ตอนที่1 ท่านประธาน ช่วยฉันด้วย

ตอนที่1 ท่านประธาน ช่วยฉันด้วย

ห้องสวีทขนาดใหญ่เต็มไปด้วยตกแต่งที่หรูหรา โคมไฟค

ริสทัล ระย้าสวยงาม สว่างไสวน่าหลงใหล มีเตียงใหญ่นุ่ม

สบาย ด้านข้างคือหน้าต่างสูงบานใหญ่ที่โปร่งใส ข้าง หน้าต่างยังมีอ่างจากุชชี่ขนาดใหญ่ ข้างในโรยเต็มไปด้วย กลีบกุหลาบสีแดง

ผนังที่อยู่ใกล้ๆ แขวนภาพเขียนสีน้ำมันขนาดใหญ่

ทุกอย่างในห้องตกแต่งอย่างหรูหรา โทนสีหลักที่เป็นสี แดง เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความหยิ่งผยอง

ป้ายบึงเวยดูการตกแต่งที่ประณีตทั่วทุกบริเวณห้อง ให้ ความรู้สึกเหมือนว่าทั้งหมดนี้เป็นการเย้ยหยันตัวเอง หัวใจ เศร้าโศกขั้นมา น้ำตาดั่งลูกปัดที่เส้นด้ายขาด ไหลรินออกมา อย่างไม่ขาดสาย ยังไงก็แล้วแต่ ตัวเองก็เคยเป็นคุณหนูแห่ง ตระกูลป้าย เพื่อหาค่ารักษาพยาบาลให้แม่ ถึงกับต้องทำด้วย วิธีแบบนี้ ช่างน่าตลกสิ้นดี

ชายวัยกลางคนร่างอ้วน ระหว่างถอดชุดสูทของตัวเอง ก็ จ้องมองไปที่ฝ่ายบึงเวย

ป้ายบิงเวยก้าวถอยหลังอย่างหวาดกลัว ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแต่ทั้งอ้วนทั้งน่าเกลียด ดูท่าทีแล้ว คาดว่าอายุน่าจะเยอะ พะอืดพะอม…

กว่าพ่อของตัวเองเสียอีก ป้ายบิงเวยรู้สึกกระเพาะ

ชายแก่หรี่ตามองป้ายทิ้งเวย ตั้งแต่หัวจรดเท้า ชุดเดรส ยาวผ้าชีฟองเนื้อบางสีฟ้า เสริมให้สรีระของเด็กสาวดูเสน่ห์ เย้ายวนผมสีดำยาวสลวยเงางาม ปล่อยไว้ตามธรรมชาติ ดวงตาคู่นั้นเปล่งประกายระยิบระยับ ราวกับดาวบนท้องฟ้า

มีกลิ่นอายความอ่อนเยาว์ กระจายออกมาทั่วทั้งร่าง ทำให้เขาใจระริกระรัว คิดไม่ถึงว่าสาวน้อยนี้ ยิ่งดูยิ่งทำให้เขา ใจเต้น

เธอตื่นตระหนกทันที อย่างไรก็ตามตัวเองก็เป็นคุณหนู แห่งตระกูลป้ายนะ เอาเงินแบบนี้ไปช่วยคุณแม่ คุณแม่จะคลั่ง ตายเพราะตัวเองแน่ๆ

เมื่อเห็นว่าปากที่น่ารังเกียจของชายแก่กำลังจะจูบถึงตัว เองแล้ว ฝ่ายบึงเวยเริ่มดิ้นรนต่อสู้ไม่หยุด “คุณคะ! คุณปล่อย ฉันไปเถอะ” น้ำเสียงของป้ายบึงเวยเริ่มตื่นตระหนก

“ปล่อยเธอไป?…” ชายชรายิ้มเยาะด้วยใบหน้าที่เต็มไป ด้วยความโหดร้าย “เธอยังอยากจะกลับใจ? สายไปแล้ว! สิ้นคำพูด มืออันใหญ่ของชายแก่ ก็เริ่มฉีกเสื้อผ้าของป้ายทิ้งเว ยออกอย่างป่าเถื่อน

“ปล่อยฉัน คุณปล่อยฉัน! สัตว์เดรัจฉาน ป้ายบังเวย หลบปากและมืออันน่ารังเกียจของชายแก่อย่างสุดชีวิต มือเล็กโบกไปมาไม่หยุด หวังที่จะหลุดพ้นจากชายตรงหน้านี้ แต่ บังเอิญไปขวนโดนใบหน้าของชายแก่อย่างไม่ตั้งใจ

“นังสารเลว แสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ไร้เดียงสา” ชายแก่ตบ หน้าป้ายบึงเวยอย่างจัง “วันนี้ ก็ให้ฉัน ประธานเสียมาสอนเธอ แล้วกัน การเป็นผู้หญิงที่แท้จริงยังไง! พูดจบ ก็กระโจนใส่ป้า ยมิงเวยอีกครั้ง…

ใบหน้าขวาของป้ายบึงเวยมีอาการปวดแสบปวดร้อนขึ้น มา คุณหนูแห่งตระกูลป้ายอย่างเธอ เคยได้รับการดูถูกเหยียด หยามเช่นนี้เสียเมื่อไหร่ อารมณ์ทั้งหมดก็ปะทุขึ้นในทันใด กัด เข้าที่หัวไหล่ของประธานเสียอย่างจัง

จนในปากเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด ผลักชายแก่ทิ้ง แล้ว รีบดึงประตูวิ่งหนีอย่างกระวนกระวาย

ในห้องอีกข้างหนึ่ง หลินจือนั่งสง่าอยู่บนโซฟาหนังแท้ ในห้อง ชุดสูทสีน้ำเงินและเสื้อเชิ้ตสีขาวที่สั่งทำด้วยมือเป็น พิเศษ เสริมให้ชายคนนี้สุขุมและมีเสน่ห์น่าดึงดูดยิ่งขึ้น ริม ฝีปากบาง จมูกที่สูง ใบหน้าที่คมชัดได้รูปนั้น ราวกับว่าเป็นผล งานที่พระเจ้าแกะสลักอย่างประณีต หล่อจนให้คนกระอักเลือด

ผู้จัดการหลิวซินแจ้งยอดบัญชีกับชายหนุ่มที่นั่งอยู่บน โซฟา อย่างระมัดระวัง

หลินจื่อซี ประธานบริษัทRT แห่งเมือง บริษัทRTดำเนิน ธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ ด้านการบริการอาหารและเครื่อง ดื่ม ผลิตภัณฑ์นมและอุตสาหกรรมอื่น ๆ โรงแรมที่อยู่ในขณะนี้ ก็เป็นอีกส่วนเล็กๆของบริษัทRT

หลินจื่อฟังการรายงานผลของหลิวซินอย่าง ใจลอย ใน

ใจกังวลเกี่ยวกับอาการป่วยของคุณปู่ที่บ้าน ตอนที่คุณปู่ป่วย หนัก ก็ได้เร่งรัดให้ตัวเองแต่งงานตลอด หลังจากแต่งงานถึง จะสามารถมอบธุรกิจตระกูลบริษัทRT ให้กับตัวเองอย่างหมด ห่วงได้

แต่หลินจื่อซีไม่มีความคิดที่จะแต่งงานเลย และเกลียด พวกผู้หญิงที่เพียงหวังแต่เงินของเขา คิดถึงตรงนี้หลินจื่อซี หงุดหงิดขึ้นมา

ผู้จัดการหลิว วันนี้พอแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้เอาบัญชีไปส่งที่ ออฟฟิศของฉัน” พูดจบก็ก้าวเท้าใหญ่เดินสู่หน้าประตู ใน วินาทีที่หลินจือได้ก้าวออกมาจากหน้าประตูนั้น ร่างกายที่ เปราะบางได้ชนเข้าใส่อ้อมกอดเขาอย่างลุกลี้ลุกลน หลินจือ ได้พยุงตัวของผู้หญิงที่สวมชุดเดรสยาวผ้าชีฟองเนื้อบางสีฟ้า คนนี้อย่างอัตโนมัติ

ผมยาวเลยบ่า ได้ปิดหน้าครึ่งหนึ่งของเธอเอาไว้ เขาเห็น เพียงดวงตาที่ตกใจกลัวคู่หนึ่ง เขาสัมผัสถึงร่างกายเธอสั่นเทา ไปทั้งตัว หลินจื้อซี จ้องมองผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอด

“ จับเธอไว้ อยากให้เธอหนีไปได้เจ็บเธอไว้” ได้ยิน ผู้ชายสวมสูทสีดำหลายคนตะโกนจากข้างหลัง ในใจของป้าย บึงเวยหวาดกลัวหนักมาก

เธอเข้าใจดีว่า ถ้าถูกจับกลับไป ตัวเองต้องยิ่งกว่าตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน

ในความตื่นตระหนก ป้ายบึงเวยชนกำแพงเนื้อเข้าอย่าง จัง ตอนที่เธอกำลังจะล้มลงไป

เธอรู้สึกถึงมือที่มีพลังได้พยุงเธอไว้ เธอเงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าที่คมชัดนั้น ท่ามกลางคิ้วที่หล่อเหลานั้น เปล่งประกาย ความเย็นชาและอำนาจองอาจ ดวงตาคู่นั้นก็สวยจนทำให้คน ใจเต้น

จับเธอไว้” คนข้างหลังไล่ตามมาทันแล้ว ป้ายบึงเวย จ้องมองหนุ่มหล่อที่อยู่ตรงหน้านี้ จะทางไหนก็ตายอยู่ดี ลอง พนัน ยังไม่ได้พูด น้ำตาก็ไหลรินออกมาก่อน ” คุณคะ คุณ ต้องช่วยฉันด้วยนะ ฉันถูกบังคับ

ป้ายบิงเวยกอดเอวหลินจือไว้แน่น ให้ตายก็ไม่ยอม ปล่อยมือ…….