บทที่ 1 ความแค้นเก่าและใหม่

กวินคุณห้ามให้คุณหมอหยุดการรักษาของแม่ฉัน แม่ฉันไม่รู้เรื่องราวพวกนี้

นํ้าหวานนั่งตรงระเบียงทางเดินของโรงพยาบาล ดึงขากางเกงของผู้ชายคนหนึ่ง ขอร้องอ้อนวอนเขา ด้วยหน้าที่โศกเศร้า

ไม่รู้เรื่อง ผู้บริสุทธิ์? เหอะ

ชายคนนั้นได้มองไปที่หล่อน ได้ใช้สุดแรงสะบัด แล้วหลุดออกจากการเกาะแกะของหล่อน และได้ใช้ สายตาจองมองไปที่หน้าของคุณหมอ และกำลังจะก้าว ฝีเท้าออกไป

น้ำหวานมอง กวินในระหว่างเดินสวนทาง ตู่บ เสียงคุกเข่าก็ลงไปอยู่กับพื้น กวินฉันขอร้อง!

ขอร้องฉัน? เธอมีสิทธิ์ไรมาขอร้องฉัน?พ่อฉัน กับแม่เธอตาย เพราะว่าเรื่องนี้ทำให้แม่ฉันตายอย่าง ลำบากใจ น้ำหวาน ฉันจะทำให้แกใช้ชีวิตอย่างพินาศ แค่นนี้ก็บุญหัวที่สุดแล้ว!

กวินก้มหน้า ได้ใช้มือไปเงยคางของน้ำหวาน ใน สายตามีแต่ความเยือกเย็น

ไม่นะ ขอร้องเถอะ ลุซือชวาน ฉันยินยอมในการ ใช้ชีวิตฉันไปแลกกับชีวิตแม่ฉัน ขอร้องเถอะนะ ช่วยฉันที รอแม่ฉันพื้น ถึงณเวลานั้นความจริงทุกอย่าง ฉัน จะบอกให้คุณ

น้ำหวานร้องไห้อย่างอ่อนแอที่บนเท่าของ กวิน

ไป! น้ำหวาน ไม่ต้องมาให้ฉันพูดรอบที่สอง กวิน ก็ได้ตัวตรงตั้งหลัก กัดฟันพูด

น้ำหวานยังคงกอดขา กวินไว้ไม่ยอมปล่อยมือ แล้วโดนเตะแรงจนไปชิดกับมุมห้อง

กวินกำลังเดินออกมา เซี่ยยีหยานยิ้มอย่างดอกไม้ ที่เบิกบาน แล้วคว้าแขนเขาไว้ แต่ได้จ้องไปยังน้ำหวาน เธออย่าไปทำให้ซือชวานลำบากใจได้แล้ว ถ้าหากเขา ไม่นึกถึงเมื่อก่อนตอนยังไปสามีภรรยากับเธออยู่ เกรง ว่าก่อนหน้านี้เธอก็คง

เซี่ยยีหยานยังพูดไม่จบก็โดน กวินจ้องมองอย่าง

มองดู กวินกับเซี่ยยีหยานเดินจากไปด้วยกัน น้ำ หวานล้มไปนั่งกับพื้น

เดินออกจากโรงพยาบาล กวินก็ได้รับโทรศัพท์ จากกานต์ ได้ปลอบโยนเซี่ยยีหยานไปกี่คำ ก็ได้ขับรถ จากไป
เซี่ยยีหยานจ้องมองเงาที่เดินจากไปของ กวินด้วย ความโมโห เหอะ ฉันจะรอดูพวกเธอจะทนได้นานแค่ ไหน จะเช้าหรือสายตำแหน่งภรรยา พิพัฒน์ก็ต้องตก เป็นของฉันอยู่ดี!

กลับถึงบ้าน กานต์รอที่ประตูแต่เช้า เมื่อเห็น กวิน กลับมา ก็ได้ง่ามมือตบแต่แรก

ไอ่ลูกไม่ได้เรื่อง ใครสั่งให้แกไปหยุดการรักษา

ฮ่อวชิง แกรู้มั้ยว่าเขาสำคัญต่อบ้านเราแค่ไหน?

คนคนหนึ่งที่ทำให้พ่อแม่ฉันต้องตาย สำคัญต่อ บ้านเราแล้วไง? กวินพูดอย่างเคร่ง

เธอเข้าใจสะที่ไหน?ฉันต้องการให้เธอไปขอโทษ น้ำหวานตอนนี้ และเอาหมอที่ดีที่สุดมาดูแลรักษาฮ่อว ชิง!กานต์พูดอย่างโมโห

คุณปู่ๆ! กวินกัดฟันพูด

กานต์ถอนหายใจ ฉันก็ทำไรไม่ได้ ฉันรู้ตอนแรก ที่ให้เธอแต่งงานกับน้ำหวานคือเธอไม่เต็มใจที่จะแต่ง ตอนนี้ก็เลยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น ฉันกเกลียดมาก อยากจะได้สองแม่ลูกนั้นให้ตาย แต่เธอต้องรู้ ถ้าหาก เราทำแบบนี้ นั้นสิ่งที่ทุ่มเทในแต่ก่อน ก็จะล้มละลายไม่มีความหมาย

ข่าวลือ กวินเขารู้ว่า ทั้งหมดนี้ ก็แค่เพราะว่าหุ้น ของบริษัทฉวี่!

ตอน กวินขับรถมาหาน้ำหวาน หล่อนกำลังคุกเข่า ที่หน้าห้องธุรการของโรงพยาบาล กำลังอ้อนวอน

เห็น กวินเดินเข้าใกล้มาเรื่อยๆ จู่ๆน้ำตาก็ไหล

ลุกขึ้น อย่ามาทำให้ พิพัฒน์ของฉันขายขี้หน้า กวินก้มหน้าไปมองน้ำหวานด้วยสายตาเย็นชา

กวินฉันรู้ว่าเธอไม่ได้ชอบฉัน ขอร้องล่ะเธอช่วย แม่ฉันที เธอไม่ใช่ว่าชอบเซี่ยยีหยานหรอ ฉันยอมหย่า แบบนี้เธอก็จะได้แต่งงานกับหล่อน

น้ำหวานคุกเข่าบนพื้น และไม่ห่วงสถานะและลูก คุณหนูใหญ่ของตนเอง

น้ำหวาน ฉันไม่ชอบพูดรอบสอง! กวินก้มหน้าพูด กับน้ำหวาน

น้ำหวานอ้าปากจะขอร้อง ก็ได้ยินเสียงจากผู้ช่วย

ของ กวิน

คุณหนูฉวี่ แม่ของคุณฟื้นฟูกลับมาแล้วค่ะ!