ตอนที่ 5 แสดงเป็นภรรยาฉันอย่างสบายใจ

ตอนที่ 5 แสดงเป็นภรรยาฉันอย่างสบายใจ

วันรุ่งขึ้น หลินจือ ตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ กำลังกินอาหารเช้าที่ เฉียงซื้อให้ มองดูหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง

เพื่อที่จะให้คุณปู่สบายใจ ก็ต้องหาใครสักคนมาแต่งงาน ด้วย ในเมื่อหา ใครก็ไม่ต่างกัน นั้นหายัยเด็กนี้ยังดีเสียกว่า เมื่อเทียบกับพวกหญิงสาวไฮโซชาติตระกูลดี ดาราดังเหล่านั้น แล้ว ผู้หญิงแบบนี้สละทิ้งได้ง่ายกว่าเยอะ

ป้ายบึงเวยงัวเงียตื่นขึ้นมา รู้สึกเหมือนมีคนเฝ้าดูตัวเอง อยู่ เงยหน้ามองหลินจือ ที่ถือกาแฟแก้วหนึ่งยืนอยู่ข้างริม หน้าต่าง ชุดสูทที่สง่าเรียบร้อยเสริมให้เขาดูหล่อมากยิ่งขึ้น “เอาสัญญาไปเซ็น คืนนี้ ฉันจะประกาศข่าวการแต่งงานของ เรา ให้กับครอบครัวฉันรับทราบ

ป้ายบึงเวยนิ่งเงียบทันที “คุณคะ ฉันขอกลับบ้านไป จัดการเรื่องบางอย่างก่อนได้ไหม? คุณแม่ฉันยังอยู่ในโรง พยาบาล… ตอนที่พูดคำนี้น้ำเสียงของป้ายทิ้งเวยดูระมัดระวัง ยิ่งขึ้น กลัวว่าเขาจะไม่อนุญาต ตัวเองไม่วางใจอย่างยิ่งกับแม่ ที่ยังอยู่ในโรงพยาบาล
มีเรื่องอะไร เฉียงจะช่วยเธอจัดการเรียบร้อยเอง เธอตั้ง อกตั้งใจแสดงเป็นภรรยาฉันให้ดีก็พอแล้ว” หลินจือ วางแก้ว กาแฟแล้วเดินไปที่เตียง ฉันไม่ต้องการเห็นคุณนายหลิน ใน กระจกที่สะท้อนจากห้องน้ำ เห็นถึงสภาพของตัวเอง ดูโทรม มากถึงมากที่สุด เสื้อผ้าได้ขาดชำรุดเสียหายหมดแล้ว

สภาพนี้ ปรากฏในคฤหาสน์ตระกูลหลิน ป้ายบิงเวยดูใน

จำไว้ เรื่องของเธอ ฉันจะจัดการเรียบร้อย ให้เธอเอง เธอก็ต้องรับผิดชอบทำตามสัญญาของเราอย่างเต็มที่” พูดจบ หลินจือ ก็ก้าวขาเรียว เดินออกจากคฤหาสน์ เฉียงเดินเข้ามา และวางกล่องของขวัญกล่องหนึ่งไว้บนโต๊ะ “คุณป้าย นี่คือ เสื้อผ้าและรองเท้าที่ท่านประธานซื้อให้คุณ คุณเปลี่ยนก่อน เลย” พูดจบก็ปิดประตูอย่างมีมารยาทและเดินออกไป

ผู้ชายคนนี้ถึงแม้จะบ้าอำนาจไปสักนิด แต่โดยรวมแล้วก็ ไม่เลว รู้ว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้า ยังส่งคนไปซื้อให้โดยเฉพาะ ช่าง รอบคอบจริงๆ ป้ายบึงเวยเปิดกล่องออก เปลี่ยนเสื้อผ้า รองเท้าอย่างรีบเร่ง ชุดเดรสสีเบจ ทำให้ป้ายบิงเวยเป็นดั่ง นางฟ้าที่ลงมาจากสวรรค์ รองเท้าส้นสูงสีเงินแวววาวคู่นั้น มี ความสง่างามและมีเสน่ห์อย่างยิ่ง

จับเนื้อผ้าที่นุ่มลื่นละมุนของกระโปรง ป้ายบึงเวยรู้ว่าชุดนี้ ราคาไม่เบาอย่างแน่นอน ผู้ชายคนนี้ใจเสียจริง แต่ว่าคิดๆ ดูแล้วก็เป็นเรื่องปกติ ก็ในเมื่อตัวเองจะแต่งงานกับเขาอยู่แล้ว ยืนข้างกายเขาอย่างอัตคัดคงไม่เป็นเรื่องดีแน่

ป้ายบึงเวย เดินออกจากห้องนอน เฉียงได้เตรียมอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว “คุณป้าย คุณรับประทานอาหารเช้าก่อน ฉัน จะบอกข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับท่านประธาน ให้คุณได้รับรู้” ป้าย บิงเวยนั่งลง ในขณะที่ฟังคำอธิบายโดยละเอียดของเฉียง ក กินเครปแสนอร่อยบนจานด้วย

หลินจือ คนนี้ แม้ว่าอยู่ข้างนอกจะเป็นถึงจักรพรรดิวงการ ธุรกิจ ถึงกับต้องใช้วิธีแต่งงานปลอม เพื่อรับมือกับคนใน ครอบครัว ป้ายบิงเวยเริ่มเข้าใจเหตุผลที่หลินจื้อเลือกเธอ แต่งงานแล้ว เมื่อเทียบกับคุณหนูไฮโซชาติตระกูลดี คน ธรรมดาอย่างตัวเองสามารถสละทิ้งง่ายกว่าตั้งเยอะ

หลังจากป้ายบึงเวยกินซาลาเปาไส้ครีมเสร็จ “คุณเฉียง คุณสามารถช่วยฉันไปที่โรงพยาบาลในเมือง จัดการเรื่องการ รักษาให้คุณแม่ของฉันได้ไหม? และบอกเธอว่า ฉันไปต่าง ประเทศเพื่อจัดนิทรรศการศิลปะ เช่นนี้ เธอจะได้วางใจหน่อย เฉียงพูดด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนและสุภาพ “ ไม่มีปัญหา คุณป้า ย

หลังจากที่ฝ่ายบึงเวยให้ข้อมูลแม่ของเธอกับเฉียง ก็ได้ ยืมโทรศัพท์ของเฉียงโทรหาเพื่อนบ้านป้าลี่ มอบหมายให้ป้า ดูแลคุณแม่ ตัวเองจะจ่ายเงินเดือนให้เธอ และบอกกับป้าว่า ตัวเองไปต่างประเทศจัดนิทรรศการภาพวาด เพื่อหาค่ารักษา พยาบาล หลังจากทำสิ่งเหล่านี้เสร็จ ป้ายทิ้งเวยก็รู้สึกโล่งใจ ตอนนี้ก็ไม่มีข้อ บกพร่องใดๆแล้ว

ช่วงเย็น ภายในคฤหาสน์ตระกูลหลิน
คนในตระกูลหลินพากันจ้องมองผู้หญิงที่หลินจือซีพามา คนนี้ สวยดั่งดอกไม้ ผมยาวสลวยเงางาม กิริยามารยาท ดูดีมีสง่า คุณปู่ตระกูลหลินยิ่งดูยิ่งชอบ ตักกับข้าวให้ป้าย บึงเวยด้วยรอยยิ้ม “อันที่จริงตระกูลหลินเรานั้น ไม่ได้ดูที่ฐานะ หรือ ชาติตระกูลใดๆเลย เพียงแค่อชอบก็พอแล้ว” ฝ่าย บึงเวยขอบคุณอย่างสุภาพ ที่คุณตระกูลหลินตักกับข้าวให้

ได้เห็นคุณมีความสุขขนาดนี้ ก้อนหินในใจหลินจื้อก็ได้ หายไป “ คุณปู่ ผมคิดว่าจะพาทิ้งเวยไปแต่งงานระหว่างท่อง เที่ยวที่ต่างประเทศ” แม่หลินได้ฟังเช่นนั้นก็ไม่พอใจ “จอ ตระกูลหลินเราก็ถือว่าเป็นตระกูลใหญ่ หากลูกจะแต่งงาน ก็ ต้องจัดอย่างยิ่งใหญ่” คุณปู่ตระกูลหลินก็เสริมด้วย “ ใช่แล้ว ชื่อ นายอย่าไม่ให้ความสำคัญต่อบึงเวยนะ

“คุณปู่ ที่จริงหนูกับจื้อได้ตกลงกันก่อนหน้านี้แล้ว ที่จะ แต่งงานระหว่างไปท่องเที่ยว ป้ายบึงเวยยิ้มมองหลินจื้อ อย่างสุภาพและอ่อนโยน คนที่ไม่รู้เรื่องเลย ก็คงคิดว่าพวกเขา จะแต่งงานกันจริง “ใช่ครับ คุณปู่ ยิ่งเวยกับผมชอบความ อิสระเรียบง่ายเหมือนกัน ดังนั้นเราจึงตัดสินใจไปแต่งงาน ระหว่างท่องเที่ยวที่ยุโรป

คุณปู่ดูท่าทางที่แน่วแน่ของหลินจือ รู้ว่าหลานคนนี้ของ ตัวเอง เมื่อได้ตัดสินใจอะไรลงไปแล้ว ก็ยากที่จะเปลี่ยนแปลง เสมอ ถ้าหากเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ เขาไม่อยากแต่งงาน ขึ้นมา คงจะยุ่งยากเข้าไปอีกแน่นอน ” เอาเถอะๆ ความคิด ของวัยรุ่นอย่างพวกเธอ ก็ย่อมที่จะแตกต่างกับเราเป็นธรรมดาขึ้นอยู่กับพวกเธอแล้วกัน

วันถัดไป ป้ายบึงเวยกับหลินจื้อ ก็ไปที่สำนักงานเขตจด ทะเบียนสมรส บินสู่ยุโรป หลังจากเข้าพักที่โรงแรม หลินจือ ก็มีธุระออกไป ทิ้งป้ายบึงเวยไว้ที่โรงแรมคนเดียว รู้สึกมึนๆ งงๆ ทั้งหลายวัน ป้ายบึงเวยคิดในใจ จะบอกว่าแต่งงาน ระหว่างท่องเที่ยว ก็เพียงแค่เขาต้องมีธุระมาจัดการพอดี มากกว่า

พวกเขาได้เข้าพักโรงแรมระดับห้าดาวสุดหรูหรา พนักงานได้บอกกับป้ายบึงเวยว่า บนดาดฟ้าของโรงแรมมี ปาร์ตี้ริมสระน้ำ ป้ายบึงเวยที่ขึ้นรามาหลายวัน ก็อยากออกไป ข้างนอกระบายอากาศบ้าง

ท้องฟ้าสีครามและเมฆสีขาวในต่างแดน ทำให้รู้สึกถึง ทิวทัศน์ที่แตกต่าง สาวสวยบิกินี่โทนสีผิวต่างๆ ในงานปาร์ตี้ โชว์หุ่นอันน่าอิจฉา เดินวนเวียนรอบกายชายหนุ่มในหลาก หลายสีผิว

ป้ายบึงเวยหยิบมาร์การิต้าบนโต๊ะขึ้นมาแก้วหนึ่ง ลิ้มรส อย่างเอ้อระเหย นานมากแล้วที่ไม่ได้ดื่มมาร์การิต้ารสชาติ ดั้งเดิมคุณภาพสูงเช่นนี้

ป้ายบึงเวยหรี่ตามองชายหญิงมากมายหลายหลากใน งานปาร์ตี้ อาบแสงแดดในต่างแดน ในใจก็รู้สึกอบอุ่นมากขึ้น

กำลังคิดว่า หลังจากจบสัญญาการแต่งงานปลอมกับหลิน จื้อซี จะต้องเรียนวาดรูปให้ดี จบการศึกษาให้ได้ พยายามประสบความสำเร็จ เพื่อที่จะเอาทุกสิ่งของตระกูลป้ายกลับคืน มา

การปรากฏตัวของชายคนหนึ่ง สาวสวยในสระว่ายน้ำเริ่ม ร้องกรี๊ดและตื่นเต้นขึ้นมา ชุดสูทสีน้ำตาล สัดส่วน 185 ที่สูง ตระหง่าน ใบหน้าที่งดงาม นัยน์ตาที่ลึกล้ำเกินกว่าจะมองเห็น ก้นบึ้ง

ความหล่อเป็นเพียงหนึ่งในคุณสมบัติเด่นของผู้ชายคนนี้ เท่านั้น ที่สำคัญกว่านั้นคือชายคนนี้มาถึงยุโรปเมื่อสามปีก่อน เข้าซื้อบริษัท ในยุโรปที่มีชื่อเสียงหลายแห่งทันทีที่ปรากฏตัว กลายเป็นนักธุรกิจยักษ์ใหญ่ที่อายุน้อยที่สุด จนถึงตอนนี้ก็ยัง ไม่แต่งงาน

กลายเป็นสามีในอุดมคติของพวกสาวไฮโซทั้งหลาย สามารถเจอ ราชาเพชร หนุ่มโสดเนื้อหอมคนนี้ในที่นี้ ผู้หญิง เหล่านั้นก็หวังอย่างบ้าคลั่งว่า ผู้ชายคนนี้จะสังเกตเห็นตัวเอง รู้สึกถึงการชุลมุนของฝูงชน ฝ่ายบึงเวยก็มองไปทางฝูงชนด้วย ความสงสัย

แก้วในมือตกกระจายบนพื้นทันที มู่หรงเฉิน ไอ้ เดรัจฉาน ฝ่ายบึงเวยเห็นใบหน้าที่ร้อยเล่ห์เสน่ห์ร้ายนั้น เธอ จะไม่มีวันลืมชั่วชีวิต ก็คือชายคนนี้ ที่ได้กลืนกินทรัพย์สมบัติ ของคุณพ่อ ทำให้คุณพ่อตายอย่างน่าสลดใจ ตัวเองกับคุณแม่ ต้องเร่ร่อนอยู่ข้างถนน ถ้าไม่ใช่ผู้ชายคนนี้ เธอก็คงไม่ตกอยู่ ในสภาพเช่นนี้ได้
ตามด้วยเสียงแก้วที่แตกกระจาย มู่หรงเฉินก็มองไปทาง

ป้ายบึงเวยเช่นกัน ใบหน้าที่สวยงามและมีเสน่ห์กับรูปร่างที่ สง่างามไม่ใช่ป้ายบึงเวย แล้วจะเป็นใครไปได้ ไม่น่าเชื่อว่า ตัวเองยังสามารถพบป้ายบึงเวยในประเทศต่างแดนได้ ในใจ มีความสุขมาก

อาจเป็นโอกาสที่พระเจ้ามอบให้เขา ให้เขาได้พบกับป้าย บิงเวยอีกครั้ง

ป้ายบึงเวยเห็นว่ามู่หรงเฉินก็สังเกตเห็นตัวเองเหมือนกัน ตัวเองในประเทศต่างแดน ตกไปอยู่ในเงื้อมมือเขาไม่ได้ รีบ หันหลังเดินจากไปอย่างเร่งรีบ อยากรีบกลับไปที่ห้อง ขอร้อง ให้หลินจื่อออกจากที่นี่ก่อน

“อาต้า พาผู้หญิงคนนั้นมาให้ฉัน อย่าทำให้เธอบาดเจ็บ มู่ทรงเฉินรีบสั่งบอดี้การ์ดข้างกายเขา เมื่อพวกเขาได้พบกันอีก ครั้ง ก็แปลว่าพรหมลิขิตของพวกเขายังไม่จบ

“เวยเวย ครั้งนี้ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่” มู่หรงเฉินยิ้ม อย่างมีเลศนัย……..