลอดถ้าเขาผิดเธอก็ต้องผิดด้วยเข้าใจมั้ย”ห้ะ นี่มันอะไรกันฉันมองไปยังนายเซโร่ที่ครูพูดถึง แล้วก็ต้องตกใจรวมถึงเขาด้วยเราพูดพร้อมกัน

“นาย”

“เธอ”

“คนเฮงซวย”ทุกคนในห้องมองมาทางฉันและ เขาด้วยความสงสัย

เสียงของใครบางคนดังขึ้น”พวกเธอรู้จักกันหรอ สมกับเป็นเศรษฐีในตำนานทั้ง2ตระกูลเลยเนาะว่า มั้ยเพื่อนๆ”

เพื่อนในห้องต่างจับจ้องมาที่ฉันและเซโร่เป็น ทางเดียวแล้วเริ่มมารุมที่ฉันและเซโร่เซโร่ที่นั่งอยู่ ทำเพียงปรายตามองเท่านั้นฉันที่นั่งอยู่ข้างๆเซโร่ ก็ทำท่าทางเย็นไม่ต่างกันเพราะหวังให้คนพวกนี้ ไปไกลๆทุกคนเริ่มแนะนำตัวทีละคนฉันจำได้หมด ทุกคนตอนนี้ทุกคนเริ่มแนะนำตระกูลตนเองให้กับ ฉันฟังซึ่งมันน่าเบื่อมากๆฉันพยายามหันไปทาง อื่นและไปเห็นเข้ากับคนๆนึงที่ดูเหมือนจะเป็นผู้ราะหล่อนน่ะนอกจากบัดดี้ก็ไม่มีใครคบล่ะ”

ที่เห็นแก่ตัวสิ้น ฉันยิ้มมุมปากเล็กน้อย”อ๋อ หรอ”ฉันลุกขึ้นแล้วเดินไปทางกระเทยคนนั้นฉัน มองเข้าไปในดวงตาของเขาปลอดภัย ซื่อสัตย์ จริงใจ โดดเดี่ยว ที่เจอสักทีคนจริงใจ”นี่เธอชื่อ อะไรหรอ”

“เอ่อเธอถามฉันหรอ

“ใช่ฉันถามเธอ

“ฉันชื่อมิล”

“งั้นฉันเรียกเธอมิลลี่ละกันชอบมั้ย”

มิลลี่มองหน้าฉันงุนงง

“เธองงอะไร”

ทำไมเธออยากคบฉันเป็นเพื่อนละฉันนะไม่มี ” เงินหรอกนะ”

“เพราะเธอจริงใจ”
มิลลี่ทำหน้าอึ้งไป

“ขอบใจน่ะ ลิเลียน่า”

“งั้นเราเป็นเพื่อนกันแล้วนะเรียกฉันว่าน่าแล้วกัน เป็นกันเองดี”

“ก็ได้จ๊ะ”

“เที่ยงนี้ไปกินข้าวด้วยกันนะมิลลี่”

“เธอพูดจริงหรอ”

“จริงสิ”

มิลลี่ยิ้มแย้มอย่างแจ่มใสซึ่งเป็นยิ้มที่จริงใจไม่ เหมือนยิ้มที่หลอกลวงเหมือนคนอื่นๆในห้อง

ทุกคนในห้องอึ้งไปพร้อมกับลุกออกไปจากโต๊ะ

ฉัน

พร้อมกับเสียงซุบซิบกัน”ดูดิลิเลียน่าเหมาะกับ เจ้าชายเซโร่ของเรามากเลยเนาะเจ้าชายน้ำแข็ง กับเทพธิดาเดินดิน”ฉันที่ได้ยินก็ทำท่าทางเบื่อ
รำคาญหรอ”เซโร่หัวมาถาม

“อืม มากๆอ่ะ”

กรี๊ด!!!ท่านชาย ทันทีที่เสียงกรี๊ดใกล้เข้ามามี ชายคนหนึ่งปรากฏอยู่ที่ประตูหน้าห้องผู้หญิงใน ห้องทำตาเป็นประกาย”ท่านชายรามิล’พบคนดัง หนึ่งอัตตราตอนนี้คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าท่านชายรามิล ก็เดินมาทางโต๊ะของฉันแต่เอ๊ะหน้าคุ้นๆแหะอ่อน กออกล่ะเขาคือนักร้องชื่อดังนี้เองฉันเห็นผ่านสื่อ บ่อย

“เฮ้..เพื่อน”

เพื่อนหรือเพื่อนนายเนี่ยนะ

เซโร่เงยหน้าแล้วยักคิ้วขึ้นหนึ่งข้าง

“ว่าไง”

“ใครว่ะ”รามิลหันมามองทางฉัน

“เด็กใหม่”
รามิลยื่นมือออกมา

“ยินดีที่ได้รู้จักครับผมรามิล

“อ่อค่ะยินดีที่ได้รู้จัก”

“แล้วชื่ออะไรครับ”

“ลิเลียน่าค่ะ”

“อืม”

เขาทำท่าคิด

“มีอะไรรึป่าวค่ะ”

“เอ่อคุณลิเลียน่าชื่อคุ้นๆน้ะครับ”

“คุ้นๆหรอค่ะ”

“ครับเหมือนลูกสาวตระกูวงศ์สวัสดิ์”

เซโร่มองมาทางรามิล
“นายไม่รู้หรอว่ายัยเฮงซวยนอยู่ตระกูลวงศ สวัสดิ์”

รามิลทําหน้าตกใจ

“นายพูดจริงดิ”

เซโร่หลับตาแล้วเอนหลังพิงเก้าอี้

“อืมทำเป็นตกใจไปได้”เห้อ