ตอนที่ 7 แฟนเก็บท่านประธาน

ตอนที่ 7 แฟนเก็บท่านประธาน

ห้องทํางานท่านประธาน บริษัทRT

รูปร่างกำยำล่ำสันของหลินจื่อซี ยืนอยู่หน้าหน้าต่างบาน ใหญ่ ความศิวิไลซ์ของเมืองนี้ อยู่ภายใต้ทัศนียภาพ เฉียงยืน อยู่ข้างหลังเขาด้วยความเคารพ ” ท่านประธาน ข้อมูลได้ตรวจ สอบเรียบร้อยแล้วครับ

ผู้หญิงคนนี้ตกลงมีที่มายังไง แล้วไปเกี่ยวพันกับทรง เฉินได้อย่างไร?” เฉียงเดินเข้ามาข้างกายหลินจื่อซี ส่งเอกสาร ฉบับหนึ่งให้เขา คุณป้าย เป็นลูกสาวป้ายเจิ้งถาง แห่ง เมือง ห้าปีที่แล้ว บริษัทBVเกิดความวุ่ยวายเรื่องการถือครอง หุ้นความวุ่นวายในครั้งนั้น ฝ่ายเจิ้งถางตายอย่างไม่คาดคิด ด้วยภาวะหัวใจขาดเลือด ดังนั้นตระกูลป้ายก็ตกอับลง ผู้ถือ หุ้นใหญ่ที่สุดของบริษัทBV ก็กลายเป็นคู่หรงเฉิน หลังจากห รงเฉินได้ขายบริษัทBVแก่นักธุรกิจร่ำรวยของสหรัฐอาหรับเอมิ เรตส์ ก็ไปอยู่ไกลถึงยุโรป

หลินจื่อซีฟังการรายงานของเฉียงอย่างเงียบๆ นึกถึงตอน ที่พบผู้หญิงคนนั้น นึกว่าเธอเป็นเพียงแค่คนธรรมดาฐานะ ทั่วไป ผู้หญิงที่ไม่ค่อยรักนวลสงวนตัว มารู้ที่หลังว่า เธอทำไป เพื่อที่จะหาค่ารักษาให้แม่ หลังกลับจากยุโรป ก็ได้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ที่แท้เป็นลูกสาวของตระกูลป้ายที่ล้มละลายไป ผู้หญิง คนนี้ ให้ความประหลาดใจไม่หยุดเสียจริง

หลินจื่อหันหลังตบไหล่เฉียงเบาๆ “นายกลับบ้านพาเธอ มาพบฉันที่ห้องทำงาน” หลังเฉียงเดินออกไป หลินจือนั่งอยู่ บนเก้าอี้หนังแท้นิ่มด้านหลังโต๊ะทำงาน เตรียมรับมือกับงานที่ ทำให้ล่าช้าในหลายวันนี้

“คุณยิ่ง ท่านประธานหลินกำลังทำงานอยู่ ไม่สะดวกที่จะ รบกวน” เสียงของเลขาหลีด้านนอกประตู ดึงความคิดของ หลินจือกลับคืนมา “ ปล่อยให้เธอเข้ามา” เพียงชั่วครู่ ผู้หญิง ที่ใบหน้างดงานด้วยสีสัน รูปร่างร้อนแรง ได้เดินเข้ามา ผมดัด ลอนยาว เดรสยาวสีดำเข้ารูป สวยตระการตานัก

สร้อยเพชรเส้นใหญ่ประกายแวววาวหน้าคอระหง ช่าง เสริมความสง่าของผู้หญิงคนนี้ยิ่งนัก

“อื้อซี คุณไปไหนมา ไม่รู้ที่จะโทรหาเค้าบ้างเลยนะ” เสียง ผู้หญิงที่หวานเลี่ยนเข้าถึงกระดูกได้พูดขึ้น หลินจือซีเพียงแค่ ยิ้มอ่อนๆแล้วพูดขึ้น “มั่น

ต่อให้ฉันเสน่ห์ร้อยเล่ห์ยังไง ก็ยังจับหัวใจของจื้อ ไม่ อยู่ ได้ยินมาว่าสองสามวันที่แล้วคุณไปต่างประเทศหรือ ไปทำ อะไรบ้างคะ ซื้อ” ซึ่งมั่นนั่งบนโต๊ะทำงานของหลินจือ ดวงตาเจ้าเล่ห์ยั่วยวนจ้องที่หลินจือ

“อืม ไม่มีอะไร ไปทำธุระที่ต่างประเทศ! หลินจื่อเสีย คางของตึงมั่นขึ้น มองนางแบบดังคนนี้อย่างเยาะยิ้ม “คิดถึงฉันหรือ?”

“ก็ใช่น่ะสิ ไม่ได้พบเพียงหนึ่งวัน ราวจากกันถึงสามปี” ติง มั่นลี่มองหลินจื่อซีด้วยแววตากรุ้มกริ่ม จับมือของหลินจื้อซีที่ เสยคางตัวเองไว้ เลื่อนลงมาเรื่อยๆ หลินจื้อไม่ได้หยุดการก ระทำของยิ่งมั่น เพียงแค่ดูยิ่งมั่นแล้วยิ้มอ่อนๆ

ดูหลินจือ ท่านประธานบริษัทRTที่หล่อเหลาและหยิ่ง ทะนง ยิ้มมองตัวเองเช่นนี้ ถึงมั่นใจระรื่นชื่นบาน นี่คือหลิน จื่อคนที่สามารถพลิกหงายมือเป็นเมฆา คว่ำมือกลายเป็น วรุณ จักรพรรดิวงการธุรกิจแห่งเมือง เป็นคนที่ตัวเองคิดถึง ทุกคืนวัน สัมผัสถึงอุณหภูมิของมือใหญ่อันอบอุ่นของหลินจือ ที่เลื่อนผ่านคอและกระดูกไหปลาร้าของตัวเอง

เสียงของเฉียงดังมาจากนอกประตู ท่านประธาน คุณป้า ยมาแล้ว” หลินจือช่วยถึงมั่นใส่เสื้อที่ดึงลงมากลับคืนให้ เรียบร้อย ปรับสีหน้าให้เคร่งขรึมเช่นเคย เข้ามาได้

ป้ายบึงเวยเตรียมเก็บกวาดห้องนอนในคฤหาสน์ตระกูล หลิน เฉียงก็ได้พาเธอมาที่นี่อย่างรีบร้อน มองดูในห้องทำงาน หลินจื่อซีที่นั่งสุขุมกับสาวสวยเดรสดำมากเสน่ห์ที่นั่งอยู่บนโต๊ะ ทํางาน

ป้ายทิ้งเวยยิ่งไม่เข้าใจ เลยถามขึ้นอย่างมีมารยาท “คุณ หลิน มีเรื่องอะไรหรือคะ?

“เฉียง พาคุณตั้งออกไป” หลินจื้อจัดชุดสูทบนตัวมองไป ที่ป่ายบิงเวย “นั่ง” ป้ายบึงเวยนั่งอยู่บนโซฟาหนังแท้ตรงข้ามหลินจื่อซี มองหลินจื้ออย่างนิ่งๆ หลินจื้อลุกขึ้นเดินเข้าไปหา ป้ายบึงเวย โน้มตัวทับเธอไว้บนโซฟา

คิดไม่ถึง จริงๆแล้วฉันได้แต่งงานกับคุณหนูตระกูลป่า ย” ป้ายทิ้งเวยสะดุ้งเฮือกในใจ ผู้ชายคนนี้ถึงกลับไปเช็ค ประวัติของเธอ ฝ่ายบึงเวยมองไปที่หลินจื้ออย่างทำตัวไม่ถูก “คุณหลิน ฉัน…”

เห็นสาวน้อยในอ้อมกอดตื่นตระหนก เพราะถูกตัวเองเปิด เผยตัวตนที่แท้จริง น้ำเสียงของหลินจือได้อ่อนโยนมากขึ้น อยู่ข้างกายฉัน จะรับรองความปลอดภัยของเธอ ไม่ต้อง กังวลว่า เรื่องอย่างตอนอยู่ยุโรปครั้งที่แล้ว จะเกิดขึ้นอีก

“ห้า คุณหลิน นี่คุณกำลังปกป้องฉันหรือ?” ป้ายบึงเวย จ้องมองหลินจือ อย่างไม่อยากจะเชื่อ

ตอนนี้เธอคือภรรยาในนามของฉัน เพื่อความร่วมมือ ที่ราบรื่น ฉันจะรับรองความปลอดภัยของเธอ เธอเป็นคุณนาย หลินอย่างสบายใจก็พอ” แม้ว่าหลินจื้อจะพูดประโยคเหล่านี้ ด้วยน้ำเสียงที่ไม่มีอารมณ์ใดๆ แต่ฝ่ายบึงเวยได้ฟังเข้าไปใน หัวใจจริงๆ

ป้ายบิงเวยรู้สึกกระเพื่อมในใจ รู้สึกซาบซึ้งเล็กน้อยต่อ หลินจือ ถึงแม้ผู้ชายคนนี้กับตัวเอง ความสัมพันธ์เป็นเพียง แค่ผู้ร่วมมือกัน แต่ได้ช่วยเธอจากอันตรายทั้งหลายครั้ง หลัง จากผ่านคลื่นชีวิตหลายรอบ ป้ายบึงเวยได้นึกถึงตอนนี้ ก็มี กระแสความอบอุ่นอยู่ภายในใจ
น้ำตาหยดหนึ่งได้ไหลรินลงมา อย่างไม่รู้สึกตัว หลินจือ มองป้ายวิ่งเลยที่ร้องไห้ ยื่นมือไปเช็ดน้ำตาที่ริมฝีปากของเธอ น้ำเสียงอ่อนโยนทันที “ไม่เป็นไรแล้ว” ค่อยๆดึงป้ายบิงเวยเข้า สู่อ้อมกอด ลูบผมป้ายบึงเวยเบาๆ ป้ายบิงเวยก็ไม่ได้หยุด การกระทำของหลินจือ

เธอรู้สึกอาลัยหลินจื่อซีแบบนั้นขึ้นมาทันที ไม่มีความ เยือกเย็นและบ้าอำนาจอย่างจอมราชาสังคมธุรกิจ อบอุ่น เหมือนพี่ชายคนหนึ่งเสียมากกว่า คิดไม่ถึงว่าหลินจื่อเวลา ส่วนตัวจะกันเองเรียบง่ายแบบนี้

ทันใดนั้นเสียงกรี๊ดของผู้หญิงก็ได้ดังขึ้น “อ๊าก… ซื้อ หล่อนเป็นใครกัน?” ซึ่งมั่นจ้องมองป้ายบึงเวยอย่างเหลือเชื่อ ออกไปเมื่อกี้เพิ่งนึกคิดได้ว่า มีแค่ผู้หญิงคนเดียวเหลืออยู่ใน ห้องทำงานของจื้อ เธอรู้สึกไม่วางใจเล็กน้อย ไม่สนการขัด ขวางของเลขาหลี พุ่งเข้ามาในห้องทำงานของหลินจื้อ

เห็นผู้หญิงที่หน้าตาสวยใสสง่างามคนหนึ่ง ถูกหลินจือก อดไว้ในอก ตั้งมั่นทิ้งรุนแรง ดึงป้ายทิ้งเวยออกจากอ้อมกอด ของหลินจื่อซีในทันที

ดูความเรียบร้อยของเสื้อผ้าหลินจื้ออย่างกังวล “ซื้อ คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย คุณให้ยัยเด็กกะโปโล ฉวยโอกาสคุณได้ อย่างไร?”

เนื่องจากตั้งมั่นบันดาลโทสะชั่ววูบ ตอนดึงป้ายบึงเวย เลยใช้แรงมากเกินไป จนทำให้แขนของป้ายบึงเวยบาดเจ็บป้ายบึงเวยพูดขึ้นอย่างไม่พอใจขณะนวดแขน “นางแบบแถว หน้าที่แท้ก็ไม่มีมารยาทเลยสักนิด

ฉันไม่มีมารยาท ฉันเป็นคนรักของท่านประธานหลิน นี่ เธออย่ามายั่วยวนแฟนฉันได้ไหม” ซึ่งมั่นมองไปที่ป้ายบิงเว ยอย่างเย้ยหยัน สภาพอย่างเธอ ยังกล้าคิดที่จะมาแย่งหลินจือ ซีกับฉัน ไม่มีทาง

ป่ายบิงเวยมองติงมั่นที่เสน่ห์ยั่วยวนน่าหลงใหล คนรัก ที่แท้คือแฟนเก็บของหลินจือซีนี่เอง

“รบกวนคุณหลินแล้ว ฉันกลับไปก่อน” ป้ายบึงเวยรู้ว่าถึง แม้เธอจะเป็นภรรยาของหลินจือ แต่พวกเขาแค่แต่งงานกัน ปลอมๆ เผชิญหน้ากับคนรักของหลินจื่อซี ตัวเองก็ต้องหลบไป ให้ไกลที่สุด

เห็นเงาด้านหลังของป้ายบึงเวยที่เดินจากไป หลินจือ เหมือนลังเลที่จะพูดอะไร หันไปจ้องมองยิ่งมั่นอย่างเย็นชา